Κόκκινη κλωστή δεμένη

Παρηγοριά, παραμυθία, είναι για μένα το blogging, θεραπεία κατά του αυτισμού, της ιδιώτευσης, του περιορισμού στα καθ’ εαυτόν.

Παραμυθία, αλλά και «παραμύθι» όμως, είναι αυτά που γράφουμε, ψίθυροι και αποσπασματικά βιώματα, απόψεις που έχουν αφετηρία σε ατομική οπτική θέαση, απόψεις εξ ορισμού ιδιοτελείς.

Αυτούς τους μήνες δεν μου ’λειψε. Ίσως μερικές φορές να γίνεται και χρονοβόρος ψυχαναγκασμός...

Λέω παρ’ όλα αυτά να κάνω μια απόπειρα να ξαναπιάσω το παραμύθι από κει που το άφησα. Έτσι για αλλαγή. «Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη, δώστης κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν' αρχηνίσει...».

................................................................................

«Οι Έλληνες είμαστε γεννημένοι πρώτοι. Τα υπόλοιπα είναι για τους δεύτερους. Το αποδεικνύουμε εδώ και χιλιάδες χρόνια σε όλο τον κόσμο. Το έχουμε στα κύτταρα μας και είναι το μεγαλύτερο δώρο. Είναι κρίμα να το αμφισβητούμε. Όταν υπάρχει ελληνική ψυχή και πίστη στον Θεό, μπορείς να κατακτήσεις την κορυφή του κόσμου.»

Τάδε έφη Φανή Χαλκιά, χρυσή ολυμπιονίκης του 2004. Η και (μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον) πρόεδρος των Ελλήνων Ολυμπιονικών συμπαθής Φανή από τη Λάρισα έπεσε στην παγίδα της έπαρσης και της αμετροέπειας, εκστομίζοντας πομφόλυγες περί γονιδιακής ανωτερότητας των Ελλήνων. Ελάχιστοι τότε αντέδρασαν. Σε αντίθεση με τους πολλούς, πάρα πολλούς, που γιουχάισαν τους αθλητές του τελικού 200 μέτρων, του «τελικού Κεντέρη» επειδή απαγορεύθηκε η συμμετοχή σε αυτόν του άτυπου ...αναδόχου του. Τώρα οι δηλώσεις της Φανής προκαλούν καγχασμούς. «Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά» λένε στον τόπο μου.

Φέτος η Ελλάδα παρακολούθησε μουδιασμένη την βίαια αποκαθήλωση του «ελληνικού θαύματος του 2004»: πληθώρα αθλητών βρέθηκαν αναβολισμένοι. Οι δικαιολογίες περί σκευωρίας αστείες, του τύπου «κάποιος θα το έριξε στην πορτοκαλάδα». Πρόσφατα έγινε έλεγχος στα σκευάσματα που χρησιμοποιούσε η αθλήτρια και βρέθηκε ότι κάποια που είχαν ανοιχτεί περιείχαν την Μ3, αλλά (τι σύμπτωση...) όχι τα κλειστά...

Και να πεις ότι δεν είχαμε το χρόνο να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα... Αλλά αποδεικνύεται ότι η Ελλάς δεν αυτορρυθμίζεται. Μόνον όταν μας επαναφέρουν στην τάξη απ' έξω, τότε αποφασίζουμε (ή δηλώνουμε πως ήρθε η ώρα) να λάβουμε δραστικά μέτρα. Κυριαρχεί η λογική «να μην βγάλουμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια».

.................................................................................

Αλλά θα συνεχίσουμε με άλλα κρύα πιάτα προσεχώς...