Το ΠΑΣΟΚ είναι μακράν η χειρότερη αντιπολίτευση της χώρας. Ελέγχοντας και τα συνδικάτα του στενού και ευρύτερου Δημόσιου Τομέα, είχε προβλέψιμο ρόλο, όποτε βρισκόταν στην αντιπολίτευση, να υποδαυλίζει τις γενικευμένες λυσσώδεις αντιδράσεις απέναντι σε οποιαδήποτε αλλαγή επιχειρούσε (ή μάλλον σκεφτόταν να αποπειραθεί να επιχειρήσει...) η (ενίοτε κυβερνώσα) παράταξη της ΝΔ από την θέση της εξουσίας.
Είναι κοινό μυστικό ότι και κλάσμα ακόμη των αλλαγών που έλαβαν χώρα τον τελευταίο χρόνο στο εργασιακό, το ασφαλιστικό, τα φορολογικά και άλλα πεδία της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας θα ήταν απλώς αδιανόητο όχι να θεσπιστεί αλλά και να συζητηθεί με την ΝΔ στην εξουσία. Είναι επιπλέον βέβαιο ότι τυχόν ανέλπιστη άνοδος της ΝΔ στην εξουσία υπό τις παρούσες συνθήκες είναι εφιάλτης για τους βουλευτές και τα στελέχη της και την απεύχονται ολόψυχα.
Τι μένει λοιπόν στην ΝΔ, τώρα που βλέπει το ΠΑΣΟΚ να υποχρεώνεται (σαν από θεία δίκη) να αποδομήσει κακήν κακώς το τερατούργημα που λέγεται μεταπολιτευτικό νεοελληνικό "κράτος" και φέρει εν πολλοίς την δική του σφραγίδα; Μια εποικοδομητική αντιπολίτευση, θα σκεφτόταν κανείς. Μια αντιπολίτευση με σαφείς προτάσεις για μέτρα κατεπείγοντος χαρακτήρα (πχ. στοχεύοντα στην άμεση μείωση των σκανδαλωδών εξόδων μισθοδοσίας σε θυλάκους του ευρύτερου Δημοσίου) και σε, δεύτερη γραμμή, μέτρα μεσομακροπρόθεσμου ορίζοντα.
Αντ' αυτού τι εισπράττουμε (όσοι ματαιοπονούμε περιμένοντας παραγωγή πολιτικής από τους πολιτικούς); Αφόρητες αοριστολογίες. Είναι υπέρ των αλλαγών, λέει η ΝΔ, αλλά όχι στο πόδι. Είναι βαρειά η κοινωνική ατμόσφαιρα και χρειάζεται, προς τούτο, διάλογος και συναίνεση! Μάλιστα. Αλλά ένα κόμμα που κυβέρνησε έστω και λίγο και υπήρξε κόμμα εξουσίας σε όλη τη μεταπολίτευση, κανένα συγκεκριμένο μέτρο δεν έχει να προτείνει; Πώς θα μειωθούν κατεπειγόντως (γιατί έτσι είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε, όπως τα καταφέραμε στρουθοκαμηλίζοντας επί δεκαετίες απέναντι στα συσσωρευόμενα προβλήματα και χρέη) τα κονδύλια που απορροφά η συντήρηση ενός υπερδιογκωμένου και σπάταλου Δημοσίου; Με... διάλογο και συναίνεση; Και εν τοιαύτη περιπτώσει τι θα καταθέσει η ΝΔ σ' αυτό τον υποθετικό διάλογο; Ευχολόγια, κοινωνικά σχόλια και γενικολογίες;
Είναι κοινό μυστικό ότι και κλάσμα ακόμη των αλλαγών που έλαβαν χώρα τον τελευταίο χρόνο στο εργασιακό, το ασφαλιστικό, τα φορολογικά και άλλα πεδία της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας θα ήταν απλώς αδιανόητο όχι να θεσπιστεί αλλά και να συζητηθεί με την ΝΔ στην εξουσία. Είναι επιπλέον βέβαιο ότι τυχόν ανέλπιστη άνοδος της ΝΔ στην εξουσία υπό τις παρούσες συνθήκες είναι εφιάλτης για τους βουλευτές και τα στελέχη της και την απεύχονται ολόψυχα.
Τι μένει λοιπόν στην ΝΔ, τώρα που βλέπει το ΠΑΣΟΚ να υποχρεώνεται (σαν από θεία δίκη) να αποδομήσει κακήν κακώς το τερατούργημα που λέγεται μεταπολιτευτικό νεοελληνικό "κράτος" και φέρει εν πολλοίς την δική του σφραγίδα; Μια εποικοδομητική αντιπολίτευση, θα σκεφτόταν κανείς. Μια αντιπολίτευση με σαφείς προτάσεις για μέτρα κατεπείγοντος χαρακτήρα (πχ. στοχεύοντα στην άμεση μείωση των σκανδαλωδών εξόδων μισθοδοσίας σε θυλάκους του ευρύτερου Δημοσίου) και σε, δεύτερη γραμμή, μέτρα μεσομακροπρόθεσμου ορίζοντα.
Αντ' αυτού τι εισπράττουμε (όσοι ματαιοπονούμε περιμένοντας παραγωγή πολιτικής από τους πολιτικούς); Αφόρητες αοριστολογίες. Είναι υπέρ των αλλαγών, λέει η ΝΔ, αλλά όχι στο πόδι. Είναι βαρειά η κοινωνική ατμόσφαιρα και χρειάζεται, προς τούτο, διάλογος και συναίνεση! Μάλιστα. Αλλά ένα κόμμα που κυβέρνησε έστω και λίγο και υπήρξε κόμμα εξουσίας σε όλη τη μεταπολίτευση, κανένα συγκεκριμένο μέτρο δεν έχει να προτείνει; Πώς θα μειωθούν κατεπειγόντως (γιατί έτσι είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε, όπως τα καταφέραμε στρουθοκαμηλίζοντας επί δεκαετίες απέναντι στα συσσωρευόμενα προβλήματα και χρέη) τα κονδύλια που απορροφά η συντήρηση ενός υπερδιογκωμένου και σπάταλου Δημοσίου; Με... διάλογο και συναίνεση; Και εν τοιαύτη περιπτώσει τι θα καταθέσει η ΝΔ σ' αυτό τον υποθετικό διάλογο; Ευχολόγια, κοινωνικά σχόλια και γενικολογίες;
