Sunday, June 08, 2008

Η ρημάδα η ακρίβεια




Κατά τα φαινόμενα, το ύψος της "προμήθειας" που έδινε η Siemens για να προωθήσει τα προϊόντα της σχετιζόταν με τον βαθμό και την έκταση της διαφθοράς της κάθε χώρας. Εδώ, καθώς τα στόματα που έπρεπε να ταϊστούν ήταν πολλά και οι απαιτήσεις που εγείροντο σημαντικές, τα ύψη των προμηθειών ήταν ανάλογα.

Λιανεμπόριο και αναθέσεις κρατικών έργων: Διαφορετικοί τομείς της οικο-(και παραοικο-)νομίας, κοινά στοιχεία στην παθογένεια. Μικρή η αγορά, δυσανάλογα πολλοί οι παρασιτούντες μεσάζοντες, ελεγκτικοί μηχανισμοί που χωλαίνουν, καταναλωτές-πολίτες διατεθειμένοι να πληρώσουν αγόγγυστα την διαφορά (θυμίζω το τι περίπου έλεγε ο μέσος Έλληνας για το φαγοπότι των Ολυμπιακών: - Ας έφαγαν, τουλάχιστον φτιάχτηκε και κάτι!).

Τελικά εδώ στην Ελλάδα δεν είμαστε ακριβοί μόνον στο γάλα και τα μακαρόνια, αλλά και στις μίζες...

13 comments:

Locus Publicus said...

Δεν ξέρω γιατί, αλλά το κείμενο μου έφερε στο μυαλό τον σοσιαλιστή Τσοχατζόπουλο που είπε πως έκανε το γάμο του στη Γαλλία, γιατί στην Ελλάδα θα ήταν ακριβότερος!
Να δούμε άν θα ανακοινωθούν ονόματα για τις μίζες. Είμαι λίγο απαισιόδοξος.

Odysseas said...

Πριν 10 μέρες περίπου διάβαζα στην Καθημερινή πως είμαστε 100οί στον κόσμο στο πόσο εύκολο είναι να ιδρύσει κανείς μία επιχείρηση. Τα ανώφελα διοικητικά βάρη φτάνουν το... 7% του ΑΕΠ!

Και μια προσωπική εμπειρία: εργάζομαι ως επιστημονικός συνεργάτης στο ΕΜΠ. Για το ΕΜΠ επίσημα δεν υπάρχω και υπογράφω συμβάσεις έργου κάθε λίγους μήνες (άσχετα αν εργάζομαι για πρόγραμμα που διαρκεί 4 χρόνια...). Κάθε μήνα για να πληρωθώ χάνω τουλάχιστον 2-3 ώρες. 2*12=24=τρία 8-ωρα το χρόνο για το αυτονόητο!!! Και φυσικά χάνω πολύ χρόνο και με εφορίες, ασφάλειες, κλπ, που πρέπει να τα κάνω όλα μόνος μου...
Σε οποιαδήποτε άλλη πολιτισμένη χώρα (έχω δουλέψει σε 3), θα είχα υπογράψει ένα συμβόλαιο για 4 χρόνια, θα τους έδινα αριθμό λογαριασμού και θα τέλειωνε η ιστορία!

ΥΓ: Μετά βγαίνουνε κάτι στατιστικές που λένε πως οι Έλληνες δουλεύουν περισσότερο από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Λογικό δεν είναι? Αν χάνω μία βδομάδα το χρόνο μόνο για να πληρωθώ, κάπως πρέπει να αναπληρώσω τη δουλειά που δεν έκανα!

Unknown said...

Αρπαξε να φας και κλέψε νάχεις..

Univers said...

@ locuspublicus:

Ασφαλώς και πρέπει να είστε απαισιόδοξος. Η προσπάθεια για συγκάλυψη της εμπλοκής πολιτικών προσώπων μάλλον θα είναι διακομματική (τουλάχιστον των δύο μεγάλων κομμάτων, για να είμαστε ακριβείς). Άλλωστε εδώ στην Ελλάδα ακούγονται πολλά για αποδοχή "δωρεών" από πολιτικά πρόσωπα προκειμένου να προωθηθούν συγκεκριμένες συμφωνίες (κυβέρνηση) αλλά και για να εξασφαλιστεί σιωπηρή συναίνεση (αντιπολίτευση. Δεν είναι περίεργο τελικά που τίποτε δεν καταλήγει στις δικαστικές αίθουσες.

Μέχρι πρόσφατα θεωρούσα πως το γεγονός ότι αδικήματα παραγραφόντουσαν (ή δεν συμπεριελάμβαναν πολιτικά πρόσωπα στο κατηγορητήριο) οφειλόταν σε επιδεξιότητα διεθνών δικηγορικών γραφείων που αναλαμβάνουν τέτοιες υποθέσεις (όπως στην πρόσφατη ιστορία με τους πυραύλους - TOR M1 νομίζω) ή/και στην ανεπάρκεια/ραθυμία της ελληνικής δικαιοσύνης. Τώρα τελευταία, όχι αδικαιολόγητα νομίζω, γίνομαι πιο καχύποπτος και υποψιάζομαι ότι κανείς δεν βγάζει τα άπλυτα του άλλου στη φόρα για να έχει και ο ίδιος με τη σειρά του περιθώριο για λαθροχειρίες.

Αν δεν ήτανε, δε, και η ξενοκίνητη έρευνα, δεν θα ακουγότανε κιχ. Αλλά και οι Γερμανοί δεν αποκλείεται να κινούνται από πιο ταπεινά κίνητρα όταν επιδιώκουν διαλεύκανση τέτοιων υποθέσεων. Στο κάτω-κάτω δική τους εταιρεία ήταν και φαίνεται ότι με αυτά και αυτά η δουλειά γινότανε, οι αγορές αλώνονταν, τα συμβόλαια προωθούνταν. Ίσως (λέω ίσως) οι υπερβολικά υψηλές "μαύρες" αμοιβές ορισμένων χωρών (σαν και τη δική μας) να καταντούνε ασύμφορο το "σπορ" ή ανεξέλεγκτες τις διαρροές από τα (μαύρα) ταμεία. Γιατί δεν μπορώ να πιστέψω ότι ξαφνικά οι δικαστικές αρχές στη Γερμανία ανακαλύψανε τον τροχό και αποφασίσαν να εκριζώσουν την "προμήθεια", με την οποία κινούνται τα πάντα στον κόσμο αυτό...

..................

@ odysseas:

Η γραφειοκρατία είναι μέρος της "ελληνικής ιδιαιτερότητας", που αναπαράγει τον εαυτό της και αυξάνει τις πιθανές εστίες άνομης συναλλαγής. Στην περίπτωσή σας, όμως, ρόλο παίζει και η νομοθεσία, η οποία οδηγεί σε διεκδίκηση μονιμότητας όταν ένας συμβασιούχος υπάλληλος καλύπτει "πάγιες και διαρκείς ανάγκες". Προκειμένου οι ανάγκες να μην είναι πάγιες και διαρκείς, ο υπάλλλος απολύεται και επαναπροσλαμβάνεται!

..................

@ χριστοσ βαρδακασ:

Εγώ το ξέρω αλλιώς: "Δούλεψε να φας και κλέψε να 'χεις", που δηλώνει ότι η τίμια δουλειά εξασφαλίζει μόνο τα προς το ζειν. Για το παραπάνω χρειάζονται μαύρα χρήματα ή άνομες συναλλαγές. Τώρα, αν με την ακρίβεια φτάσει να χρειάζεται "αρπαχτή" και για τα στοιχειώδη...

Unknown said...

Πράγματι όπως το λέτε είναι."Δούλεψε να φας και κλέψε να 'χεις".
Εγώ το παραφράζω επί το ορθότερο!!!. ("Αρπαξε να φας και κλέψε νάχεις..").
Είναι το κεντρικό μότο της Ελληνικής κοινωνίας που κατά καιρούς (πχ 1982-1989, 1993-2004) αποκτά διαστάσεις επιδημίας για να μην πω πανδημίας!! Όχι βεβαίως ότι και κατά τα μη αναφερόμενα χρονικά διαστήματα ήταν άγνωστο φαινόμενο..
Τα διαστήματα αυτά (πχ 1982-1989, 1993-2004) "θεσμοποιήθηκε". Μπήκαν και κανόνες. Όχι πχ πάνω από 500.000.000 δρχ αγοραστικής δυνάμεως του 1983 (αν θυμάμαι καλά την χρονιά) με τιμαριθμική όμως αναπροσαρμογή!!

Univers said...

@ χριστοσ βαρδακασ:

Το θέμα είναι, τα διάδοχα πολιτικά σχήματα των αμαρτωλών περιόδων που αναφέρατε θέλησαν να εκριζώσουν το φαινόμενο; Και αν ναι, γιατί κανείς δεν τιμωρήθηκε; Ή μήπως είπαν: "Καλά στρώθηκε η δουλειά, εμείς κορόιδα είμαστε να μην απλώσουμε στο μέλι;"

Αυτό θέλω να πω με το σχόλιό μου προς τον locuspublicus, ότι δηλ. αναρωτιέμαι τελευταία αν η γενική ατιμωρησία είναι αποτέλεσμα ραθυμίας/ανικανότητας/"ευάερης" (με "παράθυρα") νομοθεσίας ή μήπως έγινε σκοπίμως για να μην δημιουργηθεί προηγούμενο που θα επέβαλε μελλοντική χρηστή διαχείριση.

Locus Publicus said...

Λογικό το σενάριο. Πληρώνεις και τις δύο πλευρές, και προωθείς συμφέροντα. Οπως οι Αμερικανικές εκλογές. Οι ίδιοι δωρητές και για τους δύο υποψηφίους.

Οταν κάποτε ο Κλίντον είχε ανάγκη 8 εκατ. δολλάρια, μάθαμε πως οι συνεργάτες του τηλεφώνησαν σε 200 επίλεκτους δημοκρατικούς. Και φυσικά τα μάζεψαν. Democracy in action.

Unknown said...

Έν μέρει αυτό είναι.. Όπως το γράφετε..
Η διαφορά μεταξύ των δυο κομμάτων από το 1985 και μετά είναι ποσοτική και όχι ποιοτική, όπως ήταν μέχρις του αειμνήστου Ε. Αβέρωφ..

doctor said...

Ακρίβεια ξεακρίβεια, οι καφετέριες με τον φραπέ 3,70 είναι γεμάτες και οι ΑΘηναίοι φουλάραν με 1,30 βενζίνη και την έκαναν για τριήμερο...
Η φτώχεια θέλει καλοπέραση.

doc

Univers said...

Πολύ εύστοχη παρατήρηση doctor, αν και θα λιθοβολούνταν όποιος την διατύπωνε σε τηλεοπτικό πάνελ, όπου κυριαρχούν τα κλισέ του τύπου "ο κόσμος πεινάει".

Βεβαίως υπάρχουν και πληττόμενα από την ακρίβεια κοινωνικά στρώματα. Υπάρχει όμως και πολύ μαύρο χρήμα στην Ελλάδα. Και όχι "στα χέρια διακοσίων οικογενειών" - όπως θέλει η Παπαρήγα - αλλά σε υπολογίσιμο κλάσμα του πληθυσμού.

Οι σε μερικές περιπτώσεις παράλογα υψηλές τιμές στην χώρα μας δεν στηρίζονται όμως μόνον από μία ζήτηση προερχόμενη από κοινωνικές ομάδες με άφθονους φανερούς ή αφανείς οικονομικούς πόρους αλλά και από πλήθη μικρομεσαίων και προσφάτως νεόπτωχων, που όμως επιμένουν να ζουν ζωή που δεν αναλογεί στην οικονομική τους κατάσταση.

Υπάρχουν πολλοί συμπατριώτες μας που ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης δεν εννοούν να στερηθούν όχι τα θεωρούμενα ως απαραίτητα, αλλά και τον καφέ τρις εβδομαδιαίως στην Πλατεία (και την όποια πλατεία). Και οπωσδήποτε όχι τις λαμπερές χειμερινές διακοπές στο Χωριό (ένα είναι το χωριό), ούτε βέβαια τις λουσάτες διακοπές στο Νησί (περιττόν να πω και πάλι, ένα είναι το νησί). Γι'αυτά υπάρχουν και τα διακοποδάνεια (με τις κακούργες τις τράπεζες που τα χορηγούν).

Και να μην ξεχνάμε ότι υπάρχει βαθειά φωλιασμένη στην συνείδηση του νεοέλληνα μία αντιπάθεια για την έρευνα αγοράς. Μέχρι πρόσφατα αρκετοί από όσους ρωτιούνταν στα ταμεία των σουπερμάρκετ από ρεπόρτερς για τις τιμές εξέφραζαν μεν την γνώμη ότι αυξήθηκαν σημαντικά, αλλά με την απαραίτητη διευκρίνιση ότι "αυτοί δεν ασχολούνται και πολύ με τις τιμές".

Πόσοι στις κατ' ιδίαν συζητήσεις αρνούνται ότι ο λόγος που ψωνίζουν από κάποιο εκπτωτικό σουπερμάρκετ είναι η διαφορά τιμών και δικαιολογούνται λέγοντας ότι τους βολεύει γιατί είναι κοντά;

Το αξίωμα "ό,τι ακριβότερο είναι καλύτερο" δικαιολογεί και γιατί νέες ετικέττες γάλακτος που μπαίνουν στο ράφι με τιμές στο πλαφόν της αγοράς κατακτούν σε λίγους μήνες υπολογίσιμο ποσοστό των πωλήσεων λιανικής.

doctor said...

Univers Θα μιλήσω ανοιχτά.
Την επόμενη εβδομάδα θα βάψω 3 δωμάτια του σπιτιού, έχουμε νεογέννητο στην οικογένεια, θα αλλάξω την τέντα στο μπαλκόνι γιατί σκίστηκε από τον αέρα το χειμώνα.
Κάνοντας έναν υπολογισμό, για διακοπές βγαίνουμε για 5 μέρες, όμως επειδή πάντα βάζω χρήματα στην άκρη, ΔΕΝ θα πάμε διακοπές, αλλά θα πηγαίνουμε στην θάλασσα αυθημερόν (30 λεπτά είναι η παραλία).

Ξέρω όμως φίλους και συναδέλφους που παίρνουν τα μισά χρήματα από εμένα, οι οποίοι επίσης δεν "βγαίνουν" για διακοπές.
Οι πιο πολλοί από αυτούς θα πάρουν καταναλωτικό δάνειο από τράπεζα ή θα πάνε διακοπές με την πιστωτική τους κάρτα.
Και όταν θα γυρίσουν, και αρχίσουν να έρχονται οι δόσεις, θα φωνάζουν για ακρίβεια...

Σίγουρα υπάρχει ακρίβεια, υπάρχει πρόβλημα, αλλά βρε αδερφέ να κάνεις ό,τι σε παίρνει οικονομικά, και όχι να χρεώνεσαι για να μη σου λείπει τίποτα και μετά να παραπονιέσαι κι από πάνω.
Ο νεοέλληνας αυτό ακριβώς κάνει.
Θα πάρει αρνί με 10 ευρώ το Πάσχα, θα πάει τριήμερο ο κόσμος να χαλάσει και μη μου πείτε ότι όλοι αυτοί που έφυγαν για τριήμερο του Αγίου Πνεύματος είναι λεφτάδες και εύποροι...
Για να μην μιλήσω για τον οικονομικό προγραμματισμό του νεοέλληνα όταν κάνει διακοπές.
Σκορπάει τα λεφτά του όλη την ημέρα και κατηγορεί τους ευρωπαίους τουρίστες ότι δεν αφήνουν λεφτά.
Μάλλον δεν έχουμε κατανοήσει το νόημα των διακοπών.
Στις διακοπές ο νεοέλληνας συναγωνίζεται τον κουμπάρο του, τον γαμπρό του, τον γείτονά του όσον αφορά σε ποιο νησί πήγε, σε τι ξενοδοχείο έμεινε, τι νούμερο γαρίδες έφαγε.
Κι ας είναι μπατίρηδες κι οι δύο.
Κι ας τρώει χωριάτικη σκέτη ο σουηδός δίπλα τους που παίρνει τα τετραπλάσια λεφτά από αυτούς.
Μόνο που ο τελευταίος ξέρει ότι το βράδυ δεν τρώμε τον αγλέουρα, ούτε παραγγέλνουμε τόσα πράγματα και σαλατικά και στο τέλος τα μισά μένουν στο τραπέζι άγγιχτα.
Είχα εργαστεί όταν ήμουν φοιτητής ως σερβιτόρος και από τότε κατάλαβα ότι ο νεοέλληνας έχει ένα εφέ μέσα του, μία ματαιοδοξία και ένα μεγάλο κόμπλεξ από την κατοχή.
Έβλεπα δύο άτομα να παραγγέλνουν 4-5 σαλάτες...

Συγνώμη για την χύμα γραφή αλλά νομίζω ότι το πρόβλημα της νεοελληνικής κοινωνίας είναι ένα: ο ανορθολογισμός.

doctor

vasikos metoxos said...

Φθηνοί στο στάρι και ακριβοί στα πίτουρα, αγαπητέ!

Univers said...

@ doctor:

Το να ζεις σύμφωνα με τις οικονομικές σου δυνατότητες δεν είναι σήμερα αξία αλλά απαξία στην Ελλάδα. Και βεβαίως υπάρχει πρόβλημα ορθολογικής θεώρησης των προβλημάτων μας. Ενδημεί, νομίζω, αντιθέτως ένας κοντόφθαλμος ορθολογισμός: ο ορθολογισμός του ατομισμού. Το "αμύνεσθαι περί πάρτης" είναι μέρος της νεοελληνικής πραγματικότητας (βέβαια, όχι μόνον της νεοελληνικής).

.............................

@ vasikos metoxos:

Ένα παράδειγμα υπηρεσίας που είναι φθηνή στην Ελλάδα: ημερήσιο κλειστό νοσήλειο σε δημόσιο νοσοκομείο (εκτός ειδικών εξετάσεων): γύρω ατα 80€!!!
Γελάνε μαζί μας Δυτικοευρωπαίοι και Αμερικανοί που (συνηθέστερα για κάποιο ατύχημα) νοσηλεύονται τα καλοκαίρια στην Ελλάδα. Όταν το πληροφορούνται, πολλοί πληρώνουν επί τόπου και δεν μπαίνουν καν στον κόπο της διαδικασίας για να καλυφθούν μέσω της ασφάλειας τους!
Με τέτοια έσοδα (εάν και όταν πληρωθούν από τα ταμεία), άντε να βγούνε πέρα τα νοσοκομεία...

Άλλο παράδειγμα; Η εξοντωτική για την διάκριση ποιοτήτων αμοιβή των δημοσίων υπαλλήλων για την προσφορά εργασίας τους. Ευσυνείδητος ή μη, εργατικός ή όχι, παραγωγικός ή κηφήνας, η οικονομική διαφοροποίηση των απολαβών είναι ανύπαρκτη. Αλλά και μεταξύ υπαλλήλων με διαφορετικά προσόντα και σπουδές η μισθολογική κλιμάκωση είναι ελάχιστη στον δημόσιο τομέα: τον απόφοιτο πανεπιστημίου με μετεκπαιδεύσεις και τον απόφοιτο λυκείου χωρίζουν λίγες εκατοντάδες € (στην καλύτερη περίπτωση). Έτσι κράτος καταλήγει να "αγοράζει" πολύ φθηνά μερικές ποιότητες εργαζομένων και πολύ ακριβά ορισμένες άλλες.