About to expire, about to begin...

Να 'ναι η καινούργια χρονιά σαν συναρπαστική μουσική που ξεσηκώνει με την κάθε της νότα...

Ζωή και Χρόνος

Πάει, πέρασε και το Καρπενήσι... Τελικά, Η ζωή κυλάει αθόρυβα, συμπιεσμένη μεταξύ της νοσταλγίας γι΄αυτά που πέρασαν και της προσμονής αυτών που θα 'ρθουν...

Η στιγμή που περνά και χάνεται

...με μουσική επένδυση τον ήχο των "κυμάτων", χρονομέτρη επαναληπτικό και αμείλικτο...

Χρόνου φείδου

Για σήμερα λοιπόν το χαμαλίκι της αλλαγής ώρας. Εύκολο είπατε; Μετρήστε τα ρολόγια που πρέπει να ρυθμίσετε. Μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες τα σπίτια είχαν από ένα ρολόι και κάποιοι (όχι όλοι) είχαν και ρολόι καρπού. Σήμερα σχεδόν ό,τι κυκλοφορεί σε ηλεκτρονική συσκευή έχει ΚΑΙ ρολόι. Μέχρι και η βάση φόρτισης για την ξυριστική μου μηχανή έχει ρολόι! Έλεος!

Μεταξύ σοβαρού και αστείου: H απώλεια ανθρωποωρών που απαιτείται για να ρυθμίσουμε δύο φορές ετησίως τόσα ρολόγια (χεριού, τοίχου, κινητών, ξυπνητήρια, ρολόγια οικιακών συσκευών όπως τηλεοράσεων, αποκωδικοποιητών, video, κουζίνας, φούρνου μικροκυμάτων, ηχοσυστημάτων, κλιματιστικών κτλ., ρολόι αυτοκινήτου, ρολόγια φωτογραφικών μηχανών, βιντεοκαμερών, συσκευών router ADSL και πάει λέγοντας) αντισταθμίζεται άραγε από την υποτιθέμενη εξοικονόμηση ενέργειας που προκύπτει από την μετατόπιση των επαγγελματικών δραστηριοτήτων σε ώρες που το φως της ημέρας περιορίζει την χρήση τεχνητού φωτισμού;

Βέβαια κάποιες "έξυπνες" από αυτές τις συσκευές έχουν αυτόματο σύστημα αλλαγής ώρας, αλλά αποτελούν μειοψηφία. Και από αυτές ακόμα, μερικές δεν λένε να ακούσουν στην ανθρώπινη λογική και παρ' ότι τις παραμετροποιείς σωστά - με βάση την "time zone" και την επιλογή "daylight saving mode" - εξακολουθούν να κάνουν τα δικά τους.

Πώς; Να τα παρατάμε στη χειμερινή ώρα, αλλάζοντας μόνο το ρολόι χεριού, άντε και το ξυπνητήρι; Είναι μια ιδέα. Αλλά σήμερα που μετράνε και τα δευτερόλεπτα, σήμερα που ο χρόνος κυλά φρενήρης, πρέπει όπου πέφτει το μάτι σου να βλέπεις τη σωστή ώρα. Το ψυχολογικό κλίμα της εποχής (η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που λέγαμε και στις εκθέσεις λυκείου) δεν σε αφήνει να αγνοείς ολόκληρες ώρες. Ασχέτως αν κυλούνε και χάνονται χωρίς νόημα και περιεχόμενο, καμιά φορά, χρόνια και ζωές ολάκερες...

Φεύγει...

Οι τελευταίοι σπασμοί ενός υδρολογικά γεναιόδωρου χειμώνα...

Καταφύγιο...

Πίσω στην παιδική αθωότητα για μια δόση φρεσκάδας και παρηγοριάς...

Χρόνος Πανδαμάτωρ

Ποιος ξέρει πώς θα ήταν οι ηλικιωμένες κυρίες στα νιάτα τους... Τα πρόσωπά τους, χαρακωμένα από το Χρόνο, μιλούνε περισσότερο σε μένα απ' ότι μιας καλλονής. "Ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος" έλεγε ο Ελύτης.

Πάλεψαν με το Τέρας και το νίκησαν προσωρινά. Τις χαράκωσε, τις πλήγωσε αγιάτρευτα και ξέρουν ότι το σώμα τους Του ανήκει. Θα τους το διεκδικήσει κάποια στιγμή μπροστά στο Φοβερό Βήμα, χωρίς να μπορέσουν τελικά να του το αρνηθούν. Θα δώσουν την τελευταία μάχη στα μαρμαρένια αλώνια, τη μάχη τη χαμένη από πρώτα.

Το ξέρουν. Αλλά το πρόσωπό τους φωτίζεται από ένα χαμόγελο που δεν μοιάζει να είναι του κόσμου τούτου. Κυρίες μου υποκλίνομαι.