Σε αναζήτηση πεδίων βολής εκτός της επικράτειας βρίσκονται τα Ελληνικά Όπλα. Οι χώροι που περιβάλλουν τα ήδη υπάρχοντα πεδία βολής έχουν κατοικηθεί και πολίτες που έχουν εκεί την κύρια ή την εξοχική κατοικία τους δεν ανέχονται πλέον τις «οχλήσεις».
Προβληματισμοί εγείρονται και για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, επί των οποίων οι Έλληνες έχουν τελευταίως γίνει υπερευαίσθητοι. (Ως γνωστόν, τασσόμεθα άπαντες αναφανδόν υπέρ οικολογικών λύσεων, ιδιαιτέρως όταν η απαιτούμενη για την περιβαλλοντική διάσωση περιστολή δραστηριοτήτων δεν αφορά εμάς τους ίδιους – Αν βέβαια μας ζητηθεί να περιορίσουμε πχ. την χρήση του ΙΧ μας, εκεί αλλάζει το θέμα).
Είναι και ο αναπτυσσόμενος τουρισμός που παραβλάπτεται από την δραστηριότητα που αναπτύσσεται στα πεδία βολής: χάνουν εμπορικότητα τα ρεντρούμια, η χρυσοτόκος όρνιθα για πολλούς συμπολίτες μας. Και να μην ξεχάσουμε και το προφανές: αμαρτία απ' το Θεό, παιδιά, με τα «σιδερικά» σας και τα μπαμ-μπουμ διώχνετε και τις τουρίστριες...
Αναμφίβολα, κάποιες προτάσεις για επιλογή και οριοθέτηση νέων πεδιών βολής εντός ελληνικού εδάφους έχουν ανεπίσημα γίνει, αλλά ποιος τολμά να τις εισηγηθεί επισήμως; Μόλις διαφανεί μία τέτοια πρόθεση εσωτερικής μετεγκατάστασης, οι κάτοικοι των θιγομένων περιοχών θα αρχίσουν παραστάσεις στις Αρχές, αποκλεισμούς οδικών αρτηριών κτλ. κτλ. κτλ. Οπότε...
Στην Βουλγαρία λοιπόν. Δέχεται επ' αμοιβή (βλέπε εκδρομές-αστραπή...) τα «ερωτικά πυρά» της Βορείου Ελλάδος, αλλά σύντομα θα μπορούσε να υποδεχθεί αδιαμαρτύρητα και τα πολεμικά μας βόλια, βελτιώνοντας την ικανότητά μας να καταφέρουμε πλήγμα στον αντίπαλο, σε ενδεχόμενο πολεμικής σύρραξης. Θα κοστίσει βέβαια κάτι (μερικά εκατομμύρια €) παραπάνω, αλλά - τι διάβολο - θα τα πληρώσουμε εκ του περισσεύματος των δανείων μας... Μέσα στο πέλαγος των χρεών μας, ούτε που θα φανούν.
Μήπως (λέω τώρα...) να τους ζητούσαμε να πολεμήσουν κιόλας στη θέση μας, αν χρειαστεί; Καθ’ ότι εμείς είμεθα πλέον υπερβολικώς ευθραύστου ιδιοσυστασίας για τέτοια απάνθρωπα και προπαντός αντι-οικολογικά sports.
Προβληματισμοί εγείρονται και για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, επί των οποίων οι Έλληνες έχουν τελευταίως γίνει υπερευαίσθητοι. (Ως γνωστόν, τασσόμεθα άπαντες αναφανδόν υπέρ οικολογικών λύσεων, ιδιαιτέρως όταν η απαιτούμενη για την περιβαλλοντική διάσωση περιστολή δραστηριοτήτων δεν αφορά εμάς τους ίδιους – Αν βέβαια μας ζητηθεί να περιορίσουμε πχ. την χρήση του ΙΧ μας, εκεί αλλάζει το θέμα).
Είναι και ο αναπτυσσόμενος τουρισμός που παραβλάπτεται από την δραστηριότητα που αναπτύσσεται στα πεδία βολής: χάνουν εμπορικότητα τα ρεντρούμια, η χρυσοτόκος όρνιθα για πολλούς συμπολίτες μας. Και να μην ξεχάσουμε και το προφανές: αμαρτία απ' το Θεό, παιδιά, με τα «σιδερικά» σας και τα μπαμ-μπουμ διώχνετε και τις τουρίστριες...
Αναμφίβολα, κάποιες προτάσεις για επιλογή και οριοθέτηση νέων πεδιών βολής εντός ελληνικού εδάφους έχουν ανεπίσημα γίνει, αλλά ποιος τολμά να τις εισηγηθεί επισήμως; Μόλις διαφανεί μία τέτοια πρόθεση εσωτερικής μετεγκατάστασης, οι κάτοικοι των θιγομένων περιοχών θα αρχίσουν παραστάσεις στις Αρχές, αποκλεισμούς οδικών αρτηριών κτλ. κτλ. κτλ. Οπότε...
Στην Βουλγαρία λοιπόν. Δέχεται επ' αμοιβή (βλέπε εκδρομές-αστραπή...) τα «ερωτικά πυρά» της Βορείου Ελλάδος, αλλά σύντομα θα μπορούσε να υποδεχθεί αδιαμαρτύρητα και τα πολεμικά μας βόλια, βελτιώνοντας την ικανότητά μας να καταφέρουμε πλήγμα στον αντίπαλο, σε ενδεχόμενο πολεμικής σύρραξης. Θα κοστίσει βέβαια κάτι (μερικά εκατομμύρια €) παραπάνω, αλλά - τι διάβολο - θα τα πληρώσουμε εκ του περισσεύματος των δανείων μας... Μέσα στο πέλαγος των χρεών μας, ούτε που θα φανούν.
Μήπως (λέω τώρα...) να τους ζητούσαμε να πολεμήσουν κιόλας στη θέση μας, αν χρειαστεί; Καθ’ ότι εμείς είμεθα πλέον υπερβολικώς ευθραύστου ιδιοσυστασίας για τέτοια απάνθρωπα και προπαντός αντι-οικολογικά sports.
Κατανάλωση και ευζωία über alles.
13 comments:
Δεν ντρεπόμαστε λιγάκι!!( Λέω εγώ...).
Το ίδιο φαινόμενο επαναλαμβάνεται με τον καθορισμό των χώρων υγειονομικής ταφής απορριμάτων (των περίφημων ΧΥΤΑ που κανείς δεν θέλει). Τα ίδια και σε κάθε προσπάθεια επένδυσης ανά την επικράτεια, με την μορφή βαρειάς βιομηχανίας (πρόσφατη περίπτωση η προσπάθεια δημιουργίας μονάδας εξορύξεως χρυσού στην Θράκη, όπου με τους αντιδρώντες κατοίκους συμπαρατάχθηκε και ο μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως! - εδώ οι διαβεβαιώσεις για την ελαχιστοποίηση της μόλυνσης από το κυάνιο, που χρησιμοποιείται στην εξόρυξη, φαίνονται ικανοποιητικές, αφού τα επίπεδα κυανίου στο νερό έκπλυσης θα είναι 1000 φορές μικρότερα από τα επιτρεπόμενα, αλλά εις μάτην: οι αντιδράσεις, αντιδράσεις...).
Όλοι σχεδόν οι Έλληνες αναμηρυκάζουν τις γνωστές (και πλέον πολιτικά ορθές) κοινοτοπίες περί αειφόρου ενέργειας και ανανεωσίμων πηγών, όταν είναι γνωστό πως αυτές μόνον συμπληρωματικά (και μεγάλο κόστος προς το παρόν) μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της χώρας.
Αλλά και όταν έλθει η ώρα να εγκατασταθούν τέτοιες μονάδες ανανεωσίμων πηγών (πχ. ανεμογεννήτριες), αρχίζει το γνωστό γαϊτανάκι: Όχι εδώ, βάλ' τες παραπέρα - γιατί σε μένα και όχι στο γείτονα - γιατί να παράγεται ρεύμα εδώ και να ξοδεύεται στη Μύκονο - εγώ θέλω από το εξοχικό μου να βλέπω την κορυφογραμμή του βουνού ελεύθερη και όχι "στολισμένη" με τις γεννήτριες κοκ. (πρόσφατο παράδειγμα η Σέριφος).
Δεν τολμά κανείς, βέβαια, να ανοίξει συζήτηση για ηλεκτροπαραγωγή από πυρηνική ενέργεια: πρόκειται για ταμπού, καθώς πλείστες επαρχιακές πόλεις αλλά και δήμοι εδώ στην Αθήνα δηλώνουν με πινακίδες στην είσοδό τους... "αποπυρηνικοποιημένες"!
Και ενώ όλοι πια στρέφονται στην πυρηνική ενέργεια για να καλύψουν τις μελλοντικές ανάγκες σε ηλεκτρικό ρεύμα (στην Γαλλία σε μερικά χρόνια ελπίζουν ότι θα έχουν κατασκευάσει τον αντιδραστήρα πυρηνικής σύντηξης) εμείς κρυβόμαστε πίσω από την δικαιολογία της μεγάλης σεισμικότητας (οι κατά τα άλλα πειθαρχημένοι Ιάπωνες προφανώς είναι, σ' αυτό, ασυλλόγιστα ριψοκίνδυνοι...). Έτσι σύντομα θα αναγκαστούμε να αγοράζουμε ρεύμα που θα παράγεται στα πυρηνικά εργοστάσια της Αλβανίας, της Βουλγαρίας και της Τουρκίας!
Δική μου γνώμη (ίσως ελαφρώς ακραία, αλλά διδακτικά διογκωμένη):
Όταν μια κοινωνία έχει καταλήξει να αδιαφορεί για την αυτάρκειά της και προτιμά να δανείζεται για να διατηρεί ένα επίπεδο ζωής στο οποίο έχει συνηθίσει και το οποίο θεωρεί "must"...
...όταν σε κάθε αναδυόμενη προσπάθεια απεγκλωβισμού από τις εξαρτήσεις προβάλλει αντιστάσεις...
...όταν "οικολογίζει" βουτηγμένη στην υπανάπτυξη και την αποβιομηχανοποίηση...
...όταν οι πολίτες της αποδεικνύονται στην καθημερινή τους ζωή ιδιαίτερα ρυπογόνοι αλλά ομνύουν στο περιβάλλον υπό την προϋπόθεση ότι άλλοι και όχι οι ίδιοι θα κληθούν να τροποποιήσουν τις συνήθειές τους για να το σώσουν...
...τότε αυτή η κοινωνία βρίσκεται στο ναδίρ της παρακμής.
Και επειδή "η λογική του κατήφορου είναι ο πάτος" (κατά Ζουράριν), αν τον έχουμε πιάσει μπορούμε ίσως να ελπίζουμε μια μέρα σε αφύπνιση.
Αφου ειναι γνωστό οτι εχουμε βρει τον 3ο δρόμο(που ελεγε κι ο γελοιογράφος-πολιτικος σχολιαστής Ιωάννου)προς τον Σοσιαλισμό!(και τον καπιταλισμό,και προς οτι αλλο βαλει ο νους σας)!
Λαμπρή η ιδέα σου της τελευταίας παραγράφου που θα απελευθερώσει επιτέλους τις παραγωγικές δυνάμεις του εθνους από μια ανούσια και χρονοβόρο υποχρέωση(την θητεία..)δημιουργώντας τις προυποθεσεις καινοτόμων ενοράσεων και συνταρακτικών ανακαλυψεων γύρω απ τον εθνικό μας φραπέ!
Είμεθα γεννημένοι για αφεντικά,είμεθα...
Όχι αστεία με το εθνικό μας σύμβολο (φραπέ): πάνω σ' αυτό ακουμπάει η Ελλάς.
Pax Hellinicana πάμε να εφαρμόσουμε στα Βαλκάνια μου φαίνεται. Ενοικίαση χώρου για στρατιωτικές βολές; Δεν είμαστε καλά! Πολύ αποικιοκρατικό ακούγεται. Βουλγαρία, Ρουμανία και λοιπά Βαλκάνια είναι μάλλον για πούλημα. Εκεί φαίνεται πως μετράει η Ελλάδα. Αυτό στα θετικά.
Τα αρνητικά όμως είναι πολλά. Οπως αναφέρεις και εσύ (δύσκολο να διαφωνήσω), είμαστε σε παρακμή. Οξεία Εγκεφαλική Καπιταλίτιδα λέγεται η αρρώστια, και συναντάται συνήθως σε ασθενείς που μπήκαν απο κρατικοδίαιτες οικονομίες απευθείας σε τουρμπο-καπιταλισμό. Χάσαμε μέτρα και σταθμά. Το ρίξαμε στην κατανάλωση, και δεν έχουμε κανένα στρατηγικό σχέδιο για τίποτα. Ούτε για ενέργεια, ούτε για απόβλητα, ούτε για ανακύκλωση, ούτε σενάρια δράσης σε περίπτωση κρίσεων. Μια διακοπή παροχής ηλεκτρικού, μια βόμβα σε ένα ξενοδοχείο, ένας Ζαχόπουλος, και κολλήσαμε.
Ενα παράδειγμα πάνω στο πνεύμα του πόστ. Πρίν μερικά χρόνια, μια Αμερικάνικη εταιρεία πρότεινε την κατασκευή ενός εργοστασίου Πετροχημικών κοντά στο Μεσολόγγι. Η εταιρεία παρουσίασε όλο το Business Plan, για το σχεδιασμό του εργοστασίου, το σύστημα στελέχωσης, μάνατζμεντ, βιολογικού καθαρισμού, κτλ. Το εργοστάσιο θα έλυνε το πρόβλημα της ανεργίας στην περιοχή.
Μόλις ακούστηκε το νέο, οι ντόπιοι οργανώθηκαν αμέσως. Εκλεισαν τον εθνικό δρόμο, έκαψαν λάστιχα για εφφέ, έβγαλαν πανό κατά των Αμερικανών. Στο όλο θέμα δόθηκε ο γνωστός λαικιστικός τόνος - "Τα σχέδια των Αμερικανών να σκοτώσουν τα παιδιά μας δεν θα περάσουν". Φυσικά η εταιρεία απέσυρε την πρόταση.
..."οικολογίζουμε" βουτηγμένοι στην υπανάπτυξη και την αποβιομηχανοποίηση...
Τι ωραία έκφραση. Θα τη θυμάμαι.
Δίνω ένα ελαφρυντικό στους μονίμως και στα πάντα ανθισταμένους Έλληνες, σ' αυτούς από τους οποίους κάθε προσπάθεια αλλαγής αντιμετωπίζεται με άρνηση, ιδιαίτερα εάν θίγει την προσωπική τους αδράνεια:
Σε ένα κράτος με τόσο υψηλά επίπεδα διαφθοράς είναι δύσκολο να εμπιστευτείς το κατά το δυνατόν αντικειμενικό και αμερόληπτο οποιωνδήποτε αποφάσεων, από οποιουσδήποτε φορείς.
Άλλωστε το φαινόμενο μία πανθομολογουμένως αναγκαία μεταρρύθμιση να ακυρώνεται από αντιδράσεις των άμεσα θιγομένων και τα σπασμένα να καλείται να πληρώσει άλλη ομάδα πληθυσμού χωρίς την απαιτούμενη ικανότητα ή συσπείρωση για αντίδραση, είναι κάτι περισσότερο από σύνηθες στην Ελλάδα. Και, όπως είναι αναμενόμενο, δημιουργεί δυσπιστία για το αγαθό των προθέσεων οποιασδήποτε μεταρρύθμισης.
"Εδώ είναι Βουλγαρία, φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό(;)
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι."
Εκτός από πηγή χρημάτων θα γίνουμε και πηγή έμπνευσης για τους γείτονες...
Άλλη μία διάσταση του θέματος αναφύεται με την παρατήρηση του pensierix:
Προφανέστατα οι "οικολογικές" ευαισθησίες πολλών από αυτούς που θέλουν την μετάθεση των πεδίων βολής είναι ψευδεπίγραφες. Τι σόι οικολογική αντίληψη είναι αυτή που φορτώνει τις αρνητικές συνέπειες της διατήρησης του αξιόμαχου των στρατευμάτων μιας χώρας σε κατοίκους όμορων χωρών;
...Τέλος αξιοσημείωτη είναι μερικές φορές και η προχειρότητα με την οποία τίθενται τέτοια ερωτήματα προς το κοινό.
Όπως θα δείτε στην παραπομπή του post, υπάρχουν τρεις δυνατές απαντήσεις, εκ των οποίων οι (1) και (2) ταυτίζονται κατά λέξη!
Στην πραγματικότητα υπάρχουν λοιπόν δύο δυνατές απαντήσεις και εμένα προσωπικά δεν με καλύπτει καμία. Αναγκαστικά "τσουβαλιάζομαι" στο ΟΧΙ, αλλά καθόλου δεν συμπορεύομαι με την αιτιολόγηση που προβάλλεται. Δεν νομίζω ότι είναι θέμα στρατιωτικών μυστικών που θα αποκαλυφθούν, αλλά μάλλον θέμα αυτάρκειας, εθνικής αξιοπρέπειας και κόστους του εγχειρήματος.
Αγαπητέ Univers, θα εμπιστευόσουν το ελληνικό κράτος ή τις κρατικοδίαιτες εταιρείες για να κατασκευάσουν πυρηνικά εργοστάσια; Εγώ όχι.
Είμαστε ευαισθητούλια πλέον, δεν μπορούμε να ακούμε βολές και λοιπές χυδαιότητες! Να πάνε στους άλλους, τους απολίτιστους, που πουλάνε τις γυναίκες τους! Ου να μου χαθούν!
Η πολεμική αρετή των νεοελλήνων επαφίεται πλέον στα κοινοτικά πακέτα στήριξης των Βρυξελλών. Γιατί δεν κάνει ο στρατός πεδίο βολής στα Ζωνιανά τώρα που έχουν μείνει από δουλειά εκεί πάνω? Για την αεροπορία και το ναυτικό έχω άλλη πρόταση. Να αρχίσουν να βομβαρδίζουν τις βραχονησίδες για να εξαφανιστούν επιτέλους οι γκρίζες ζώνες από το Αιγαίο, να γλυτώσουμε και από τους γείτονες. Τότε θα έχουμε κουμπάρους, ζεμπεκιές και άλλα ωραία πράγματα.
@ λωτοφάγος:
Έχει βάση η δυσπιστία σου (βλ. σχόλιο 8/2/08 17:45), αλλά πρέπει κάποια στιγμή να προχωρήσουμε. Εδώ και μία δεκαπενταετία φαίνεται να υπάρχει μια νεφελώδης συνειδητοποίηση της ανάγκης για μεταρρυθμίσεις. Πλην, κάθε φορά που συγκεκριμενοποιείται κάποια μεταρρύθμιση και προτείνεται συχνά το προφανές - το οποίο ισχύει άλλωστε σε όλο τον πολιτισμένο, με όσα κριτήρια πολιτισμού διαθέτουμε, κόσμο - εγείρονται φωνές, που επικαλούνται την "ελληνική ιδιαιτερότητα". Πρόσφατο παράδειγμα αυτό του ψευδεπίγραφου πανεπιστημιακού ασύλου. Άλλα πιο πεζά παραδείγματα: των αιολικών πάρκων στην Σέριφο ή της χωροθέτησης των ΧΥΤΑ.
.........................
@ vasikos metoxos:
Οι προτάσεις σου θυμίζουν Μάη '68: Η φαντασία στην εξουσία...
Post a Comment