Ο παρακάτω διάλογος είναι από τα pitstop:
Ham.: The bloody gearbox stuck repeatedly! Ιt made me loose time.
Engin.: Are you sure? I hardly believe that!
Ham.: Then C-for yourself!
Ο τίτλος από τα Μεγάλα Απωθημένα μου, την αστρονομία, τη φυσική, την κοσμολογία.
18 comments:
Να σου κάνω κι ένα... λεβιέ-σεφτέ ;)
Γιατί αισθάνομαι πως πικράθηκες από την επικράτηση του Κίμι;
Υ.Γ. Έχεις εξελιχθεί σε... candid camera της μπλογκόσφαιρας - σε σένα χαμογελά ο Hamilton;
Δεν πικράθηκα, αλλά ο φανταστικός διάλογος μου ήρθε μετά το τέλος του αγώνα, όταν είδα (για πολλοστή φορά) την τελευταία (και τεχνικά υπέροχη) διαφήμιση της Mercedes, με τον Alonso και την γνωστή ατάκα.
Όσο για την...candid camera, θα ήθελα να γελοιογραφώ, αλλά δεν είμαι ικανός στο ελεύθερο σχέδιο. Οπότε περιορίζομαι στους φανταστικούς διαλόγους επί πραγματικών φωτογραφιών.
Υ.Γ.: Ο σεφτές καλοδεχούμενος... Αν και είσαι επικίνδυνος για...εκτροπές, σε περίπτωση που γράψω τίποτε κακό σε candid για BMW.
(Προς το παρόν έγραψα ένα καλό εδώ)
Εγώ ομολογώ πως στενοχωρήθηκα για την ήττα της McLaren, καθότι οπαδός της και εχθρός της Ferrari. Γι' αυτό βρίσκω παρηγοριά στις όποιες θεωρίες συνωμοσίας για την τραγική απόδοση και τα λάθη των οδηγών της McLaren στο τελευταίο GP.
Πάντως ο Hamilton είναι σχετικά άπειρος και πολύ νέος. Το μέλλον είναι μπροστά του.
Παρεμπιπτόντως διαβάζω πολλά για το θέμα της θερμοκρασίας του καυσίμου των BMW και Williams (χωρίς να αμφισβητείται από την McLaren η σειρά κατάταξης και ο τίτλος).
Επιπλέον συζητείται πολύ μια ενδεχόμενη μετακίνηση του Alonso στην Ferrari...
Υ.Γ.: Και εγώ θα ήθελα να κερδίσει ο Hamilton. Μοιάζει απονήρευτος και ασυμβίβαστος. Στο κάτω-κάτω, να δούμε και έναν έγχρωμο στα GP! Μήπως γίνει ο Tiger Woods της F1;
Σου έχει μείνει ποτέ ο λεβιές στο χέρι;;;
Ωραία φάση....
doctor
@ doctor:
Πρέπει να διευκρινίσεις αν το σχόλιο αναφέρεται στον λεβιέ των ταχυτήτων ή στον...λεβιέ του επόμενου post.
Με αυτοκίνητο δεν είχα πρόβλημα, παρ' ότι οδήγησα μέχρι τώρα μόνον γαλλικά αυτοκίνητα, που είχαν όλα μια δυσκολία στην αλλαγή των ταχυτήτων, ιδίως στο να βάλεις όπισθεν.
Για τον άλλο...λεβιέ, από καιρού εις καιρόν μένει κανείς με αυτόν στο χέρι. Η μοίρα των αρσενικών.
ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ POST.
ΛΕΒΙΕΔΕΣ ΚΑΙ ΛΕΒΙΕΔΕΣ..
ΠΑΝΤΩΣ ΟΙ ΛΕΒΙΕΔΕΣ ΔΕΝ ΣΕΡΝΟΥΝ ΚΑΡΑΒΙ..
Ο λεβιές/μοχλός όμως ΑΝΥΨΩΝΕΙ καράβι ;)
(καλό το σύρσιμο, αλλά η "ανύψωση" αποτελεί σαφώς σημαντικότερη λειτουργία σε αυτές τις περιστάσεις)
Και το No. 10 το καλό για τα... Perfect 10 της διαφήμισης ;)
(δεν αναφέρομαι στο αδιάφορο όχημα φυσικά)
@mickey
Δεν απαιτείται δυστυχώς υποχρεωτικά φυσικός λεβιές για την "ανύψωση" του καραβιού..
Ας πούμε - συνοψίζοντας - ότι η πηγή του κόσμου τραβά τον λεβιέ, ο οποίος με την σειρά του σέρνει όλο το καράβι...
.......................
Επί τη ευκαιρία, ο πατέρας μου μού διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία: Σε επαρχιακό δικαστήριο αγόρευε πριν πολλά-πολλά χρόνια νεαρός δικηγόρος, σε υποστήριξη πελάτη του ο οποίος είχε (ενάντια στα ήθη της εποχής) "αποπλανήσει" νεαράν τινά.
Αφού εξάντλησε όλα τα επιχειρήματα, έριξε στη μάχη και το ύστατο (και μάλλον ρεαλιστικότερο), αυτό του ακατανίκητου και αναπόδραστου χαρακτήρα του σεξουαλικού πάθους, εκτοξεύοντας την παρακάτω αποστροφή:
"Κύριε Πρόεδρε, όταν ο βασιλεύς των σκελών ανυψούται, ο νους καταπίπτει!"
Υ.Γ.: Ο επίμαχος πίνακας, "L'origine du monde", είναι του Gustave Courbet (1819-1877).
Νόμιζα πως το τελευταίο μου σχόλιο ήταν το Νο. 10. Τι συνέβη και τώρα το βλέπω στο Νο. 9;
Κατέπεσε και ο δικός μου νους μετά το χθεσινό βράδυ;
Αναζητείται άμεσα πνευματικός λεβιές!
Δος μοι πα στω...
Αυτό πάντως είναι σίγουρα το 13!
Η "πηγή του κόσμου" χρειάζεται λίγο... ξεχορτάριασμα. Σαν τη ζούγκλα του Αμαζονίου είναι. Θα μπεις μέσα και θα σε φάνε τα... άγρια θηρία ;)
Για την μετατόπιση από το 10 στο 9: Έφυγε ένα σχόλιο σβησμένο, που του 'κανα μόνιμη διαγραφή. Λησμόνησα (προς στιγμήν) την ιερά εμμονή σου (την οποία θα σεβαστώ στο εξής με ιερά προσήλωση).
Όσο για τα περί βλαστήσεως, τι να κάνουμε τώρα, Courbet είναι αυτός... (άμε βρέστον εκεί που είναι να του ζητήσεις εξηγήσεις).
Είπα κι εγώ!
Καράβι είπαμε πως σέρνει, όχι πως σκοτώνει τα εγκεφαλικά μας κύτταρα.
(μάλλον τα... αναζωογονεί, θα έλεγα)
Πάντως οι δυο λεβιέδες έχουν στενή σχέση. Ενίοτε ο ένας χρησιμεύει και ως υποκατάστατο του άλλου (φαντασιακά και μεταφορικά μιλώντας - αν και εντός του οχήματος, η σύγχυση μπορεί να πάρει "κυριολεκτικές" διαστάσεις).
Τι έγινε; Δεν πιστεύω ακόμα να παιδεύεσαι με τους... λεβιέδες :))
Σκέφτομαι το βραδάκι να ανεβάσω το Ναυάγιο (ναι, εκείνο που σου άρεσε). Είσαι μέσα;
Έπρεπε να κάνω 1100 χιλιόμετρα σε μια μέρα (Κυριακή) και τώρα συνέρχομαι από την κούραση. Ακόμα και τώρα, 24 ώρες μετά, όταν κλείνω τα μάτια βλέπω δρόμο να φεύγει κάτω απο τις ρόδες μου.
Αύριο πρωΐ περνάω από τα μέρη σου και άλλων. Συνέχισε να προχωράς - "Ο Γιάννης που περπατεί"
Σε καταλαβαίνω, Univers!
Κάπως έτσι ένιωσα κι εγώ όταν οδήγησα από ένα parking λίγο έξω από το Μόναχο (κοιμήθηκα στο αυτοκίνητο) μέχρι τους Ευζώνους (1550χλμ περίπου), όπου έφτασα γύρω στις 6:00 το πρωί, αφού είχα διασχίσει τα Βαλκάνια μέσα στην άγρια νύχτα σε άθλιους γλιστερούς δρόμους και σε κάποια σημεία με δυνατή βροχή και καταιγίδα.
(το αμάξι πήγε να φύγει μια στιγμή από την υδρολίσθηση)
Τα χέρια μου έτρεμαν πάνω στο τιμόνι. Κι έπρεπε να συνεχίσω γι' άλλα 550 χιλιόμετρα μέχρι το σπίτι μου!
(σταμάτησα σε ένα parking λίγο μετά τα σύνορα για δυο ώρες και συνέχισα, τρώγοντας στη μάπα και μια απίστευτη ουρά στα έργα των Θερμοπυλών)
Ξεκουράσου καλά και... δε χανόμαστε. Άλλωστε και τα δυο τελευταία main posts παραμένουν στην κεντρική σελίδα του blog.
Post a Comment