Thursday, November 01, 2007

Ποτέ την Κυριακή


"Περί καθορισμού των όρων και των προϋποθέσεων ίδρυσης και λειτουργίας ιδιωτικών γυμναστηρίων ή ιδιωτικών σχολών εκμάθησης αθλημάτων."
ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 219

ΦΕΚ Τεύχος Α', Αριθμός Φύλλου 221, 13 Οκτωβρίου 2006

Καθώς για χρόνια... ιδρώνω σε αίθουσες γυμναστηρίων ανά την ελληνική επικράτεια, τα της παροχής επαγγελματικών υπηρεσιών στον τομέα, με την μορφή λειτουργίας ιδιωτικών γυμναστηρίων, με ενδιαφέρουν και με απασχολούν.

Είναι αλήθεια ότι κάποτε (εκεί γύρω στα '85-'90) το γενικότερο ενδιαφέρον για την γυμναστική με αντιστάσεις ήταν θερμότερο. Σήμερα τα αμιγή "σιδεράδικα" χάθηκαν ή μετασχηματίσθηκαν σε πολυχρηστικούς χώρους, όπου παρέχεται εκτός από τα βάρη και η δυνατότητα διαφόρων άλλων τύπων γυμναστικής, από aerobic μέχρι χορό, yoga και πολεμικές τέχνες. Και με αυτή όμως την πολυμορφία (και μάλλον εξαιτίας αυτής), οι χώροι παραμένουν δημοφιλείς.

Τι λέει λοιπόν ο προεδρικός φετφάς, συνυπογραφόμενος από τρεις υπουργούς (Περιβάλλονος/Χωροταξίας/Δημοσίων Έργων, Υγείας/Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Πολιτισμού); Πολλά και διάφορα, αλλά ένα με ενοχλεί, καθ' ότι άρχισε να εφσρμόζεται στην πράξη από τον Σεπτέμβριο του 2007:

"Τα Γυμναστήρια λειτουργούν καθημερινά από 6.00 έως 24.00 και το Σάββατο από 6.00 έως 20.00, ενώ την Κυριακή παραμένουν κλειστά."

Ήτοι: Κυριακή κοντή γιορτή. Αναπαυθείτε εν ειρήνη. Με το ζόρι. Με κρατική απόφαση. Ας το πούμε... ριζοσπαστικό προστατευτισμό.

Δεν φαντάζομαι να έχει υπάρξει προηγούμενο σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή στις ΗΠΑ όπου (μάλιστα διά προεδρικού διατάγματος...) τα γυμναστήρια - χώροι όπου κανείς επενδύει ελεύθερο χρόνο, χρόνο που κατ' εξοχήν διαθέτει στο τέλος της εβδομάδας - παραμένουν κλειστά την Κυριακή. Με ποια λογική; Προφανώς, οι νομοθέτες υπουργοί δεν ηγέρθησαν μίαν ωραίαν πρωΐαν εκ της θαλπωρής της συζυγικής των κλίνης και ανεφώνησαν εν αγαστή συμπνοία "τέρμα τα ψέμματα, θα βάλουμε λουκέτο στα γυμναστήρια την Κυριακή". Συνηθέστατα, οι αποφάσεις αυτές λαμβάνονται μετά από παρότρυνση και παραστάσεις, από εκείνους που θα είχαν κάθε συμφέρον από μια τέτοια απόφαση. Ποιοι όμως είναι αυτοί;

Όχι βέβαια οι γυμναζόμενοι - μέλη. Γνωρίζω πολλούς που δεν έχουν την πολυτέλεια του ελεύθερου χρόνου στην διάρκεια της εβδομάδας και περιμένουν το Σαββατοκύριακο για να "ξεσκουριάσουν". Γι' αυτούς, οι δύο προπονήσεις εβδομαδιαίως γίνονται αυτομάτως μία, χάρις στον ελληνικό νομοθετικό οργασμό.

Στην πιο λογική εικασία οδηγεί μια σειρά σκέψεων και μία ανακοίνωση που είδα αναρτημένη σε γυμναστήρια: Ο Σ.Ι.Γ.Α. (Σύλλογος Ιδιοκτητών Γυμναστηρίων Αττικής) προτρέπει τα μέλη του σε εφαρμογή του προβλεπόμενου από τον νόμο ωραρίου, και ιδιαίτερα στο θέμα που αφορά την μη λειτουργία τους κατά την Κυριακή (όσοι ασχολούνται με τον χώρο ξέρουν πολύ καλά ότι το ωράριο που προβλέπεται για τις υπόλοιπες ημέρες ούτως ή άλλως δεν είναι υποχρεωτικό και εφαρμόζεται στην πλήρη του έκταση μόνον από μεγάλες αλυσίδες).

Υποψιάζομαι ότι η απόφαση περί του ωραρίου ελήφθη μετά από παραστάσεις των συλλόγων ιδιοκτητών γυμναστηρίων. Είναι γνωστό ότι στον χώρο σοβεί εδώ και χρόνια μεγάλος ανταγωνισμός και επιχειρείται από πολλούς ιδιοκτήτες προσπάθεια μειώσεως του λειτουργικού κόστους της επιχείρησής τους. Τα Σάββατα και τις Κυριακές συνήθως το "μαγαζί" το κρατούνε γυμναστές που πληρώνονται με την ημέρα. Κάθε περιορισμός τέτοιων εξόδων (και αυτών που προέρχονται από την λειτουργία κλιματισμού, θερμοσιφώνων, sauna κτλ.) είναι ευπρόσδεκτος. Τα έσοδα, εξάλλου, προέρχονται κυρίως από συνδρομές πελατών και όχι από πληρωμές ανά προπόνηση. Οπότε, σε πρώτη ανάγνωση, ουδέν πρόβλημα για τους ιδιοκτήτες από μια τέτοια ρύθμιση, μόνον πλεονεκτήματα.

Είναι αλήθεια ότι μεγάλα γυμναστήρια (συχνά αλυσίδες) προσέφεραν 24ωρη υπηρεσία 7 ημέρες την εβδομάδα (αργιών συμπεριλαμβανομένων) με εξαιρετικά ανταγωνιστικές, ως προς μικρές επιχειρήσεις, τιμές. Ίσως ο νόμος να σκόπευε στην (κακώς εννοούμενη) "προστασία" αυτών των μικρών επιχειρήσεων. Όμως: (1) Οι περισσότεροι στην πιάτσα γνωρίζουν ότι πολλά γυμναστήρια ανοίγουν και κλείνουν εν ριπή οφθαλμού, αφήνοντας σύξυλους τους πελάτες τους που προσδοκούσαν καλύτερες υπηρεσίες σε χαμηλότερες τιμές και τελικά χάνουν τα χρήματά τους. (2) Μεγάλα γυμναστήρια δεν είναι δυνατόν να εξυπηρετήσουν τους πάντες, αφού πολλοί γυμναζόμενοι υπολογίζουν και τον χρόνο μετάβασης και επιστροφής και προτιμούν, γι' αυτό τον λόγο, συνοικιακά γυμναστήρια. (3) Τα μεγάλα γυμναστήρια είναι συχνά συμφορημένα, οπότε τα περί ευρύτερου ωραρίου και καλύτερων τιμών απέβαιναν... δώρον άδωρον.

Σε γενικές γραμμές, λοιπόν, ο ανταγωνισμός λειτουργούσε - έστω και με ορισμένα παρατράγουδα - με την προτέρα κατάσταση. Λίγο - πολύ, ο πελάτης (μετά από ενδεχομένως 2-3 αποτυχημένες επιλογές) μάθαινε τα υπέρ και τα κατά της κάθε επιλογής και τα στάθμιζε. Το μόνον που θα έπρεπε να προσπαθήσει ο νομοθέτης ήταν να εξασφαλιστεί (ει δυνατόν) ότι ο πελάτης με συνδρομή θα έπαιρνε τα χρήματά του πίσω αν έκλεινε το γυμναστήριο.

Αντ' αυτού, το κράτος ήρθε να βάλει τα γυμναστήρια στην προκρούστεια κλίνη του προστατευτισμού. Μια δραστηριότητα, της οποίας η άσκηση νοείται και ευνοείται κατά τον ελεύθερο χρόνο, απαγορεύεται στο εξής διά νόμου τις Κυριακές. Μάλιστα! Και να θες ως ιδιοκτήτης να ανταγωνιστείς τους άλλους, προσφέροντας καλύτερο ωράριο, δεν μπορείς, σου απαγορεύεται πλέον. Ακόμη και αν είσαι γυμναστής και διατίθεσαι ο ίδιος να κρατήσεις το γυμναστήριο ανοικτό τις Κυριακές. Ακόμη και αν προτιμάς να το κρατάς ανοικτό "δίνοντας ψωμί" και σε κανένα υποαπασχολούμενο πτυχιούχο της γυμναστικής ακαδημίας (από αυτούς που γέμισε ο τόπος, όπως και από τόσους άλλους σπουδαγμένους άνεργους). Όχι, όχι, όχι.

Ο Έλληνας ζητάει από το κράτος προστασία: προστασία ως υπάλληλος, προστασία και ως ελεύθερος επαγγελματίας. Προστασία από το ενδεχόμενο της απαξίωσης του προϊόντος του, προστασία έναντι της "εντατικοποίησης", της πιθανότητας να αναγκασθεί να μοχθήσει περισσότερο για να γίνει ή να μείνει ανταγωνιστικός. Προστασία και στον επιχειρηματικό χώρο (χώρο εξ ορισμού και κατ΄εξοχήν ανταγωνιστικό): αν θες την ησυχία σου, εδώ, πρέπει να εξασφαλίσεις ότι οι ανταγωνιστές σου δεν θα κάνουν πιο ανταγωνιστική την παραγωγή τους, δεν διατίθενται να την "εντατικοποιήσουν". Η λύση, κατά περίπτωση: υπουργικοί φετφάδες προστατευτισμού ή καρτέλ ιδιωτικής υπόγειας "συνεννόησης".

Μπορεί κατά καιρούς να αυταπατόμασθε με φληναφήματα (άλλοτε) περί "ισχυρής" και (νυν) περί "ανθεκτικής" οικονομίας, αλλά η πραγματικότητα είναι ζοφερή και αμείλικτη: Η ανταγωνιστικότητα της χώρας βυθίζεται με την "αποφασιστικότητα" ενός... Τιτανικού και χωρίς καμία διάθεση να αναπαράγει τις δικές μας ψευδαισθήσεις. Είναι άραγε δυσερμήνευτο και απορίας άξιον ή αναμενόμενο και προδιαγεγραμμένο;

Υ.Γ.(1): Οι παρενέργειες της εφαρμογής του παραλογισμού είναι ήδη ορατές. Με την ίδια συνδρομή ο πελάτης απολαμβάνει λιγότερες υπηρεσίες (δεν πιστεύω να φανταστήκατε ότι επειδή μειώθηκε το κόστος θα μειωθούν και οι τιμές!) και η δυσχέρεια ευρέσεως εργασίας μεταξύ των νέων πτυχιούχων γυμναστών αυξήθηκε. Τέλος, ακούστηκε ότι ορισμένα μεγάλα γυμναστήρια εξασφάλισαν εξαίρεση από την απαγόρευση και θα λειτουργούν συνεχώς, ως παρέχοντα και άλλες υπηρεσίες πλην γυμναστικής. Τελικά, το μέτρο μπορεί να γυρίσει μπούμερανκ σε αυτούς που θεώρησαν ότι θα "προστατευθούν" έναντι του ανταγωνισμού...
Υ.Γ.(2): Κάποιοι (προνομιούχοι) εξασφάλισαν κλειδιά και ανοίγουν μερικά γυμναστήρια και τις Κυριακές, δι' ολίγους και εκλεκτούς. Προπονούνται με κλειστά φώτα για να μην προκαλέσουν καταγγελίες! Η γυμναστική στην παρανομία...

35 comments:

mickey said...

Ε-Ξ-Α-Ι-Ρ-Ε-Τ-Ι-Κ-Ο

Παρόμοιες σκέψεις με απασχολούν και για τα συνεργεία αυτοκινήτων που κλείνουν στις 5:00 το απόγευμα (αρκετά κλείνουν και νωρίτερα), ενώ φυσικά δεν λειτουργούν ούτε το Σ-Κ.

Δηλαδή για ένα απλό σέρβις πρέπει να πάρεις άδεια (έστω και λίγων ωρών) από τη δουλειά σου (μην πω τι πρέπει να κάνεις σε περίπτωση σοβαρής βλάβης), ενώ έτσι και πάθεις κάτι μέσα στο ΠΣΚ πρέπει να περιμένεις σαν μ...

Κάποιοι νομίζουν πως σε αυτή τη χώρα ζουν μόνο Δημόσιοι Υπάλληλοι και Ελεύθεροι Επαγγελματίες με... άπειρο Ελεύθερο Χρόνο.

Μόνο που τελικά είμαστε όλοι ΣΚΛΑΒΟΙ στον Κρατισμό, τον Συνδικαλισμό και την Αδράνεια της Βλακώδους Συνήθειας.

Θα επανέλθω...

Univers said...

Όλα στην Ελλάδα γίνονται για τους Δημοσίους Υπαλλήλους. Και οι μεταβολές στις συντάξεις, λόγω των πολυαναμενόνενων μέτρων στο ασφαλιστικό, μετρώνται και υπολογίζονται για τους κρατικούς λειτουργούς (πρόσεξε τις περιπτώσεις που δίνουν ως παραδείγματα τα κανάλια). Οι υπόλοιποι είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού.

Να επανέλθεις. Εντάσσεσαι στο "συμφωνείν θορυβωδώς", στην κατηγοριοποίηση των σχολίων...

Locus Publicus said...

Ε-Ξ-Α-Ι-Ρ-Ε-Τ-Ι-Κ-Ο
Συμφωνώ και επαυξάνω.

Προστατευτισμός λοιπόν και στα γυμναστήρια. Με σύγχρονη αύξηση παράνομων γυμναστηρίων. Κάτι σαν "κρυφό σχολειό γυμναστικής". Απόλυτος παραλογισμός. Μου θυμίζει εναν φωτογράφο στην επαρχία που μου είπε πως επειδή τα φωτογραφεία είναι δια νόμου κλειστά τις Τετάρτες, θα μου έκανε τη χάρη να μου εμφανίσει τα φίλμ μου, αν του τα πήγαινα στο σπίτι. Θα μου έκανε επίπλέον και delivery στο σπίτι όταν τελείωνε.

Ολα αυτά, αποτελέσματα του χρόνιου εθισμού του Ελληνα σε διάφορες ηλίθιες ιδεολογίες που θεωρούν το κέρδος και τον ανταγωνισμό ανήθικο. Κάποιοι κύριοι της κυβέρνησης θα λύσουν και αυτό το πρόβλημα με ένα καινούργιο νομοθέτημα.

Θα μας πεί η κυβέρνηση λοιπόν με τί θα πρέπει να ασχολούμαστε τις Κυριακές. Η γυμναστική προφανώς απαγορεύεται.

Με πρόλαβες με το link της Καθημερινής. Το είδα και το πρόσεξα. Δεν μου προκαλεί πλέον εντύπωση. Τελευταίοι σε επενδύσεις, πρώτοι στη γραφειοκρατία. Χώρα σε αυτόματο πιλότο, που λέει και ο Λαζόπουλος. Μέχρι να γίνει κάποτε συνείδηση στον Ελληνα πως όλα πρέπει να αφεθούν ελεύθερα. Να πουλήσει ο καθένα ό,τι θέλει, όποτε το θέλει, σε όποιους θέλουν να το αγοράσουν.

Univers said...

Ανταγωνισμός: ο εφιάλτης πολλών Ελλήνων (και Ευρωπαίων). Εργασιακός Μεσαίωνας κτλ. κτλ.

(αντιθέτως τα προϊόντα που έχουν προκύψει ως αποτέλεσμα του ελεύθερου ανταγωνισμού και εργασιακών μεσαιώνων τα καταναλίσκουμε ασμένως)

Πάω γυμναστήριο, να το προλάβω ανοιχτό.

Unknown said...

Νομίζω ότι η εξήγηση είναι συνδυαστική. Στα μικρά γυμναστήρια που στηρίζονται και σε προσωπική εργασία του ιδιοκτήτου ή/και της οικογενείας τους οι ιδιοκτήτες δεν θέλουν να εργάζονται τις Κυριακές Στα μεγαλύτερα που απασχολούν προσωπικό η αμοιβή εργασίας τις Κυριακές έχει προσαύξηση 75%, πλέον προσαυξήσεων από υπερωρίες που φθάνει σε άλλο 100% προσαύξηση.
(Δηλ. υπερωριακή εργασία την Κυριακή αμείβεται με προσαύξηση 175%. Ημερομίσθιο 50 ευρώ πληρώνεται 137,5 ευρώ).
Επομένως τι απλούστερο;
Οι ιδιοκτήτες για να αποφύγουν τον μεταξύ τους ανταγωνισμό ζήτησαν και πέτυχαν από την φιλελεύθερης κατευθύνσεως Κυβέρνηση της Ν.Δ. το κλείσιμο των μαγαζιών τους τις Κυριακές..
Αυτό σημαίνει ελεύθερη ανταγωνιστική οικονομία...
Να προσθέσω και εγώ τα συγχαρητήριά μου και για το θέμα και για το κείμενο;
Προσθέτω ότι η μείωση της ανταγωνιστικότητος στην χώρα μας πρέπει να αποτελέσει αυτοτελές θέμα..

Univers said...

Πάντως, μιας και είπαμε για "εργασιακό μεσαίωνα", εργασιακός μεσαίωνας εκτός εισαγωγικών υπάρχει πράγματι σε πολλά γυμναστήρια για τους γυμναστές που απασχολούνται εκεί. Αμφιβάλλω αν τους πληρώνουν ασφάλιση - σύνταξη, ενώ συστηματικά τους χρωστάνε χρήματα. Έχω μιλήσει με γυμναστή φίλο μου και μου εκμυστηρεύτηκε ότι, περνώντας κατά καιρούς από διάφορα γυμναστήρια ως εργαζόμενος, έχει μαζέψει χρωστούμενα (και μηδέποτε καταβληθέντα) έναν σωρό. Στο τελευταίο γυμναστήριο που τον συνάντησα (γυμναστήριο που "μύριζε" από μακριά ότι θα κλείσει) πληρωνόταν... ιδία πρωτοβουλία: αφού τον κορόιδευε ο ιδιοκτήτης (ο οποίος έκανε και μήνες να εμφανιστεί) σήκωνε ο ίδιος από τα ημερήσια έσοδα του ταμείου το μεροκάματό του!

Είναι αλήθεια ότι συναντάς απίστευτους επιχειρηματίες στην Ελλάδα: ανθρώπους που δεν πονάνε την επιχείρηση, που την έχουν να δουλεύει στον αυτόματο, στο βαθμό που τους εξασφαλίζει άκοπα εισοδήματα, αλλά που όταν απαιτείται παρουσία και προσωπική επίβλεψη - εργασία την αφήνουν να βουλιάξει.

Άλλοι, ιδιαίτερα ιδιοκτήτες γυμναστηρίων, έχουν τις επιχειρήσεις τους για ξέπλυμα χρημάτων από ναρκωτικά, προστασία, αρχαία και άλλες δραστηριότητες.

Προφανώς παίζει ρόλο και η ατιμωρησία του ελληνικού καπιταλισμού: Επιχειρηματίες μπορούν να ευημερούν ενώ οι επιχειρήσεις τους βουλιάζουν, και μάλιστα να πλουτίζουν από χρεωκοπημένες επιχειρήσεις. Η επικερδέστερη μανούβρα για έναν επιχειρηματία στο ελληνικό χρηματιστήριο (και η βασική δραστηριότητα στην οποία επιδίδονται πολλοί "εισηγμένοι") είναι να απομυζάς τα χρήματα των επενδυτών για προσωπικό πλουτισμό.

Univers said...

...Όλα αυτά βέβαια, δεν λύνονται με μείωση του ανταγωνισμού, αλλά με επίβλεψή του. Αν ο ανταγωνισμός είναι εξοντωτικός και έχει οδηγήσει σε ανασφάλιστους εργαζομένους, επιβλέπεις με επιθεωρήσεις εργασίας την κατάσταση και τιμωρείς. Το κόστος θα μετακυλισθεί στον πελάτη, αλλά είναι φυσικό: Δεν είναι δυνατόν με 150€ να "αγοράζεις" ετήσια πρόσβαση σε αξιοπρεπή αίθουσα γυμναστικής. Πρέπει να πληρώσεις περισσότερα, για να έχει ασφάλεια και ο εργαζόμενος.

Κάτι που συμμετέχει επίσης στην νόθευση του ανταγωνισμού είναι η εκλεκτική ελαστικότητα των ελεγκτικών μηχανισμών προς ορισμένο μέρος της αγοράς. Αν το κράτος διαπράττει ηθελημένες αβλεψίες σε παραβάσεις ορισμένων, βλάπτει τους ανταγωνιστές τους και νοθεύει τον ανταγωνισμό.

squarelogic said...

θα συμφωνησω και γω οτι αισθανθηκα τεραστια εκπληξη οταν ειδα την σχετικη αναρτηση στον τοιχο του γυμναστηριου...Απολυτος παραλογισμος ή αναμενομενη ρυθμιση για μια χωρα με ανυπαρκτους μηχανισμους ελεγχου?

και τα 2 ισχυουν...

δε μενει πλεον παρα να πρεπει να ζηταμε αδεια απο τη δουλειά μας για να γυμναστουμε!
(εκτος κι αν αρχιζουμε στην εργασια μας με πρωινη γυμναστικη σαν τους Γιαπωνεζους!Μπορειτε να το φανταστειτε στην Ελλαδα?)

Univers said...

Και η Condoleezza Rice ξεκινάει, λέει, τη μέρα της με γυμναστική γύρω στις 05:30 κάθε πρωί... Άντε να την κάνεις καλά μετά.

Πάντως η κατάργηση του ανταγωνισμού δεν είναι λύση στην νόθευση ή την έλλειψη μηχανισμών ελέγχου του ανταγωνισμού.

mickey said...

Μην ξεχνάμε και τις "ρυθμίσεις" από το Κράτος των χρεών Ανωνύμων ΠΑΕ που χρωστούν της... συνονόματης (Μιχαλούς) και τη βγάζουν καθαρή, εκμεταλλευόμενοι το Όνομα (όπου θέλουν είναι Ανώνυμοι όπου θέλουν... Επώνυμοι) του αθλητικού συλλόγου που διαχειρίζονται στο όνομα του... λαϊκού αισθήματος που τάχα "αντιπροσωπεύουν" - βασικά, ΨΗΦΟΥΣ αντιπροσωπεύουν και αυτό οι πολιτικοί μας ξέρουν πολύ καλά να το "διαχειρίζονται" με Νόμους και Προεδρικά Διατάγματα.

Ενώ άλλοι που παλεύουν νυχθημερόν να κρατήσουν μια επιχείρηση και τους τρώνε το βιός τα πανωτόκια των τραπεζών, πρέπει να τηρούν με "θρησκευτική ευλάβεια" τα λογιστικά τους και να πληρώνουν υπέρογκα πρόστιμα (ή να υποκύπτουν σε σχετικούς "εκβιασμούς") για εντελώς τυπικές παραλείψεις μετά από "εφόδους" του ΣΔΟΕ.

Μόνο όταν μαζευτούν πολλοί από δαύτους, αποκτήσουν "κρίσιμη μάζα" και ασκήσουν συλλογικές "πιέσεις" (βλ. "ψήφοι" και πάλι) γίνονται και εκεί (ω, τι πρωτότυπο!) "ρυθμίσεις".

Ποιος Πολίτης θα πληρώσει φόρους (πέρα από τους μισθωτούς που δεν έχουν άλλη επιλογή) όταν γνωρίζει εκ των προτέρων ΠΟΥ (δεν) θα πάνε; Και ποιο Κράτος θα πείσει τους πολίτες να πληρώσουν για όσα εξαγγέλει πως θα κάνει; Ακόμα κι ο Α. Ανδριανόπουλος (που κάθε άλλο παρά για "λαϊκισμό" φημίζεται) καλεί ξεκάθαρα σε δημόσιο άρθρο του σε ξεσήκωμα κατά των φόρων.


Δυστυχώς, σε αυτό το μπ**ρδέλο που λέγεται Ελληνικό Κράτος ή θα κλέβεις ή θα σε κλέβει. Ή θα είσαι Πελάτης ή... Νταβατζής!

Αποφεύγω να γράφω τελευταία να γράφω ωμά και απόλυτα, αλλά η σκληρή αλήθεια που βιώνουμε καθημερινά δε νομίζω πως χρειάζεται "στρογγυλέματα".

Θα επανέλθω αύριο. Το κείμενο έχει ψωμί...

Univers said...

@ Mickey:

Συμφωνώ κατ' αρχάς απόλυτα στα των ΠΑΕ. Θυμίζω παρεμπιπτόντως, ότι και ιδιωτική τράπεζα (πρώην κρατική) - η Εθνική - είχε προμηθεύσει με εγγυητικές επιστολές ύψους 12 εκ. € τον ΠΑΟΚ για να καλύψει τα χρέη του. Ποια ιδιωτική επιχείρηση θα έδινε έτσι εύκολα κάλυψη σε υπερχρεωμένη επιχείρηση, κάνοντας για λογαριασμό του κράτους "ποδοσφαιροκοινωνική" πολιτική; Ύστερα απορούμε πώς οι τράπεζες τυγχάνουν ευνοϊκής μεταχείρισης από το κράτος... Μα, αν τις χρησιμοποιεί για κοινωνική πολιτική, πρέπει να κάνει και τα στραβά μάτια όταν αυτές "αντισταθμίζουν" δολίως την προκαλούμενη ζημία...

Ένα εξαιρετικό άρθρο (το οποίο βρήκα σήμερα, ψάχνοντας επί τούτου) είναι και το ακόλουθο στο "Βήμα" (2004) με αφορμή το άρθρο 44. Αξίζει να το διαβάσετε. Σημειωτέον ότι στο κυνήγι της ένταξης στο άρθρο 44 μπήκαν και διάφορες άλλες εταιρίες πέραν των ΠΑΕ, στις οποίες οι ρεμούλες και ο βουλιμικός προσωπικός πλουτισμός των ιδιοκτητών τους (και της συνοδού παράγκας) τις οδήγησε αναίτια σε χρεωκοπία. Καθώς υπάρχει δυνατότητα παραγραφής αδικημάτων, τέτοιες εταιρίες - φαντάσματα παραμένουν στην αγορά (χωρίς ελπίδα ανάκτησης του μεριδίου τους) και τραινάρουν την πτώχευση με καταφυγή στο άρθρο 44, προκειμένου να αποφύγουν τυχόν δικαστικές συνέπειες από την διερεύνηση των ατασθαλιών, εφ' όσον θα εγειρόταν αξιώσεις από τους πιστωτές τους.

Καμιά φορά και οι ίδιοι οι πιστωτές δεν έχουν και πολλή διάθεση για αξιώσεις: τράπεζες χορηγήσανε δανεικά σε επιχειρήσεις ενώ η φερεγγυότητα αυτών στην αγορά ήταν μηδενική. Υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες ότι αυτό έγινε με το κατάλληλο "λάδωμα" υψηλόβαθμων τραπεζικών στελεχών, που τώρα δεν έχουν καμία διάθεση για "σκάλισμα" των υποθέσεων. Και γι' αυτούς η υπαγωγή των εν λόγω εταιριών στο άρθρο 44 είναι ο από μηχανής Θεός που τους γλιτώνει από αποκαλύψεις και από την γκρίνια των μετόχων.

Univers said...

Από το άρθρο στο οποίο σας παρέπεμψα κρατάω μια φράση του - άγνωστου σε εμένα - Ι. Γεωργάκη:

"Αυτό το νόημα στέλνουν δυστυχώς στην ελληνική κοινωνία οι χαριστικές ρυθμίσεις των εκάστοτε υπουργών και κυβερνήσεων. Οι νόμοι φτιάχνονται σαν τον ιστό της αράχνης. Αν πέσει καμιά μύγα ή κανένα κουνούπι, πιάνεται. Ενώ αν πέσει σφήκα ή μέλισσα, τον σχίζει και περνάει."

Univers said...

Τέλος, για τους φόρους, το φορολογικό σύστημα (αλλά και το ασφαλιστικό) νομίζω ότι πρέπει να έχει έναν στοιχειωδώς αναδιανεμητικό χαρακτήρα: Υπάρχουν καθ' όλα ικανοί και με διάθεση να δουλέψουν και να παράγουν άνθρωποι που ατυχούν στον καπιταλισμό (και στον καλύτερο δυνατό). Υπάρχουν επίσης και άλλοι που θα συγκεντρώσουν παράλογο πλούτο, δυσανάλογο προς την προσπάθεια που κατέβαλαν. Χρειάζεται λοιπόν μια αναδιανομή που θα εξασφαλίζει διατήρηση στοιχειώδους κοινωνικής συνοχής.

Σε καμία περίπτωση, όμως, αυτή η αναδιανομή δεν θα πρέπει να λειτουργεί ως αντικίνητρο για την προσωπική προσπάθεια. Όταν ξέρεις ότι για πάνω από τα 23,000€ δουλεύεις συνεταιρικά με την εφορία, τότε ή δεν θα κοπιάσεις για τα παραπάνω ή θα φοροδιαφύγεις (εφ' όσον μπορείς). Και αν με την ελάχιστη προσπάθεια έχεις ένα κράτος-πατερούλη που σου εξασφαλίζει τα πάντα, πάλι δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσεις.

Τι εξασφαλίζουν, όμως, οι φόροι στον Έλληνα πολίτη; Δωρεάν υγεία; Δωρεάν παιδεία; Μήπως δωρεάν δημόσια έργα; Σε λίγο για την διαδρομή Αθήνα/Θεσσαλονίκη θα θες 45€ βενζίνη και 45€ διόδια...Μάλλον θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε φόρους μόνον και μόνον για να είναι ευχαριστημένοι οι διάφοροι ποδοσφαιρόφιλοι ή για να διορίζονται αργόσχολοι στο δημόσιο.

Τέλος, θα ήταν παράλειψη να μην ειπωθεί ότι η διαφορετική μεταχείριση τόσο ιδιωτών όσο και επιχειρήσεων όσον αφορά τις φορολογικές τους υποχρεώσεις είναι αδικία και αντιπαραγωγική δύναμη. Μιλώ για την επιλεκτική κατά περίπτωση ή ακόμη και κατά κλάδο χαλαρότητα απέναντι στην φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή.

Locus Publicus said...

ΠΑΕ που "ρυθμίζουν" χρέη μέσω λαδώματος εθνικών τραπεζών, ιδιοκτήτες που δεν εμφανίζονται καθόλου στην επιχείρηση και αφήνουν τους εργάτες απλήρωτους, σύλλογοι που ΘΕΛΟΥΝ να είναι κλειστοί τις Κυριακές για να μην πληρώσους επιπλέον προσωπικό, τί ακούω, πάτο δεν έχει αυτός ο βόθρος.

Τελικά το απλό θέμα του κλεισίματος την Κυριακή, είναι τεράστιο και περιέχει βρώμα και διαπλοκή που δεν φαίνεται σε πρώτη όψη. Απίθανα τα σχόλια των προηγούμενων σχολιαστών.

Αλλά ας μήν γελιόμαστε. Για όλα φταίει η κυβέρνηση. Αυτή κάνει management, αυτή φέρει την ευθύνη. Τελικά η ιδιωτική οικονομία της Ελλάδος είναι και αυτή κρατικοδίαιτη μαιμού. Κάθε άλλο παρα ελεύθερη είναι η οικονομία μας.

Aπίθανο πόστ univers, έμαθα πολλά σήμερα...

Univers said...

@ locus publicus:

Και θα ακούσεις και άλλα όσο παρατείνεται η συζήτηση...

Σημαντικό μέρος του ισχυρότερου κομματιού του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα (πχ. εκδότες, εργολάβοι δημοσίων έργων) αναπτύχθηκε σε ασφυκτικό εναγκαλισμό με το κράτος και τον κρατισμό.

Οι εργολάβοι διαπλέκονται με το δημόσιο για να εξασφαλίζουν τους πακτωλούς από τις αναλήψεις δημοσίων έργων.

Η Ελλάδα έχει παράλογα μεγάλο αριθμό τηλεοπτικών σταθμών (για να μην μιλήσουμε για τους ραδιοφωνικούς), για το μέγεθος της αγοράς. Υπάρχουν όλοι αυτοί γιατί:
(1) Οι ευνοϊκές ρυθμίσεις των χρεών τους δίνουν και παίρνουν.
(2) Εισπράττουν χρήματα από κρατική διαφήμιση (πχ. διαφημίσεις δημόσιων έργων, προεκλογικές καμπάνιες).
(3) Πολλοί καναλάρχες έχουν και άλλες δραστηριότητες (πχ. του μεγαλοεργολάβου) και χρησιμοποιούν την πολιτική θέση του καναλιού για εκβιασμούς του κράτους, προς επίτευξη ανάληψης δημοσίων έργων. Άλλοι είναι ιδιοκτήτες ΠΑΕ και έχουν πίσω τους τον "κόσμο" της ομάδας (εκατομμύρια ψήφοι).

Τα μεγάλα φαγοπότια έγιναν με τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης. Με ένα πακτωλό χρημάτων με τον οποίο άλλοι θα φτιάχναν μια χώρα αγνώριστη, η Ελλάδα έκανε ως επί το πλείστον ελάσσονος σημασίας έργα. Η τρομερή διασπάθιση χρημάτων κατέληξε να "παράγει" κάποιες εκατοντάδες πολυτελείς βίλες σε ευγενή προάστεια Αθήνας και Θεσσαλονίκης και (ως παραρτήματα αυτών) εξοχικά φαραωνικού μεγαλείου σε Κυκλάδες και Χαλκιδική. Πρόκειται για μια τάξη νεόπλουτων "ευρωπαϊκής κοπής", που ώθησαν την κατανάλωση σε φρενήρεις ρυθμούς. Κατανάλωση, βέβαια, είτε εισαγομένων προϊόντων είτε κάκιστης ποιότητας (σκυλο-)διασκέδασης. Κάποιο χρήμα διαχύθηκε και στους μικρομεσαίους, αλλά χωρίς αναπτυξιακή προοπτική, εν είδει προσωρινού επιδόματος. Κυρίως προβλήθηκε ένας νέος τρόπος ζωής που έχει κέντρο όχι την παραγωγή και την δημιουργία αλλά την κατανάλωση και την καλοπέραση και αυτός ο τρόπος ζωής έγινε αυτονόητο δικαίωμα και "κεκτημένο" όχι των δικαίως ή αδίκως "οικονομημένων" αλλά των πάντων.

Άλλο παράδειγμα αναποτελεσματικής διαχείρισης πόρων: Εταιρίες πληροφορικής πήραν και παίρνουν πακέτα από κοινοτικά πλαίσια στήριξης, παράγοντας προγράμματα και μελέτες πολλές φορές προωρισμένα να καταλήγουν στα συρτάρια, ενώ το δημόσιο είναι πλήρως α-μηχανοργάνωτο και δεν γνωρίζει η δεξιά του τι ποιεί η αριστερά του.

Θα κάνει καιρό ο ιδιωτικός τομέας να απογαλακτισθεί από τα κρατικά ταμεία.

Univers said...

Τέλος πρέπει να δοθεί η βαρύτητα που αρμόζει στη σημείωση του Mickey:

"...πρέπει να τηρούν με "θρησκευτική ευλάβεια" τα λογιστικά τους και να πληρώνουν υπέρογκα πρόστιμα (ή να υποκύπτουν σε σχετικούς "εκβιασμούς") για εντελώς τυπικές παραλείψεις μετά από "εφόδους" του ΣΔΟΕ.

Η φορολογική νομοθεσία στην Ελλάδα μένει σκοπίμως δαιδαλώδης και ασαφής σε πολλά της σημεία, ώστε να δίδεται δικαίωμα στους κρατικούς υπαλλήλους για απειλές, εκβιασμούς και πρόστιμα και να βγαίνει το κάτι τι από την συναλλαγή - άτυπο συμβιβασμό που ακολουθεί, ακόμη και από εκείνους τους επαγγελματίες των οποίων οι παραβάσεις είναι αμφίβολες είτε δεν συνιστούν πραγματικά φοροκλοπή.

Locus Publicus said...

Εταιρίες πληροφορικής πήραν και παίρνουν πακέτα από κοινοτικά πλαίσια στήριξης, παράγοντας προγράμματα και μελέτες πολλές φορές προωρισμένα να καταλήγουν στα συρτάρια, ενώ το δημόσιο είναι πλήρως α-μηχανοργάνωτο ...

Θεέ μου.. Και μετά μιλάνε για το πρόγραμμα "Κοινωνία της Πληροφορίας". Φουκαριάρα Ελλάδα...

Univers said...

Μιας και (ξανα)ήρθε η κουβέντα στην κατανάλωση (ξέρω, έχω εμμονή), ιδού και ένα ενδιαφέρον άρθρο της Τασούλας Καραϊσκάκη εδώ , που δίνει ως μια άλλη αιτιολογία της έξαρσής της την ελληνική χρηματιστηριακή φούσκα του 2000 και την επίπλαστη εντύπωση ευημερίας που προηγήθηκε.

Βέβαια το φαινόμενο είναι παγκόσμιο, αλλά πλήττονται πιστεύω περισσότερο οικονομίες που δεν έχουν ισχυρή εντόπια παραγωγή.

mickey said...

"Άλλο παράδειγμα αναποτελεσματικής διαχείρισης πόρων: Εταιρίες πληροφορικής πήραν και παίρνουν πακέτα από κοινοτικά πλαίσια στήριξης, παράγοντας προγράμματα και μελέτες πολλές φορές προωρισμένα να καταλήγουν στα συρτάρια, ενώ το δημόσιο είναι πλήρως α-μηχανοργάνωτο και δεν γνωρίζει η δεξιά του τι ποιεί η αριστερά του."


Αυτό το έχω ζήσει από κοντά και από... μέσα. Προετοίμαζα φακέλους προσφορών για διαγωνισμούς έργων του Δημοσίου Τομέα ως σύμβουλους σε τμήμα Presales μεγάλης εταιρείας Πληροφορικής (από τους λεγόμενους Integrators, κοινώς "νταβατζήδες", αφού έπαιρναν έτοιμα προϊόντα και υπηρεσίες από "υπεργολάβους" χωρίς να προσθέτουν κάποιο added value - έβαζαν απλώς οικονομικές "πλάτες" για τις εγγυητικές επιστολές που απαιτούνταν).

Αναλάμβανα μάλιστα τις "δύσκολες" αποστολές, αφού συχνά οι προδιαγραφές ήταν όχι απλώς αδικαιολόγητα συγκεκριμένες, αλλά ακριβέστατες "φωτογραφίες" συγκεκριμένων προϊόντων, για τα οποία συχνά το Δημόσιο είχε ήδη συνάψει εκ των προτέρων συμφωνία με συγκεκριμένους Προμηθευτές σε συγκριμένες τιμές, αλλά έκανε και τον "διαγωνισμό" για τα μάτια του κόσμου και το γράμμα του νόμου.

Σε αυτές τις περιπτώσεις μάλιστα κάποιοι έτρεμαν μήπως ξεφυτρώσει κάνας "άσχετος" παίκτης και τους χαλάσει τη δουλειά με μια εξαιρετικά συμφέρουσα προσφορά. Γι' αυτό λοιπόν το Κράτος έκανε το εξής αμίμητο: Έβαζε ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΟΡΙΟ οικονομικής προσφοράς, με τη δικαιολογία πως έτσι διασφαλιζόταν κάποια "ελάχιστη" ποιότητα των προσφερόμενων προϊόντων και υπηρεσιών.

Φυσικά, καταλαβαίνει κανείς που "κυμαίνονταν" (ή μάλλον δεν... κυμαίνονταν - έπεφταν ακριβώς πάνω στο ίδιο νούμερο) όλες οι οικονομικές προσφορές. Και μετά, όποιος έδινε το μεγαλύτερο δωράκι (από το... υστέρημά του) εκεί που "έπρεπε"... κέρδιζε!


Θα επιχειρήσω να καταθέσω και μερικά (από τα δεκάδες) χαρακτηριστικά παραδείγματα στη συνέχεια του σχολιασμού. Χωρίς να εκθέσω εταιρείες και πρόσωπα - άλλωστε όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν, που λέει κι ο θυμόσοφος λαός μας ;)

. . .

LocusPublicus, η "Κοινωνία της Πληροφορίας", όπως και γενικότερα η Πληροφορική στην Ελλάδα (σε Δημόσιο ΚΑΙ Ιδιωτικό Τομέα) είναι ένα από τα μεγαλύτερα ανέκδοτα που έχουν ειπωθεί. Ούτε ο... Χριστόδουλος δε θα έλεγε καλύτερα ;)

vasikos metoxos said...

Δε μπορώ παρά να συμφωνήσω απολύτως με το ωραίο ποστ. Τα γυμναστήρια "κρυφά σχολειά" θα είναι πολύ της μόδας. Η συζήτηση άνοιξε πολλά θέματα. Τα έχουμε συζητήσει και αλλού. Όσο αφορά το άρθρο 44 αναφέρω ότι το "ρεστρακτιουρινγκ" εταιρειών είναι αποδεκτό παντού. Όχι για τις ΠΑΕ βεβαίως. Αυτό είναι ελληνική στρέβλωση. Στην Αμερική είναι το "τσάπτερ ελέβεν". Η δεύτερη ευκαιρία είναι μεγάλη υπόθεση για τις δυναμικές επιχειρήσεις. Όλοι μπορούν να βρεθούν σε μία δύσκολη στιγμή ρευστότητας. Το λουκέτο πρέπει να είναι το έσχατο μέσο για ένα υγιές πιστωτικό σύστημα.
Θα συμφωνήσω βεβαίως άλλη μία φορά με τον locus. Όλα είναι θέμα μάνατζμεντ. Να μην επαναλαμβανόμαστε.

Univers said...

"Το λουκέτο πρέπει να είναι το έσχατο μέσο για ένα υγιές πιστωτικό σύστημα."

Συμφωνώ, αρκεί να υπάρχουν στοιχειώδη εχέγγυα ότι η καταφυγή στο άρθρο 44 εξασφαλίζει σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα θέσεις εργαζομένων και δεν είναι συγχωροχάρτι για ατασθαλίες, αφαίμαξη και προσωπικό πλουτισμό σε βάρος της επιχείρησης από μέρους των επιχειρηματιών...

mickey said...

Πολύ φοβάμαι πως το άρθρο 44, όπως και πολλά άλλα παρόμοιας "φύσεως" (όπως π.χ. μαζικής νομιμοποίησης αυθαιρέτων) απλώς νομιμοποιούν ατασθαλίες, παρά αντιμετωπίζουν υπαρκτά οικονομικοκοινωνικά προβλήματα.

Λυπάμαι πολύ, αλλά οι νομοθέτες μας δε μου έχουν δώσει και τα καλύτερα εχέγγυα για την ποιότητα και ανωτερότητα των "κινήτρων" τους - ειδικά αν κάνει κάποιος τον (μεγάλο) κόπο να διαβάσει αναλυτικά τις σχετικές διατάξεις και να κατανοήσει τις πιθανές νομικές "ερμηνείες" τους με όλα τα... παραθυράκια που αφήνουν ανοιχτά.

Ακόμα και η περίφημη πρόσφατη εισήγηση για την αλλαγή του άρθρου 16 με την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων θαρρώ πως σκόπευε (αρχικά τουλάχιστον) σε μια "εξόφληση γραμματίων" (aka ψηφοθηρία) προς (συχνά αμφιβόλου κύρους) ιδιοκτήτες και "αποφοίτους" Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών (aka "κολεγίων"), παρά στην (απαραίτητη) τόνωση της ανταγωνιστικότητας και την ουσιαστική αναβάθμιση των υπαρχόντων Τριτόβαθμιων Ιδρυμάτων.

(τα οποία, παρεμπιπτόντως, έχουν ξεφυτρώσει σε κάθε γωνιά και ραχούλα της χώρας, προκειμένου να τονώσουν την τοπική οικονομία και να τροφοδοτήσουν το Δημόσιο με "επιστημονικά καταρτισμένους" Πτυχιούχους, Μεταπτυχιακούς και Διδάκτορες των 900 ευρώ που... βαράνε σφραγίδες σε άχρηστα έγγραφα και τον Ιδιωτικό Τομέα με φτηνό εργατικό δυναμικό άνευ ουσιαστικής αξιοποίησης των όποιων γνώσεών τους)


Να επανέλθω ή το... ξεχείλωσα;

Univers said...

Απεναντίας.

Προφανώς χρειάζονται πιστοποιήσεις της ποιότητας εκπαίδευσης στα ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, όπως και στα δημόσια (για την αξιολόγηση των οποίων ουδείς θέλει να ακούσει κουβέντα και οπωσδήποτε όχι ο διδάσκοντες εκεί).

Έχω όμως την εντύπωση ότι τα περί του άρθρου 16 γίνονται για τον... ΑΣΕΠ. Δηλ. ο φόβος δεν είναι ότι οι πτυχιούχοι των ιδιωτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων θα πάρουν στην ιδιωτική οικονομία τις θέσεις των σπουδαγμένων στα δημόσια πανεπιστήμια - ένας επιχειρηματίας δεν νομίζω ότι έχει ως πρώτο του κριτήριο αν το εκπαιδευτικό ίδρυμα από το οποίο προέρχεται ο υποψήφιος που του ζητά εργασία είναι αναγνωρισμένο ως "Πανεπιστήμιο" από το ελληνικό κράτος ή όχι.

Ο καυγάς γίνεται για το ότι και οι απόφοιτοι των ιδιωτικών πανεπιστημίων θα μπορούν να διεκδικούν θέση στο στενό και ευρύτερο Δημόσιο Τομέα. Αυτό ενοχλεί, αυτό πονάει.

Καθ' ότι με την ανισότητα όρων και συνθηκών, ασφάλισης και συνταξιοδότησης, το Δημόσιο είναι εδώ η Εδέμ, το El Dorado της απασχόλησης, η εργασιακή ονείρωξη των μαζών.

Όπως σωστά επισημαίνεις, τα δημόσια Τριτοβάθμια Εκπαιδευτικά Ιδρύματα σπάρθηκαν κατά εκατοντάδες ανά την επικράτεια. Ιδρύθηκαν και λειτούργησαν όχι από ανάγκη για αναβάθμιση της παιδείας και προσαρμογή ατα σύγχρονα δεδομένα αλλά με στόχο προφανή και συχνά μοναδικό την ικανοποίηση της επιθυμίας του νεοέλληνα να ξεφύγει από την χειρωνακτική εργασία και την ανασφάλεια του ιδιωτικού επαγγέλματος και να γίνει, ως "πτυχιούχος", Δημόσιος Υπάλληλος. Δεύτερο προφανές κίνητρο η αναδιανομή του ελληνικού χρήματος από τους προϋπολογισμούς των οικογενειών των φοιτητών στους ιδιοκτήτες κέντρων διασκέδασης (καφετέριες κλπ.) και ενοικιαζομένων διαμερισμάτων στην επαρχία. Έτσι νοείται η "ανάπτυξη" της περιφέρειας...

Έτσι καταλήξαμε να γεμίσουμε με πτυχιούχους που θεωρούν ότι το πτυχίο τους είναι εισιτήριο για το Δημόσιο. Και ακούμε το απίθανο να αποκαλούνται από όλους οι απόφοιτοι πχ. της Φιλοσοφικής "αδιόριστοι καθηγητές", λες και το κράτος έχει υπογράψει συμφωνητικό μαζί τους να τους διορίσει οπωσδήποτε...

Πιστεύω ότι (1) η παραμονή μεγάλου μέρους της οικονομίας στα χέρια του κράτους - ενός κράτους/εργοδότη/ψηφοθήρα, που φροντίζει με στοργή τα "παιδιά" του (2) η στρεβλή ανάπτυξη ενός αναιμικού ιδιωτικού τομέα σε υποχρεωτικό εναγκαλισμό με και εξάρτηση από το κράτος (σε μεγάλο βαθμό συνέπεια του 1) και (3) η διαιώνιση των διαφορών στα δικαιώματα, τις υποχρεώσεις, τις απαιτήσεις και τις αμοιβές μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα (συνέπεια των 1 και 2) θα διατηρούν τις αναχρονιστικές μάχες χαρακωμάτων στην Ελλάδα και θα καταδικάζουν σε... αγρανάπαυση ή εκπατρισμό σημαντική μερίδα του ανθρώπινου δυναμικού που θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως αιχμή του δόρατος σε μια προσπάθεια να κερδίσουμε κάμποσο από τον χαμένο χρόνο.

Σημ.: Βεβαίως είμαι και εγώ αντίθετος στην "αγορά" τίτλων σπουδών. Σε μια υγιή οικονομία, όμως, πτυχία από ιδρύματα που θα έπαιρναν εισακτέους χωρίς κριτήρια (παρά μόνον την ικανότητα πληρωμής διδάκτρων) και θα τους προβίβαζαν αυτόματα μέχρι λήψεως του τίτλου, θα είχαν μικρή αξία στην αγορά εργασίας.

Στην Ελλάδα έχουμε αναγάγει σε θέσφατο την εξοντωτική αξιολόγηση των πανελληνίων. Αξία όμως δεν έχει μόνον το "κοσκίνισμα" της εισαγωγής αλλά και η ποιότητα των σπουδών που ακολουθούν και οπωσδήποτε η ύπαρξη συχνών επαναξιολογήσεων. Όσοι σοκάρονται (ανάμεσα σε αυτούς και εγώ) από το γεγονός ότι κάποιοι θα παρακάμπτουν τον σκόπελο των πανελληνίων εγγραφόμενοι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ας ομολογήσουν αν σοκάρονταν τόσα χρόνια το ίδιο όταν για συγκεκριμένο αριθμό επιτυχόντων σε ορισμένες υψηλής ζήτησης σχολές υπήρχε πολαπλάσιος αριθμός εγγραφομένων σε ομοειδείς σχολές της Βαλκανικής και της Νότιας Ιταλίας, χωρίς κανένα κριτήριο εγγραφής και με το "λάδωμα" ως κύριο μηχανισμό προαγωγής στα έτη σπουδών.

Univers said...

Παρεμπιπτόντως, γνώρισα παιδιά που σπούδασαν σε Ρουμανία, Βουλγαρία και Ιταλία και έγιναν αξιόλογοι επιστήμονες, γιατί είχαν το μαράζι για τη γνώση μέσα τους και απέφυγαν τις "πλάγιες" μεθόδους.

Αυτή υπήρξε μια ευτυχής παρενέργεια της παράκαμψης των πανελληνίων, που με τους εξοντωτικούς ρυθμούς τους έβγαλαν νοκ-άουτ και παιδιά που είχαν όλα τα προαπαιτούμενα για τριτοβάθμια εκπαίδευση στην σχολή που επιθυμούσαν, απλώς δεν είχαν ατσαλένια νεύρα, ή έπεσαν σε χρονιά που τα θέματα ήταν εύκολα και η εισαγωγή κρίθηκε κυρίως από την ικανότητα αποστήθισης ή διάφορους αστάθμητους παράγοντες (όπως αυτός της Έκθεσης, ή ασάφειες των θεμάτων).

Τέλος, για την ιστορία, όταν εγώ έφευγα από το Πανεπιστήμιο είδα να μεταφέρονται πλέον πρακτικές εξαγοράς και επί ελληνικού εδάφους.

Roadartist said...

Που το πανε?.. Δεν ξερω πραγματικά μια απογοήτευση.. καταφερτζήδες ελληνάρες..
Αν έχετε διάθεση περάστε απο το blog μου να διαβάσετε τι πέρασα μέσα στην εβδομάδα σε ένα δημόσιο νοσοκομείο για μια απλή αιμοληψία. Πως να μην σκέφτεσαι να φύγεις? Για έναν νέο ανθρωπο είναι πραγματικά δυσοίωνο το μέλλον στην Ελλάδα. Anyway καλά να είμαστε και να χαιρόμαστε με οτι μπορούμε..

Ευτυχία Μεντζελοπούλου said...

καλησπέρα,συγγνωμη που δεν είχα την δυναμη να διαβασω ολα τα σχολια.
Σίγουρα ο φοβος του ελληνα για τον ανταγωνισμο,μην τυχον και αναδειχτουν οι πιο εργατικοι και αξιοι ειναι γνωστος.
Ακομα ενας νομος εναντια στο καλο του πολιτη ειναι επισης κατι συνηθες.
Το ζητουμενο ειναι πώς μπορει να αλλαξει.
Δεν υπαρχει καποιος συλλογος ιδιοκτητων γυμναστηριων;Αυτος ρωτηθηκε και προτιμησε να γλιτωσει κοπο κι εξοδα και να μενουν τα γυμναστηρια κλειστα την κυριακη;

Univers said...

Προφανώς Ευτυχία, δεν είναι αυτός που ρωτήθηκε αλλά αυτός που ζήτησε την ρύθμιση. Εκτός αν κάνω λάθος εκτίμηση (εφαρμόζω την αρχή διαλεύκανσης των εγκλημάτων που λέει πως αναζητάς τον εγκληματία με βάση τα κίνητρα - και το μόνο κίνητρο που μπορώ να δω είναι η μείωση του λειτουργικού κόστους μέσω της απάλυνσης του ανταγωνισμού).

Unknown said...

Επανέρχομαι στο αρχικό θέμα και κυρίως στα γυμναστήρια που λειτουργούν την Κυριακή κλειστά και με σβησμένα φώτα..
Τα κρυφά γυμναστήρια.. Κατά το τα κρυφά σχολειά..
Τελικώς πιστεύω ότι το ταχύ (το άμεσο θα έλεγα) κλείσιμο της επιχείρησης που παραπαίει (και που είναι βέβαιο ότι θα μεταβεί στην αιώνιο ζωή) γλυτώνει την κοινωνία από τεράστιο κόστος.
Η ευθανασία στις επιχειρήσεις είναι προτιμότερη από την καταστολή και την διασωλήνωση..

Univers said...

...με κλειστά φώτα, για να μην προκαλέσουν καταγγελίες για παράνομη λειτουργία...Ανέφερα το παράδοξο για να δείξω την γελειότητα τέτοιων μέτρων προστατευτισμού. Ήδη μαθαίνω ότι τουλάχιστον δύο αλυσίδες γυμναστηρίων έχουν αποφύγει τον σκόπελο του βλακώδους προεδρικού διατάγματος και λειτουργούν και Κυριακή.

Συμφωνώ ότι στήριξη μιας επιχείρησης από το κράτος έχει νόημα αν υπάρχουν ελπίδες να παράγει ανταγωνιστικό προϊόν. Αν είναι να διαιωνίζεται η προβληματικότητά της ουδέν το όφελος (μάλλον τεράστιο το κόστος).

mickey said...

Κλασικό (και ιδιαίτερα... ευρωβόρο) παράδειγμα θαρρώ πως είναι ο εθνικός μας αερομεταφορέας.

Με το πρόσχημα της εξυπηρέτησης απομονωμένων ακριτικών περιοχών (που ενδεχομένως να άφηναν "ασυγκίνητους" τους ιδιώτες - σύμφωνα με κάποιους, δεν ξέρω αν πρέπει να συμφωνήσω) συντηρείται ένας δυσανάλογα τεράστιος (και μάλλον δυσκίνητος και αναποτελεσματικός) μηχανισμός που κοστίζει σε κάθε πολίτη ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό ετησίως.

Αλλά, ξέχασα, ίσως είναι τελικά και θέμα... εθνικής υπερηφάνειας ;)

Rodia said...

Ο ιδιος περιορισμος ισχυει και για τα SPA..?
..ξερεις, αυτα τα μεγαλα κεντρα αποτοξινωσης απο τα λιπη, που εχουν πισινες, υδρομασαζ, γυμναστικη, φαγητο, φιλοξενια, κλπ κλπ..

Univers said...

@ rodia:

Χωρίς να έχω έγκυρη ενημέρωση, άκουσα ότι με δικαιολογία την παροχή επιπρόσθετων (της γυμναστικής) υπηρεσιών τέτοια γυμναστήρια με SPA κτλ. έχουν εξαιρεθεί της διάταξης.

Univers said...

@ mickey:

Συμφωνώ με την οικονομοτεχνική θεώρηση της υπόθεσης "Ολυμπιακή", όπως και ΟΤΕ και ανάλογων υποθέσεων δημοσίων επιχειρήσεων που, επειδή τις μανατζάρει το κράτος, τις χρησιμοποιούσε ως εργασιακές Εδέμ για ψηφοθηρία και τώρα δεν έχει το κουράγιο να αναλάβει το πολιτικό κόστος της εξυγίανσής τους (όπου δεν είναι πολύ αργά πια).

Εκείνο που πρέπει να αναρωτηθούμε είναι μήπως είναι ουδέτερο ή επιζήμιο εθνικά το να βρεθούν τελικά τέτοιες επιχειρήσεις σε χέρια επιχειρηματιών του Εξωτερικού: αν αυτοί τις καταστήσουν κερδοφόρες, γιατί δεν μπορούμε εμείς, Έλληνες επιχειρηματίες ή Ελληνικό Κράτος, να το κάνουμε (να καρπωθούμε και ως Έλληνες και το κέρδος); Μήπως τελικά μερικές από τις ελάχιστες εγχώριες εταιρείες εν δυνάμει παραγωγής πλούτου τις απαξιώσαμε με την ανεπάρκειά μας; ΟΤΕ = τηλεπικοινωνίες = τεχνολογία αιχμής για παρόν και μέλλον / ΔΕΗ = ενέργεια / ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ = μεταφορές σε χώρα με ισχυρό τουρισμό. Πρέπει να έρθει ο ξένος επιχειρηματίας - μπαμπούλας για να κάμψει τις απαιτήσεις των συνδικάτων και να βάλει μια τάξη;

Δεν εκφράζω σαφή θέση με το παραπάνω ερώτημα - μην θεωρηθεί ρητορικό. Δεν είμαι άλλωστε οικονομολόγος. Αλλά βλέπω τον Putin να συγκεντρώνει ισχυρές εταιρείες αποσπώντας τες από το διεθνές κεφάλαιο και επαναπατρίζοντάς τες και αναρωτιέμαι μήπως ξέρει αυτός κάτι. Θυμάμαι επίσης τις αντιδράσεις και προσπάθειες ανατροπής της εξαγοράς της Arcelor (Γαλλία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο) από τον Ινδό Lakshmi Mittal και αναρωτιέμαι αν όλα αυτά είναι απλώς υπόθεση εθνικού γοήτρου ή ουσίας. Μήπως δεν μπορείς να ασκήσεις αποτελεσματική κρατική πολιτική (με την έννοια υπεράσπισης συμφερόντων των πολιτών ενός κράτους και της καλύτερης αξιοποίησης των πλουτοπαραγωγικών σου πηγών προς ίδιον όφελος) όταν είσαι όλος αγορασμένος;

Τώρα, για πολλά νησιά του Αιγαίου είχε αρχίσει να λειτουργεί ιδιωτική εταιρεία μεταφοράς επιβατών με υδροπλάνα, αλλά ανέστειλε τις δραστηριότητές της. Ειπώθηκαν πολλά, σχετικά με ελλειπή πρωτόκολλα και διαδικασίες παροχής της υπηρεσίας στο Αιγαίο, που ανάγκασαν την εταιρεία μα περιορισθεί προς το παρόν στο Ιόνιο. Ρόλο, αν και δεν αναφέρεται, πρέπεινα έπαιξαν και οι προσφυγές της "Ολυμπιακής" για ελλειπή τήρηση κανόνων και πρωτοκόλλων. Δεν μπορώ να ξέρω αν τα προαπαιτούμενα της λίστας που παρατίθενται στην τελευταία παραπομπή είναι βάσιμα ή απλώς μεταφέρουν στα υδροπλάνα απαιτήσεις της κλασσικής αεροπλοΐας. Τελικά, δεν μπορεί να αποκλεισθεί ότι κάτω από την επιφάνεια κρύβεται η επιθυμία του κράτους να μην απαξιώσει περαιτέρω την "Ολυμπιακή" με πρόσθετη απώλεια προορισμών, εν όψει τυχόν πώλησής της. (Να θυμίσω ότι μέτοχος της "Ολυμπιακής" είναι το κράτος και το κράτος είναι αυτό που πανηγύρισε και τα εγκαίνια νέων γραμμών προς τα νησιά με υδροπάνα!)

mickey said...

Πολύ ενδιαφέρον αυτό με την μερική (προσωρινή;) αναστολή των πτήσεων των υδροπλάνων.

Δεν το γνώριζα. Νομίζω πως λέει... πολλά ;)

τέως g700 said...

παδιά να οργανώσουμε μια ηλεκτρονική διαμαρτυρία, όπως κάνουν αντίστοιχες διαμαρτυρίες στην ευρώπη στέλνοντας μαιλ στους υπουργούς και υφυπουργούς αθλητισμού και Σουφλιά ο οποίος συνυπεγραψε το Προεδρικό Διάταγμα (ΦΕΚ 221, 13/10/06) των Υπουργών ΠΕΧΩΔΕ, Υγείας και Πολιτισμού.
το Σαββατοκύριακο πήγαινα Γυμναστήριο και μου το στερούν αν και το πλήρωσα (διετής εγγραφή)