Πρόβατον κειρόμενον
Πρόβατον αφυώς κειρόμενον προς τον κείροντα έφα:
"Ει μεν έρια ζητείς, ανωτέρω τέμνε. Ει δε κρεών επιθυμείς, άπαξ με καταθύσας του κατά μικρόν βασανίζειν απάλλαξον."
Προς τους αφυώς ταις τέχναις προσφερομένους ο λόγος αρμόδιός έστι.
Αισώπου Μύθοι, 321
Μετ.: Ένα πρόβατο που το κουρεύαν άτεχνα γυρίζει και λέει στον κουρέα του: "Εάν μεν θέλεις το μαλλί μου, κόβε λιγότερο. Εάν πάλι θέλεις το κρέας μου σκότωσέ με μονομιάς, να με απαλλάξεις έτσι από αυτό το αργό βασανιστήριο". Μύθος σχετικός με αυτούς που εξασκούν άτσαλα μια τέχνη.
Σχ.: Αγαπημένος μου μύθος (και η δική μου επαγγελματική ενασχόληση έχει άλλωστε σημαντικό τεχνικό μέρος), διατυπωμένος λακωνικότατα σε εξαιρετική γλώσσα. Και ένας τρόπος για να ξεφύγουμε για λίγο από τα σώβρακα και τα DVD.
Από τον Αίσωπο στον Jean de La Fontaine και από κει στον Shrek και τον αναιδή γάιδαρό του, ο άνθρωπος σκύβει και αφουγκράζεται ζώα που μιλούν τη γλώσσα του και του λένε αλήθειες που ίσως ο ίδιος θα απέπρριπτε καχύποπτα ή θα προσπερνούσε αν εκφερότανε από ανθρώπου στόμα. Γιατί εκστομίζονται με την αθωότητα και την παντελή έλλειψη δόλου τις οποίες λογική και ευφυΐα στέρησαν ίσως ανεπιστρεπτί από τον άνθρωπο...
13 comments:
Μου θυμίζει ο κουρέας αυτός κάποιον κουρέα που είχα και εγώ κάποτε στα νιάτα μου!!
Από αυτό (ή κάτι παρόμοιο) βγήκε ίσως και η παροιμία "στου κασίδη το κεφάλι".
Τα γουστάρω τα μπε γιατί είναι αθώα. Υπερβολικά αθώα.
Πάντως στο χωριό μου έχω ζήσει πολλές σουρεαλ καταστάσεις με βοσκούς.
Χαρακτηριστικά θυμάμαι τσοπάνη να κυνηγά προβατίνα και να της φωνάζει "ελα δω γ_μώ το φουστάνι σου!!!"
Για όνομα :)))
@ ion:
Του νεκρού αδερφού
"...Πάν’ στ’ άλογο την κάθησε, στη μάννα της την πάγει.
Στο δρόμο όπου πάγαιναν, πουλάκι εκελαηδούσε,
δεν κελαηδούσε σαν πουλί, μηδέ σα χελιδόνι
μόν’ κελαηδούσε κι’ έλεγε μ’ ανθρώπινη φωνίτσα:
— Για δες καημός που γίνεται εις τον επάν’ τον κόσμο,
να περπατούν οι ζωνανοί με τους αποθαμένους.
— Άκουσες Κωνσταντίνε μου τι λένε τα πουλάκια;
— Πουλάκια 'ναι κι ας κελαηδούν, πουλάκια 'ναι κι ας λένε..."
Στην επιθυμία του να συνδιαλαγεί με τα πλάσματα της φύσης ο άνθρωπος τους δίνει ανθρώπινες ιδιότητες και συχνά ανθρώπινη φωνή. Και επιπλέον τους αποδίδει γνώση και πείρα και ειλικρίνεια έκφρασης που συχνά δεν βρίσκει στους ομοίους του. Επιθυμία βίωσης ενός παραδεισιακού αρχετύπου, όπου στον ίδιο κήπο άνθρωποι και ζώα μετέχουν ενωμένοι στην ζωή;
Πάντως, ο τσοπάνης της ιστορίας σου δεν αφίσταται ουσιωδώς από αυτή την επιθυμία εξανθρωπισμού της φύσης...
χριστοσ βαρδακασ:
Πάντως οι κουρείς έχουν βελτιωθεί από την στιγμή που η ειδικότητά τους διασπάστηκε σε δύο υποειδικότητες... Θυμίζω ότι παλαιότερα υπήρχαν οι ιατροκουρείς!
Θέλω να πιστεύω ότι τώρα, με την συγκέντρωση των δυνάμεών τους σε ένα στενότερο γνωστικό αντικείμενο, αμφότεροι (ιατροί και κουρείς) έχουν την ευκαιρία να γίνουν αποτελεσματικότεροι (ή "ευφυέστεροι" που λέει και ο γερο-Αίσωπος) περί την άσκηση της τέχνης...
τωρα θα φταίει ο sniper να σου γραψει οτι θυηθηκες την αρχαιζουσα που μιλουσες στα παιδικα σου χρόνια?
Αυτογκόλ βαζεις!
Απολαυστικος ο γαιδαρος του ΣΡΕΚ οσο αναπάντεχο ηταν και το ποστ σου,ειδικα μετα απο ταξιδι στην Θεσ/νικη.Ανεμενα κατι σχετικο με την συμπρωτευουσα...
Οπως και με τον κουρέα, έτσι και σε κάθε χώρο υπάρχουν ημιμαθείς επαγγελματίες. Δουλεύω σε ένα project μιας εταιρείας, διορθώνοντας ενα μεγάλο σύστημα που παρα τα εκατομμύρια που απορρόφησε, σχεδιάστηκε λάθος πρίν απο δέκα χρόνια. Μια ομάδα ανθρώπων το κράτησε ζωντανό όσο μπορούσε, και μόλις πήρε σύνταξη, όλα τα λάθη ξεπήδησαν στην επιφάνεια. Τώρα το σύστημα απαιτεί αντικατάσταση, και πολλά ακόμα εκατομμύρια για επιδιορθώσεις.
Ω, ας ήμην ακόμη βοσκός εις τα όρη!
(άσχετο, αλλά καθε στιγμή είναι κατάλληλη για Παπαδιαμάντη..)
Υπάρχει ένα δυσδιάκριτο όριο ανάμεσα στην εκπαίδευση και τον ερασιτεχνικό πειραματισμό, όταν η άσκηση μίας τέχνης δεν αφήνει από την φύση της περιθώρια λάθους και διορθώσεως χωρίς συνέπειες, πολλές φορές μη αναστρέψιμες (ιδού και μία άλλη ομοιότητα μεταξύ ιατρικής και... κομμωτικής).
Εάν θέλαμε πάντοτε το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα από την εφαρμογή μιας τέτοιας τέχνης, θα έπρεπε μόνον οι άρτια εκπαιδευμένοι να την ασκούν. Αλλά τότε οι προς εκπαίδευσιν θα έμεναν αιωνίως ημι- ή α-μαθείς.
Η ανάγκη για πρακτική εκπαίδευση ("με τα χέρια στο αντικείμενο", hands on, που λένε και οι Αγγλοσάξωνες) των προτιθεμένων να ασκήσουν μία τέχνη υποχρεώνει σε μία σύμβαση: Βεβαίως και πρέπει η παραχώρηση της "πρώτης γραμμής" στον ασκούμενο να συνοδεύεται από ασφαλιστικές δικλείδες (παρουσία έμπειρου κατόχου της τέχνης δίπλα του, ικανού να προλάβει τις αποκλίσεις από κατά το δυνατόν τεχνικώς άρτιο). Όσοι όμως πέρασαν από το στάδιο του ασκουμένου αλλά και του ασκούντος σε τέτοιες τέχνες γνωρίζουν ότι δεν μαθαίνεις ποτέ πραγματικά αν δεν αφεθείς τελείως μόνος να αυτενεργήσεις χωρίς την προστασία του εμπείρου, στην οποία θα καταφεύγεις πάντοτε με ευκολία όταν αυτός είναι παρών. Μόνος σου παλεύοντας, θα πεις αναστενάζοντας και το "Ω ας ήμην βοσκός εις τα όρη!" προτού χειραφετηθείς πραγματικά.
Ίσως αυτό που μπορεί να γίνει για περαιτέρω ασφάλεια είναι η σταδιακή απόσυρση του εμπείρου, από την υποστήριξη του εκπαιδευόμενου. Το παράθυρο της αβεβαιότητας θα υπάρχει πάντοτε, βέβαια, καθώς μια τέχνη δεν μαθαίνεται ποτέ πλήρως, αφού άλλωστε και οι εκπαιδευμένοι συνεχίζουν να μαθαίνου διά βίου.
"γνωρίζουν ότι δεν μαθαίνεις ποτέ πραγματικά αν δεν αφεθείς τελείως μόνος να αυτενεργήσεις χωρίς την προστασία του εμπείρου, στην οποία θα καταφεύγεις πάντοτε με ευκολία όταν αυτός είναι παρών"
απολυτα σωστό univers.Βεβαια τα πραγματα σημερα ειναι καλυτερα αφου σε αρκετα επαγγελματα/τεχνες μαθηση ως ενα σημειο μπορει να γινει και με προσομοίωση. Η ραγδαια αναπτυξη υπολογιστων και software καθως και η συνειδητοποιηση της αναγκης περιορισμου των λαθων που επιτρεπεται να κανει ενας εκπαιδευομενος εχει προκαλεσει την αναπτηξη καινοτομικών προιόντων.
Το θεμα βεβαια είναι οτι αυτα τα προιοντα ειναι για βαθιες τσεπες,και εν πασει περιπτώσει στην Ελλαδα των Ομολόγων θεωρούνται αχρείαστες πολυτελειες(ενω για ρισκαδορικες τοποθετησεις σε οικονομικα οχηματα τα οποια αποδεικνυεται οτι κανείς δεν καταλάβαινε πραγματικα,υπάρχει χρημα-δειτε τρεχουσα αξια δομημενων ομολογων Ταχ.Ταμιευτηριου πχ.στο 30% της αρχικης)
Οι ιατροκουρείς ήσαν ειδικότης της Ιατρικής.
Άλλη ειδικότης ήσαν οι ιατροφιλόσοφοι.
Ποια έβλαπτε περισσότερο δεν γνωρίζω...
Υπάρχει ένα εξαιρετικό απόσπασμα του Εμμ. Ροΐδη για την σημασία της μόδας στην θεολογία και την ιατρική:
"Κατά τας αρχάς του παρόντος αιώνος πάσαι αι νόσοι απεδίδοντο εις ερεθισμόν του στομάχου και υπό το όνομα γαστρίτιδος εθεραπεύοντο ανεξαιρέτως διά βδελλών υπό του αιμοβόρου Βρουσσαίου, κατά δε τον ένατον αιώνα πάντα τα τε ψυχικά και σωματικά πάθη απεδίδοντο εις την ενοίκησιν των δαιμόνων, καθ’ ων μόνον φάρμακον υπήρχον οι εξορκισμοί και τα λείψανα των αγίων.
Η θεολογία και ιατρική, εκ των οποίων περιμένομεν της ψυχής και του σώματος ημών την σωτηρία, είναι αι μόναι επιστήμαι αι υποκείμεναι, ως τα ενδύματα, εις τον συρμόν.
Όσα οι πρόγονοι ημών επίστευον, ονομάζομεν σήμερον μυθολογίαν, και αυτοί δε οι ιατροκουρείς εμπαίζουσι του Γαληνού και Παρακέλσου τας συνταγάς..."
UNIVERS
Με μία καταπληκτική προσευχή προς τον Άγιο Κυπριανό τον Μάγο εξ Αντιοχείας έχω "επικαιροποιήσει" (έτσι λένε Ελληνικά πασοκικά το update;) ένα παλαιό κείμενό μου που έχω αναρτήσει για τον μάγο αυτό που η Εκκλησία ανεκήρυξε ως άγιο..
Εάν βρείτε καιρό μπορείτε να το δείτε επιλέγοντας στις λέξεις-κλειδιά (λήμματα)του ιστολογίου μου το λήμμα "ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ".
Προσοχή την προσευχή μπορείτε και να πείτε μόνος σας .. Την ευχή όμως μπορεί να απαγγείλει μόνο κληρικός...
Επιτυχημένη η αντίστιξη προς το κείμενο του Ροΐδη!
Παρεμπιπτόντως, η "Πάπισσα Ιωάννα" βρίσκεται όλη δημοσιευμένη ηλεκτρονικά εδώ.
Post a Comment