Saturday, November 05, 2011

Credo quia absurdum

Ήταν να το δούμε και αυτό: Πρωθυπουργός και κυβέρνηση να ζητούνε και να λαμβάνουν ψήφο εμπιστοσύνης προκειμένου να… αυτοκαταργηθούν. Προσέξτε αγαπητοί μου αναγνώστες: δεν βρίσκεστε σήμερα ενώπιον ενός ακόμη συνήθους προϊόντος του κομματικού σωλήνα του Κινήματος, ενός ακόμη αξιοθέατου του θεματικού πάρκου που λέγεται ΠΑΣΟΚland˙ δεν πρόκειται (προς Θεού) για ένα ακόμη δρώμενο της ελληνικής Αυλής των Θαυμάτων, περιορισμένης εμβελείας. Όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί θα ψαλίδιζαν ανεπίτρεπτα το μεγαλείον (και το γελοίον) του πράγματος και είναι ως εκ τούτου κατώτεροι των περιστάσεων.

Εδώ – καταλάβετέ το - έχουμε την μεγαλειώδη παραγωγή γνήσιου πολιτικού υπερρεαλισμού υπό τα όμματα της αγρύπνου Ευρώπης και του αγωνιούσης ανθρωπότητος.

Ίσως βέβαια πολίτες χωρών όπως η Κούβα, το Ιράν και η Κολομβία - εθισμένοι σε αλλοπρόσαλλους ηγέτες και εν γένει παρανοϊκές πολιτικές συμπεριφορές – να μην εκπλαγούν από το χθεσινοβραδυνό προϊόν του ελληνικού κοινοβουλίου. Αλλά πάντες οι άλλοι – και πάντως οι πολίτες του λεγομένου Δυτικού κόσμου – θα ξύνουν με απορία την σοφή τους κεφαλή, μην δυνάμενοι να κατανοήσουν τα όσα συμβαίνουν εδώ.

Αλλά και γι’ αυτούς υπάρχει λύση, η μόνη ίσως δυνατή, λύση βέβαια υπερβατική, βασισμένη όμως στην δική τους θεολογική κληρονομιά: Αφού εξ ανάγκης είναι υποχρεωμένοι να αφομοιώσουν και να μεθερμηνεύσουν τα ΠΑΣΟΚικά δρώμενα και αφού πρέπει να εξοικειωθούν με την mentalité των πολιτευομένων και των ψηφοφόρων αυτού του κόμματος, ας αφήσουν τις αμφιβολίες και τα δυσμενή σχόλια, ας θυμηθούν την αποδιδόμενη στον Αγ. Τερτουλλιανό φράση, και ας αναφωνήσουν τέλος πάντων εν χορώ: «Ναι, τα πιστεύομεν διότι είναι απίστευτα!»