Από τον Ξενοφώντα στον Πέτρο

"Λέγω ὅτι πολλαί καί καλαί ἐλπίδες ἡµῖν εἰσί σωτηρίας." - Ξενοφών προς τους στρατιώτες, Κάθοδος των Μυρίων

"...Η μόνη ουσιαστική, βέβαιη ελπίδα για τον τόπο είναι οι Έλληνες πολίτες..."- Πέτρος Τ., πρώτη δημόσια δήλωση μετά την διαγραφή του από τη Ν.Δ.

Υπάρχουν λοιπόν και "βέβαιες ελπίδες"; Και εγώ που νόμιζα ότι αβεβαιότητα και ελπίδα πάνε χέρι - χέρι αχώριστες...

Συμπέρασμα: Ο προφορικός λόγος είναι δύσκολος. Ευκολότερο και ασφαλέστερο είναι να γράφεις τα απομνημονεύματά σου (ή έστω κανένα κείμενο στο blogspot). Αλλά βέβαια η μαγγανεία που ασκεί η κάμερα είναι ισχυρότερη και από αυτή του καθρέφτη στους νάρκισσους. Οπότε...

..............................................................................

Κατά τα άλλα, το ύφος Τατούλη μου φάνηκε περίπου τόσο ξύλινο όσο και εκείνων από τους οποίους φιλοδοξεί να αποστασιοποιηθεί. Μπαίνω στον πειρασμό να απαριθμήσω τις κοινοτοπίες ("ο τόπος βρίσκεται σε κρίση", "έχουμε ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας", κτλ.), την αναμάσηση της γνωστής καραμέλας περί αισιοδοξίας ("οι νηφάλιοι πολίτες πρέπει να ανακτήσουν την αισοδοξία τους"), τα περί μεσαίου χώρου (σημ.: να βρισκόταν ένας να μου πει τι συγκεκριμένο εκφράζει πολιτικά αυτός ο χώρος, πέρα από τα γενικόλογα περί αποφυγής ακροτήτων, που βέβαια δεν διαμορφώνουν πολιτικό στίγμα), αλλά και τους κομπασμούς ("θα συνεχίζω να εκφράζω τις προσδοκίες των πολιτών" - ποιων απ' όλους άραγε;).

Μάθαμε, δε, μέσα στα άλλα, ότι ήρθε και το τέλος των... "επικοινωνισμών".

Στα περί διαφθοράς κάτι πάει να πει, αλλά κατά της διαφθοράς βάλλουν οι πάντες, με μόνο ορατό αποτέλεσμα αυτή να θεριεύει...