Οι ειδήσεις τρέχουν και δεν αντέχω τον πειρασμό να σας μεταφέρω αποκλειστικές πληροφορίες σχετικά με στιχομυθία μεταξύ του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια και του Γάλλου Προέδρου Nicolas Sarkozy.
Αυτά μας λέει η επίσημη ειδησεογραφία. Μακριά, όμως από τα φλας και τις κάμερες, τα πράγματα δεν έγιναν ακριβώς έτσι. Στις πολυτελείς κάμαρες του Μεγάρου των Ηλυσίων, το σύστημα παρακολούθησης και ασφαλείας κατέγραψε διάλογο που σας τον μεταφέρω μόλις απομαγνητοφωνημένο:
Sark.: - Καλημέρα κε Πρόεδρε, μεγάλη μου τιμή να σας υποδέχομαι εδώ σήμερα. Η οικογένεια καλά;
Παπ.: - Καλά, καλά, πολύ καλά. Εσείς έχετε κάτι σκοτούρες, απ’ ότι μαθαίνω...
Sark.: - (χαμηλώνοντας λίγο τον τόνο) Είναι δυστυχώς αλήθεια... Χωρίζουμε με την Cécilia... Τέλος πάντων. Θα το υποστώ και αυτό.
Παπ.: - Έχετε και συγκρούσεις με τα συνδικάτα. Και εμείς άλλωστε... Ο κόσμος ανησυχεί... Νομίζω πάντως ότι πρέπει να κάνουμε μία συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης. Για το πού πάμε την ήπειρο, τι μορφή θέλουμε να δώσουμε στην αυριανή κοινωνία των πολιτών. Πώς θα ανοίξουμε την Ευρώπη, πώς θα την κάνουμε φιλόξενη για τρίτες χώρες που επιθυμούν την ευρωπαϊκή αγκαλιά. Ποιος θα είναι ο ρόλος της οικονομίας και ποιος της άμυνας. Με καταλαβαίνετε.
Sark.: - (παίρνοντας σοβαρό ύφος) Ακριβώς γι’ αυτό το τελευταίο θα ήθελα να σας ακούσω. Σκέφτεστε τελικά να συμπεριλάβετε τα Dassault Rafales στην αεράμυνά σας;
Παπ.: - (εμφανώς έκπληκτος) Μα..., ξέρετε αγαπητέ, εγώ δεν είμαι εξουσιοδοτημένος να μιλήσω γι’ αυτά....
Sark.: - (ακόμη πιο έκπληκτος) Πώς αυτό! Εγώ ζήτησα από την εδώ Ελληνική διπλωματική παρουσία να με φέρει σε επαφή με ομοιόβαθμό μου, επαρκώς εξουσιοδοτημένο.
Παπ.: - (αρχίζει να εκδηλώνει αμηχανία) Μμμμ, να σας πω... Στην Ελλάδα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι πρόεδρος, αναμφίβολα, αλλά το αξίωμα έχει σε εμάς, πώς να το πω... (διστάζει), διακοσμητικό χαρακτήρα...
Sark.: - (με ορθάνοιχτα τα μάτια) ...Διακοσμητικό;;;
Παπ.: - Ναι...δηλαδή πώς να το πω, κάτι σαν ύπατος κρατικός φιλόσοφος, υπεράνω όλων, που δεν εμπλέκεται σε θέματα που εγείρουν διαφωνίες, μόνον διαπιστώνει και περιγράφει με ωραία λόγια πράγματα πανκοίνως γνωστά και παραδεκτά. Κάτι σαν βασιλιάς σε βασιλευομένη δημοκρατία δηλαδή... (εμφανώς ανακουφισμένος) Είχατε παλιά βασιλείς και εσείς... (προσπάθεια να εκτονωθεί η συζήτηση)
Sark.: - (κοφτά) Ναι, είχαμε. Αλλά τους καρατομήσαμε, πάνε διακόσια χρόνια τώρα.
Παπ.: !!!!!............
Sark.: - Εν πάσει περιπτώσει, με ποιον μπορώ να μιλήσω στην Ελλάδα για τα Rafales; Με το Πρωθυπουργό; Με τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης;
Παπ.: - (σοκαρισμένος ακόμη) Μμμμ, να σας πω... Με το Πρωθυπουργό ίσως. Αν και αυτός αρέσκεται επίσης σε συζητήσεις υψηλής πολιτικής, δεν του αρέσουν τα τετριμμένα θέματα. Και ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης θα μπορούσε ίσως να μιλήσει μαζί σας. Αν και είναι απασχολημένος με το να νουθετήσει την Λαϊκή Δεξιά που ανθίσταται στην λήψη μέτρων.
Sark.: - (σε πλήρη σύγχυση) Λαϊκή Δεξιά; Τέλος πάντων... Νομίζω ότι πρέπει να έρθω εκεί, να δω τα πράγματα από κοντά. Κάτι μου διαφεύγει. Με προσκαλείτε, έτσι δεν είναι; Ή δεν είστε εξουσιοδοτημένος ούτε γι’ αυτό;
Παπ.: - Πώς, πώς, όσο γι’ αυτό... Παρ’ όλα αυτά, (διστάζει) δράττομαι της ευκαιρίας αγαπητέ για να σας μεταφέρω το ζωηρό ενδιαφέρον της χώρας μου για τα μεγάλα ευρωπαϊκά θέματα: Την απασχόληση, την οικονομία, την πολιτική προς τον Τρίτο Κόσμο, την κοινωνία του μέλλοντος. Η Ελλάδα επιζητά ενεργό ρόλο στην διαμόρφωση της πολιτικής του αύριο.
Sark.: - (Με γαλατική αβρότητα, ελαφρώς snob) Μα μην ανησυχείτε αγαπητέ, μην ανησυχείτε! Γι’ αυτά τα θέματα μιλώ συνεχώς με την Angela Merkel, και τον Gordon Brown. Μην ανησυχείτε, όλα είναι υπό έλεγχο (σηκώνεται από την πολυθρόνα, προτείνει το χέρι). Δεν είναι για σας αυτά! Η Ευρώπη σας χρειάζεται γι' άλλα. Πάντως ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον σας.
Παπ.: - (σηκώνεται μουδιασμένος) Και εγώ ευχαριστώ κε Πρόεδρε. Στο επανιδείν.
Υ.Γ.: Όλα τα προηγούμενα γέννησε η καλπάζουσα φαντασία μου και ουδεμία διάθεση υποκρύπτουν να αμφισβητηθεί ο κεντρικός ρόλος της ισχυρής Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, κάτι για το οποίο δικαίως επαιρόμασθε τα τελευταία δέκα χρόνια.
16 comments:
Συγγραφικος οργασμος βλεπω!
Τι εγινε,ειχαμε αδεια?
Ωστε ετσι ο Σαρκοζί που μας λεγατε οτι θ'αλλαξει την Ευρωπη,ε?
Οι αλλαγες θα περιοριστουν μονο στα μοντελα της Πολεμ.Αεροποριας λη θα επεκταθουν κι αλλου?
@ squarelogic
Ο Sarkozy μπορεί να αλλάξει ή να μην αλλάξει την Ευρώπη, αλλά ένα είναι σίγουρο: ότι εμείς δεν θα συμμετέχουμε στην αλλαγή αυτή.
Όποιος δεν έχει διαπραγματευτική ισχύ περιορίζεται σε μερικά παχιά λόγια κατάλληλα μόνον για εσωτερική κατανάλωση, μη εξαγώγιμα.
Άπαιχτο!!
Η Παγώνα με τα λόγια χτίζει ανώγεια και κατώγια!!
Εγώ διασκεδάζω με τους Έλληνες επιχειρηματίες που επενδύουν στα Βαλκάνια, κυρίως στην Αλβανία, στην Π.Γ.Δ.Μ., στον Καύκασο κλπ
Θα τους τα φάνε μέχρις τελευταίου €.(Ότι περίπου έγινε με τους Έλληνες εργολάβους στο Ιράκ, στην Αλγερία κλπ).
Οι επενδύσεις σε χώρες ουσιαστικά πολιτειακά ασύντακτες έχουν νόημα μόνον όταν η χώρα προελεύσεως μπορεί -και θέλει- να ασκήσει πολιτική κανονιοφόρων..
Πολύ καλό! Εβαλα το πόστ σου link στο μπλόγκ μου.
Οι επενδύσεις σε χώρες ουσιαστικά πολιτειακά ασύντακτες έχουν νόημα μόνον όταν η χώρα προελεύσεως μπορεί -και θέλει- να ασκήσει πολιτική κανονιοφόρων..
Πικρή αυτή η αλήθεια κ. Βαρδάκα. Παράδειγμα η Αγγλία που με τον στόλο της έκανε επιχειρήσεις παντού στον κόσμο. Αλλο παράδειγμα, το βίαιο άνοιγμα του εμπορίου με την Ιαπωνία που έκανε πάλι με στρατιωτικό τελεσίγραφο η Αμερική (πάλι με τον στόλο της και τον Willaim Perry (?) αν δεν απατώμαι.
Το... ρεπορτάζ σου ήταν αποκαλυπτικότατο!
Δεν ξέρω αν πρέπει να βάλω τα γέλια ή τα κλάματα - μάλλον και τα δυο μια χαρά ταιριάζουν.
(θυμάμαι και πόσο "υπερήφανοι" ένιωθαν κάποιοι όταν έβγαλε ο Σταφανόπουλος εκείνο τον πύρινο λόγο στην επίσκεψη του Κλίντον - το γεγονός πως είχε παραλύσει η Αθήνα για να τον υποδεχτούμε προφανώς συνιστούσε απόδειξη της πατροπαράδοτης ελληνικής φιλοξενίας και όχι... υποτέλειας)
Αχ, εκείνος ο "διάλογος" μεταξύ Αθηναίων και Μηλίων παραμένει (κωμικο)τραγικά επίκαιρος...
Υ.Γ. Μου φαίνεται θα σου κάνω κι εγώ link ;)
Αγαπητοί μου φίλοι,
Είναι ένα ζήτημα το κατά πόσον είναι ηθικό (πέστε και κομψό) να επιβάλλεσαι με την ισχύ, ιδίως αυτή των όπλων. Και πόσο είναι όντως απαξιωτικό το να υποκύπτεις σ' αυτή. Θα μπορούσε κάποιος σε ρόλο δικηγόρου του διαβόλου να σας (μας) έλεγε:
- Υποτέλεια δεν είναι να υποκύπτεις στην ισχύ, υποτέλεια και σύμπτωμα συμπλέγματος κατωτερότητας είναι να ντρέπεσαι γι' αυτό.
Όμως: Άλλο είναι να υποχωρείς στο βάρος της ισχυρής παρουσίας του άλλου, αντιμετωπίζοντας το αναπόδραστο ή κάνοντας οικονομία δυνάμεων για άλλη στιγμή (οι ηρωισμοί δεν είναι πάντοτε και η καλύτερη επιλογή)...
...και άλλο, τελείως διαφορετικό, είναι να αυταπατάσαι ότι είσαι ο ομφαλός του κόσμου, ή έστω ότι ανήκεις στο club των ισχυρών και όλοι αφουγκράζονται την γνώμη σου.
Θα αρχίζαμε να βελτιώνουμε την θέση μας ως κράτος με την παραδοχή της πραγματικότητας: Χρωστάμε της μιχαλούς, παράγουμε υποτονικά (κυρίως κακής ποιότητας υπηρεσίες και ό,τι βγάζει η γης), καταναλίσκουμε βουλιμικά, δανειζόμαστε αχαλίνωτα, έχουμε ένα κράτος-μνημείο διαφθοράς, παιδεία θλιβερή, οικονομία μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και συνήθειες ξεπεσμένων αριστοκρατών. Και βέβαια διακρινόμαστε για πρωτοφανή συντηρητισμό και αναβλητικότητα όταν έρχεται η ώρα των αποφάσεων για μεταβολή της κατάστασης.
Σημαντική μερίδα Ελλήνων πολιτών παλινωδούν μεταξύ ενσυνείδητης άρνησης της πραγματικότητας και μαζικών ψευδαισθήσεων.
Με τέτοιο "μέτωπο" δεν στέκεσαι ως ισότιμος εταίρος απέναντι σε ηγέτες που οι χώρες τους προσπάθησαν και προσπαθούν ασύγκριτα πιο πολύ από την δική σου.
Και τέλος, στον απόηχο των όσων λέει ο Χρίστος Βαρδάκας και στο πνεύμα πρόσφατου post του Glenn περί εναλλακτικών επιλογών:
Ναι, πρέπει να προετοιμάζεσαι και για στρατιωτική υπεράσπιση των συμφερόντων σου, γιατί όλοι κάνουν το ίδιο. Πρέπει να έχεις στοιχειώδη υλική δυνατότητα γι' αυτό και επιπλέον να δείχνεις (άρα να είσαι) αποφασισμένος ότι, αν χρειαστεί, δεν θα διστάσεις να την χρησιμοποιήσεις. Το αντίθετο, έστω και αν διαθέτεις ικανή στρατιωτική δύναμη, αποθρασύνει τους πάντες.
Δεν περιέλαβα στον κατάλογο των επικίνδυνων -και ασταθών-χωρών την Τουρκία στην οποία η Εθνική Τράπεζα έκανε μια τεράστια επένδυση..
Πιστεύω ότι ο κ. Αράπογλου έχει ίσως ισχυρές και αξιόπιστες διαβεβαιώσεις (από ποιόν άραγε;) ότι η Τουρκία θα γίνει μέλος της Ε.Ε.
Αν όμως δεν τις έχει καλλίτερα να έπαιζε τα δισεκατομμύρια ευρώ που έβαλε στην Τουρκία στο στοίχημα ή σε κάποιο καζίνο! Θα είχε περισσότερες πιθανότητες...
Πολύ ωραίο post!
Και ακόμα ωραιότερα σχόλια.
Βρήκα το blog από τα link του LocusPublicus, και του glenn, και αν και διάβασα το post τόσο καθυστερημένα, δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον σχολιασμό!
Καλή συνέχεια!
Περίεργο που βρίσκεις ωραίο το post. Πολλοί Έλληνες θα θεωρούσαν ότι διαπνέεται από κομπλεξισμό και ανθελληνικό πνεύμα. Άσε που άλλοι τόσοι δεν θα 'πιαναν καν το υπονοούμενο. Κάτι δεν πάει καλά με σένα. Να δεις γιατρό. Κι αν σε κάνει καλά να γίνουμε και εμείς πελάτες του.
univers,
δεν χρειάζονται γιατροί για τέτοιες αρρώστιες. Η θεραπεία είναι στανταρ: Τηλεορασοθεραπεία 3-4 ώρες κάθε μέρα (ιδίως alter και star), και να σε βολέψουν από κάποιο κόμμα σε μια θεσούλα, για να νιώθεις μέσα σου αρκετά εξαρτημένος, ώστε να συμφωνείς με όσα λένε.
Πριν περάσει λίγος καιρός και πριν καλά-καλά το καταλάβεις, θα πιστεύεις πως θα ξαναπάρουμε το Euro...
@ΧΡΙΣΤΟ ΒΑΡΔΑΚΑ
αν και συμφωνώ με τα περί πολιτικής κανονιοφόρων, ωστόσο δεν νομίζω ότι η γειτονικές χώρες συγκρίνονται με το Ιράκ ή την Αλγερία...
Και φυσικά ενέχεται ρίσκο στις επενδύσεις αυτές, αλλά όπως πάντα, το υψηλό ρίσκο συνδέεται με την υψηλή απόδοση...
Όλα κι όλα. Να αμφισβητείς την ισχύ της Ελλάδας στον διεθνή στοίβο, εντάξει. Να μην πιστεύεις στην ισχυρή οικονομία, άντε να το καταλάβω.
Αλλά να έχεις άλλη γνώμη για το βάρος της...του τσολιά, ε, αυτό δεν τρώγεται. Θα βάλω moderation. Δεν μπορείς να τα αρνείσαι όλα. Άμε να δεις Λιακόπουλο να συνέλθεις.
Οι Έλληνες είναι ανώτερη εξωγήινη φυλή. Τελεία και παύλα.
@lampa
Είδατε τις φάπες που έφαγε ο ΟΤΕ σε Ρουμανία, Αρμενία, Σερβία;
Επί του παρόντος νομίζω ότι στις γειτονικές χώρες πρέπει να γίνονται μόνον καταδρομικές επιχειρηματικές ενέργειες (κοινώς αρπαχτές)..
Post a Comment