Επίθεση εναντίον των ΜΑΤ ξημερώματα σήμερα, με θύμα 21χρονο αστυνομικό, που χαροπαλεύει στον Ερυθρό Σταυρό. Το όπλο τύπου Καλάσνικοφ που χρησιμοποιήθηκε στην επίθεση κατά της κλούβας των ΜΑΤ στην οδό Κοκκινοπούλου πριν από δύο εβδομάδες χρησιμοποιήθηκε και στην παρούσα επίθεση κατά των ΜΑΤ. Το δεύτερο όπλο είχε χρησιμοποιηθεί και σε επίθεση εναντίον αστυνομικού τμήματος, την ευθύνη της οποίας, είχε αναλάβει η οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας».
(Κάποιοι βέβαια, πριν λίγες μέρες, όταν είχε εκδηλωθεί η επίθεση κατά της κλούβας των ΜΑΤ, είχαν αφήσει να εννοηθεί ότι δεν αποκλείεται οι αστυνομικοί να ψευτοχτυπιούνται μεταξύ τους, για να συκοφαντήσουν την... ιερή λαϊκή επανάσταση κατά του κράτους καταστολής.)
Τι θα δούμε λοιπόν από αύριο; Μήπως καθηγητές σχολείων να παρακινούν τους μαθητές τους σε κινητοποιήσεις; Μπορεί, "επαναστάτες" να κατεβαίνουν στους δρόμους για να εκδηλώσουν τη δίκαια οργή τους για την άνανδρη επίθεση; Ίσως, κόμματα και ρεύματα σκέψεως να δικαιολογούν κάθε δυσρυθμία και κάθε τυχόν βιαιότητα στα πλαίσια της "δικαιολογημένης αγανάκτησης του λαού"; Ενδεχομένως και μετακινούμενους από πόλη σε πόλη "αυθόρμητους" διαδηλωτές και ταραξίες; Πιθανώς και καταλήψεις σχολών, με τους πρυτάνεις να δικαιολογούν φοιτητές και αλλότρια στοιχεία και να συγκαλύπτουν τις ζημιές, παρεμποδίζοντας τους εισαγγελείς να επέμβουν; Μετά βεβαιότητας, θα δούμε παντού αναρτημένο το "Ανάρχες, Γουρούνια, Δολοφόνοι", ενώ από χιλιάδες στόματα θα ακούγεται το "Η τρομοκρατία δεν θα περάσει";
Τι; Όχι; Πώς όχι; Δεν πιστεύετε ότι θα γίνει κάτι τέτοιο; Ε, λοιπόν μάλλον έχετε δίκιο να δυσπιστείτε. Γιατί στην Ελλάδα την μεζούρα της ηθικής την κρατάει η Αριστερά. Αυτή διά του αλαθήτου της ορίζει κατά περίπτωση το νόμιμο. Αυτή μεθερμηνεύει θείο και ανθρώπινο νόμο επί Γης και αμφισβητήσεις οι ερμηνείες της δεν επιδέχονται. Και αν έχει ανάγκη ηρώων, αν η ιστορία της ξεμείνει από "αγωνιστές" ή αυτοί ξεθωριάσουν κάπως, έχει το δικαίωμα να ονοματίζει καινούργιους, ηρωοποιώντας τους στο άψε-σβήσε, με την αποδοχή ή σιωπηλή συγκατάβαση μεγάλης μερίδας των πολιτών, κατά πολύ μεγαλύτερης από αυτή που αποτελεί την καταγεγραμμένη εκλογική της βάση. Η Αριστερά, θα πρόσθετα εγώ, κρατάει, επιπλέον, στην Ελλάδα την γραφίδα της Ιστορίας, καθώς οι ερμηνείες της για τα γεγονότα γίνονται η δημοφιλέστερη εκδοχή και αντίθετες οπτικές στηλιτεύονται δριμύτατα και εκστομίζονται μετά φόβου Θεού (από όσους έχουν διάθεση και κουράγιο για προπηλακισμούς και επιθέσεις). Και μια απώλεια (ή παρ' ολίγον απώλεια) ζωής γίνεται γεγονός άξιο να ξεσηκώσει τα πλήθη αν (και μόνον αν) εξυπηρετεί την κοσμοθεωρία της.
Αν είναι να πεθάνει στην Ελλάδα κανείς από βίαιο θάνατο, κάλλιο να 'ναι από χέρι "δεξιού", "αντιδραστικού", "μαύρου". Από το χέρι του "κράτους καταστολής". Ο άδικος χαμός του θα έχει ελπίδες να γλυτώσει την λήθη. Ειδαλλιώς, όπως λέει και ο Π. Μανδραβέλης, "(κόκκινο) φίδι που τον έφαγε"...
(Κάποιοι βέβαια, πριν λίγες μέρες, όταν είχε εκδηλωθεί η επίθεση κατά της κλούβας των ΜΑΤ, είχαν αφήσει να εννοηθεί ότι δεν αποκλείεται οι αστυνομικοί να ψευτοχτυπιούνται μεταξύ τους, για να συκοφαντήσουν την... ιερή λαϊκή επανάσταση κατά του κράτους καταστολής.)
Τι θα δούμε λοιπόν από αύριο; Μήπως καθηγητές σχολείων να παρακινούν τους μαθητές τους σε κινητοποιήσεις; Μπορεί, "επαναστάτες" να κατεβαίνουν στους δρόμους για να εκδηλώσουν τη δίκαια οργή τους για την άνανδρη επίθεση; Ίσως, κόμματα και ρεύματα σκέψεως να δικαιολογούν κάθε δυσρυθμία και κάθε τυχόν βιαιότητα στα πλαίσια της "δικαιολογημένης αγανάκτησης του λαού"; Ενδεχομένως και μετακινούμενους από πόλη σε πόλη "αυθόρμητους" διαδηλωτές και ταραξίες; Πιθανώς και καταλήψεις σχολών, με τους πρυτάνεις να δικαιολογούν φοιτητές και αλλότρια στοιχεία και να συγκαλύπτουν τις ζημιές, παρεμποδίζοντας τους εισαγγελείς να επέμβουν; Μετά βεβαιότητας, θα δούμε παντού αναρτημένο το "Ανάρχες, Γουρούνια, Δολοφόνοι", ενώ από χιλιάδες στόματα θα ακούγεται το "Η τρομοκρατία δεν θα περάσει";
Τι; Όχι; Πώς όχι; Δεν πιστεύετε ότι θα γίνει κάτι τέτοιο; Ε, λοιπόν μάλλον έχετε δίκιο να δυσπιστείτε. Γιατί στην Ελλάδα την μεζούρα της ηθικής την κρατάει η Αριστερά. Αυτή διά του αλαθήτου της ορίζει κατά περίπτωση το νόμιμο. Αυτή μεθερμηνεύει θείο και ανθρώπινο νόμο επί Γης και αμφισβητήσεις οι ερμηνείες της δεν επιδέχονται. Και αν έχει ανάγκη ηρώων, αν η ιστορία της ξεμείνει από "αγωνιστές" ή αυτοί ξεθωριάσουν κάπως, έχει το δικαίωμα να ονοματίζει καινούργιους, ηρωοποιώντας τους στο άψε-σβήσε, με την αποδοχή ή σιωπηλή συγκατάβαση μεγάλης μερίδας των πολιτών, κατά πολύ μεγαλύτερης από αυτή που αποτελεί την καταγεγραμμένη εκλογική της βάση. Η Αριστερά, θα πρόσθετα εγώ, κρατάει, επιπλέον, στην Ελλάδα την γραφίδα της Ιστορίας, καθώς οι ερμηνείες της για τα γεγονότα γίνονται η δημοφιλέστερη εκδοχή και αντίθετες οπτικές στηλιτεύονται δριμύτατα και εκστομίζονται μετά φόβου Θεού (από όσους έχουν διάθεση και κουράγιο για προπηλακισμούς και επιθέσεις). Και μια απώλεια (ή παρ' ολίγον απώλεια) ζωής γίνεται γεγονός άξιο να ξεσηκώσει τα πλήθη αν (και μόνον αν) εξυπηρετεί την κοσμοθεωρία της.
Αν είναι να πεθάνει στην Ελλάδα κανείς από βίαιο θάνατο, κάλλιο να 'ναι από χέρι "δεξιού", "αντιδραστικού", "μαύρου". Από το χέρι του "κράτους καταστολής". Ο άδικος χαμός του θα έχει ελπίδες να γλυτώσει την λήθη. Ειδαλλιώς, όπως λέει και ο Π. Μανδραβέλης, "(κόκκινο) φίδι που τον έφαγε"...
