Παρ' ότι δεν είμαι μανιακός με την μουσική (εννοώ δεν είμαι τόσο εξαρτημένος ώστε να μην περνάει μέρα χωρίς μουσική ακρόαση), εντυπωσιάζομαι από το ταλέντο που αποκαλύπτουν ορισμένες μουσικές συνθέσεις (ή να τις πω συλλήψεις;). Στο άκουσμα μερικών μελωδιών σαν αυτές που περιέλαβα στην ηχητική σύνθεση αυτού του post (ετερόκλητων, είναι η αλήθεια) μένω πάντα να αναρωτιέμαι...
...αν βρίσκομαι μπροστά σε σε ένα κατασκεύασμα που γεννήθηκε στον εγκέφαλο ενός ανθρώπου με μουσικό ταλέντο και αποτυπώθηκε πάνω σε μία κόλλα χαρτί...
...ή αν κατά κάποιο τρόπο η όλη σύνθεση δεν δημιουργήθηκε, απλά προϋπήρχε κάπου στο ρευστό του σύμπαντος και δωρίστηκε σε μας με αγωγό τον συνθέτη.
Ακόμη και αν η μουσική έχει εξελικτική προέλευση (υπάρχουν επιχειρήματα γι' αυτό, όπως και ανάλογα για την τέχνη γενικότερα), η άφατη απόλαυση που γεννά η ακρόαση της Jazz Suite Waltz No2 του Dmitri Shostakovich αμφιβάλλω αν μπορεί με οποιοδήποτε λογικό τρόπο να θεωρηθεί ότι συνδέεται με εξελικτικό πλεονέκτημα: μοιάζει σαν η μουσική να επαναπροσδιορίζει τα όρια της ύλης, να υπερβαίνει την αιτιοκρατία, να καταλύει την φθορά.
Ίσως πάλι και τα δύο είναι κατά κάποιο τρόπο αλήθεια, ίσως να μην είναι μια φθηνή σοφιστεία το απόφθεγμα του Albert Eintstein: "There are two ways to live your life. One is as though nothing is a miracle. The other is as though everything is a miracle".
Παρ' ότι είμαι βέβαιος ότι θα έχετε τις δικές σας εξαιρετικές προτιμήσεις, τα δικά σας σκαλοπάτια προς τον ουρανό, αυτές είναι μερικές από τις δικές μου. Καλή ακρόαση!
13 comments:
Ζητώ την επιείκειά σας για την εμμονή στον Moby, αλλά και για το γεγονός ότι μία "αιρετική" pop επιτυχία (All the Things she Said - όποιος θυμάται το videoclip καταλαβαίνει..)παρείσφρυσε στην συλλογή!
Έχω επιφύλαξη ως προς το μεταφυσικό στοιχείο. Δεν το αρνούμαι. Απλώς δεν μπορώ να το κατανοήσω. (Ποιος μπορεί;) Και επομένως: Επιφυλάσσομαι.
Εν τούτοις πολλές φορές σκέφτομαι ότι μερικές μελωδίες. (δημοτικών τραγουδιών κυρίως και εκκλησιαστικών ύμνων) είναι σαν κάτι λεία βότσαλα ή κεραμίδια που ξεβγάζει η θάλασσα και που έχουν ξεκινήσει από τις ίδιες ακτές (από λίγο παραπέρα) ως μελωδίες πχ Ορφικών ύμνων ή μελών αρχαίας τραγωδίας.
Επιφυλάσσομαι και εγώ. Ακριβώς για τον ίδιο λόγο, ότι δηλ. δεν μπορώ να κατανοήσω και να δικαιολογήσω την ύπαρξη της μουσικής με όρους φυσιοκρατίας (αιτίου - αιτιατού), ή αλλιώς επειδή δίνει στον δημιουργό της αλλά και στους ακροατές της την αίσθηση της ελευθερίας από την επιβολή του φυσικώς υποχρεωτικού, επειδή ούτε ο δημιουργός της αισθάνεται υποχρεωμένος από κάποια φυσική δύναμη να συνθέσει σε δεδομένη στιγμή κάτι ούτε και ο ακροατής να ευφρανθεί από αυτή την σύνθεση, την κατατάσσω στα μετα-φυσικά.
Είναι θαύμα; Δεν ξέρω τι είναι θαύμα, δεν νομίζω ότι η ανθρώπινη γλώσσα μπορεί να εκφράσει με συντεταγμένο ορθό λόγο αυτό (αν υπάρχει) που υπερβαίνει τα όρια του χώρου και του χρόνου.
Πάντως δεκτή πάσα άποψη και επιφύλαξη - συγχωρήστε με και για τις ερασιτεχνικές φιλοσοφικές ακροβασίες...
Όσο για την λίστα των επιλογών, καθώς οι τίτλοι δεν φαίνονται σε όλα τα κομμάτια και ορισμένα μπορεί να γίνουν μη διαθέσιμα από το Mixwit, ιδού:
1. Jazz Suite, Waltz 2 - Dmitri Shostakovich
2. O Pastor - Madredeus
3. Eine Kleine Nachtmusik (Allegro) - Mozart
4. Nostalgia - Gianni
5. Fur Elise - Beethoven
6. Litanie des Saints - Dr. John
7. Puerto Rico - Vaya con Dios
8. I've seen that face before - Grace Jones
9. Golden Brown - Stranglers
10. California dreamin' - The Mamas and the Papas
11. Viens, viens - Marie Laforet
12. Extreme ways - Moby
13. Oxygen IV - J-M Jarre
14. Lift me up - Moby
15. I will survive - Gloria Gaynor
16. Electricity - OMD
17. Love Story - Shirley Bassey
18. All the things she said - TATU
19. Just a friend of mine - Vaya con Dios
20. Hot stuff - Donna Summer
21. Alla Turca - Mozart
Δυστυχώς δεν βρήκα τα "Κύματα" του δικού μας Σπανουδάκη.
λοιπον το σημερινό blogging γίνεται με τη μουσική υπόκρουση του πολυ αγαπητού univers που αξιοποίησε κι αυτός το εύρημα του mixwit
(οχι,Χρίστο,δημοτικά δύσκολα θα βρεις εκει!).
Πολύ ενδιαφέρουσες και οι "ερασιτεχνικές φιλοσοφικές ακροβασίες" που θυμίζουν το συμπέρασμα στο οποίο είχα καταλήξει κι εγώ για το γιατί γράφουμε σ'ενα μου ποστ αφιερωμένο στον Paul Auster.Οτι δηλ.η Τέχνη ικανοποιεί την ανάγκη του Ανθρώπου να κάνει και κατι που ξεφεύγει απ τα προς το ζην,που να συντείνει στο ευ ζην.
Evala na akouso tis epiloges sou na xalarosoligo prin koimitho.
Kali mou akroasi loipon kai eyxaristo gia tin "parea" meso tis mousikis.
Kalo vrady.
Eξαιρετική συλλογή μουσικής αγαπητέ univers. Επιδρά στον εγκέφαλο άμεσα και παράγει συναισθήματα. To εξελιχτικό στοιχείο είναι συζητήσιμο. Σίγουρα υπάρχει στο χώρο της ηχητικής ενορχήστρωσης. Δεν είμαι σίγουρος όμως τι προυποθέσεις χρειάζονται για να νοιώσει κανείς μια μουσική (ή τέχνη γενικότερα). Είναι ο πολιτισμός μέσα απο τον οποίο βιώνεται η τέχνη, η συνήθεια, κάποιοι κώδικες στον εγκέφαλο που ενεργοποιούνται; Για μένα θα παραμείνει ένα ερωτηματικό. Οι Ασιατικές μουσικές, για παράδειγμα η Γιαπωνέζικη μουσική, ηχεί στα αυτιά μου μονότονη και πληκτική, αλλά οι Γιαπωνέζοι μεθούν στο άκουσμά της. Γιατί συμβαίνει αυτό? Η δυτική μουσική είναι σίγουρα πιο "μαθηματική" απο την Κινέζικη ή την Ινδική. Τα κομμάτια που επέλεξες είναι για μένα αριστουργήματα, ικανά να ξεκλειδώσουν στο μυαλό μου απίθανους συνειρμούς, αναμνήσεις και οράματα. Μερικά κομμάτια μάλιστα τα αποφεύγω, γιατί μου αρέσουν πάρα πολύ. Θα σε ξαναεπισκεφτώ, μέχρι να τα ακούσω όλα.
Δυστυχώς δεν βρήκα το "I" της Shirely Bassey, τα Magnetic fields του Jean-Michel Jarre και πολλά άλλα...
"Μερικά κομμάτια μάλιστα τα αποφεύγω, γιατί μου αρέσουν πάρα πολύ"
Locuspublicus,
Μου θύμησες κάτι που είχα ξεχάσει από καιρό. Μικρός παραθέριζα οικογενειακά στον Παγασητικό. Κάποια χρονιά, ακούγαμε κάθε βράδυ μια πολύ δυνατή και μελωδική ανδρική φωνή να τραγουδά όπερα.
Μάθαμε ότι επρόκειτο για έναν Ιταλό τραγουδιστή της όπερας, μεσήλικα, με προβλήματα καρδιάς, που ο γιατρός του τού είχε συστήσει να σταματήσει να τραγουδά γιατί συγκινούνταν πολύ. Αλλά αυτός ήταν αδύνατο να συμμορφωθεί: Έστω και εραστεχνικά, κάθε βράδυ και με κοινό τους γείτονες παραθεριστές του Χόρτου Μαγνησίας έκανε αυτό που στην ζωή τον ευχαριστούσε περισσότερο ίσως από όλα!...
giousouroum,
Και εγώ ευχαριστώ για την επίσκεψη. Η μουσική ενώνει...
να προσθεσω οτι μου αρεσε πολυ η φωτογραφικη επιστρωση της "κασετας".
Είναι μια φωτο ή δύο κι εχεις κανει μείξη?
Αυτη η διπλη γραμμη μου διασχιζει το πλαισιο της κασεττας δίνει αλλη προοπτικη.
Πρόκειται (φευ!) για κλεψιτυπία (κοινώς κλοπυράιτ) από το internet. Μία από τις εικόνες που βγαίνουν στο google όταν βάζεις "staircase to heaven".
Το όλον look οφείλεται σε επιλογή του mixwit όπου η εικόνα σου καταλαμβάνει όλο το εμβαδόν της κασέτας.
Η μουσική είναι πάθος. Και σαν ωραίο πάθος αναζητά ωραίους ανθρώπους στη συντροφιά της.
Το μεταφυσικό στην μουσική το προσεγγίζει κανείς με το πάθος των ακατανίκητων εραστών. Γιατί η μουσική είναι μία. Τα είδη της πολλά...
@ vasikos metoxos:
Ο έρωτας είναι και αυτός οντότητα που υπερβαίνει τα φυσικά, την νομοτέλεια...
Post a Comment