Tuesday, January 15, 2008

Βουκολικά


Κάποτε, λέει, σε ένα χωριό της ελληνικής επαρχίας, ένας χωρικός είχε ανάμεσα στα ζώα του έναν τράγο αλλοιώτικο από τους άλλους. Ο τράγος ήταν πολύ γόνιμος και έβγαζε πολύ καλή γενιά, άσε που δεν περιφρονούσε καμία κατσίκα και πρόθυμα πρόσφερε τις υπηρεσίες του σε όλο το χωριό.

Ο χωρικός είχε τον τράγο στην αυλή του και όποιος άλλος συγχωριανός του ήθελε να πιάσει η κατσίκα του κατσικάκια, την πήγαινε για τα δέοντα. Με ένα αντίτιμο στον ιδιοκτήτη του τράγου το αποτέλεσμα ήταν πάντα εγγυημένο. Η ικμάδα του τράγου είχε βέβαια μαθευτεί και στα γύρω χωριά, και συνέρρεαν από όλη την περιφέρεια άνθρωποι με τις κατσίκες τους. Και ο τράγος δεν απογοήτευε κανέναν χωρικό (και καμία κατσίκα).

Ώσπου ο κοινοτάρχης του χωριού σκέφτηκε και πρότεινε στον ιδιοκτήτη του τράγου: "Γιατί δεν συμφωνείς να τον αγοράσει τον τράγο η κοινότητα; Θα στον χρυσοπληρώσουμε. Θα 'χεις και το κεφάλι σου ήσυχο, να μην έχεις τον καθένα να σε ενοχλεί κάθε λίγο και λιγάκι. Πού ξέρεις άλλωστε, αύριο - μεθαύριο μπορεί ο τράγος να αρρωστήσει και να τον χάσεις, ενώ έτσι εξασφαλίζεις ένα καλό ποσό. Και αν ο τράγος πάψει να είναι τόσο καρπερός; Ενώ εμείς τον παίρνουμε, τον δένουμε στην αυλή του κοινοτικού καταστήματος, τον ταΐζουμε, τον ποτίζουμε και επιτρέπουμε δωρεάν σε όλο το χωριό να χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες του, σαν προσφορά από την κοινότητα. Ησυχάζεις κι εσύ και το χωριό είναι ευχαριστημένο."

Το σκέφτηκε έτσι, το σκέφτηκε αλλιώς ο χωρικός (είχε και μικρά παιδιά και δεν ήθελε να βλέπουν όλη μέρα τις περιπτύξεις του τράγου και να του κάνουν και δύσκολες ερωτήσεις) και τον έδωσε.

Έλα όμως που ο τράγος μόλις ετέθη στην διάθεση του κοινοτάρχη άλλαξε τελείως σύστημα... Έτρωγε, έπινε αλλά απέφευγε συστηματικά την "διατεταγμένη υπηρεσία". Πού και πού εκτελούσε τα "καθήκοντά" του, κι αυτό ανόρεκτα. Πολλοί χωρικοί με τις κατσίκες τους έφευγαν άπρακτοι και άλλοι αμφιβάλλοντας πολύ για το αποτέλεσμα.

Άρχισαν έτσι σιγά-σιγά οι διαμαρτυρίες. Είχε πληρώσει, στο κάτω-κάτω ένα σωρό λεφτά ο κοινοτάρχης γι' αυτόν τον περιβόητο τράγο, που τώρα αποδεικνυόταν τζούφιος... Αλλά και ο κοινοτάρχης βρέθηκε σε απόγνωση (περιττόν να σου πω αναγνώστη μου ότι το "πολιτικό κόστος" δεν ήταν έννοια άγνωστη στο χωριό). Να τον γυρίσει πίσω δεν γινόταν λόγος, δεν περιλαμβανόταν στη συμφωνία, αλλά "διάβολε, θα πρέπει να υπάρχει κάποια εξήγηση για όλα αυτά", σκέφτηκε. Έτσι κίνησε και πήγε στον παλιό ιδιοκτήτη του τράγου, και τον παρακάλεσε, αυτόν που ήξερε το ζώο τόσο καλά, να έρθει να το δει στο κοινοτικό κατάστημα, μπας και βρει τι φταίει.

Έτσι και έγινε. Ο χωρικός ήρθε μαζί του και φτάνοντας στην αυλή του κοινοτικού καταστήματος πάει κατ' ευθείαν στον τράγο και του ψιθυρίζει κάτι στ' αυτί. Και ο τράγος γυρίζει ομοίως και του απαντάει.

Ο χωρικός απομακρύνθηκε γελαστά από τον τράγο και κατευθύνθηκε με σίγουρο βήμα προς τον κοινοτάρχη: ήταν φανερό από το βλέμμα του ότι είχε βρει την άκρη. Ο κοινοτάρχης αδημονώντας τον ρωτά: "Μα τι τον ρώτησες τον τράγο;" "Γιατί δεν καβαλάει πια τις κατσίκες όπως παλιά, πρόεδρε, τι άλλο να τον ρωτήσω!" του λέει ο χωρικός. "Και τι σου απάντησε λοιπόν;" τον ρωτάει με αγωνία ο κοινοτάρχης. "Τώρα πια εξασφαλίστηκα, έγινα δημόσιος υπάλληλος!"

..........................................................
Αντί επιμυθίου: Αυτά αγαπητέ αναγνώστη μου συμβαίνουν στις χώρες των παραμυθιών όπου οι άνθρωποι μιλούνε με τα ζώα και μαθαίνουν τα μυστικά τους. Σ' αντίθεση με εμάς εδώ, που αναζητούμε επί ματαίω γιατί υπολείπεται σε παραγωγικότητα ο Δημόσιος Τομέας...

8 comments:

squarelogic said...

Πολύ ωραίο(αν και ειχα καταλαβει που το πας απ την αρχή)!

Θαυμάσια συνεχεια του προηγούμενου...

Unknown said...

Συνέπεια και αυτή της μονιμότητος..
Όχι θα κάτσει ο τράγος να σκάσει..
Μάλιστα αυτήν την στιγμή το κείμενό σας μου είναι πολύ επίκαιρο..
Ψάχνουμε στην Δ/νση Ανωνύμων Εταιρειών της Νομαρχίας Ανατολικής Αττικής το καταστατικό μιάς ανωνύμου εταιρείας που το έχομε ζητήσει γραπτώς (με αίτηση επί ημικλάστου χάρτου και μετά τιμής Ο αιτών στο τέλος) από τις 11.12.2007!!
Τώρα γιατί ο φορολογούμενος θα πρέπει να πάει στην Παλλήνη για να κάνει την αίτηση και αντί να του δώσουν αμέσως φωτοαντίγραφο του καταστατικού που εζήτησε τον υποχρεώνουν να επανέλθει (μετά Κύριος οίδε πόσον χρόνο!!) είναι για όλους ακατανόητο, πλην της Ελληνικής Διοικήσεως βεβαίως..

Unknown said...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΣΧΟΛΙΟ
Βεβαίως το ιδανικό θα ήταν να μπορεί να δει ο ενδιαφερόμενος το κατασταικό στο διαδίκτυο, ή, εν πάση περιπτώσει, να το ζητήσει με φαξ και να του το στείλουν με φαξ ή, εν ανάγκη, να το ζητήσει μέσω Κ.Ε.Π. και να το λάβει μέσω Κ.Ε.Π.
Ψύλλους στα άχυρα ζητάω βεβαίως..

Univers said...

Το να ξέρεις να συντάσσεις αίτηση "επί ημικλάστου χάρτου" (με το απαραίτητο "Μετά τιμής ο αιτών" στο τέλος) είναι μέρος του οδηγού επιβίωσης στην Ελλάδα, τόσο αυτονόητα απαραίτητο όσο και η κατοχή των θέσεων των άστρων από τους ποντοπόρους κατά την προ GPS εποχή.

Όσες φορές και αν επανεκδοθεί αυτός ο οδηγός, το κεφάλαιο "Πώς να συντάξετε μία αίτηση" θα παραμένει επίκαιρο. Εγώ (ως φέρελπις Έλλην νέος) το διδάχθηκα στην εφηβεία από τον πατέρα μου.

Όσον αφορά τώρα τις κατ' επανάληψιν και καθ' υποτροπήν μεταβάσεις σε μία Δημόσια Υπηρεσία προκειμένου για κάποιο έγγραφο, αυτή την δυστοκία αντιμετώπισαν κάπως τα ΚΕΠσ και γι' αυτό εκτιμήθηκαν: τουλάχιστον η μετάβαση γίνεται προς υπηρεσία κατά κανόνα πολύ πλησιέστερη αυτής προς την οποία θα απευθυνθεί αίτηση, και το ΚΕΠ αναλαμβάνει ακολούθως τον ρόλο του "κομιστή" (για να είμεθα και επίκαιροι).

Αλλά βέβαια, αυτό δεν εξηγεί το γιατί δεν θα μπορούσε η μόνιμη υπάρχουσα κρατική διοίκηση να χρησιμοποιηθεί για τον σκοπό αυτό, και μέρος των μετακινήσεων να καλυφθεί με την βοήθεια της τεχνολογίας (ταχυδρομεία, τηλέφωνα, fax, internet). Με την απορία θα μείνουμε.

Κάτι μου λέει ότι αυτή η πρωτοτυπία των ΚΕΠ είναι ελληνική πατέντα. Ας μας ενημερώσουν οι πέραν του Ατλαντικού αναγνώστες για το τι πρακτική ακολουθείται εις τας Αμερικάς...

Locus Publicus said...

Παρομοίως σκέπτονται και οι αντίστοιχοι Αμερικανοί δημόσιοι υπάλληλοι αγαπητέ univers. Μόνον που εδώ υπάρχει καλύτερο μάνατζμεντ, και δεν χρηματίζονται.

Στέλνεις ταχυδρομικά την αίτηση για διαβατήριο, και παίρνει 4-6 εβδομάδες. Οι θέσεις σε αστυνομία, πυροσβεστική και ταχυδρομείο (US Post), μοιράζουνται σε ομάδες με επηροή. Η οικογένεια Κέννεντυ έχει κάνει τη Μασαχουσσέτη ιρλανδικό πολιτικό φέουδο γεμίζοντας τη με ιρλανδοαμερικανούς.Το ταχυδρομείο θεωρείται φέουδο για βετεράνους του στρατού. Γύρω απο κάθε τρύπα που ανοίγεται στο δρόμο, υπάρχουν και 5 αστυνομικοί να κατευθύνουν τη κυκλοφορία (αυτά εδώ λέγονται details, και θεωρoύνται υπερωρίες που πληρώνονται πανω απο το μισθό). Υπάρχουν και πολλά ανέκδοτα για τους αστυνομικούς που φυλάνε τρύπες πίνοντας καφέ όλη μέρα).

Δημόσιοι θεωρούνται εδώ οι υπάλληλοι που δουλεύουν για την κυβέρνηση (State and Federal). Οι παροχές τους δυσανάλογες απο όλους τους άλλους εργατικούς κλάδους (καλή ιατρική περίθαλψη, 4-6 εβδομάδες διακοπές, εύκολες αναρρωτικές). Μεταθέσεις για ανάγκες υπηρεσίας γίνονται μόνον τοπικά, και άν.

Οι διαφορές με τον ιδιωτικό τομέα μεγάλες - μικροί μισθοί, περιορισμένη βαθμολογική εξέλιξη. Υπάρχει πολύ καλύτερο μάνατζμεντ απο την Ελλάδα, ελάχιστη διαφθορά, και υπάρχει σύστημα να γίνονται καταγγελίες. Γενικά οι Αμερικανοί δεν ανέχονται τη διαφθορά. Η παρούσα ιδεολογία της χώρας είναι πως η πορεία στη ζωή μας, εξαρτάται μόνον απο μας, και όχι απο το μέσον και τη καταγωγή μας.

Γενικά ο δημόσιος τομέας στην Αμερική δεν έλκει εργασιακά τους φιλόδοξους.

Univers said...

Άρα καλύτερη εξασφάλιση (υγεία, παροχές, άδειες) αλλά κατώτεροι μισθοί και όχι καλή εξέλιξη στον Δημόσιο Τομέα των ΗΠΑ.

Αντίθετα, ο ελληνικός Δημόσιος Τομέας τα έχει όλα: και καλούς μισθούς (μιλάμε με μέσους όρους ως προς τον ιδιωτικό τομέα) και εξασφάλιση, και λιγότερη απασχόληση και άδειες και το κάτι τις κατά περίπτωση από την διαφθορά. Θέλει μεγάλη συζήτηση πώς το καταφέραμε αυτό, αλλά το ότι μεγάλο μέρος της οικονομίας είναι συγκεντρωμένη περί το Κράτος και η Ιδιωτική Οικονομία είναι (σχετικά) αναιμική και συχνά κρατικοδίαιτη πρέπει να έχει παίξει βασικό ρόλο.

Σημ.: Ταξιδεύω για Θεσσαλονίκη σήμερα και γυρίζω Κυριακή. Ελπίζω να έχω την ευκαιρία να σας διαβάζω και να απαντώ, αν σχολιάσετε.

vasikos metoxos said...

Ωραίο!!! Κλασσικό Univers style!

@ locus

Συμπληρώνω ότι οι Αμερικανοί δημόσιοι υπάλληλοι είναι οι πλέον τεμπέληδες. Όλες οι αργίες είναι Δευτέρα (εκτός το Thanksgiving) και είναι μία κάθε μήνα. Με την ευκαιρία: αύριο Δευτέρα 21 Ιανουαρίου. Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Ντέι... Η αργία του μήνα!!!

ΒΜ

Locus Publicus said...

@vasikos,
Σωστόόόόόόός!!
Αργία αύριο.