Sunday, December 02, 2007

Κρίσιμες αποφάσεις



Με αφορμή την ανάρτηση του vasikos metoxos περί καταναλωτισμού, μια διαφήμιση που με εκνευρίζει απίστευτα, για την ευκολία με την οποία θεωρούν οι δημιουργοί της ότι μπορούν να μοχλεύσουν την βούληση των υποψηφίων αγοραστών.

8 comments:

Anonymous said...

Την διαφήμιση δεν την έχω δει, αλλά οι φωτογραφίες με τα σκιτσάκια που βάζεις έχουν πλάκα :)
Θα τη δω και θα σου ξαναγράψω :)

Locus Publicus said...

Αυτό δεν είναι τίποτα αγαπητέ univers.
Εχω ενα τύπο που μου τηλεφωνεί κάθε μέρα - να μου πουλήσει κάτι, στις 6μμ ακριβώς. Για τουλάχιστον ένα μήνα τώρα.

Του έχω πεί όχι ευχαριστώ, του τόχω κλείσει κατάμουτρα, τον έχω βάλει να περιμένει, του έχω κάνει κόλπα απίθανα. Αυτός στις 6μμ τηλέφωνο. Μερικές φορές του μίλησα άσχημα, λέω αν τον προσβάλω θα σταματήσει. No problem, την αλλη μέρα στις 6μμ Ντρίίίίιν!

Σήμερα με πήρε και στο κινητό!

Unknown said...

@univers
Και όμως αρκετά συχνά, δυστυχώς, το καταφέρνουν!!
Ως καταναλωτές έχουμε ηλικία μικρότερη της βιολογικής μας..
@ locuspublicus
Μήπως είναι εξελιγμένος αυτόματος τηλεφωνητής; Εμένα για λογαριασμό του Ευαγ. Βενιζέλου, χωρίς να είμαι μέλος ή φίλος του ΠΑΣΟΚ με είχαν ταράξει αυτόματοι τηλεφωνητές να τον ψηφίσω ως Αρχηγό.. Και τι να πεις σε αυτόματο τηλεφωνητή; Πως να τον βρίσεις; Είχα γράψει και κάτι σχετικώς..

Univers said...

Δεν είμαι κατά των διαφημίσεων γενικώς. Υπάρχουν αρκετές που ανέχομαι, άλλες που τις βλέπω ευχαρίστως (παρά την αναπόφευκτη κόπωση από τις επαναλήψεις) και ορισμένες που τις θεωρώ έργα τέχνης (στην σύλληψη ή/και τις τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν για την πραγματοποίησή τους).

Η συγκεκριμένη όμως με εκνευρίζει απίστευτα γιατί παίζει το χαρτί του επείγοντος της κατανάλωσης με τρόπο ωμό και παρουσιάζει ακατέργαστα το αποτέλεσμα, ελπίζοντας ότι όσο πιο γυμνή, ειλικρινής, αναιτιολόγητη, απαλλαγμένη από ενοχές και ορθολογικούς καταναγκασμούς είναι η προτροπή της, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η "ψαριά", η "συγκομιδή" αυτών που θα σπεύσουν να αγοράσουν.

Ένα ρήμα αρκεί για να βγάλει τον δύσμοιρο ανθιστάμενο υποψήφιο αγοραστή από την αναβλητικότητα. "Αποφασίζω". Έτσι ξερά. Δεν αναβάλλω, δεν υπολογίζω, δεν διστάζω. Δεν αναλογίζομαι την σκοπιμότητα της αγοράς, ή το βάρος που αυτή θα μου προσθέσει στον ατομικό ή οικογενειακό προϋπολογισμό μου. Δεν είμαι μίζερος, ταλαίπωρος, μικρομεσαίος, σφιχτοχέρης.

Αλλά πότε; "Αυτό το Δεκέμβρη". Επειγόντως. Το γοργόν και χάριν έχει. Πριν να 'ναι αργά, πριν εκπνεύσουν και τα τελευταία χρονικά περιθώρια. Γιατί αρκετά το καθυστέρησα. Γιατί πρέπει να ζήσω και εγώ, "γιατί πρέπει να κάνω και εγώ επιτέλους κάτι για τον εαυτό μου". Γιατί το 2008 θα με βρει αλλιώτικο, διαφορετικό. Όταν θα περιφέρω και εγώ τη τζιπούρα μου και μαζί μ' αυτή τον εγωισμό μου ανά την επικράτεια (συνηθέστερα σπίτι - δουλειά - σπίτι και δις ετησίως για χριστουγεννιάτικες και πασχαλινές θρησκευτικές μάσες στην επαρχία) όταν θα μοστράρω μέσα από κρύσταλλα fumés, οχυρωμένος πίσω από 2 τόνους ατσάλι και ένα μέτρο πιο ψηλά από άλλους ΙΧήδες, θα είμαι κάτι άλλο, κάτι αόριστα διαφορετικό μα απόλυτα επιθυμητό.

Και τι αποφασίζω λοιπόν; Όχι περίπλοκες διατυπώσεις, παρακαλώ, όχι εξεζητημένα συντακτικά σχήματα. Όχι "να πάω στην αντιπροσωπεία", "να δω", "να αγοράσω" και άλλα ημιτελή και ατελέσφορα. Το όνομα του προϊόντος και γρήγορα, παρακαλώ. Σε συνειδήσεις που στέκονται παραλυμένες από την σαγήνη της κατανάλωσης, σε πρώην έλλογες υπάρξεις που έχουν εκχωρήσει την σκέψη ως αντιπαροχή στην ηδονή του αποκτάν, κατέχειν και επιδεικνύειν, ο συντεταγμένος λόγος νοθεύει, μετριάζει (αν δεν συσκοτίζει) το μήνυμα.

Χρονικός προσδιορισμός + ρήμα + προϊόν. Και ένα τηλέφωνο που να απαντά σε παραγγελίες 24 ώρες το 24ωρο, θα συμπλήρωνα εγώ, μην τυχόν χαθούν και πελάτες με τυχόν μεταμεσονύκτια παρόρμηση. Και η απαραίτητη επισήμανση: "Θα τηρηθεί αυστηρώς σειρά προτεραιότητος"...

Locus Publicus said...

Μα αυτό είναι και το όλο νόημα της διαφήμισης, έτσι δεν είναι; Mέ πολύ λίγα λόγια, και σε ελάχιστο χρόνο να δημιουργήσει μια ανάγκη, να την προσδιορίσει χρονικά, να τη βάλει στο μυαλό του καταναλωτή.

Αν όλα αυτά δεν επιτευχθούν μέσα στα λίγα δευτερόλεπτα που το μάτι του καταναλωτή πέφτει πάνω στη διαφήμιση, το μήνυμα χάθηκε.

Εκνευριστική ναί, αλλά αποτελεσματική.

Univers, σίγουρα θα ήσουν καλός διαφημιστής! (αν δεν εκνευριζόσουνα βέβαια!)

vasikos metoxos said...

Η ιδέα και μόνο ότι μας θεωρούν δεδομένους οι διαφημιστές είναι το πλέον εξοργιστικό από όλα.
Έχω βαρεθεί να λαμβάνω επιστολές αυτές τις μέρες από τράπεζες για προεγκεκριμένα δάνεια και κάρτες. Έχουν αποθρασυνθεί. Κοινωνία δεμένη μ' αλυσίδες στο κατώφλι της ένωσης ελληνικών τραπεζών. Αυτό είμαστε τελικά.

Univers said...

@ locuspublicus:

Υπάρχουν όμως και διαφημίσεις που περνάνε το μήνυμα (το ίδιο, πάνω-κάτω, μήνυμα) με πιο εκλεπτυσμένο τρόπο. Εδώ και ένα-δύο μήνες παίζει μια διαφήμιση της SAAB, όπου με πολύ ευρηματικό τρόπο παρουσιάζεται η σύλληψη (το concept αν θέλετε) του σεναριογράφου της διαφήμισης, που είναι η σημασία του design όχι ως αυτοτελούς αξίας αλλά ως στοιχείου με συγκεκριμένη λειτουργική χρησιμότητα. Μια διαφήμιση που σου κεντρίζει το ενδιαφέρον, που θέλεις να την δεις ξανά και ξανά για να την κατανοήσεις πλήρως και να προσέξεις κάποιες λεπτομέρειές της. Και κάθε φορά που την βλέπεις αισθάνεσαι να την κρίνεις από μια ελαφρώς διαφορετική οπτική γωνία, όπως και ένα έργο τέχνης.

Προφανώς διαφημίσεις διαφορετικών προϊόντων πρέπει να συγκινήσουν και διαφορικούς πληθυσμούς-στόχους...

.............................................

@ vasikos metoxos:

Οι τράπεζες έχουν γίνει ενοχλητικές με τις συνεχείς τηλεφωνικές οχλήσεις τους για δάνεια παντός είδους. Αλλά ο καταναλωτής αποφασίζει. Και αν αυτός είναι ασπόνδυλος, δεν φταίνε οι τράπεζες...

Ίσως (δεν ξέρω αν είναι εφικτή ή ορθή οικονομικά μια τέτοια παρέμβαση) σε πανευρωπαϊκό επίπεδο να έπρεπε να υπάρξει, ήδη πολύ νωρίτερα, παρέμβαση ώστε τα επιτόκια δανεισμού για καταναλωτικά δάνεια να είναι σημαντικά μεγαλύτερα από αυτά των στεγαστικών, τη στιγμή μάλιστα που τα καταναλωνόμενα με δανεικό χρήμα προϊόντα παράσγονται σε μεγάλο βαθμό εκτός EU.

Locus Publicus said...

Κοινωνία δεμένη μ' αλυσίδες στο κατώφλι της ένωσης ελληνικών τραπεζών

Ωραίο αυτό βασικέ, το σημειώνω. Στην Αμερική τα επιτόκια καταθέσεων δεν καλύπτουν πιά ούτε τα service fees που απαιτούνται για να κρατήσει κάποιος τον λογαριασμό του ενεργό.

Αντίθετα τα credit cards χτυπούν μέχρι και 25%. Ακόμα και η Μαφία θα είχε μεγαλύτερη κατανόηση.