Την μονιμοποίηση όλων των υπαλλήλων των ΚΕΠ της υπερνομαρχίας ζήτησε η υπερνομάρχης Αττικής, όπως διαβάζω στην εφημερίδα ΜΕΤΡΟ της 09/01/2008. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί επιτέλους να αρχίσει ο χορός των "από την σημαία" απουσιών, της προάφιξης και προαναχώρησης, των μετατάξεων κατά βούλησιν, των συνδικαλιστικών αδειών, του "δε βαριέσαι" και όλων τέλος πάντων των ευγενών ιδιοτήτων και χαρακτηριστικών της μονιμότητας.Θυμίζω ότι τα ΚΕΠ συστάθηκαν για να επιτελέσουν με αποτελεσματικότητα έργο που κανονικά ανήκει στην αρμοδιότητα της Δημόσιας Διοίκησης, αλλά που δεν φέρεται εις πέρας αποτελεσματικά από αυτή. Αντί να αναζητηθούν μέθοδοι αύξησης της αποτελε-σματικότητας της Δημόσιας Διοίκησης, κρίθηκε πιο ρεαλιστικό να δημιουργηθεί παράρτημα αυτής από συμβασιούχους, μπας και αυτοί δουλέψουν. Και δούλεψαν. Με την ενσωμάτωση, όμως, των ΚΕΠ στο σώμα της μόνιμης Δημόσιας Διοίκησης, σύντομα θα γίνει εμφανής η ανάγκη να αναπτυχθούν και να στελεχωθούν νέα ΚΕΠ από νέα γενιά συμβασιούχων (ας τα πούμε... ΚΕΠσ, σε αντιδιαστολή με τα... ΚΕΠμ των μονίμων), για να κάνουν το έργο που δεν θα είναι πλέον σε θέση να φέρουν εις πέρας τα παλαιά ΚΕΠ λόγω μονιμότητας...
Ούτως ή άλλως, οι "πάγιες και διαρκείς ανάγκες" του υπερτροφικού ελληνικού Δημόσιου Τομέα διαρκώς θα αυξάνονται. Πρέπει να μπαίνει "νέο αίμα" στο Δημόσιο για να ξεκουράζονται οι παλιοί...
..............................................................................................
Σημ.: Είναι αξιοθρήνητο στον στενό και ευρύτερο Δημόσιο Τομέα να υπάρχουν δύο κατηγορίες υπαλλήλων με τέτοιες διαφορές. Πέραν της μονιμότητας, οι συμβασιούχοι στερούνται συχνά ουσιωδέστερων (και πιο ευλόγων) δικαιωμάτων, όπως η έμμισθη κανονική άδεια και η έμμισθη ασθένεια, ενώ κατά περίπτωση ασφαλίζονται σε διαφορετικό φορέα από τους μονίμους. Επιπλέον συχνά τους απολύουν για μερικούς μήνες το χρόνο για να μην εγείρουν αξιώσεις μονιμοποίησης, βασισμένοι στο "περί παγίων και διαρκών αναγκών".
Στην πραγματικότητα, η Ελληνική πολιτεία ομολογεί την αδυναμία της να ελέγξει και να βελτιστοποιήσει την εργασία των μονίμων υπαλλήλων της και αντ' αυτού δημιουργεί "παράρτημα" της Δημόσιας Διοίκησης με εργαζομένους - παιδιά ενός κατώτερου Θεού, για να βγάλει τα σπασμένα από την υποπαραγωγικότητα των μονίμων (τους οποίους αρνείται να αγγίξει). Κατά περίπτωση βέβαια, οι συμβασιούχοι μπορεί να καλύπτουν πραγματικές ελλείψεις προσωπικού, αλλά αμφιβάλλω αν αυτό είναι ο κανόνας.
Είμαι εναντίον της μονιμότητας στο Δημόσιο, αλλά και κατά της στέρησης αυτονόητων δικαιωμάτων από τους μη μονίμους.
19 comments:
Όταν ιδρύθηκαν τα ΚΕΠ είχα απορήσει για το Ελληνικό "καμάρι" της όποιας Δημόσιας Διοίκησης (εννοώ Κεντρικής Κυβέρνησης ή Τοπικής Αυτοδιοίκησης).
Και ω του θαύματος "απεδείχθη" το αναπάντεχο, το καταρρίπτον κάθε αξίωμα της Θεωρίας της Διοίκησης:
Προσθέτοντας μία επί πλέον βαθμίδα στις διαδικασίες ΑΥΞΑΝΕΙΣ την απόδοση...
Έλεος Ελλάς!
ΥΓ Στα μόνα που μπορώ να συμφωνήσω, αλλά περιέργως κανείς δεν τα επικαλείται εκτος από σας είναι πρώτα στη μείωση της "μίζας": ο εκδίδων το πιστοποιητικό ή ότι άλλο δεν έρχεται σε επαφή με τον ενδιαφερόμενο και στην μείωση της μόλυνσης του κοινού από τη βρωμιά της δημόσιας διοίκησης (λόγω μη επαφής). Με άλλα λόγια τα ΚΕΠ λειτουργησαν και ως προφυλακτικά.
Τώρα όμως και αυτά θα "μονιμοποιηθούν". Θα χρειαζόμαστε άρα επιπλέον στρώσεις προφυλακτικών!
αναδεικνύεις εναργέστατα τον πολεμο γενεών που στην ουσία κρύβεται τόσο πισω απ τους νέους τρόπους πρόσληψης εκτάκτου προσωπικού στον ευρύτερο δημόσιο τομέα όσο και πισω απ την αντίσταση στην όποια μεταρρύθμιση του ασφαλιστικου.
Τα προνόμια και το ραχάτι των παλιών νάναι καλά κι οι νέοι...θα δώσει ο Αλλάχ!
Αναγνωρίζω βέβαια οτι οταν κάποιος καλομάθει σ'ένα συγκεκριμένο ρυθμό...ημιαργίας,είναι σχεδόν αδύνατο να τον εντατικοποιήσεις μετά.Γι'αυτό και οι κρατούντες φροντίζουν να μην κακομάθουν και οι "νέοι".Κι ερχονται τώρα κατι άφρονες σαν την κ.Μπέη και τους χαλούν την σούπα!
Τον "πόλεμο γενεών" αρνείται να τον παραδεχθεί η Κεντρο-Αριστερά στην Ελλάδα, η οποία είναι αυτή που παράγει ούτως ή άλλως το ιδεολογικό περίβλημα στις αντιδράσεις εναντίον της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης.
Και αρνείται να το δεχθεί καθ' ότι είναι στον στόχο της να αποφύγει την σαλαμοποίηση των εργαζομένων σε παλιούς και νέους, προνομιούχους και μη, εξασφαλισμένους από την μονιμότητα και την ατιμωρησία στο Δημόσιο και αγωνιούντες για το αν θα έχουν απασχόληση στα 50 τους, ασφαλισμένους σε προνομιακά χρηματοδοτούμενα Ταμεία και "επί ξύλου κρεμάμενους". Όλοι κατά την Κεντρο-Αριστερά πρέπει να είναι "μια γροθιά κατά του κεφαλαίου που πάει να κλέψει τον μόχθο του εργαζομένου".
Το παραλήρημα αυτό, όπως όλα τα παραληρήματα, εμπεριέχει στοιχεία αληθείας και ισχυρές φαντασιώσεις.
Υπάρχει κατ' αρχάς το αμείλικτο δημογραφικό που θέτει άμεσα προβλήματα. Δεν είναι δυνατόν να συνταξιοδοτείται κάποιος στα 55 (ακόμη και μετά 35ετία) και να τον τρέφει το Ταμείο μέχρι τα 85-90. Ή πρέπει οι ασφαλιστικές εισφορές να μεγαλώσουν ή να μειωθεί η σύνταξη ή να επιμηκυνθεί ο χρόνος εργασίας (ή συνδυασμοί). Τoυλάχιστον για τις δουλειές γραφείου ποια βιολογία εμποδίζει a priori την απασχόληση ενός εργαζομένου μέχρι τα 65, ανεξαρτήτως ηλικίας εισόδου στην εργασία; Γιατί πρέπει να κυκλοφορούν πενηνταπεντάρηδες αργόσχολοι, που θα σκοτώσουν το χρόνο τους και τη σύνταξή τους για τα επόμενα 30 χρόνια από εκδρομή σε εκδρομή, ενώ το ασφαλιστικό στενάζει και οι επόμενες γενεές θα δουλέψουν μέχρι τα 70;
Ούτε είναι δυνατόν να υπάρχουν στην Ελλάδα 400τόσα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα (των σερβιτόρων και των αοιδών της νύκτας συμπεριλαμβανομένων, καθώς φαίνεται). Έχουμε γίνει διεθνής περίγελως! Βαρεία και ανθυγιεινή στην Ελλάδα είναι, καθώς φαίνεται, η εργασία γενικότερα... Οι συνδικαλιστές επιθυμούν την ένταξη και άλλων επαγγελμάτων σε αυτή την κατηγορία και αρνούνται οποιοδήποτε αποχαρακτηρισμό. Τέοια γελοία πλειοδοσία δείχνει την ανευθυνότητα του ελληνικού συνδικαλισμού.
Ούτε βέβαια είναι δυνατόν να συντηρούμε 100τόσα Ταμεία, με τις διοικήσεις τους. (και τα δύο τελευταία χαρακτηριστικά είναι άλλωστε ελληνικές πρωτοτυπίες, στον Δυτικό τουλάχιστον Κόσμο).
Εκείνο που δεν θα τολμηθεί να συζητηθεί, τελικά, είναι η δημιουργία ενός ανταποδοτικού συστήματος, όπου το ύψος της συντάξεως θα είναι άμεσα εξαρτώμενο από το ποσό που αποταμιεύθηκε και επενδύθηκε από κάθε εργαζόμενο στην διάρκεια της ενεργού απασχόλησής του (όπως γίνεται στα ιδιωτικά ασφαλιστήρια).
Τελικά η μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού θα προχωρήσει, κατά στάδια, από κυβέρνηση σε κυβέρνηση,με το ίδιο "επιτυχημένο" σύστημα: Μη θίγετε τα ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα και ψαλιδίστε διαδοχικά τις προσδοκίες από τους νέους ασφαλισμένους. Οι οποίοι, για χάρη των προνομίων των παλαιών, μπορεί όταν φτάσουν στην πηγή αυτή να έχει στερέψει εντελώς... Χαρά σε εκείνους που έχουν γονείς υγιείς, με γερές συντάξεις και καλά εφ' άπαξ!
"Ω ξειν, αγγέλειν τοις γονεύσι, ότι τήδε κείμεθα, τοις κείνων χρήμασι τρεφόμενοι..."
@ απορών και εξιστάμενος:
Χρησιμοποίησα και εγώ τα ΚΕΠ (...ΚΕΠσ!) αυτά τα 4 χρόνια που είμαι στην Ελλάδα. Ήταν για μένα ένα καινούργιο φρούτο, δεν υπήρχαν όταν έφυγα, το 2000.
Ομολογώ ότι η εξυπηρέτηση ήταν πολύ καλή και η αντιμετώπιση όχι η συνήθης ωχαδερφίστικη του Δημοσίου. Μου έκανε μόνον εντύπωση επανειλημμένως ότι στις επικυρώσεις μερικών φωτοαντιγράφων δεν ήλεγχαν σχεδόν ποτέ το πρωτότυπο. Μάλλον είχαν αρχίσει να μπουχτίζουν από τη χαρτούρα.
Πάντως, ανεξαρτήτως της ποιότητας της παρεχομένης υπηρεσίας, ένα κράτος πρέπει να είναι πλεονασματικό ως οικονομία για να χρηματοδοτήσει νέες Υπηρεσίες, αντί να προσπαθεί να βελτιώσει την λειτουργία των ήδη υπαρχουσών. Αυτή είναι μία ένστασή μου. Και η άλλη είναι η εικαζόμενη ένταξή τους στο απυρόβλητο της μονιμότητας.
Tραγέλαφο πραγματικά αποτελεί το ελληνικό κώλυμα με τον μόνιμο διορισμό στο δημόσιο, και η συνεχή υπεκφυγή των πολιτικών να λύσουν το πρόβλημα απο τη βάση του.
Η ύπαρξη δύο κατηγοριών εργαζομένων, όπως σωστά αναφέρει ο univers, αυτων με πλήρη νομική και συνδικαλιστική κάλυψη, και των "άλλων", συμβασιούχων και ιδιωτικών υπαλλήλων, η ύπαρξη των οποίων επιμελώς αγνοείται, είναι καταστροφική.
Βλακώδης η πρόταση της κ. Μπέη, συμπλέει όμως με την υπάρχουσα νοοτροπία στην Ελλάδα που επιθυμεί τον κρατισμό ως μόνο φορέα οικονομικής δραστηριότητας.
Η λύση είναι μία, και έρχεται σε τρείς φάσεις. Αρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, απόλυση των πάντων, και δημιουργία μηχανισμού επαναπρόσληψης υπαλλήλων, βάσει διαγωνισμού. Ολοι οι δημόσιοι υπάλληλοι (καθότι δημόσια πρόσωπα), θα πρέπει να υπόκεινται σε ειδικούς κανόνες δεοντολογίας και μηχανισμούς αξιολόγησης ανα περιόδους. Ολα τα στοιχεία των προσληφθέντων (τυπικά προσόντα, πείρα, μόρφωση, τίτλος, όνομα του μάνατζερ στον οποίον αναφέρουν, κλπ), θα μπορούσαν κάλλιστα να αποθηκευτούν σε μία βάση δεδομένων, και να αναρτηθούν σε ειδική ιστοσελίδα του υπουργείου για κοινή θέα. Το μήνυμα πρέπει να είναι σαφές. Είσαι δημόσιος λειτουργός, πληρώνεσαι απο χρήματα φορολογουμένων, τα στοιχεία σου δημοσιούνται. Δεν υπογράφεις, δεν προσλαμβάνεσαι.
Ετσι θα μπορούσε ο καθένας να δεί, όχι μόνον πότε ο Μήτσος πήρε τη θέση του κλητήρα, αλλά και γιατί η κυρία Νατάσα Καραμανλή θεωρείται γιατρός (κατέχει δημόσια θέση νομίζω).
..το ύψος της συντάξεως θα είναι άμεσα εξαρτώμενο από το ποσό που αποταμιεύθηκε και επενδύθηκε από κάθε εργαζόμενο στην διάρκεια της ενεργού απασχόλησής του..
Πάμε τώρα στη ψητό. Δουλεύουν δύο άνθρωποι. Ο ένας κάνει 1000 ευρώ το μήνα, ο άλλος 10000. Ο πρώτος βάζει 100 ευρώ φορολογία, ο άλλος 1000. Βάσει ποιάς οικονομική λογικής θα πρέπει να πάρουν στην ιδια σύνταξη; Εγώ που δουλεύω στις ΗΠΑ, ξέρω ανα πάσα στιγμή πόσα χρήματα έχω βάλει στο σύστημα, και πόση σύνταξη μου αναλογεί (πηγαίνω μάλιστα σε ειδική ιστοσελίδα του IRS, και βλέπω τα στοιχεία της επενδυσής μου). Αναφέρω ενδεικτικά οτι μέχρι σήμερα, έχω φορολογηθεί πάνω απο 1 εκατ. δολλάρια. Θα πρέπει να πάρω την ίδια σύνταξη με τον μαγαζάτορα που κλέβει και βάζει 200 δολλάρια το μήνα στο ταμίο;
Ξέρει ο κάθε Έλληνας ΠΟΣΑ χρήματα εχει φορολογηθεί μέχρι σήμερα; Και αν όχι, γιατί οχι;
Ας μην επιχειρήσει λύση του ασφαλιστικού η κυβέρνηση αν δεν λάβει υπόψιν της το βασικό δικαίωμα του κάθε πολίτη να ξέρει το μέγεθος της επενδυσής του.
(Για να μην αναφέρω το γεγονός πως θα έπρεπε μα δωθεί η δυνατότητα σε κάθε έλληνα φορολογούμενο να επενδύσει ιδιωτικά - αν επιθυμούσε, τα χρήματα που φορολογείται).
Αν η κυβέρνηση δεν έχει σκοπό να κάνει τίποτα απ' όλα αυτά, τότε ας διορίσει τους πάντες, ας δώσει τη διακυβέρνηση της χώρας σε ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ, και ας βουλιάξουμε όλοι μαζί στο απέραντο σοσιαλιστικό μας υπερκόσμο.
Αυτό που προτείνεις, αγαπητέ locuspublicus, είναι ένα σύστημα ανταποδοτικό, απέναντι στα αναδιανεμητικά συστήματα. Σ' αυτό το σύστημά είναι λογικό να ξέρεις ανά πάσα στιγμή τα χρήματα που έχεις βάλει στο σύστημα και η σύνταξη που θα πάρεις να είναι άμεση συνάρτηση δύο παραγόντων:
(1) Της ηλικίας συνταξιοδότησης (με βάση το προσδόκιμο της επιβίωσης)
(2) Του ποσού που συνολικά κατέβαλες
Εδώ, αντιθέτως, η σύνταξη υπολογίζεται με βάση τις αμοιβές (και άρα τις κρατήσεις) των τελευταίων 5 χρόνων. Επιπλέον διαφέρει από Ταμείο σε Ταμείο.
Τέλος, υπάρχουν σκανδαλώδεις χρηματοδοτήσεις επιμέρους Ταμείων είτε από τον κρατικό προϋπολογισμό είτε από τρίτους, με νομοθετικές ρυθμίσεις. Χαρακτηριστική περίπτωση το σκανδαλώδες χαράτσι του 20% της αξίας των διαφημίσεων στα Μέσα υπέρ δημοσιογράφων, χαράτσι που μετακυλίεται στους καταναλωτές των διαφημιζομένων προϊόντων. Η εισφορά αυτή δεν πληρώνεται από τους ίδιους τους εργαζομένους, ούτε από τους εργοδότες τους (βάσει του αριθμού των δημοσιογράφων που απασχολούν και των αμοιβών τους), αλλά από τους διαφημιζομένους, βάσει του αριθμού και του κόστους των διαφημίσεων.
Όσο για τα βαρέα και ανθυγιεινά, εκεί πλέον είναι να γελάει και ο κάθε πικραμένος... Κομμώτριες, τραγουδιστές νυκτερινών κέντρων, τεχνικοί και εκφωνητές ραδιοφώνου κοκ. είναι βαρέως εργαζόμενοι. Θαυμάστε τι ισχυρίζεται το Σωματείο Κουρέων - Κομμωτών Αθήνας "Ο Ερμής" σε επιστολή του στον Καραμανλή:
Εργαζόμαστε γύρω στις 12 ώρες καθημερινά κάνοντας χρήση χημικών προϊόντων, εισπνέοντας δε καθημερινά τριχίδια από την κοπή μαλλιών -έχουμε πάμπολλα παραδείγματα όπου οι πνεύμονες των συναδέλφων ήταν φραγμένοι από αυτά. Kινδυνεύουμε από επαγγελματικές ασθένειες, όπως πνευμονοκοκίαση, καρκίνο πνεύμονα, καρδιοπάθειες, πρόβλημα στη σπονδυλική στήλη, κιρσούς, φλεβίτες, όλοι οι συνάδελφοι εξ επαφής δερματοπάθειες, αυχενικό σύνδρομο, σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα και γενικότερα οστεομυικά προβλήματα, προβλήματα όρασης κλπ. Aξιότιμε κύριε πρωθυπουργέ, μην αγνοείτε τον πολύπλευρο και αξιοθαύμαστο ρόλο της σκληρά εργαζόμενης κομμώτριας μητέρας, που φροντίζει συγχρόνως σύζυγο - παιδιά - σπίτι, εργαζόμενη 12 ώρες περίπου καθημερινά, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της οικονομίας, που δυστυχώς ελάχιστες φθάνουν να συνταξιοδοτηθούν και μπορούν να σταθούν όρθιες στα πόδια τους.
Πέστε μου ποιοι επαγγελματίες δεν θα μπορούσαν να επικαλεστούν ανάλογη λίστα κινδύνων για να διεκδικήσουν ένταξη ή παραμονή στα βαρέα και ανθυγιεινά;
Εξίσου γελοία - κατά την γνώμη μου - και αποπροσανατολιστική είναι η ιδέα που προωθείται από τους συνδικαλιστές της ετεροχρηματοδοτήσεως του Ασφαλιστικού συστήματος.
Αντί να επιδιώκουμε να χτίσουμε ένα Ασφαλιστικό που θα στέκεται αυτόνομα, χρηματοδοτούμενο από τις εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών, αναζητούμε αλλότριες πηγές: Άλλοτε τον (χρεωκοπημένο) κρατικό προϋπολογισμό και άλλοτε έναν "κουμπαρά" που θα γεμίζει από τρίτες πηγές.
Η επιστολή του Σωματείου Κουρέων - Κομμωτών Αθήνας "Ο Ερμής", στον Καραμανλή μου εφτιαξε τη μερα!! Τι επιχειρήματα! Θα καταχωρήσω την επιστολή σε ειδικό αρχείο που διατηρώ με τον τίτλο "ανέκδοτα".
Συμφωνώ μέ όλα όσα γράφεις , προφανώς μάλλον ανήκουμε σε μια μικρή μειοψηφία ανθρώπων.
Το πρόβλημα της Ελλάδας (είτε είναι οικονομικό είτε κοινωνικό), έχει μία και μόνον ρίζα - την έλλειψη παραγωγής μαζικής ιδεολογίας στη χώρα μας με βάση την ηθική, τη σκληρή δουλειά, το μόχθο. Μιας ιδεολογίας που θα παράγει πρότυπα συμπεριφοράς (καλού και όχι κρατικοδίαιτου επιχειρηματία, αυτόνομου και όχι κομματικά εξαρτώμενου καλλιτέχνη, ηθικού και άμεμπτου κοινωνικού λειτουργού). Οι ΗΠΑ (παρόλα τα κακά της), παράγει ηθικά πρότυπα συμπεριφοράς και μηχανισμούς διαφάνειας.
Ενα παράδειγμα - οργιάζει ο τόπος απο τα οικονομικά σκάνδαλα Ζαχόπουλου. Ολοι μιλούν για ατασθαλίες, αποχαρακτηρισμούς αρχαιολογικών χώρων, άδικες χρηματοδοτήσεις. Ενα κλίμα σκανδαλολογίας επικρατεί στα ΜΜΕ. Χωρίς καμμία απόδειξη. Δεν έχω δεί τίποτα που να τεκμειριώνει ατασθαλίες.
Γιατί λοιπόν η κυβέρνηση (το μάνατζμεντ έχει την ευθύνη και κανείς άλλος) δεν δημοσιοποιεί ΟΛΕΣ τις επιχορηγήσεις του ΥΠΠΟ, και όλων των υπουργείων σε μια ιστοσελίδα; Τόσο δύσκολο είναι αυτό το μέτρο; Τόσο παράλογο θεωρείται? Για δεν το κάνει η κυβέρνηση; Να πηγαίνει ο καθένας και να βλέπει πόσα λεφτά πήρε ο κάθε φορέας στην Ελλάδα. Μέχρι το τελευταίο ευρώ. ΟΛΕΣ οι αποφάσεις στη ιστοσελίδα. Ότι δεν είναι εκεί, είναι παράνομο. Δεν λύνεται το πρόβλημα του σκανδάλου έτσι;
Χρόνια προβλήματα απαιτούν σήμερα λύση. Ο ταξιτζής που μέ έφερε στην Αθήνα απο την επαρχία, παραπονέθηκε για το ταμείο του, τα κόμιστρα, αλλά στο τέλος μου ζήτησε 200 ευρώ για την κούρσα. Ο ταχυδρόμος που πήγαινε τη σύνταξη στη μητέρα μου, χρηματιζόταν για τη παράδοση (μέχρι που ήρθε η δυνατότητα να πηγαίνει η σύνταξη ηλεκτρονικά στο λογαριασμό). Οι δάσκαλοι της επαρχίας (μνημείο ανηθικότητας) πλουτίζουν απο τα ιδιωτικά φροντιστήρια, υπάλληλοι δημοσίου χρηματίζονται ασύστολα.
Εδωσα 70 ευρώ για ανανέωση ελληνικού διαβατηρίου στην αστυνομία το καλοκαίρι. Προσκόμισα όλα τα απαραίτητα χαρτιά. Τέλεια μου είπαν. Ελα σε μια εβδομάδα για το διαβατήριο. Οταν εγώ έφυγα, έστειλα τον πατέρα μου να το παραλάβει (με πληρεξούσιο). Δεν μπορείτε να πάρετε διαβατήριο του λένε. Ξεχάσαμε το χαρτί στρατού. Να το στείλω λέω. Οχι μου λένε, πρέπει να εμφανιστείς ο ίδιος στην αστυνομία.Μα τι λέτε, διαμαρτύρομαι. Η δουλειά είναι απλή. Στη σύγχρονη Ευρώπη όλα γίνονται. Με πληρεξούσιο. Οχι επιμένει ο αμαθής αστυνομικός-δημόσιος υπάλληλος. Να έρθει με το χαρτί απο την Αμερική ο ίδιος. Στο τέλος, κάποια υπάλληλος βρήκε τη λύση. Δώσε 100 ευρώ, και πάρε το διαβατήριο. Αρνήθηκα. Ακόμα δεν έχω ελληνικό διαβατήριο.
Το σωστό link (δεν βγήκε) από το οποίο άντλησα το απόσπασμα της επιστολής των κομμωτών είναι αυτό.
Καλή χρονιά Univers.
Η άποψή σου, υπονοεί ότι:
Η εργασιακή ασφάλεια, αποτελεί αντικίνητρο για την αποδοτικότητα.
Προεξοφλείς την αποτυχία των ΚΕΠμ, με βάση την απλή θεώρηση ότι ό,τι συμβαίνει συχνά, έχει περισσότερες πιθανότητες να ξανασυμβεί.
Δε νομίζω ότι κάνεις λάθος - καταρχήν. Αλλά, με την ίδια επιχειρηματολογία μπορεί κάποιος να προεξοφλήσει ότι, όποια κυβέρνηση μπορεί να σουτάρει τους συμβασιούχους για να εξυπηρετήσει δικά της παιδιά.
Οπότε βρισκόμαστε στο μηδέν από πλευράς επιχειρημάτων - ας μη κάνουμε καν αυτή τη συζήτηση λοιπόν σε μια τέτοια βάση.
Πρόβλημα στην ελλ. δημόσια διοίκηση βεβαίως και υπάρχει. Αλλά οι γενικεύσεις - μάλιστα σε ελλ.στυλ (χάος) - δε θα βοηθήσουν.
Δυστυχώς, ο χρόνος δεν μου επιτρέπει αυτή τη στιγμή να ...σαβουρντήσω ένα κατεβατό με την επιχειρηματολογία μου. Το συμπέρασμά μου πάντως, είναι:
1. Δεν φταίει ούτε ο γάιδαρος, ούτε το σαμάρι (πλέον). Το σύστημα έχει παγιώσει διεργασίες από αμνημονεύτων ετών και είναι εξαιρετικά δύσκολο να επαναπροσδιοριστεί, και χειρότερα,
2. Τα φαινόμενα έχουν αρχίσει να εμφανίζονται και σε όλα το φάσμα της δυτικής κουλτούρας, τόσο σε Ευρώπη, όσο και σε ΗΠΑ.
Επί τροχάδην, πρόταση εδώ.
Αγαπητέ Heinz,
Καλώς ήρθες μετά από καιρό!
Δεν αγαπώ προσωπικά καθόλου την εργασιακή ανασφάλεια (και κανείς πιστεύω). Όλοι θέλουν έναν προγραμματισμό στη ζωή τους. Και όπως επισημαίνεις, μπορεί να αποτελέσει - σε διεφθαρμένες και κομματικά εξαρτώμενες διοικήσεις - αφορμή για ψευδεπίγραφες ανατροπές και εκπαραθυρώσεις (με ταυτόχρονη είσοδο ημετέρων). Αυτή ήταν άλλωστε και η λογική πίσω από την καθιέρωση της μονιμότητας στο Δημόσιο: η αποφυγή αντεκδικήσεων με την αλλαγή κυβερνήσεων.
Αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η παντελής απουσία φόβου περί την επαγγελματική εξέλιξη είναι ένας από τους παράγοντες αποθράσυνσης των υπαλλήλων, μήτρα αργομισθίας, ωχαδερφισμού και διαφθοράς. Και βέβαια το πρόβλημα δεν εντοπίζεται μόνον στον φόβο απόλυσης, αλλά και στην παντελή απουσία διακρίσεων μέσα στο επαγγελματικό περιβάλλον, με βάση την αποδοτικότητα.
Βέβαια, θα μου πεις, ποιος να κρίνει ποιον εδώ στην Ελλάδα, που η διαφθορά, η κομματική εξάρτηση και η αμβλυωπία έχει φθάσει μέχρι τον απλό πολίτη. Άλλο θέμα αυτό.
Μέχρι να αλλάξουν οι προτεραιότητες και οι αντιλήψεις για την διαχείριση της εξουσίας στην Ελλάδα (αν ποτέ...) νομίζω ότι λύση είναι ο περιορισμός του Κράτους.
Αχ univers, ποιου κράτους του ελληνικού?
Αυτός ο μηχανισμός δεν έχει - πως το λέτε οι γαλλόφωνοι? - raison d' etre...
Η παγκοσμιοποίηση προκαλεί μια απο-κανονικοποίηση των εθνικών νομοθεσιών (κι άρα λειτουργιών) κι αυτό επηρεάζει χώρες όπως (και) η Γερμανία.
Πόσω μάλλον στην Ελλάδα που, η απο-κανονικοποίηση ήταν πάντα ο κανόνας....
Νομίζω ότι μόνο η φυγή προς την παγκοσμιότητα, μπορεί να διαδώσει πράγματα. Αλλά που....
Να "διαδώσει?
Να "διασώσει" εννοεί ο ποιητής!!!!
@univers
Η επιστολή των κομμωτών κλπ εξαιρετική!!
Μού θυμίζει την επιστολή του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης με την οποία ζητούσε από την Αμερικανική Αποστολή στην Αθήνα να μεσολαβήσει στην Ελληνική Κυβέρνηση (στις αρχές της δεκαετίας του 1950) να καθιερωθεί συφιλιδόσημο στις τιμές των αντιβιοτικών φαρμάκων επειδή από την χρήση τους μειώθηκαν οι ασθενείς και κατά συνέπειαν οι εργασίες τους…
Την είχα δημοσιεύσει παλιότερα στο blog μου. Βρίσκεται –για όσους ενδιαφέρονται- "χτυπώντας" στις λέξεις κλειδιά -ετικέτες (λήμματα) την λέξη «συφιλιδόσημο».
Τώρα για τους συμβασιούχους.
Το σύστημα των συμβασιούχων χρησιμοποιήθηκε, αν και ρυθμίζεται όλως περιοριστικώς υπό του Συντάγματος, για την μάχη κατά της ανεργίας και κυρίως για την μάχη του σταυρού προτιμήσεως και το βόλεμα εν γένει των ημετέρων της εκάστοτε Κυβερνήσεως.
Για να διοριστούν μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι απαιτείται διαγωνισμός. (Δεν σφάξανε!!). Και κυρίως κενές θέσεις.. (Που να βρεθούν και αυτές;).
Ετσι προσλαμβάνονται, χωρίς διαγωνισμό, (κατά το άρθρο 103 του Συντάγματος) υπάλληλοι για περιορισμένο χρονικό διάστημα με συμβάσεις ωρισμένου χρόνου προς κάλυψη «πρόσκαιρων και απροβλέπτων αναγκών». Πχ πώς να προβλέψεις από πριν ότι θα έλθει καλοκαίρι και ότι θα χρειάζεσαι ναυαγοσώστες, δασοπυροσβέστες κλπ.; Και πώς να προσβλέψεις καλοκαιριάτικα ότι τον χειμώνα θα πέσουν χιόνια και χρειάζεσαι προσωπικό για εκχιονισμούς κλπ Εύκολο είναι να μαντέψεις ότι μετά την Άνοιξη θα έλθει το Καλοκαίρι και μετά το Καλοκαίρι ο Χειμώνας;
Εκτός από αυτό το «κόλπο» βρέθηκε και άλλο.. Των «συμβάσεων έργου»… Λες και προσλαμβάνονται εργολάβοι..
Μάλιστα επί ΠΑΣΟΚ για την ανακύκλωση της ανεργίας βρέθηκε και άλλο super κολπάκι....
Προσλαμβάνονται σήμερα ωρισμένοι (1η βάρδια) για «πρόσκαιρες και απρόβλεπτες ανάγκες» με σύμβαση ωρισμένου χρόνου για 8 μήνες. Μετά 4μηνο εμφανίζονται, δυστυχώς…, νέες «πρόσκαιρες και απρόβλεπτες ανάγκες».. Προσλαμβάνονται άλλοι με τους αυτούς όρους (2η βάρδια). Στο τέλος του οκταμήνου της 1ης βάρδιας (όταν παύουν οι «πρόσκαιρες και απρόβλεπτες ανάγκες») αποχωρεί η βάρδια αυτή και οι Παυσανίες οδεύουν προς το Ταμείο Ανεργίας... Ταυτοχρόνως όμως (αυτοστιγμεί) εμφανίζονται δυστυχώς άλλες νέες «πρόσκαιρες και απρόβλεπτες ανάγκες». Προσλαμβάνονται άλλοι (3η βάρδια) με τις ίδιες συνθήκες (οκτάμηνο κλπ) .. Εν τω μεταξύ λήγει η 2η βάρδια και επαναπροσλαμβάνεται η 1η βάρδια. Όταν λήγει η 3η βάρδια και οδεύει προς το Ταμείο Ανεργίας επαναπροσλαμβάνεται στην θέση της η 2η βάρδια κ.ο.κ. Έτσι σε δύο «θέσεις» στην ίδια θέση προσλαμβάνονται τρεις. Στο δε ενδιάμεσο βολεύονται επί τετράμηνο από το Ταμείο Ανεργίας!!
Αν και σε μία μάλλον σπάνια συναίνεση των δύο κομμάτων το άρθρο 103 του Συντάγματος (και ορθώς) απαγορεύει την μονιμοποίηση των συμβασιούχων αυτών ή μετατροπή των συμβάσεων τους καθώς και των συμβάσεων έργου σε συμβάσεις αορίστου χρόνου διαρκείας εν τούτοις η κοινή γνώμη βομβαρδίζεται (και εβομβαρδίζετο και επί κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ) από τα Μ.Μ.Ε. για το δίκαιο του αγώνα των συμβασιούχων..
Υ.Γ. ΣΤΟ ΠΡΟΗΓΗΘΕΝ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ
Το αριστούργημα, η κορυφή, ο κολοφώνας, η "ολοκλήρωση" στο κολπάκι αυτό (που έκανε τα δύο τρία) είναι ότι τρεις πλέον διεκδικούν με αξιώσεις μονιμοποίηση κλπ σε δύο (ανύπαρκτες) δημόσιες θέσεις..Και μπορούν να το πετύχουν (και συνήθως το πετυχαίνουν) ελέω Θεού και του Τμήματος Εργατικών Διαφορών του Μονομελούς Πρ/κείου...(Ιδίως στην Αθήνα..).
Το όλο σχόλιό μου δεν στρέφεται κατά του θεσμού του ΚΕΠ που έχει γενικώς επιτυχή διεκπεραιωτικά όμως μόνον αποτελέσματα.. Σε γλυτώνει απλώς από τρέξιμο μόνον.. Τίποτε άλλο..
@ χριστοσ βαρδακασ:
Ευχαριστώ για την ανάλυση βάθους στον τρόπο με τον οποίο το κράτος καταπολεμά την ανεργία, διαχέοντας παράλληλα σε όσο το δυνατόν περισσότερους το ευεργέτημα!
Τελικά, δείγμα του κρατικού συγκεντρωτισμού της οικονομίας και της προστασίας της οποίας χαίρουν οι Δημόσιοι Υπάλληλοι είναι ότι η θέση του Δημοσίου Υπαλλήλου παραμένει το Ιερό Δισκοπότηρο του Έλληνα εργαζομένου.
Δεν είναι τυχαίο ότι και τα πρόσφατα δράματα είχαν αφετηρία μία κατά τα φαινόμενα υποσχεθείσα και μη πραγματοποιηθείσα μονιμοποίηση συμβασιούχου...
Η συμβουλή που έδιναν (και δίνουν;) οι γονείς στα παιδιά τους για την επαγγελματική τους αποκατάσταση είναι "να τους γράψει ο προϋπολογισμός". η η έκφραση ήταν -και φοβάμαι ότι είναι ακόμη- υπαρκτή στην επαρχία. Την είχε δώσει πάντως αγρότης πατέρας φίλου μου στον φίλο μου! Του ζητούσε επιμόνως να γίνει Εισαγγελέας..
"Δεν είναι τυχαίο ότι και τα πρόσφατα δράματα είχαν αφετηρία μία κατά τα φαινόμενα υποσχεθείσα και μη πραγματοποιηθείσα μονιμοποίηση συμβασιούχου..."
Γι'αυτό το ηθικον διδαγμα ειναι πηδάτε μονο μόνιμες υπαλλήλους!
squarelogic
Στερνή μου γνώση να σ'είχα πρώτα!!
(Αφιερωμένο στον Ζαχόπουλο..).
Post a Comment