Στενούς συνεργάτες και στελέχη που τον στήριξαν για την επανεκλο-γή του επέλεξε ο Γ.Παπανδρέου για το Πολιτικό Συντονιστικό Όργανο που θα έχει την ευθύνη της αντιπολιτευτικής δράσης, έως το Συνέδριο, το οποίο θα διεξαχθεί από τις 22 έως τις 24 Φεβρουαρίου. Το ίδιο είχε γίνει λίγα 24ωρα νωρίτερα με την Γραμματεία Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου. Μέθοδος ηλεκτρολογική, για την αποφυγή συσσωρεύσεως ανεπιθύμητων φορτίων.
14 comments:
Φοβερό Univers !!! :)))
Αφού γράψανε τα κοπρόσκυλα 80, ο Αθανασάκης σαν αρκούδος θα κτυπήσει τριψήφιο αριθμό.
Δεν κατάλαβα το θέμα του ποστ. Τι υπονοείς Univers, ότι δεν υπάρχει δημοκρτία στο κίνημα. Εδώ τους επέτρεψαν να συμμετέχουν στις εκλογές για να έχουν κάποιον να χάσει. Τι θέλετε τώρα δηλαδή? Κι άλλο? Έλεος. Μέρα που ναι σήμερα. Του αγίου Ιδρυτή.
Κάπου είδα ότι κουβαλήσανε το εξώγαμο από τη Σουηδία λόγω της ημέρας.
Ε! όχι και κοπρόσκυλα!
Ο κάτω-κάτω σκύλος, τουλάχιστον, είναι πιστοποιημένος Ολυμπιακός σκύλος. Είχε γλυτώσει από τον μπόγια παρά τρίχα: όταν ένα σκυλί δάγκωσε έναν αθλητή που είχε έλθει για προπόνηση και εξοικείωση με την Αθήνα (παραμονές της φιέστας του 2004), είχε ξαμοληθεί ο μπόγιας για περιορισμό του πληθυσμού των αδέσποτων. Με τις αντιδράσεις που ξησήκωσε, όσα δύστυχα διασώθηκαν πήραν τα χάπια τους και τους φορέθηκε λουρί!
Μαζί με το στέγαστρο Καλατράβα, τα Getz (που αγοράστηκαν πολύ την εποχή εκείνη), το εν αχρηστία αυτόματο σύστημα πυρόσβεσης του δάσους του Σχοινιά και τις γαλαζο-πορτοκαλιές στολές των εθελοντών ίσταται και ο σκύλος-ήρωας του post μου, ένα σκήνωμα περασμένων μεγαλείων.
Και το ξέρει! Το βλέμμα του, διαποτισμένο από την μετα-ολυμπιακή κατήφεια, ("νεολογισμός προσφιλής της εποχής εκείνης", όπως θα λένε στο μακρινό μέλλον οι ιστοριογράφοι) έχει κάτι από το βάρος του συμβολισμού, του οποίου είναι ακούσιος φορέας...
Όσο για τον Άγιο Ιδρυτή, καλή του ώρα, βοήθησε πολλούς, όχι όμως την Ελλάδα.
Λες να στείλει και τον Αθανασάκη στον "Αρκτούρο";
Τελικά ο Γιωργάκης είναι ο πιο καλός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ.
Για την Νέα Δημοκρατία...
doctor
@ Doctor
Eγώ το κατάλαβα από τότε που δεν έδειχναν τον Βενιζέλο να μιλάει στην κρατική τηλεόραση, έβαζαν τη φωτογραφία του και στο πλάϊ γραπτώς, αυτά που έλεγε. Τον ΓΑΠ αντίθετα τον έδειχναν.
" Επειδή είναι ο αρχηγός του κόμματος " σκεφτόμουν, ο Βενιζέλος είναι υποψήφιος... αλλά το αποτέλεσμα μετράει συνήθως κι έτσι κατέληξα στο συμπέρασμα που καταλήγεις κι εσύ.
Κάποιο καινούργιο βιβλίο θα διάβασε πάλι ο συμπαθής Γεωργιος.
Απο την ανακοίνωσή του, αντιγράφω μερικούς απο τους νέους "τομείς" του - δεν άφησε έξω κανέναν βέβαια.
Νεολαίας
Επιστημόνων
Νέων Επιχειρηματιών
Καλλιτεχνών
Εθελοντισμού
Ελληνισμού Διασποράς
Μεταναστών
Νέων Υποδομών
Πολιτικών Θέσεών
Φόρουμ Διαλόγου και Προβολής Θέσεων
Διαδικτύου-Ιστοσελίδων
Τύπου και ΜΜΕ
Στους καλλιτέχνες και στη νεολαία κάτι μπορεί να πουλήσει ο Γιώργος. Λίγη επιδότηση, λίγο διορισμό.
Στους επιχειρηματίες και τους επιστήμονες τί θα πουλήσει; Αν οι πρώτοι τον είχαν ανάγκη δεν θα ήταν επιχειρηματίες. Οι δεύτεροι ψάχνουν αγορά για να πουλήσουν τις γνώσεις τους. Που μάλλον έχει μικρύνει πολύ στη σοσιαλιστική Ελλάδα.
Θα μπορούσε να αγοράσει ψήφους μεταναστών. Ανετα. Με νομιμοποιήσεις. Ο ελληνισμός της διασποράς σας πληροφορώ υπευθυνα πως τον εχει γράψει το Γιώργο προ πολλού, και μάλλον δεν θέλει επιδόματα και διορισμό.
Τύπου και ΜΜΕ; Εδώ μάλλον μιλάμε για αντιπροσώπους στα "παράθυρα".
Πολιτικών Θέσεών & Φόρουμ Διαλόγου και Προβολής Θέσεων; Ημαρτον. Εδώ γελάμε...
Νέων Υποδομών; Ολίγoν Ασαφές. Μάλλον θα εννοεί δρόμο για το χωριό. Μετά απο 20 χρόνια διαχείρισης ευρωπαικών πακέτων στήριξης, δεν έχουμε ολοκληρώσει ένα σοβαρό οδικό δίκτυο.
Και ο τομέας του χώρου μου - Διαδικτύου-Ιστοσελίδων. Τί ακριβώς είναι αυτό; Ακούγεται ηλίθιο. Ιστοσελίδα για κάθε πικραμένο; Χρειαζόμαστε το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ για ιντερνετ; Ο Google το κάνει τσάμπα και είναι και ιδιωτικός.
To παραμύθι συνεχίζεται...
@ locuspublicus:
Τα σοσιαλιστικά κόμματα πανευρωπαϊκώς βρίσκονται σε αναζήτηση βηματισμού και θέσεων που να διαφοροποιούνται από αυτές του φιλελευθερισμού. Και αυτά ενώ ολοένα και μεγαλύτερο μέρος της οικονομίας περνά σε ιδιωτικά χέρια, με αποτέλεσμα την σταδιακή απονεύρωση του πάλαι ποτέ κραταιού συνδικαλισμού του Δημοσίου Τομέα, από τον οποίο αντλούσαν τις δυνάμεις τους.
Ενώ το κράτος απέτυχε, συχνά παταγωδώς, ως επιχειρηματίας (άλλο τόσο συχνά όσο διέπρεψε ως μεγαλόκαρδος εργοδότης), η κεντροαριστερά και η αριστερά επιμένουν στην στήριξη ενός κρατικοκεντρικού μοντέλου οικονομίας. Συνήθως απλώνουν τις φτερούγες τους, ως στοργικές μάνες, για να προστατεύσουν όχι τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα, τα "αποπαίδια" (τους οποίους αγνοούν επιδεικτικά) αλλά αυτούς του Δημοσίου, τα "πρωτότοκα καλόπαιδα" του κράτους, που φαίνεται να είναι η εκλογική τους πελατεία.
Έχει γίνει η Αριστερά ένα κυτίο παραπόνων, ένας συσσωρευτής διαμαρτυριών από μέρους όσων βλέπουν να αποδομούνται δικαιώματα που ο κρατισμός είχε προνομιακά και αυθαίρετα εξασφαλίσει γι' αυτούς σε βάρος των υπολοίπων εργαζομένων.
Βλέπει η Αριστερά με δέος:
(1) να αφυπνίζεται η συνείδηση μη προνομιούχων εργαζομένων, οι οποίοι και κωφεύουν στις εκκλήσεις για σύμπηξη αρραγούς μετώπου εναντίον κάθε μεταρρύθμισης, βρίσκοντας εξωφρενικό να αγωνίζονται για προνόμια, παροχές και δικαιώματα άλλων, ενώ τον λογαριασμό συνεχίζουν να πληρώνουν οι ίδιοι, καίτοι μονίμως εξαιρούνται από το πλούσιο δείπνο.
(2) το βάρος της οικονομικής δραστηριότητας να έχει μετατοπισθεί περισσότερο από άλλοτε προς τον ιδιωτικό τομέα, με αποτέλεσμα τα περιθώρια κοινωνικού εκβιασμού από τον κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό της με απεργίες να στενεύουν σημαντικά. Γι' αυτό και πανευρωπαϊκώς παίζει το χαρτί της "ανυπακοής", των καταλήψεων και των κατεβασμάτων διακοπτών. (Κατά την πρόσφατη απεργία στην Γαλλία η συμμετοχή στον Δημόσιο Τομέα δεν ξεπερνούσε κατ' εκτιμήσεις το 30% και εντούτοις συνδικαλιστές της EDF - της Γαλλικής ΔΕΗ - κατέβασαν διακόπτες προκαλώντας συσκότιση σε ολόκληρες πόλεις)
Υπάρχει μέλλον για την Αριστερά; Πιστεύω ακράδαντα πως ναι. Αλλά πρέπει να εγκαταλείψει την τακτική της πλειοδοσίας επί πάσης αξιώσεως και παντός αιτήματος, οσοδήποτε εξωφρενικού, εκβιαστικού και αντικοινωνικού. Και πρέπει να επαναπροσδιορίσει την έννοια της κοινωνιοκεντρικότητας, και την στάση της απέναντι στην εργασία, την απόλαυση των αγαθών και τον καταναλωτισμό. Σήμερα η Αριστερά δαιμονοποιεί την κεφαλαιοκρατία αλλά αξιώνει άμετρη κατανάλωση αγαθών για όλους, ξεχνώντας ηθελημένα ότι η δεύτερη είναι προϊόν του πρώτου.
Αγαπητέ μου univers,
Πολύ καλό το σχόλιο σου, όπως πάντα, σε καλή γλώσσα, και επιχειρήματα. Περιττό να πω πως συμφωνώ απόλυτα με την ανάλυσή σου.
Θα προσθέσω μόνον το γεγονός οτι η απίθανη έκδοση του ελληνικού σοσιαλισμού είναι ακόμα πιό ουτοπιστική και τραγελαφική απο την αντίστοιχη στη Γαλλία (στην οποία απο ό,τι κατάλαβα έχεις ζήσει).
Τουλάχιστον στη Γαλλία υπάρχουν επιχειρήσεις, προιόντα, κέρδος, και για την διατήρηση όλων αυτών, υπάρχει ας πούμε κάποια αριστερή αντίδραση-σχέδιο (καλό ή κακό).
Στην Ελλάδα όμως, το κυρίαρχο μήνυμα της αριστεράς είναι οτι το κέρδος είναι ανήθικη φιλοδοξία, επομένως ολες οι επιχειρήσεις είναι κατ' ορισμού ανήθικες (εκτός αν τις έχουν κομμουνιστές οι οποίοι υποτίθεται πως είναι εξ'ορισμού ηθικοί).
Μου θυμίζει τη θέση μερικών ισλαμικών ομάδων στο Πακιστάν που διατυπώνουν την άποψη πως εφόσον ο Προφήτης ήταν κατά της έννοιας του τόκου, τότε ο δανειοδανεισμός είναι ανήθικος, συνεπώς η χώρα δεν πρέπει να έχει τραπεζικό σύστημα.
Η μόνη λύση-ιδεολογία που μπορεί να βοηθήσει την Ελλάδα, πρέπει να παραχθεί μέσα απο την δεξιά. Εκεί όμως μπαίνουμε σε άλλο ιστορικό κομπλεξισμό. Να μην θέλει η κυβέρνηση να πεί ανοιχτά και ξάστερα ότι εκπροσωπεί ενα δεξιό κόμμα, μιά δεξιά ιδεολογία (δεν λέω απόλυτο φιλελευθερισμό, κάποιο τέλος πάντων ανταγωνιστικό μοντέλο).
Στη Γαλλία τουλάχιστον, ψήφισαν τον δεξιό Σαρκοζύ. Αυτό κάτι μου λέει.
Για τα "αποπαίδια" του ιδιωτικού τομέα:
Φίλος μου καθηγητής με δικό του φροντιστήριο στην Ελλάδα, σκληρά εργάζόμενος για τον επιούσιο, μου έκανε μια γρήγορη ανάπτυξη των δυναμικών του χώρου του.
Είμαι τώρα υπεύθυνος για όλα, μου λέει. Να βρώ μαθητές, μαθήματα, παραδόσεις, ποιότητα. Αν διοριστώ καθηγητής, λύνω όλα μου τα προβλήματα. Παίρνω ενα μισθό 1.200 ευρώ, μπαίνω σε ταμεία, συνδικαλισμούς.
Ο διορισμός μου, μου ανεβάζει το κασέ. Οι γονείς με θέλουν τώρα για ιδιαίτερα. Παίρνω λοιπόν και μια μικρή ομάδα μαθητών για ιδιαίτερα στο σπίτι, 200 ευρώ την ημέρα η ομάδα. 2.5 - 3 χιλιάδες το μήνα αφορολόγητα. Στο σχολείο απεργία, σύνταξη, ασφάλεια, δικαιώματα του εργάτη. Και ιδιωτική παραοικονομία στο σπίτι. Σύνολον το μήνα, 4.000 ευρώ. Δεν είναι και ασχημα!
Ακριβώς όπως τα λες είναι locuspublicus.
Θα πρέπει να λάβεις επιπροσθέτως υπ' όψιν σου το γεγονός ότι τις θέσεις του και το πρόγραμμά του ο Sarkozy τα παρουσίασε αναλυτικά (τα βροντοφώναξε, θα έλεγα) προεκλογικώς και γι' αυτό δικαιούται να αξιώνει την εφαρμογή τους, για την οποία και ψηφίστηκε.
Όσον αφορά τους καθηγητές του Δημοσίου και τις περίφημες ελλείψεις προσωπικού, μεταφέρω εδώ σχόλιό μου στο post του Χαρίδημου Τσούκα με τίτλο "Τρώμε τις σάρκες μας".
...............................................
Μήπως πρέπει να γίνει λόγος και για μερικά πιο πρακτικά ζητήματα; Σε όλο το πλάτος και το εύρος του Δημοσίου Τομέα γίνεται λόγος για "ελλείψεις προσωπικού". Και δημιουργείται η εντύπωση ότι όσοι και να διορισθούν, οι "ελλείψεις" αυτές είναι ενδημικό φαινόμενο, δεν καταπολεμάται με τίποτε.
(Παρενθεντικώς, ύποπτη είναι και η "συμπαράταξη" των μονίμων με διαφόρους απολυμμένους συμβασιούχους, οι οποίοι, αφού με αδιαφανείς διαδικασίες βρήκαν πέρασμα για να πατήσουν το "κάστρο" του Δημοσίου, θέλουν η αυθαιρεσία αυτή να τους εξασφαλισθεί εσσαεί ή έστω να προικισθούν εξ αυτής με αναγνωρισμένα προσόντα - πρόκριμα για μελλοντικές διεκδικήσεις μονιμότητας.)
Ελλείψεις καθηγητών σε ορισμένα γνωστικά αντικείμενα υπήρχαν και στις μέρες που εγώ ήμουν στη Μέση Εκπαίδευση. Αλλά θα ήταν χρήσιμο να μας ανακοινώσει το Υπουργείο πόσες ώρες εβδομαδιαίως διδάσκει κατά μέσον όρο ένας πρωτοδιόριστος καθηγητής και επίσης πόσες αυτός που έχει πχ. 10 χρόνια στην υπηρεσία.
Από πληροφορίες μου, οι διορισμοί προηγουμένων ετών οδήγησαν σε τέτοιο βαθμό υποαπασχόλησης σε ορισμένα σχολεία, ώστε μεγάλο μέρος του χρόνου που θα έπρεπε να ξοδεύεται στις αίθουσες αναλίσκεται στα γραφεία ή εκτός σχολείου. Πιστεύω ότι οι αριθμοί, αν ποτέ ανακοινώνονταν, θα ήταν πολύ σκανδαλιστικοί.
15 November 2007 23:23
...............................................
Τέλος, γι' αυτό μιλάω για ανοχή, από μέρους των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, των προνομιακών συνθηκών αμοιβών, ασφάλισης και παραοικονομίας του Δημοσίου. Στην πόλη όπου γεννήθηκα, μια μικρή επαρχιακή πόλη, οι καθηγητές των δημοσίων σχολίων που παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα δεν είναι δυνατόν να κρυφτούν και δεν έχουν λόγους (αφού κανείς δεν τους ενοχλεί): Ορισμένοι παραδίδουν μαθήματα σε σπίτια μαθητών, ώστε να συγκαλύπτεται κάπως η παρανομία, ενώ άλλων τα πεζοδρόμια των σπιτιών είναι τίγκα στο ποδήλατο, αφού παραδίδουν τα μαθήματα στο ίδιο τους το σπίτι. Απ' όσο γνωρίζω, καμία καταγγελία και καμία έφοδος δεν έγινε ποτέ.
Δεν είμαι αντίθετος στην δυνατότητα ένας δημόσιος υπάλληλος να συμπληρώνει το εισόδημά του, με εργασία στον ιδιωτικό τομέα, αλλά:
(1) Ας θεσμοθετηθεί επισήμως
(2) Να φορολογηθεί
(3) Το ωράριο απασχόλησης στα σχολεία να είναι επαρκές. Όχι να φωνάζουν για ελλείψεις και να δουλεύουν από ένα τρίωρο την ημέρα, για να είναι ξεκούραστοι και φρέσκοι στα απογευματινά φροντιστήρια.
Τελικά, ο άγιος ιδρυτής μας κατάντησε όλους εξώγαμα, Βασικε Μέτοχε! Κάποιοι μεγαλώσαμε στους δρόμους και δεν χωράμε πουθενά, κάποιοι σε ορφανοτροφεία διεφθαρμένων διευθυντών και μάθαμε να παρανομούμε σβήνοντας τα ίχνη μας και κάποιοι υιοθέτηθήκαμε από πλούσιες οικογένειες του εξωτερικού για να κάνουμε τη λάντζα και να παίρνουμε μάτι τα όργια των πλουσίων!
Εκείνο που με τρελαίνει σ'αυτή τη χώρα, Univers, είναι ότι δίπλα στους καθηγητές του δημοσίου, που μονίμως γκρινιάζουν και σπανίως κάνουν τη δουλειά τους, φυτοζωούν χιλιάδες ταλαίπωροι ωρομίσθιοι που διδάσκουν στα φροντιστήρια μέχρι αργά το βράδυ. Οι πιο αδικημένοι από αυτούς είναι οι καθηγητές ξένων γλωσσών: είναι πολλοί, εκβιάζονται από τους φροντιστηριούχους, παίρνουν ελάχιστα χρήματα και είναι αμφίβολο αν θα έχουν συμπληρώσει ένσημα στα 65 τους (αν υποθέσουμε ότι θα βρίσκουν δουλειά μέχρι τότε!) Α, και το πιο σημαντικό: υπογράφουν κάθε Σεπτέμβρη σύμβαση που λήγει τον Ιούνιο, βγαίνουν στην ανεργία και ξαναπροσλαμβάνονται τον επόμενο Σεπτέμβρη από τον ίδιο εργοδότη!
Post a Comment