Έρως ανίκατε μάχαν

Να είχαν, άραγε, πλύνει τουλάχιστον τα δόντια τους;

Credo quia absurdum

Ήταν να το δούμε και αυτό: Πρωθυπουργός και κυβέρνηση να ζητούνε και να λαμβάνουν ψήφο εμπιστοσύνης προκειμένου να… αυτοκαταργηθούν. Προσέξτε αγαπητοί μου αναγνώστες: δεν βρίσκεστε σήμερα ενώπιον ενός ακόμη συνήθους προϊόντος του κομματικού σωλήνα του Κινήματος, ενός ακόμη αξιοθέατου του θεματικού πάρκου που λέγεται ΠΑΣΟΚland˙ δεν πρόκειται (προς Θεού) για ένα ακόμη δρώμενο της ελληνικής Αυλής των Θαυμάτων, περιορισμένης εμβελείας. Όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί θα ψαλίδιζαν ανεπίτρεπτα το μεγαλείον (και το γελοίον) του πράγματος και είναι ως εκ τούτου κατώτεροι των περιστάσεων.

Εδώ – καταλάβετέ το - έχουμε την μεγαλειώδη παραγωγή γνήσιου πολιτικού υπερρεαλισμού υπό τα όμματα της αγρύπνου Ευρώπης και του αγωνιούσης ανθρωπότητος.

Ίσως βέβαια πολίτες χωρών όπως η Κούβα, το Ιράν και η Κολομβία - εθισμένοι σε αλλοπρόσαλλους ηγέτες και εν γένει παρανοϊκές πολιτικές συμπεριφορές – να μην εκπλαγούν από το χθεσινοβραδυνό προϊόν του ελληνικού κοινοβουλίου. Αλλά πάντες οι άλλοι – και πάντως οι πολίτες του λεγομένου Δυτικού κόσμου – θα ξύνουν με απορία την σοφή τους κεφαλή, μην δυνάμενοι να κατανοήσουν τα όσα συμβαίνουν εδώ.

Αλλά και γι’ αυτούς υπάρχει λύση, η μόνη ίσως δυνατή, λύση βέβαια υπερβατική, βασισμένη όμως στην δική τους θεολογική κληρονομιά: Αφού εξ ανάγκης είναι υποχρεωμένοι να αφομοιώσουν και να μεθερμηνεύσουν τα ΠΑΣΟΚικά δρώμενα και αφού πρέπει να εξοικειωθούν με την mentalité των πολιτευομένων και των ψηφοφόρων αυτού του κόμματος, ας αφήσουν τις αμφιβολίες και τα δυσμενή σχόλια, ας θυμηθούν την αποδιδόμενη στον Αγ. Τερτουλλιανό φράση, και ας αναφωνήσουν τέλος πάντων εν χορώ: «Ναι, τα πιστεύομεν διότι είναι απίστευτα!»

“Ce fut une erreur”: Σημίτη, τ’ ακούς; Για σένα το λέει!

"Ni madame Merkel ni moi n'étions en fonction lorsqu'on a décidé de faire entrer la Grèce dans l'euro. Disons les choses comme elles sont : ce fut une erreur. Parce que la Grèce est entrée avec des chiffres qui étaient faux et elle n’était pas prête, son économie n’était pas prête à assumer l’intégration dans la zone Euro. C’est une décision qui a été prise - si mon souvenir est exact - en 2001 et dont nous avons payé les conséquences ces derniers mois."

«Ούτε εγώ ούτε η Κα Μέρκελ είχαμε την εξουσία όταν αποφασίστηκε να εισέλθει η Ελλάδα στην ζώνη του Ευρώ. Aς πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, επρόκειτο για ένα λάθος. Διότι η Ελλάδα εισήλθε με ψεύτικα νούμερα και δεν ήταν έτοιμη, η οικονομία της δεν ήταν έτοιμη να αναλάβει μια διαδικασία ολοκλήρωσης μέσα στην ζώνη του Ευρώ. Πρόκειται για μια απόφαση που πάρθηκε- αν δεν με απατά η μνήμη μου – το 2001 και της οποίας τις συνέπειες πληρώσαμε αυτούς τους τελευταίους μήνες».

Δεν θα αγιοποιήσω εδώ τον Sarkozy, έχει λόγους να λέει όσα λέει, απευθύνεται άλλωστε και στο εσωτερικό του κοινό. Αλλά με άψογα διπλωματικό τρόπο, με μια καλοσιδερωμένη, λιτή και αυστηρή γλώσσα, νίπτων τας χείρας του για τις επιλογές των τότε εν ισχύι πολιτικών προσώπων στην Γαλλία (Jacques Chirac και Lionel Jospin), δηλώνει χωρίς περιστροφές το αυτονόητο: ότι η αφεντομουτσουνάρα μας δεν ήταν για τα δυτικοευρωπαϊκά σαλόνια, ότι τα νούμερα πάνω στα οποία πατήσαμε για να μπούμε (γνωστά έστω, εν μέρει, σε αυτούς που μας δέχθηκαν – γι’ αυτό και ο χαρακτηρισμός της εισόδου μας ως λάθους, προφανέστατα δικού τους) ήταν αγρίως φαλκιδευμένα.

Για όσους γνωρίζουν τα τερτίπια της ευγενούς γλώσσας των Γαλατών, εκ των όσων ειπώθηκαν εκείνα που μας αφορούν (και όσα εννοήθηκαν) δεν ταιριάζουν πλέον σε κυρίαρχη χώρα – μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, αλλά σε χώρα υπό κατοχή και κηδεμονία, το νόθο παιδί της Ευρώπης, μια χώρα – βαρίδι, της οποίας η πολιτική εξουσία έχει αμετάκλητα αποδειχθεί ανήμπορη να την σώσει. Και αυτό ακριβώς το πνεύμα, αυτή η διαπίστωση, δεν γίνεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να αποκρυβεί.

Τα προηγούμενα καθιστούν αυτονόητα καταγέλαστη κάθε θριαμβολογία του κυβερνώντος κόμματος (που θα πανηγύριζε έτσι κι αλλιώς για μια ακόμη «σωτηρία», όποια και αν ήταν η ερήμην τους ληφθείσα απόφαση). Μια σοβαρότερη πολιτική ηγεσία μιας σοβαρότερης χώρας θα είχε αυτόματα οδηγηθεί σε παραίτηση και μόνον λόγω της εθνικής απαξίωσης που σηματοδοτεί το ύφος και το περιεχόμενο αυτών των δηλώσεων. Και ο μεν Γιώργος μπορεί να πάρει ύφος Sarkozy και να πει και αυτός "Je n’étais pas en function en ce moment là" – «Δεν κυβερνούσα εγώ τότε», ώστε να του καταλογιστεί… απλά και μόνον η κατρακύλα από το προεκλογικό «λεφτά υπάρχουν» στον μετεκλογικό «Τιτανικό» και οι ολέθριες αυτής συνέπειες. Αλλά, ο Κύριος «Επί των ημερών μου», ο μέγας Σημίτης, πού είναι; Τα δικά του κατορθώματα αποδομούνται, τα δικά του ιερά και θέσφατα βεβηλώνονται. Ώστε δεν εισήλαμε «με το σπαθί μας» (όπως συνήθιζαν αφιονιστικά να λένε αυτός και ο κύκλος των εκσυγχρονιστών του) στην ΕΕ; Δεν θα παρουσιαστεί για μια φορά ακόμη, να υπερασπιστεί τον Χρυσούν Αιώνα Του, που τον έθιξαν οι αχρείοι;

(Μην νομίζετε, βέβαια, ότι ξεχνάω πως επί Καραμανλή του νεώτερου και των επανιδρυτών του, όταν είχε ξεσπάσει το πρώτο κύμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, εκεί γύρω στο 2008, οι επί της οικονομίας και των οικονομικών κυβερνητικοί του αξιωματούχοι διαβεβαίωναν ότι η Ελλάδα είναι προστατευμένη από την κρίση γιατί η οικονομία της έχει διαφορετικές δομές και χαρακτηριστικά από αυτές των ισχυρών χωρών της Δύσεως… - εδώ κι αν γελάμε!)

Your money or your life!

Το ότι το σύνταγμα κατήντησε από τους (και συνταγματολόγους) νομοθετούντες του ΠΑΣΟΚ χαρτί τουαλέττας το υποψιάζεται πλέον ο κάθε πολίτης με στοιχειώδη ευθυκρισία, έστω και αν δεν έχει νομική κατάρτιση. Δεν χρειάζεται δα και πολύ σκέψη για να καταλάβεις ότι, στην πρεμούρα τους να εισπράξουν τεράστια ποσά την τελευταία στιγμή, γράφουν και σβήνουν με τα πόδια νόμους και διατάξεις, (παρα-)βιάζοντας λογική και Σύνταγμα.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη κατάρτιση για να αντιληφθείς ότι τα εφευρήματα της τελευταίας στιγμής για να κλείσει το ταμείο και να καλυφθεί η χρόνια τραγική ανικανότητα σύλληψης της φοροδιαφυγής και η συνεχιζόμενη αιμορραγία από τις κρατικές σπατάλες, αυτά τα αναδρομικά χαράτσια που βαφτίζονται "αλληλεγγύης", "ασφάλιστρα κινδύνου της ακίνητης περιουσίας" και ό,τι άλλο ευφάνταστο γεννά ο διεστραμμένος νους του Μπένυ, όλες αυτές η δίκην κεφαλικού φόρου αφαιμάξεις που εφαρμόζονται ή προγραμματίζονται έχουν πολύ αμφίβολη συνταγματική νομιμοποίηση σε μια φυσιολογικώς λειτουργούσα Πολιτεία και καλύπτονται πίσω από το θολό τοπίο μιας κατάστασης "εκτάκτου ανάγκης", στην πραγματικότητα μιας περιόδου πολιτικής ανωμαλίας.

Αλλά αν κανείς χρειάζεται και επιστημονική άποψη, ιδού τοιαύτη, εκ της επιστημονικής υπηρεσίας της Βουλής εκπορευόμενη. Αφορά το colpo grosso με τις αποδείξεις, εμπνεύσεως του σαδιστή φορομπήχτη Μπένυ, που συμπυκνώνεται στην φράση: "Ξοδεύετε, σας τα παίρνω - δεν ξοδεύετε, σας τα αρπάζω!"

Ιδού λοιπόν τι λέει η εν λόγω επιτροπή για το εξωφρενικό πέναλτυ μη κατανάλωσης:
"Ως προς το ζήτημα της επιβολής φόρου με συντελεστή 10% επί του ποσού που οι προσκομιζόμενες αποδείξεις δαπανών του φορολογουμένου υπολείπονται σε αξία του ενός τετάρτου (ποσοστό 25%) του ατομικού εισοδήματός του (και μέχρι του ποσού των 15.000 ευρώ), παρατηρείται ότι, σύμφωνα προς το άρθρο 78 παρ. 1 του Συντάγματος, αντικείμενο του φόρου μπορεί να είναι το εισόδημα, η περιουσία ή οι δαπάνες και οι συναλλαγές του φορολογουμένου. Εν προκειμένω, ο επιβαλλόμενος φόρος ενδεχομένως δεν βρίσκεται σε αρμονία με την ανωτέρω διάταξη, δεδομένου ότι δεν φαίνεται να επιβάλλεται επί του εισοδήματος, της δαπάνης ή της περιουσίας, αλλά επί της μη διενέργειας δαπάνης, η οποία δεν μπορεί, κατά τα ανωτέρω, να αποτελεί αντικείμενο φόρου."

Βέβαια αυτά είναι ψιλοπράγματα για τον Μπένυ. Λίγη παρλαπίπα με μελό ύφος ενώπιον της Εθνικής Αντιπροσωπείας για τις κρίσιμες στιγμές που περνάει το Έθνος, άντε και λίγη τσόντα από δυσμενή διεθνή συγκυρία, κλονιζόμενη πολιτικά Ευρώπη και τα τοιαύτα (λες και του ζήτησε κανένας ξένος τη γνώμη για τα της Γηραιάς Ηπείρου... - εδώ και για τα δικά μας συνεδριάζουν ερήμην μας) και ιδού λόγος να παρακαμφθεί οποιοδήποτε εμπόδιο, ακόμα και συνταγματικό. Στην ανάγκη, με κάποιες προειδοποιήσεις και απειλές οικονομικής φύσεως προς τους δικαστές από υψηλόβαθμα χείλη, τα πράγματα μπορούν να γίνουν ευκολότερα...

Ιανός

Το κόμμα που το '92 με τους Σταμουλοκολλάδες του ξεβράκωνε δημοσίως οδηγούς της ΕΑΣ οι οποίοι είχαν τολμήσει να υποβάλλουν φάκελλο για απόκτηση λεωφορείου στον τότε νεοσυσταθέντα ιδιωτικό φορέα αστικών συγκοινωνιών ΣΕΠ, το ίδιο αυτό κόμμα αναθέτει σήμερα σε ιδιωτικά συνεργεία την αποκομιδή των σκουπιδιών, που έχουν γίνει βουνό λόγω της απεργίας των δημοτικών υπαλλήλων καθαριότητας. Τότε φανατικός υπέρμαχος του δημόσιου χαρακτήρα των αστικών συγκοινωνιών, τώρα προκρίνει λύσεις ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Χωρίς δισταγμό κάνει πρακτική ως κυβέρνηση αυτό που ως αντιπολίτευση θα θεωρούσε ανοσιούργημα.

Θα μου πεις, εδώ ένας πρώην Κνίτης έγινε μαχητής, διαφωτιστής και ινστρούχτορας της σωτηρίας ημών à la ΔΝΤ και απειλεί την Δημόσια Υγεία με περικοπή Κλινικών και κλινών κατά 50%...

Εξουσιολαγνεία, κυνισμός και παπανδρεϊκός αμοραλισμός: τα ανεκτίμητα κληροδοτήματα των Παπανδρέηδων στο κίνημα. Πάνω απ' όλα να κυβερνάμε...

Θα σας πιω το αίμα

"«Εντυπωσιακά σκληρό και γρήγορο» χαρακτήρισε το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος μιλώντας στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, σήμερα στην Αθήνα, μετά τις επαφές που είχε στην Ουάσιγκτον."

Η δήλωση έχει προφανώς χαρακτήρα επίδειξης συμμόρφωσης στους εντολείς του, εν όψει και της άτυπης διαδοχής στην... Εταιρεία Λήψης και Διαβίβασης Εντολών που λέγεται ΠΑΣΟΚ. Στην επιθυμία του να φανεί κατά προτεραιότητα αρεστός εκεί που θέλει, δεν διστάζει να παρουσιάσει τους πολίτες αυτής της χώρας ως πρόβατα επί σφαγήν. "Θα σφάξω τους υπηκόους μου στο γόνατο, αρκεί να μου το ζητήσετε αφεντάδες μου!"

Επώδυνο θάνατο υπόσχεται λοιπόν στον εχθρό ο Μπένυ - για να κάνει και το κέφι των δανειστών. Μόνο που ο εχθρός είμαστε εμείς...

CDS by Beny

Το διάβασα στον Χασοδίκη και έμεινα έκπληκτος από την διαστροφική στρεψοδικία του πληθωρικού Μπένυ. Σε όσους από αηδία απέχουν από την στενή παρακολούθηση της τρέχουσας ειδησεογραφίας: διαβάστε το κείμενο, για να μάθετε γιατί το νέο χαράτσι στα ακίνητα ονομάσθηκε "τέλος" και όχι "φόρος".

Και να 'ταν μόνο αυτό!... Θα μείνετε με ανοιχτό το στόμα, όταν στην αιτιολόγηση της ανταποδοτικότητας (απαραίτητο στοιχείο σε κάθε "τέλος") αναφέρεται ότι... και βεβαίως είναι ανταποδοτικό το χαρατσο-τέλος, "καθώς επιβάλλεται σε περιουσία της οποίας η πραγματική αξία εξαρτάται απολύτως από την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων". Όπως σχολιάζει σαρκαστικά ο Χασοδίκης, "είναι η πρώτη φορά στα χρονικά της νομικής επιστήμης που η ύπαρξη ενός Κράτους προβάλλεται ως ανταποδοτική υπηρεσία της Διοίκησης προς τους πολίτες, αντί για στοιχειώδη και πρωταρχική υποχρέωσή της, όπως είναι". Πληρώνουμε δηλ. εφ' εξής ΔΕΗ όχι μόνον για να 'χουμε ρεύμα, δημοτικές υπηρεσίες και κρατική τηλεόραση, αλλά και για να υφίσταται κράτος και ατομική ιδιοκτησία!

Αμ και να ΄ταν μόνο αυτό!... Από τον σχολιαστή pølsemannen θα μάθετε ότι το νέο χαρατσο-τέλος είναι κατά Μπένυ πολύ πιο εξευγενισμένο απ' ό,τι η άθλια αντικυβερνητική προπαγάνδα θέλει να το παρουσιάζει και οπωσδήποτε κατά τι ευγενέστερο από ένα... ταπεινό ανταποδοτικό τέλος: είναι, στην πραγματικότητα, αγορά ασφαλίστρων κινδύνου για την ακίνητη περιουσία σας - και μάλιστα σε άκρως δελεαστικές τιμές!!! Ναι, όπως το ακούτε, ειπώθηκε από τον ευρηματικότατο αντ' Αυτού!

Όπως βλέπετε, λοιπόν, οι ευφάνταστοι πρώην τριτοδρομικοί σοσιαλιστές (και νυν νεοταξικοί ρεαλιστές των αγορών) θέλουν να μας πουλήσουν το νέο χαράτσι ως ανταποδοτικό τέλος και ως ασφάλιστρο κινδύνου μαζί. Ωσάν να μην έφτανε που ζητούν να το πληρώσουμε, πρέπει να καμωνόμαστε πως μας αρέσει κιόλας!

Δεν έχουν λοιπόν δίκιο οι αναρχικοί που λένε (μετά συγχωρήσεως)"φάτε σκατά, κερνάει το Κράτος";

<= 0

Δεν διακρίνομαι για τις ιστορικές μου γνώσεις, αλλά δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι είχε ποτέ κυβέρνηση στην Ελλάδα μικρότερη αξιοπιστία από την σημερινή. Γιατί ο λόγος της σήμερα, οι όποιες διαβεβαιώσεις ή διαψεύσεις κυβερνητικών αξιωματούχων, έχουν αξιοπιστία από μηδέν έως κάτω και από το μηδέν. Οι δηλώσεις τους, τουλάχιστον αυτές που στόχο έχουν να καθησυχάσουν τους πολίτες, στην καλύτερη περίπτωση είναι άνευ βαρύτητας και στην χειρότερη πρέπει να αντιστραφούν για να υποψιαστεί κανείς τι πραγματικά τον περιμένει στο άμεσο μέλλον. Αν λόγου χάριν ο Βενιζέλος μας διαβεβαιώσει ότι ο ήλιος θα συνεχίσει να βγαίνει από την ανατολή, πρέπει να περιμένουμε από αύριο να τον δούμε να ξεπροβάλει από τη δύση...

Υψηλή στοχοθεσία

"Βασικός μου στόχος σ' αυτή τη δύσκολη περίοδο να μην υπάρχει οικογένεια χωρίς τουλάχιστον έναν εργαζόμενο, να μην υπάρχει οικογένεια χωρίς εισόδημα". Τάδε έφη Γ. Παπανδρέου (ομιλία στο Βελλίδειο Συνεδρειακό Κέντρο).

Από την... ορθοπεταλιά του 2009 και το υπεσχημένο φως στην άκρη του τούνελ για το 2011, φθάσαμε λοιπόν (μετά από διετή απραξία, πλην περικοπών και εκτάκτων εισφορών) να στοχεύουμε στον ένα εργαζόμενο που θα τρέφει τέσσερις. Καλά πάμε...

Ή για τ' αλώνια ή για τα σαλόνια

Ε, πρέπει και να το 'χεις το ρημάδι! Κοιτάξτε αντίθεση, με φόντο τον πίνακα του Ρούμπενς: Ο ένας, με αέρα αριστοκράτη, κοσμοπολίτη, συγκρατημένο ενθουσιασμό, ευγενική μορφή, είναι ακριβώς αυτό που περιμένει κανείς να δει: ένας αστός δίπλα σε ένα μεγάλης αξίας ζωγραφικό πίνακα. Έχει σταθεί, αυτός, κοντά σε τέτοια διάσημα έργα πάμπολλες φορές σε μουσεία ανά τον κόσμο.

Ο άλλος, όμως, αχ ο άλλος! Αμήχανα έτσι που στέκεται, χωρίς το ραφινάρισμα των "τρόπων της καλής κοινωνίας" στην εκδήλωση του ενθουσιασμού του, θυμίζει αγρότη που φωτογραφίζεται δίπλα στη μεγαλύτερη κολοκύθα του κάμπου, καμαρώνοντας που βγήκε απ' το δικό του μποστάνι! Τεζάρει και το σακάκι... Άστα να πάνε!

Πάντως εμένα ο δεύτερος μου γεννά αισθήματα συμπάθειας. Ειλικρινά, πόσοι από εμάς δεν έχουμε αναγκαστικά βρεθεί σε συνθήκες που δεν μας ταιριάζουν, που μας κάνουνε να αισθανόμαστε έξω από τα νερά μας; Ου παντός πλειν ες Κόρινθον...

Κωλοτούμπα

Κοίτα να δεις λοιπόν φίλε μου! Φαίνεται πως οι κενές περιεχομένου ρητορείες περί ανάγκης "πολιτικής διαπραγμάτευσης" δεν έτυχαν ιδιαιτέρας αποδοχής εις τας Ευρώπας! Τουναντίον μάλιστα: ούτε το πανηγυράκι της ΔΕΘ δεν τους άφησαν να στήσουν - όπως κάθε χρόνο - με την ησυχία τους!

Ώστε οι... υπαλληλίσκοι τελικώς επιβάλλουν με συνοπτικές διαδικασίες την θέλησή τους; Τι σκληρότης Θεέ μου!

Η δήλωση της ημέρας

«Το πολιτικό κεφάλαιο το Γ. Παπανδρέου παραμένει σταθερό και αναλλοίωτο», τόνισε ο νεοδιορισθείς υπουργός Εθνικής Αμυνας Π. Μπεγλίτης, προσερχόμενος στη Βουλή για τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου

Μεγάλε! Τρισμέγιστε! Από το στόμα μου το πήρες!

(Θα μου πεις, εδώ ο Sarkozy έχει εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Γ. Παπανδρέου, να μην έχει ο Μπεγλίτης; - Προσέξτε και το ύφος στην φωτογραφία, αποδεικτικό ιδιάζουσας ευφυίας...)

Το δέκα το καλό

Από συνέντευξη του Θεόδωρου Πάγκαλου, στο «Έθνος της Κυριακής», 29.05.2011. Στο ερώτημα "Εξωκοινοβουλευτικά στελέχη σε κυβερνητικές θέσεις;" απαντά με παρρησία: "Να σας πω ένα παράδειγμα. Είστε σε ένα καράβι, έχει φουρτούνα και κινδυνεύει να βουλιάξει. Και εσείς μου λέτε ότι θα πετάξετε στη θάλασσα, αυτούς που ξέρουν πώς λειτουργεί το καράβι και θα βάλετε στο τιμόνι κάποιους τύπους που πέρασαν τη ζωή τους γράφοντας και σχολιάζοντας τι έκαναν οι άλλοι. Βέβαια υπάρχει η περίπτωση όπου εξωκοινοβουλευτικά στελέχη είναι χρήσιμα αλλά σε καμία περίπτωση η άσκηση της εξουσίας δεν μπορεί να αφεθεί σε πρόσωπα ή θεσμούς που δεν έχουν άμεση λαϊκή νομιμοποίηση."

Παραβλέπω το γεγονός πως το σχήμα των ανέμελων λαϊκιστών (το λιγότερο που θα έλεγε κανείς...) που άρπαξε την εξουσία με το εκμαυλιστικό σύνθημα "λεφτά υπάρχουν" έχει προ πολλού απωλέσει την λαϊκή νομιμοποίηση. Στέκομαι μόνον στην σχεδόν αυθάδη πεποίθηση πως ό,τι και να κάνει, όσο και να χτυπηθεί, ο ελληνικός λαός θα ακουμπήσει και πάλι αναγκαστικά σε "αυτούς που ξέρουν πώς λειτουργεί το καράβι", στους αναίσχυντους νταβατζήδες της μεταπολίτευσης, στους επαγγελματίες του πολιτικού στερεώματος που μας οδήγησαν στον σημερινό ξεπεσμό.

Και βέβαια όχι κύριε Πάγκαλε. Ουδείς λόγος ανησυχίας! Να απευθυνθούμε σε "τύπους που πέρασαν τη ζωή τους γράφοντας και σχολιάζοντας τι έκαναν οι άλλοι", ενώ έχουμε στη διάθεσή μας εσάς, τον θησαυρό του έθνους; Μα θα ήμασταν παράφρονες!

"Και τότε ξέρω θα δακρύσεις, πάλι σε μένα θα γυρίσεις" που τραγουδούσε και η Ελπίδα, κάπου εκεί γύρω στο '78. Όταν, με εφαλτήριο την μυθοποίηση της αντιχουντικής σας δράσης και μαγιά τον έμφυτο αριστερισμό της ελληνικής κοινωνίας, η δική σας γενιά (η αποκαλούμενη του Πολυτεχνείου) πολιόρκησε και κατέλαβε την εξουσία, σαρώνοντας το Κράτος με τους κομματανθρώπους σας, ως μία ιδιότυπη ρεβάνς του Εμφυλίου. Και ανέλαβε να αφανίσει την Ελλάδα από προσώπου γης.

Και τα κατάφερε! Της πήρε, βέβαια, 30 χρόνια. Έκανε τον Παπανδρεϊσμό παράδειγμα προς μίμησιν και για το "αντίπαλο δέος", την ιδεολογικά ασπόνδυλη ελληνική δεξιά, η οποία πηθίκισε τις μεθόδους σας. Αλλά τα κατάφερε. Τώρα είμαστε επιτέλους σε θέση να αποτιμήσουμε το μέγεθος και την έκταση της επιτυχίας σας. Και να πληρώσουμε, ΕΜΕΙΣ, ακριβά γι' αυτή...

Η ερώτηση της ημέρας

Απευθύνουν λοιπόν, σε έκτακτες περιστάσεις, διαγγέλματα και οι υπουργοί;

Βραβεύονται οι αγαθές προθέσεις;

Βραβείο θα απονείμει ο ΠΟΥ στον Γ.Παπανδρέου για την σταθερή αντικαπνιστική του δράση και την υιοθέτηση αυστηρής σχετικής νομοθεσίας!

Μα, παραφρόνησαν και οι ξένοι; Δεν έμαθαν ότι εδώ οι διαδοχικές (καλών, πάντοτε, προθέσεων και πολλών ή λίγων "παραθύρων") νομοθετικές πρωτοβουλίες κατά του καπνίσματος έχουν ποδοπατηθεί ανηλεώς στην πράξη, καταλήγοντας να είναι μια κακόγουστη φαρσοκωμωδία; Θα βραβεύουμε στο εξής και τις καλές προθέσεις ενός ηγέτη, ακόμη και αν ηγείται χώρας που de facto περιφρονεί βαθύτατα την νομιμότητα και εκτελεστικής εξουσίας που είναι απρόθυμη να την επιβάλει;

Διότι, αν είναι έτσι, ανθρώπους καλών προθέσεων ξέρω πολλούς και πολιτικούς αρκετούς, ώστε ο ΠΟΥ θα ξεμείνει σύντομα από βραβεία...

Body of Evidence

Μετά και τις τελευταίες αποκαλύψεις του Ντομινίκ του Σοσιαλιστού, το ογκούμενο σώμα ενδείξεων περί του πώς οδηγηθήκαμε (εξ υποτιθεμένης αρχικής αγνοίας των οικονομικών συνθηκών και συνακόλουθων ατυχών χειρισμών ή συστηματικά και μεθοδευμένα) στις αρπάγες της Τρόικας τείνει να αποτελέσει ακλόνητη αποδεικτική βάση.

Οι, από διαφορετικά (βαρύνοντος κύρους) πρόσωπα, μαρτυρίες καταλήγουν πέραν πάσης αμφισβητήσεως στο ότι ο νυν πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου γνώριζε πολύ καλά την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας όταν προεκλογικά υποσχόταν ότι "υπάρχουν λεφτά" και όταν προεκλογικά και μετεκλογικά διαβεβαίωνε ότι δεν θα μειώσει μισθούς, δεν θα αυξήσει τον ΦΠΑ και μύρια άλλα που τα αναίρεσε στην πράξη.

Υπάρχουν επίσης ικανές ενδείξεις ότι η ελληνική δημοσιονομική κρίση δεν θα γινόταν κρίση δανεισμού αν τα δύο πιο σημαίνοντα πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ (Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου) δεν είχαν αποδυθεί σε διεθνή δυσφημιστική εκστρατεία εναντίον της χώρας τους, αντί να δανειστούν - εν όσω ακόμη αυτό μπορούσε να γίνει με ανεκτούς όρους - και παράλληλα να πάρουν μέτρα.

Επιπλέον, με την μαρτυρία Σαχινίδη αλλά και τα λεγόμενα του Στρος Καν βεβαιωθήκαμε και οι πλέον δύσπιστοι ότι η καταφυγή στο ΔΝΤ ήταν περίπου προαποφασισμένη, ακόμη και όταν ο Παπανδρέου δημοσίως καταριόταν ένα τέτοιο ενδεχόμενο - ακόμη και όταν οι αγορές συνέχιζαν να προσφέρουν χρήμα σε ανεκτό κόστος.

Μένει ένα ενδεχόμενο, μια υπόθεση εργασίας για την ερμηνεία των προηγουμένων: Η καταφυγή στο ΔΝΤ θεωρήθηκε από τον Παπανδρέου ως η μόνη λύση για την (έξωθεν) επιβολή αναγκαίων μέτρων που διαφορετικά θα προκαλούσαν θύελλα αντιδράσεων, αν αποφασιζόντουσαν από τους ίδιους που μέχρι προ ολίγου διαβεβαίωναν πως "λεφτά υπάρχουν". Και τον έπεισαν προς τούτο και οι διεθνείς "φίλοι" του, βάζοντάς τον να παίξει το ρόλο του Ιούδα και να δώσει το φιλί της προδοσίας στη σύγχρονη Ελλάδα (Θυμίζω ότι, σύμφωνα με μία τουλάχιστον ιστορική εκδοχή της προδοσίας του Ιησού, ο Ιούδας δεν τον πρόδωσε για τα περίφημα τριάντα αργύρια, αλλά γιατί τον είχαν τεχνηέντως πείσει ότι έτσι ο Ιησούς θα ωθηθεί να μεγαλουργήσει ενώπιον των Ρωμαίων και θα βοηθήσει στην σωτηρία του Ισραήλ...). Γιατί, το άλλο ενδεχόμενο, να πρόκειται για κάτι πολύ χειρότερο, μια καθαρή, ψυχρή, προσεκτικά σχεδιασμένη εθνική προδοσία, δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι.

Πάντως είναι λυπηρό, όταν τα πράγματα παρουσιάζονται πλέον με τόση σαφήνεια, να βλέπεις ακόμη μισθωμένους δημοσιογράφους να ιδρωκοπάνε να πείσουνε είτε ότι δεν ωφελεί να ασχολούμαστε με αυτά τα ενδεχόμενα (ακυρώνοντας έτσι με πρωτότυπους συλλογισμούς και συνοπτικές διαδικασίες την αξία της Ιστορίας), - ή ακόμη χειρότερα - ότι όλα έχουν καλώς καμωμένα από τον Θίασο του "λεφτά υπάρχουν". Ακόμη και την ύστατη στιγμή...

Μέσα πάμε καλά...

Δημοφιλέστερη όλων των πολιτικών προσώπων η Λιάνα Κανέλλη, αφού συγκεντρώνει ποσοστιαία τις περισσότερες θετικές αξιολογήσεις (ακολουθεί Απ. Κακλαμάνης και Φώφη Γεννηματά!).

Τι άραγε αξιολόγησαν θετικά οι πολίτες στην εικόνα της Λ. Κανέλλη; Το επαναστατικό style του ασυμβίβαστου που περιφέρει στα τηλεπαράθυρα; Style που τονίζει δεόντως, επιμένοντας να φουμάρει αρειμανίως με δημιουργία προπετάσματος καπνού γύρω της, σύννεφου πυκνού που την μετατρέπει στα μάτια των τηλεθεατών σε σύγχρονη Πυθία; Και της οποίας ο λόγος βρίθει χρησμών περισσότερο δυσερμήνευτων και από αυτούς της αυθεντικής αρχαίας Πυθίας; Μάλλον είναι το style, λοιπόν, που συγκινεί τους τηλε-πολίτες. (φαντάζομαι πόσο ψηλά θα ήταν στην κλίμακα ο Λάκης του κονσερβοποιημένου γέλιου, αν τον είχαν περιλάβει στα προς αξιολόγηση πρόσωπα...)

Αυτά λοιπόν για την ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού στην χώρα, όπως τουλάχιστον συνάγεται από το κριτήριο αξιολόγησης ποιοτήτων που διαθέτει (για μέσους όρους μιλάμε, οπότε εξαιρέστε εαυτούς!). Όσον αφορά το έμψυχο δυναμικό που μας διοικεί στις δύσκολες αυτές περιστάσεις, αφού εξέθεσε τη χώρα διεθνώς προκειμένου να δημιουργηθεί κρίση δανεισμού και να μας επιβληθούν έξωθεν έκτακτα μέτρα, αφού προσάρμοσε τα μέτρα αυτά στην οριζόντια ελληνική λογική του "να πληρώσουν όλοι* αναλογικά", τώρα αντιλαμβάνεται ότι έρχεται η ώρα να συγκρουστεί με τα δικά του παιδιά, "τα σπλάχνα του", για τα οποία είχε δημιουργήσει τις ΔΕΚΟ ως όαση μέσα στην όαση του Δημοσίου.

Και αντιλαμβάνεται επίσης η πολιτική διοίκηση ότι το "κράτος" το οποίο οικοδόμησε δεν διαθέτει κανένα μηχανισμό αξιολόγησης ποιοτήτων ανθρώπινου δυναμικού, ώστε οι αλεπάλληλες περικοπές αμοιβών στον στενό Δημόσιο Τομέα να μην λειτουργήσουν ως αντικίνητρο για όσους εξακολουθούν να δουλεύουν και να παράγουν, δικαιολογώντας (ενίοτε και με το παραπάνω) τις αμοιβές τους. Και ζυγίζει αβέβαια το βήμα της, έτοιμη για μια ακόμα φορά να κάνει πίσω, επιστρέφοντας και πάλι στην εύκολη λύση των αναλογικών περικοπών.

Οπότε, με τέτοια μηνύματα από εξουσιάζοντες και εξουσιαζόμενους, αισιοδοξείτε! Η έξοδος από την κρίση είναι βεβαία...


* Όπου "όλοι" διαβάστε "οι συνήθεις μη δυνάμενοι να διαφύγουν, οι μη έχοντες δυνατότητα να αποκρύψουν τους πόρους τους"...

Στάχτη και καπνός

Βραδυά επαναληπτικού γύρου αυτοδιοικητικών εκλογών. Περνώντας μπροστά από την οθόνη της τηλεόρασης ρίχνω μια φευγαλέα ματιά. ALTER, συζήτηση για το εν διαμορφώσει αποτέλεσμα, παράθυρο και λόγος στον υπουργό (που θα μας νοικοκυρέψει) Παπακωνσταντίνου.

Και ενώ αυτός αναπτύσσει τη γνωστή επιχειρηματολογία του σωτηριολογικού ΠΑΣΟΚ, σύννεφο καπνού σηκώνεται μπροστά του και τον κρύβει μερικώς, τον μετατρέπει για λίγες στιγμές σε φευγαλέα οπτασία, σε άπιαστο πλάσμα του ονείρου (σαν τα δώρα εορτών και αδείας, που... εν καιρώ θα ξαναδοθούν στους δημοσίους υπαλλήλους).

Πήρε λοιπόν το στούντιο φωτιά; Μένω για να δω. Αλλά όχι. Το φούμο προέρχεται από την επίσης προσκεκλημένη στο panel Λιάνα Κανέλη, βουλευτή του ελληνικού κοινοβουλίου. Η οποία γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της τον αντικαπνιστικό νόμο που ψηφίσθηκε προ μηνών (αγνοώ αν τον υπερψήφισε και το κόμμα με το οποίο πολιτεύεται).

Ο υπουργός συνεχίζει σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Εξηγεί πώς θα εκσυγχρονίσει το φορολογικό σύστημα ώστε να πληρώνουν όλοι τους φόρους τους και να μην απαιτείται κάθε φορά που το κράτος μένει από ρευστό να πληρώνουν και αυτοί (ή μόνον αυτοί) που έχουν ξαναπληρώσει. Λέει και άλλα ωραία και μεγαλόπνοα. Και όλοι εν γένει στο panel παραμένουν απαθείς. Άλλωστε έχει φουνταριάσει όλη η χώρα, από μπαρ σε καφέ και από εστιατόρια μέχρι νοσοκομεία. Στην Κανέλη θα κολλήσουμε τώρα;

Νόμος είναι το δίκιο του καπνιστή, λοιπόν. Και η εμπεδωμένη, παγιωμένη παραβατικότητα στο Ελλαδιστάν καθιστά γελοία τα πρόσωπα της νομοθετικής εξουσίας. Αλλά το χειρότερο είναι ότι φαίνεται να μην έχουν οι ίδιοι συναίσθηση της γελοιότητάς τους...

Ναι μεν, αλλά

Θέμα απολύσεων στον Δημόσιο Τομέα θέτει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με το λογικό επιχείρημα ότι δεν είναι δυνατόν οι απολύσεις να είναι ταμπού στο Δημόσιο και να συμβαίνουν καθημερινά στον Ιδιωτικό Τομέα.

Επί της αρχής καμία διαφωνία. Είναι εξωφρενικό οι εγαζόμενοι στον Ιδιωτικό Τομέα να αντιμετωπίζονται ως παιδιά ενός κατώτερου Θεού, πάνω στην ράχη των οποίων εφαρμόζονται ανόθευτοι οι νόμοι της αγοράς, ενώ στο Δημόσιο οι υπάλληλοι να απολαμβάνουν ασυλία πρωτοφανή για τα (τραγικά για την χώρα μας) οικονομικά δεδομένα. Και επιπλέον όλοι να ωρύονται για τον κίνδυνο απόλυσης των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ οι συνεχείς απολύσεις στον Ιδιωτικό Τομέα να περνούνε στα ψιλά γράμματα.

Σωστά. Με μία μεγάλη ένσταση όμως. Δεν μας λες βρε Κυριάκο ποιος θα αναλάβει τις απολύσεις στο Δημόσιο; Ποιος θα κρίνει τον ικανό, εργατικό και απαραίτητο και ποιος θα τον διακρίνει από τον ανίκανο, αργόσχολο, νωθρό, περισσευάμενο; Γιατί σε μένα είναι προφανές ότι, όταν τεθεί θέμα απολύσεων στο Δημόσιο, θα βγουν στο τραπέζι οι κομματικές ταυτότητες. Και θα καταφθάνουν σωρηδόν τα "μπιλιετάκια" από τις Τοπικές κομματικές Οργανώσεις και τα βουλευτικά γραφεία. Θα πρέπει να είναι κανείς ασυγχώρητα αφελής για να πιστεύει κάτι διαφορετικό...

Εκτός αν (για να αποφευχθεί η οργή) χρησιμοποιηθεί ένα "διαφανές" κριτήριο, όπως πιθανότατα τα έτη υπηρεσίας. Οπότε η μπάλα θα πάρει (ισοπεδωτικά) τους νεώτερους.

Έχει το ελληνικό κράτος (βουτηγμένο από δεκαετίες στην κομματοκρατία και την ισοπέδωση) οποιοδήποτε υγιή μηχανισμό αξιολόγησης του ανθρώπινου δυναμικού του, ώστε τυχόν απολύσεις στο Δημόσιο να αποβούν καθ' οιονδήποτε τρόπο επ' ωφελεία του, πέρα από την στενά ταμειακή τους πλευρά;

Άμπρα κατάμπρα!

"Αυτοδιοικητική" θέλει την ψήφο το ΠΑΣΟΚ στον β' γύρο των εκλογών. Στον πρώτο γύρο τους βόλευε η "πατριωτική", η ψήφος με "το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι" (που θα 'λεγε και ο Καβάφης), το "ο μη μεθ' ημών, καθ' ημών", το "Παπανδρέου ή χάος". Αυτά μέχρι χθες.

Τώρα όμως άλλαξαν τα πράγματα. Ο Μεγάλος Αρχηγός δεν πήρε ψήφο εμπιστοσύνης, αγνοήθηκαν οι μελοδραματικές του εκκλήσεις. Τον γράψανε οι εκλογείς (εκεί που δεν πιάνει το μελάνι), τους γράφει και αυτός. Δεν θα κάνει εκλογές, το 'λεγε έτσι γι' αστείο βρε αδερφέ!

Τώρα πρέπει, μέσα σε μία εβδομάδα (με το που κούνησε το μαγικό ραβδάκι ο Πεταλωτής ο Φουσκομάγουλος), οι ψηφοφόροι να αλλάξουν τρόπο σκέψης, καθ' υπαγόρευσιν των φωστήρων της ΠΑΣΟΚικής γκαιμπελικής προπαγάνδας. Να αφήσουν την "μεγάλη εικόνα", τα μείζονα πολιτικά μηνύματα κατά μέρος και να κοιτάξουν ποιος θα βουλώσει καλύτερα τις λακούβες της γειτονιάς τους. Κάτι που είχαν παρακινηθεί να αγνοήσουν ή να αντιπαρέλθουν στον α' γύρο. Γιατί; Γιατί έτσι! Για τους νοητικά υστερούντες αποφασίζουν άλλοι.

Η σκοπιμότητα είναι προφανής σε μη μικρόνοες. Το ΠΑΣΟΚ φοβάται ότι το αντιμνημονιακό μένος των αριστερών ψηφοφόρων, αν συνεχίσουν να σκέφτονται με το δίλημμα "μνημόνιο ή μη μνημόνιο" (δίλημμα που αποδέχθηκε και ενστερνίσθηκε το ΠΑΣΟΚ), θα τους οδηγήσει να στοιχισθούν κατ' ανάγκην πίσω από τους υποψηφίους της... αντιμνημονιακής (τρομάρα της...) ΝΔ. Ο κίνδυνος είναι ορατός. Οπότε τέρμα τα μεγάλα διλήμματα, πίσω στις λακούβες.

Προφανώς έχουν την εντύπωση ότι απευθύνονται σε κοπάδι ζωντανών. Ή ίσως σε αρκούδες που χοροπηδούν άκεφα ανάλογα με το τι ρυθμό αυτοί βαράνε στο ντέφι τους. Ή μήπως έτσι είναι κιόλας;