Showing posts with label καθημερινότητα. Show all posts
Showing posts with label καθημερινότητα. Show all posts

Monday, March 01, 2010

Σφάξε με Αγά μ' ν' αγιάσω!

Είναι να φρίττεις με την γκαιμπελικού τύπου προπαγάνδα του Γ. Παπανδρέου στο σημερινό υπουργικό συμβούλιο: "Συναντώ", είπε, "ανθρώπους στο δρόμο που με σταματούν και μου λένε: - Για την πατρίδα δίνουμε και το μισθό μας!" Προφανέστατα προετοιμασμένη και υπαγορευμένη, αυτή η δήλωση έρχεται να προλειάνει το έδαφος για την αναμενόμενη σφαγή των μισθωτών, κατά τρόπο ώστε να φαίνεται περίπου ως επιθυμητή από τα θύματά της! Χρειάζεται ασφαλώς περισσό θράσσος για να λες κάτι τέτοιο και να μην τρέμεις την καθολική χλεύη, τον διασυρμό, τον κατακλυσμό από κύματα ειρωνίας, εκρήξεως θυμού, δικαιολογημένης αγανακτήσεως.

Εγώ προτείνω λοιπόν να προχωρήσει η κατακρεούργηση των αποδοχών κατ' αρχάς με αυτούς τους ιδανικούς αυτόχειρες που συναντά κάθε μέρα ο Γιώργαρος στο δρόμο. Μήπως και μαζευτούν αυτά που λείπουν και δεν χρειαστεί να μας μαδήσουν εμάς τους υπόλοιπους φιλοτομαριστές αρνησιπάτριδες...

Thursday, April 16, 2009

Το λύσαμε κι αυτό

Ανέβηκαν θεαματικά οι πωλήσεις των αυτοκινήτων μετά από τα δραστικά μέτρα της κυβέρνησης που στοχεύουν στην... αύξηση του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου. (Όλα αυτά είναι βέβαια διαφωτιστικά του εύρους αλλά και - κυρίως - του είδους της κρίσης που ταλαιπωρεί την Ελλάδα, και όχι μόνον).

Πάει και αυτό. Πάμε τώρα γι' άλλες επιτυχίες. Ακούγεται ότι θα ανασταλεί και το "πόθεν έσχες", για να αναζωογονηθεί ο κλάδος της οικοδομής, ο άλλος στυλοβάτης της κραταιάς ελληνικής οικονομίας. Να είστε ήσυχοι: είμαστε σε καλό δρόμο.

Αντιθέτως υπάρχουν σταθερές αξίες και κλάδοι που δεν χρειάζονται καν μέτρα και επιδοτήσεις για να συντηρηθούν. Το δήλωσε, περιχαρής, κρεοπώλης της Βαρβακείου, στην ΝΕΤ: "Τριανταπέντε χρόνια, πρώτη φορά είδα τέτοια κατανάλωση στα έντερα και στην συκωταριά!" Ευτυχώς... (Και οι συστάσεις που είχαν γίνει για την πρόληψη της σπογγώδους εγκεφαλοπάθειας έχουν επισήμως αρθεί ή όχι; Λέμε τώρα...)

Friday, April 03, 2009

Με ποιανού το μέρος είναι;

Κοιτάξτε με τι ειρωνία και πόση χαιρεκακία σχολιάζει το "Έθνος" επιχειρησιακές αποτυχίες της Ελληνικής Αστυνομίας. Ένας φυσιολογικός πολίτης θλίβεται με την ανεπάρκεια μίας υπηρεσίας του κράτους όπου ζει. Η "προοδευτική" δημοσιογραφία, αντιθέτως, επιχαίρει, όταν πρόκειται για την Αστυνομία!

Όσο για τον συσχετισμό των δύο αποτυχιών με την επαναλειτουργία των καμερών, είναι ατυχέστατος. Τι σχέση μπορεί να έχει μία επίδειξη αναποτελεσματικότητας της ΕΛ.ΑΣ. με την ανάγκη ή μη της λειτουργίας των καμερών; Επειδή μερικές φορές μπορεί να κοπεί το συρματόσχοινο του χειροφρένου, θεωρούμε περιττό το ABS;

Αλλά βέβαια, με πρόσχημα τις ανοησίες περί προσωπικών δεδομένων, σύμπας ο εγχώριος "προοδευτισμός" τάσσεται κατά των καμερών, μην τυχόν και συλληφθεί ποτέ κανένας από το ευρύ πολιτικό φάσμα της Αριστεράς να βιαιοπραγεί. Θέλουν να έχουν κάποιοι το ελεύθερο να σπάνε, να καίνε και να διαφεύγουν ανενόχλητοι, εξ ου και η ίδια αρνητική στάση απέναντι σε οποιαδήποτε σκέψη ποινικοποίησης της απόκρυψης χαρακτηριστικών του προσώπου. Ο βήχας και η συμπάθεια προς την άκρα Αριστερά δεν κρύβονται.

Σημ.: Ο ληστής της τράπεζας, στο ένα από τα δύο επεισόδια στα οποία αναφέρεται με ουράνια αγαλλίαση το "Έθνος", συνελήφθη τελικώς. Επιπλέον συνελήφθησαν και οι δύο δραπετεύσαντες υπόδικοι του άλλου επισοδίου. Θα κρεμάσουν πλερέζες τώρα;

Monday, March 30, 2009

Να παίζει τρανζίστορ

Η ώρα της Γης. Φιλόδοξοι στόχοι, κινητοποίηση, ακτιβισμός και ξερό ψωμί. Και (εννοείται) εδώ στην Ελλάδα ο ενθουσιασμός ακόμη μεγαλύτερος, ο ντόρος μεγάλος (μας αρέσουν αυτά, μας πάνε). Και όλοι υπέρ:
- Να σώσουμε τη Γη!
- Να σταματήσουμε την υπερθέρμανση!
- Να μην καταναλίσκουμε άσκοπα τους πόρους του πλανήτη!
Αλλά η πρακτική για άλλα μιλάει, άλλα υπαινίσσεται. Στον χώρο δουλειάς μου, σε ώρα υπερωρίας και με όλο το προσωπικό να ασχολείται με κάτι σε άλλους χώρους, στο άδειο σαλονάκι αναπαύσεως παίζαν δύο τηλεοράσεις και ένα στερεοφωνικό (νομίζω μάλιστα ότι εδώ και χρόνια δεν έχουν κλείσει ποτέ). Και αλλού, σε άλλο χώρο, το κλιματιστικό λειτουγεί συνέχεια, με πόρτες ανοιχτές και χωρίς κανένας να απολαμβάνει τη δροσιά του*.
Ο ακτιβισμός, ως συστράτευση πίσω από κοινό σκοπό, με δεδομένες τις υπερβολές του (και συχνά τις πλάνες του, όταν γίνεται ιδεολογία με χαρακτήρες θρησκείας) έχει όντως προσφορά. Αλλά πρέπει να περνάει πρώτα από τα καθημερινά και μικρά. Από αυτά που δεν μπορούν να γίνουν ευρηματικά συνθήματα, ούτε άλλοθι για να φορτώσουμε τις ενοχές μας και τις ευθύνες μας αλλού. Από τα "καθ' ημάς"...

* Θα μου πείτε, "τι δουλειά έχει το κλιματιστικό το καταχείμωνο;" Ε, είναι για να δροσίζει από την παράλογη ζέστη που βγάζει η κεντρική θέρμανση, αρρύθμιστη και αυτή από χρόνια...

Sunday, March 29, 2009

Χρόνου φείδου

Για σήμερα λοιπόν το χαμαλίκι της αλλαγής ώρας. Εύκολο είπατε; Μετρήστε τα ρολόγια που πρέπει να ρυθμίσετε. Μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες τα σπίτια είχαν από ένα ρολόι και κάποιοι (όχι όλοι) είχαν και ρολόι καρπού. Σήμερα σχεδόν ό,τι κυκλοφορεί σε ηλεκτρονική συσκευή έχει ΚΑΙ ρολόι. Μέχρι και η βάση φόρτισης για την ξυριστική μου μηχανή έχει ρολόι! Έλεος!
Μεταξύ σοβαρού και αστείου: H απώλεια ανθρωποωρών που απαιτείται για να ρυθμίσουμε δύο φορές ετησίως τόσα ρολόγια (χεριού, τοίχου, κινητών, ξυπνητήρια, ρολόγια οικιακών συσκευών όπως τηλεοράσεων, αποκωδικοποιητών, video, κουζίνας, φούρνου μικροκυμάτων, ηχοσυστημάτων, κλιματιστικών κτλ., ρολόι αυτοκινήτου, ρολόγια φωτογραφικών μηχανών, βιντεοκαμερών, συσκευών router ADSL και πάει λέγοντας) αντισταθμίζεται άραγε από την υποτιθέμενη εξοικονόμηση ενέργειας που προκύπτει από την μετατόπιση των επαγγελματικών δραστηριοτήτων σε ώρες που το φως της ημέρας περιορίζει την χρήση τεχνητού φωτισμού;
Βέβαια κάποιες "έξυπνες" από αυτές τις συσκευές έχουν αυτόματο σύστημα αλλαγής ώρας, αλλά αποτελούν μειοψηφία. Και από αυτές ακόμα, μερικές δεν λένε να ακούσουν στην ανθρώπινη λογική και παρ' ότι τις παραμετροποιείς σωστά - με βάση την "time zone" και την επιλογή "daylight saving mode" - εξακολουθούν να κάνουν τα δικά τους.
Πώς; Να τα παρατάμε στη χειμερινή ώρα, αλλάζοντας μόνο το ρολόι χεριού, άντε και το ξυπνητήρι; Είναι μια ιδέα. Αλλά σήμερα που μετράνε και τα δευτερόλεπτα, σήμερα που ο χρόνος κυλά φρενήρης, πρέπει όπου πέφτει το μάτι σου να βλέπεις τη σωστή ώρα. Το ψυχολογικό κλίμα της εποχής (η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που λέγαμε και στις εκθέσεις λυκείου) δεν σε αφήνει να αγνοείς ολόκληρες ώρες. Ασχέτως αν κυλούνε και χάνονται χωρίς νόημα και περιεχόμενο, καμιά φορά, χρόνια και ζωές ολάκερες...