Ψέμα με ουρά

Ανεξαρτήτως της αναγκαιότητας ή όχι των μέτρων που λαμβάνονται (κάποια από αυτά όπως η επιμήκυνση του εργασιακού βίου είναι κατά τη γνώμη μου απαραίτητα και ήταν σκανδαλώδης η προτέρα κατάσταση της συνταξιοδοτήσεως στα 50 και στα 55) είναι πασιφανές και αυτονόητο ότι δεν έχει την δημοκρατική νομιμοποίηση να τα λαμβάνει μια κυβέρνηση που υπερψηφίσθηκε διαβεβαιώνοντας τα ακριβώς αντίθετα.

Δεν εννοώ βεβαίως ότι η νομιμοποίηση για την λήψη των μέτρων (τέτοιων ή άλλων) έπρεπε να χαριστεί διά της λαϊκής ψήφου στην ΝΔ: αυτή ανακάλυψε την αναγκαιότητα των μέτρων στο παρά πέντε και αφού είχε κάνει (από έλλειψη πολιτικού θάρρους ή ακόμη χειρότερα εξ επιλογής) περίπου ό,τι έπρεπε για να καταστούν τα μέτρα αυτά αναπόφευκτα. Επομένως δικαίως τιμωρήθηκε.

Θα μπορούσε όμως να την διεκδικήσει το ΠΑΣΟΚ τίμια, προϊδεάζοντας τους ψηφοφόρους για το τι θα ακολουθούσε. Και θα τους ζητούσε την ψήφο διαφοροποιούμενο από την ΝΔ με το απλό επιχείρημα ότι δεν είναι δυνατόν να ανατεθεί η διάσωση της οικονομίας στο κόμμα που επί 5ετία παρακολουθούσε αμέριμνο την κατρακύλα.

Ρομαντικά όλα αυτά; Μπορεί, αλλά η πρόσφατη άνοδος στην εξουσία του ΠΑΣΟΚ ήταν (όπως εξελίχθηκε και αποδείχθηκε εκ των υστέρων) αποτέλεσμα μιας άνευ προηγουμένου υφαρπαγής της ψήφου των πολιτών. Οι οποίοι πίστευαν πως εκλέγοντας το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση τουλάχιστον θα διέσωζαν τα εισοδήματά τους από τον επερχόμενο "ανάλγητο καπιταλισμό" της ΝΔ. Κούνια (σοσιαλιστική) που τους κούναγε...