Sunday, June 22, 2008

Συλλαλητήριο κατά της ακρίβειας

...γιατί όχι και λιτανεία;


Βεβαίως δεν πρωτοτυπήσαμε, τουλάχιστον όχι εδώ. Τέτοιου είδους εκδηλώσεις έγιναν παντού στην Γηραιά Ήπειρο. Και δεν εξεπλάγην από την (κατά μαρτυρίες) ισχνή συμμετοχή. Το καπέλωμα τέτοιων κινήσεων είναι άλλωστε δεδομένο. Θες - δε θες, θα προσμετρηθείς στις "προοδευτικές δυνάμεις που σηκώνουν τη γροθιά τους στο κεφάλαιο", θα μπεις και εσύ "στο δρόμο που χάραξε η Ιρλανδία" κτλ. κτλ.

Αλλά και αν δεν φοβάσαι (ή δεν σε ενδιαφέρει, ή το τραβάει ο οργανισμός σου) το καπέλωμα, σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις ενυπάρχει ένας απωθητικός παραλογισμός. Ένα άτοπο, παρόμοιο με αυτό του χωρικού που αγανακτισμένος κάποτε με τη χιονοθύελλα που έπληττε επί ώρες το χωριό του, σήκωσε την καραμπίνα του και πυροβολούσε βρίζοντας τον ουρανό.

Υπάρχει πάρτυ επιχειρηματικών συμφερόντων που προκαλεί και εκμεταλλεύεται το κύμα ανατιμήσεων ώστε να αποκομίσει υπερκέρδη; Πιθανότατα ναι. Σκανδαλίζει άλλωστε το γεγονός ότι το ίδιο ακριβώς προϊόν, της ίδιας ετικέττας, στην Ελλάδα μπορεί να πωλείται πολύ ακριβότερα απ' ότι σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Είναι όμως αυτό η κύρια πηγή του κακού; Εδώ στην Ελλάδα έχουμε την τάση να ερμηνεύουμε τις δυσάρεστες οικονομικές εξελίξεις με τρόπο που να εμπλέκει παραίτητα τα υπερκέρδη κάποιων "ολίγων" σε βάρος των υπολοίπων πολλών, του "λαού" που καταληστεύεται. Ερμηνεία που θα έκανε νύξη και για κέρδη ευρύτερων στρωμάτων του πληθυσμού σε βάρος των υπολοίπων είναι απαγορευμένη από την κυρίαρχη αριστερίζουσα ιδεολογία, η οποία θέλει απαραίτητα τα οικονομικά φαινόμενα να υπακούουν στα διαμορφωμένα της πρότυπα. Εν προκειμένω, αυτό των ελαχίστων ("κεφάλαιο") που απομυζούν τους πολλούς ("λαός").

Μία τέτοια ερμηνεία είναι λοιπόν απαγορευμένο να περιλάβει την ύπαρξη προστατευμένων επαγγελμάτων, η πελατεία και τα κέρδη των οποίων ορίζονται διά νόμων και οι ασκούντες τα οποία μπορούν να παραλύουν την Ελλάδα οψέποτε το επιθυμούν. Αλλά και για χάρη των οποίων η χώρα μας πληρώνει και θα εξακολουθεί να πληρώνει πρόστιμα.

Ούτε είναι βεβαίως δυνατόν σε μία τέτοια ερμηνεία να γίνεται αναφορά σε συνενοχή των πολιτών ως καταναλωτών στους ανατιμητικούς σπασμούς: οι καταναλωτές είναι εν δυνάμει ψηφοφόροι, και είναι "οι πολλοί", άρα "θύματα", ποτέ συνένοχοι.

Όλοι μιλούν για την "πληγή των μεσαζόντων", για τους οποίους προωτο-ακούσαμε πριν 26 χρόνια περίπου, την αλησμόνητη εποχή δόξης του Ανδρέα. Τότε είχαν οι παραγωγοί την ευκαιρία με τους συνεταιρισμούς να διαθέσουν το προϊόν τους στους καταναλωτές πιο άμεσα, με λιγότερες διαμεσολαβήσεις. Θα ήταν αυτό πνοή ζωής για τον παραγωγό και ίσως πιο συμφέρον και για τον καταναλωτή. Οι συνεταιρισμοί όμως έγιναν κέντρα απίστευτης ρεμούλας, οργιώδους κατασπατάλησης χρήματος, ασύλληπτης καταλήστευσης πλούτου. Χιλιάδες υπάλληλοι πλούτισαν, πήραν παχυλούς μισθούς, κάποιοι άνοιξαν παντοπωλεία τα ράφια των οποίων τροφοδοτούνταν δωρεάν και απ' ευθείας από τους γεωργικούς συνεταιρισμούς και μάλιστα με τη χρεωκοπία των τελευταίων συνταξιοδοτήθηκαν κιόλας, πήραν γενναίες αποζημιώσεις ή μετατέθηκαν για αργομισθία (κοινώς λούφα) σε άλλους τομείς της κρατικοποιημένης ελληνικής οικονομίας. Τώρα οι μεσάζοντες (όχι ένας, δύο ή τρεις αλλά εκατοντάδες ή χιλιάδες) αλωνίζουν. Ποιος μας φταίει;

Και μήπως ο πολίτης - "θύμα" δεν είναι αυτός που με την αγοραστική του δύναμη στηρίζει την κυκλοφορία προϊόντων που είναι 30 ή 40 ή 50% ακριβότερα από πρακτικώς ισοδύναμά τους; Ποιος αγοράζει μαργαρίνες με ειδικές ουσίες... προστατευτικές για την καρδιά; Ποιος πληρώνει ειδικούς τύπους γάλακτος, με πρόσθετα, σε τιμές πολύ πάνω από τα άλλα φρέσκα γάλατα (οι τιμές των οποίων είναι ήδη παραφουσκωμένες σε σχέση με άλλα ιδιωτικής ετικέττας); Ποιος αγοράζει τυριά με χαμηλότερα λιπαρά και υψηλότερες τιμές, αντί να φροντίζει να τρώει λιγότερο από το τυρί της σειράς; Ποιος αναζητεί με μανία στα ράφια των supermarkets παριζάκια με αγνό λάδι ελιάς; Ασφαλώς όχι λίγοι, και ασφαλέστατα (θα έχω δίκαιο να υποθέσω) οι περισσότεροι όχι πενόμενοι.

Υπάρχει αναμφισβήτητα μία ιδιομορφία της ελληνικής αγοράς (μικρή αγορά, λίγοι προμηθευτές κλτ.). Υπάρχει, πιστεύω, και ένα πρόβλημα "καταναλωτικής συνείδησης", με καταναλωτές που ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης είναι διατεθειμένοι να αγοράσουν "το καλύτερο", δηλ. το ακριβότερο και είναι ή δηλώνουν "υπεράνω τιμής". Είμαι διατεθειμένος να δεχθώ και άλλες ερμηνείες και νομίζω ότι το λεγόμενο "πρόβλημα της ακρίβειας" είναι πολυπαραγοντικό. Αλλά μέρος της παθογένειας είναι αναμφίβολα το πολύ μαύρο χρήμα που κυκλοφορεί στην Ελλάδα, χρήμα όχι συγκεντρωμένο στα χέρια των ολίγων αλλά διαχεόμενο σε ευρέα πληθυσμιακά στρώματα. Χρήμα που βρίσκεται (μεταξύ άλλων) και σε χέρια δημοσίων υπαλλήλων, υπαγομένων ασφαλώς και αυτών στην κατηγορία των δήθεν "ταλαίπωρων χαμηλόμισθων" για τους οποίους αγωνίζεται η ΑΔΕΔΥ, και οι οποίοι χάρις στην παράνομη συναλλαγή κάνουν κάθε μεσημέρι ταμείο από το (κατά τα άλλα δημόσιο) πόστο τους. Ειδάλλως, με την θεωρία του "εξαθλιωμένου από την ακρίβεια λαού του οποίου η αγοραστική δύναμη εξασθενεί μέρα με τη μέρα", πώς δικαιολογούνται οι (πολλές) αυτοκινητάρες που κυκλοφορούν σε Αθήνα και επαρχία, πώς χτίζονται τα (πολλά) εξοχικά, πώς δημιουργούνται οι προσωπικές περιουσίες με κάμποσα ακίνητα, πώς χρηματοδοτούνται οι διακοπές και οι αποδράσεις (σπάζοντας νέα ρεκόρ κάθε χρόνο, σε πείσμα της θρυλούμενης εξαθλίωσης); Και ποιοι συνεχίζουν να πληρώνουν την πανάκριβη διασκέδαση, οι ολίγοι προνομιούχοι του μεγάλου κεφαλαίου;

Θέλουμε - δεν θέλουμε, πρέπει να παραδεχθούμε ότι στην Ελλάδα έχουμε κάνει την επιλογή μας. Μεταξύ ενός φορολογικού συστήματος που θα συλλέγει πόρους και θα τους μετατρέπει σε παιδεία, υγεία, ουσιώδεις υπηρεσίες και έργα υποδομής και από την άλλη μεριά της ασυδοσίας, η οποία επιτρέπει την διασπάθιση πόρων, την απόκρυψη εισοδημάτων και την ανάλωση των κοινοτικών ενισχύσεων σε ανούσια έργα με σκοπό τον πλουτισμό ημετέρων και λοιπών επιτηδείων, έχουμε επιλέξει το δεύτερο. Χρήμα λοιπόν κυκλοφορεί πολύ, στα χέρια αν όχι των πολλών, τουλάχιστον όχι των ολίγων και είναι χρώματος μαύρου. Είναι χρήμα που τις περισσότερες φορές δεν έχει δουλευτεί και δεν έχει φορολογηθεί, και δοθέντος και του οίστρου ευδαιμονισμού που έχει κατακυριεύσει την ελληνική κοινωνία, ρίχνεται με ευκολία στην κατανάλωση (κατανάλωση ως επί το πλείστον είτε εισαγομένων προϊόντων είτε υπηρεσιών διασκέδασης) και συμμετέχει αποφασιστικά στο κύμα των ανατιμήσεων.

16 comments:

athinovio said...

ναι, το συλλογικό υποσυνείδητο του έλληνα μοιάζει με αυτό που περιγράφεις.
διαφωτιστική η ανάλυσή σου.

Univers said...

Ένα παραλειπόμενο από τα πολλά, που δείχνει την διάθεση πολλών συμπολιτών μας να εντάξουν εαυτούς στην κατηγορία των "θυμάτων":

Ρεπορτάζ για την ακρίβεια, με τον ρεπόρτερ σε αποβάθρα αναχωρήσεως από το λιμάνι του Πειραιά, στην πρόσφατη έξοδο του τριημέρου του Αγ. Πνεύματος. Πλήθος μέγα.

Ρωτάται επιβάτης για την γνώμη του για τα ναύλα και απαντά:
- Πανάκριβα, μας έφαγε η ακρίβεια!

Και στην παρατήρηση του ρεπόρτερ ότι παρ' όλα ταύτα δεν σκέφτηκε να στερηθεί την τριήμερη έξοδο και μάλιστα σε μακρινό προορισμό, έχρεται η απάντηση:
- Ε!, τι να κάνουμε, θα κόψουμε από άλλα!

Locus Publicus said...

Το ειδικό ελληνικό κράμα που αναφέρεις univers(μαύρο χρήμα σε πολλούς, αριστερίστικος λαικισμός, ροπή πρός άκρατο ευδαμονισμό, και μια μικρή αγορά), συνθέτουν την πραγματικότητα. Οπως ακριβώς τα λές. Τα πρότυπα της ζωής που παράγονται, απο την πολιτική, την τηλεόραση, την εργασία, το μόνο που δεν περιέχουν είναι αναφορά στην τίμια και παραγωγική εργασία.

Πολλοί μάλιστα λίγοι ενδιαφέρονται να μάθουν τον πραγματικό "δρόμο που χάραξε η Ιρλανδία", το πραγματικό μοντέλο που συνειδητά επέλεξε να εφαρμόσει, και που μέσα σε λίγα χρόνια την έκανε απο φτωχή σε πλούσια χώρα. Εχουμε επιλεκτική μνήμη.

Θα επανέλθω για συζήτηση, να υπενθυμίσω μόνον πως η χώρα βρίσκεται πλέον για δύο και βάλε χρόνια σε συνεχή σκάνδαλα.

Odysseas said...

Πολύ μου άρεσε αυτό! Να κάνουμε μια λιτανεία, όπως στις αρχές της δεκαετίας του 1990 με τις βροχές! Κάναμε λιτανείες και έβρεξε!!

ΥΓ: Το ότι το θέμα της ακρίβειας είναι πανευρωπαϊκό, αν όχι παγκόσμιο δεν απασχολεί κανέναν? Μήπως φταίει και κάτι άλλο??

squarelogic said...

Σφαιρική και όπως πάντα εύστοχη ανάλυση του φαινομένου.
Πολυ σωστο αυτό που έγραψες για τα κλειστά επαγγέλματα:αναφέρω μερικές τυπικές τιμές της αγοράς για την απόκτηση "άδειας"
-ταξί 200.000 ευρω
-φορτηγου ΔΧ 1-2 εκατομ.
-φαρμακείου 400-500χιλ
-συμβολαιογραφείου άγνωστο.
Αντί λοιπόν ν'απελευθερώσουν αυτά τα επαγγέλματα,και ν'αφαιρέσουν την άνευ λόγου υποχρεωτική μεσολάβηση άλλων με ποσοστιαία επί του αντικειμένου αμοιβή(πχ.δικηγοροι),οι πολιτικοί επιτρέπουν την διαιώνιση αυτών των καρτέλ έιτε γιατί εχουν συμφέροντα οιίδιοι,είτε διότι η παροχή των σχετικών αδειών αποτελεί ενα πολύ ισχυρό διαπραγματευτικό ατού στις σχέσεις εξάρτησης με τους ψηφοφόρους.
Να προσθέσω επίσης την πυροδότηση της ακρίβειας που προκαλεί ο ευρυτερος δημοσιος τομέας την ίδια ώρα που κάνει ανέξοδη αριστερη ρητορική κατά των εταιρικών τρωκτικών,με την διαρκή αύξηση δημοτικών τελών και φόρων,τις αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ(ως ενα βαθμό αναπόφευκτες,αλλά ο προεδρος της ζητά συνεχως καινούριες...ώστε να συμφέρει τους ιδιώτες η επένδυση σ'ενεργοπαραγωγικες επενδυσεις!),το κρυφό κόστος της διαφθοράς των ελεγκτικών μηχανισμών του...
Ειλικρινά δεν ξέρω πως θα μπορούσε να μαζευτεί η κατάσταση δεδομένου οτι και διεθνεις κολοσσοί που δραστηριοποιούνται στο"φτηνό," κομάτι της αγοράς(πχ.ΛΙΝΤΛ,ΙΚΕΑ)έχουν εδώ ακριβότερες τιμές για τα ίδια προιοντα εν μέρει γιατί τους παίρνει και εν μέρει γιατί αλλιώς τα προιόντα τους θα είχαν πρόβλημα αξιοπιστίας στη συνείδηση του εθισμένου στο "οτι πληρώσεις παίρνεις" ελληνα καταναλωτη.

Unknown said...

Univers
Ο δρόμος που χάραξε η Ιρλανδία (με διαφορά μόλις λίγων χιλιάδων ψήφων (στα 450.000.000 περίπου κατοίκων χωρών της Ε.Ε.)οφείλεται στον φόβο των Ιρλανδών καθολικών. Πιστεύουν ότι με την Συνθήκη της Λισσαβώνας ανοίγει ο δρόμος νομιμοποιήσεως των αμβλώσεων στην χώρα τους!
Αυτόν τον δρόμο μας ζητούν οι ελάχιστοι διαδηλωτές να ακολουθήσουμε;
Squarelogic
Οι Συμβολαιογάφοι δεν αγοράζουν την άδειά τους. Την παίρνουν με (καλές ή κακές) εξετάσεις. Το καθεστώς των Συμβολαιογράφων είναι το ίδιο σε όλη την Ευρώπη, με την εξαίρεση του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο Συμ/φος έχει "στρογγυλή" σφραγίδα (με εθνόσημο). Είναι δηλαδή η Πολιτεία. Νομίζετε ότι μπορεί να δίνεται σε οποιονδήποτε το επιθυμεί μιά τέτοια σφραγίδα με τους προφανείς κινδύνους στις συναλλαγές;
Θα διαπιστώσω όμως και τα εξής:
1ο Οι αναλογικές αμοιβές των Συμβολαιογράφων είναι πράγματι υψηλές.
2ο Η επιστημονική αρτιότης μερικών Ελλήνων Συμβολαιογράφων laisse a desirer!! Πράγματι μερικοί από αυτούς είναι επικίνδυνοι είτε λόγω αγνοίας είτε λόγω της πολυπλόκου Ελληνικής νομοθεσίας είτε και για άλλους λόγους.. Κυρίως στην επαρχία και κυρίως σε εφαρμογή της νομοθεσίας περί χωριστής ιδιοκτησίας..
3ο Μερικοί Συμβολαιογράφοι φορτώνουν τους συναλλασσομένους με διεκπεραίωση εργασιών που τους ανήκουν. Πχ διεκπεραίωση των φορολογικών κλπ διαδικασιών, μεταγραφή κλπ.
Τους δικηγόρους βεβαίως δεν μου επιτρέπεται να σχολιάσω λόγω επαγγέλματος. Ας μου επιτραπούν όμως ωρισμένες σκέψεις.
Και εδώ παρατηρείται μάλλον συχνά άγνοια καθώς και μερικά άλλα αποδοκιμαστέα φαινόμενα.. Αναμενόμενο. Όσοι, μετά από τις αστείες πανελλαδικές εξετάσεις που βασίζονται στην αποστήθιση, μπαίνουν στις Νομικές Σχολές παίρνουν και πτυχίο Νομικής..'Οσοι πτυχιούχοι Νομικής δίνουν εξετάσεις γίνονται και δικηγόροι..(Στον Δικηγορικό Σύλλογο όμως των Παρισίων η αναλογία των εξεταζομένων και των επιτυγχανόντων είναι συνήθως 4:1).
Η υποχρεωτική παράσταση δικηγόρων στα συμβόλαια μεταβιβάσεως ακινήτων (πάνω από ωρισμένο ύψος αντικειμενικής αξίας, στην επαρχία το ύψος αυτό είναι απαράδεκτα χαμηλό, όχι στις γονικές παροχές) μπορεί να δικαιολογηθεί. Η αγορά ακινήτου στην Ελλάδα είναι, δυστυχώς, λόγω του πολυπλόκου θεσμικού πλαισίου και των ιδιοτήτων που χαρακτηρίζουν την Ελληνική Κοινωνία (καταπατήσεις ξένων και κυρίως κρατικών ιδιοκτησιών) συχνά ενέργεια ριψοκίνδυνη.
Χωρίς δικηγόρο υπαρχει η πιθανότης ο αγοραστής να πέσει στον λάκκο των λεόντων..
Άλλωστε τα σπίτια δεν τα χτίζουν όσοι επιθυμούν αλλά μόνον αδειούχοι Μηχανικοί.
Τις εγχειρήσεις τις κάνουν μόνον διπλωματούχοι ιατροί κλπ κλπ

squarelogic said...

Ωχ,Χρίστο,μου διέφυγε οτι θα "θιγόσασταν" εσείς!
Η ένσταση μου δεν είναι τόσο στην υποχρεωτική παρουσία δικηγόρου όσο στην αμοιβή με ποσοστό επί της αξίας του αντικειμένου.Δηλ.αν υποθέσουμε οτι ενας δικηγόρος κανει ακριβως τον ίδιο κοπο για τον έλεγχο τίτλων.γιατί στο ακινητο των 100 χιλ να παιρνει αμοιβη 1500 και στο ακινητο του 1 εκατομ. 15 χιλ?Φαντάζεστε να ζητά αμοιβή για την εγχείρηση ποσοστό επί της περιουσίας του ασθενούς?(εξαίρεση οι μαιευτήρες που έχουν καταφέρει ν'αλλάζει η αμοιβή τους ανάλογα με την θέση εισαγωγής της επιτόκου!)
Εάν υπήρχε ελέυθερος ανταγωνισμός των τιμών,οπωσδήποτε οι αμοιβές θα εκλογικεύονταν,όσο κι αν αυτό ίσως να μην σας συμφέρει προσωπικά.
Για τους συμβολαιογράφους εκείνο που γνώριζα είναι οτι ενας νεοεισερχόμενος πρέπει να βρει κάποιον παλιόν προς σύνταξη ο οποίος θα του μεταβιβάσει το αρχείο (και την άδεια?)του.Δεν γνώριζα αν αυτή η μεταβίβαση γινοταν με καποιο οικονομικό αντάλλαγμα ή με όρους προσωπικης γνωριμίας,και γι'αυτο δεν έγραψα ποσά.Αν κάνω λάθος παρακαλώ διορθώστε με

Unknown said...

Squarelogic
Προς Θεού! Δεν εθίγην! Γιατί άλλωστε; Και η δική μου στάση είναι κριτική.
Όσο αφορά πρώτα την αμοιβή του δικηγόρου με ποσοστό επί της αξίας του αντικειμένου.
Κατ΄ αρχήν ο νομoθέτης επειδίωξε κάποιο σύστημα αντικειμενικό. Πχ σε χρονοχρέωση του πελάτη δεν θα ήταν εφικτός ο έλεγχος της ακριβείας της χρονοχρεώσεως. (Το ίδιο συμβαίνει και με το σύστημα της φορολογήσεως των ακινήτων επί τη βάσει της αντικειμενικής αξίας τους). Η δικηγορική αμοιβή αναλόγως με την αξία του μεταβιβαζομένου και με προοδευτική μείωση της κλίμακος εμένα τουλάχιστον μου φαίνεται πιο αντικειμενικό σύστημα. Δεν παύει βεβαίως και αυτό να είναι αυθαίρετο. Συνήθως όμως (συνηθέστατα θα έλεγα) μία μεγάλου αντικειμένου υπόθεση χρειάζεται περισσότερο χρόνο και δυσχέρεια απασχολήσεως. Δεν σημαίνει επίσης αναγκαίως ότι αυτός που αγοράζει ή μεταβιβάζει ακίνητο μικρής αξίας είναι και μικρών οικονομικών δυνατοτήτων.
Για να γίνει πιο κατανοητή η περίπτωση πρέπει αν δούμε και την κλίμακα των αμοιβών των δικηγόρων. Η κλίμακα αμοιβών είναι αναλογική και προοδευτικώς μειώνεται. Αρχίζει με 1% επί της αντικειμενικής αξίας σε συμβόλαια μέχρι 44.020 €. Από 44.021 € και μέχρις 1.467.351 € το ποσοστό γίνεται 0,5%. Και ύστερα από διαδοχικές μειώσεις συνεχίζει με 0,01% επί της αντικειμενικής αξίας για συμβόλαια πέραν των 58.694.057 €. Επομένως λαμβάνεται υπ’ όψιν και η μειούμενη αντιστοιχία δυσχερείας προς αμοιβή. Στην πραγματικότητα, αν και απαγορεύεται από τον νόμο, πολλές φορές (κυρίως οι δικηγόροι των πωλητών), κάνουν εκπτώσεις. Να θεσπισθεί όμως πλήρης ελευθερία (χωρίς κατώτατα όρια) στον καθορισμό των δικηγορικών αμοιβών, των ιατρικών αμοιβών, των τιμών των φαρμάκων, των αμοιβών των μηχανικών κλπ, όπως ζητούν μερικοί νεοφιλελεύθεροι το βρίσκω επικίνδυνο για την κοινωνία.. Γιατί τότε να μην καταργηθούν και κατώτατα όρια αμοιβών των συλλογικών συμβάσεων εργασίας τότε;
Συνεχίζω μετά την παρένθεση περί απολύτου ελευθερίας καθορισμού των αμοιβών.
Ο χειρούργος βεβαίως κανονικά παίρνει την ίδια αμοιβή για την αφαίρεση οποιασδήποτε σκωληκοειδούς απόφυσης, είτε αυτή είναι μεγάλη! είτε είναι μικρή! επειδή η εργασία είναι η ίδια!!!. (Αλλά και εδώ η περιουσιακή ικανότης του ασθενούς λαμβάνεται υπ’ όψιν στον καθορισμό της αμοιβής!!). Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα της ποικιλίας των ιατρικών αμοιβών επί παρθενορραφών πχ σας παραπέμπω στην συζήτηση που έγινε προσφάτως σε πρόσφατο (17.6.2008) κείμενο του Αθεόφοβου.
Και μετά τους παρθενοράφτες οι μεσίτες!! (Και οι παρθενοράφτες μεσίτες είναι. Μεσίτες γάμου στον Μουσουλμανικό κόσμο!!).
Η αμοιβή του κτηματομεσίτου είναι 4% επί της πραγματικής (συμφωνηθείσης) αξίας της μεταβιβάσεως (2%+2%) και για τα δύο μέρη απεριορίστως ποσού. Συνήθως η αγοραία αξία είναι διπλασία τουλάχιστον της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου.
Η αμοιβή των Συμ/φων είναι 1,4% επί της αναγραφομένης αντικειμενικής αξίας του ακινήτου, απεριορίστως ποσού. Οι Συμ/φοι πλην της αναλογικής αυτής αμοιβής εισπράττουν επί πλέον και άλλα δικαιώματα όπως πχ αμοιβή ανά φύλλο για το πρωτότυπο και τα αντίγραφα του συμβολαίου.
Μεταβίβαση θέσεως Συμ/φου δεν επιτρέπεται. Μεταβίβαση αρχείου μετά την συνταξιοδότηση επιτρέπεται μόνον εάν ο αποκτών είναι Συμ/φος στην ίδια Περιφέρεια και ταυτοχρόνως τέκνο του μεταβιβάζοντος το αρχείο.
Πλήρης ελευθερία στην επιλογή του επαγγέλματος του Συμ/φου δεν νοείται. Σκεφθείτε ο Συμ/φος στον οποίο έχετε κάνει τα συμβόλαιά σας , οι γονείς σας τις διαθήκες τους κλπ κλπ και ο οποίος έχει τα πρωτότυπα να αλλάζει επάγγελμα (αν φυτοζωεί ως Συμ/φος) και εσείς να ψάχνετε να βρείτε τα συμβόλαιά σας.. Και εδώ οι νεοφιλελεύθεροι αστοχούν..

Univers said...

Πάντως και για την αγορά ή μεταβίβαση ενός ακινήτου απ' ό,τι ξέρω μεσολαβούν υποχρεωτικά δικηγόροι.

Όταν αγοράσαμε ένα διαμέρισμα στην Αθήνα χρειάστηκε να υπολογίσουμε και τις αμοιβές δύο (αν θυμάμαι καλά) δικηγόρων. Τους οποίους δικηγόρους ουδέποτε είδαμε και είμαι απολύτως βέβαιος ότι τίποτε το άξιο λόγου δεν έκαναν που να δικαιολογεί την συμμετοχή τους (άλλωστε, αν θυμάμαι καλά, σε εμάς που είμασταν άπραγοι περί τις μεταβιβάσεις ακινήτων, τους δικηγόρους μάς τους καθόρισε ο συμβολαιογράφος, ως τυπικό μέρος της διαδικασίας). Στην πραγματικότητα καθόλου δεν ασχολήθηκαν με την ουσία της υπόθεσης και ουδεμία ενημέρωση μας παρήχαν για ορισμένα "ακανθώδη" ζητήματα του εν λόγω διαμερίσματος, όπως το ό,τι υπήρχαν ύποπτες και βλαπτικές για τα συμφέροντά μας παράγραφοι στον κανονισμό οριζοντίου ιδιοκτησίας που καθόριζαν τις χρήσεις χώρων στο ύψος της πυλωτής, και πολλά άλλα.

Πάντως επιμένω ότι η ακρίβεια στην Ελάδα είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα του αφορολόγητου χρήματος που κυκλοφορεί, μεγάλο μέρος του οποίου - πέραν από το γεγονός ότι δεν έχει φορολογηθεί - έχει βγει και χωρίς ιδιαίτερο κόπο, αβίαστα.

Όσο για "τον δρόμο που χάραξε η Ιρλανδία" συμφωνώ με τα σχόλιά σας. Σημασία για τους περισσότερους εδώ επιχαίροντες δεν έχει το περιεχόμενο της άρνησης, τα αίτια κτλ. αλλά ότι "αντιστάθηκαν, δεν υπάκουσαν". Και αυτό πανηγυρίζουν.

Απορών και Εξιστάμενος said...

Οχι απόλυτα μέσα στο θέμα σας αλλά από τα νιάτα μου με τρώει ένα ερώτημα:
-Πως ορίζεται η "κερδοσκοπία";
Αν δηλαδή κάποιος κερδίζει με περιθώριο, ας πούμε 10 %, είναι απλώς "έμπορος" αλλά αν κερδίζει με 35 % είναι κερδοσκόπος;
Βοηθείστε με παρακαλώ, στας δυσμάς του βίου μου, να καταλάβω τη διαφορά!
Αν ΕΓΩ κερδίζω 35 % είμαι αποδεκτός αλλά αν εσείς κερδίζετε 35 % είσθε κερδοσκόπος;
Χρειάζεται, νομίζω, να ορίσουμε γιατί μιλάμε...

Univers said...

Η αγορά κινείται από κερδοσκόπους. Κερδοσκόπους παραγωγούς, κερδοσκόπους μεσάζοντες, κερδοσκόπους πωλητές. Όλοι σκοπούν στο κέρδος. "Ζημιοσκόποι" δεν υπάρχουν, και αν υπήρχαν θα εξαφανιζόντουσαν ταχύτατα!

Μάλλον αυτό που πρέπει να επιδιωχθεί από μέρους των καταναλωτών είναι να είναι και αυτοί περισσότερο "κερδοσκόποι", να σκέφτονται το συμφέρον τους και να το επιδιώκουν και όχι να περιμένουν από το κράτος να βάλει όλη την αγορά στη διατίμηση. Αλλά εκεί παρεμβαίνει και το εύκολο και μαύρο χρήμα που ανέφερα. Αν κυκλοφορεί πολύ και ξοδεύεται χωρίς πολλές σκέψεις, είναι πιο δύσκολο να συγκρατηθούν οι τιμές από όσους σκέφτονται και επιλέγουν προϊόντα με φειδώ και μετά από συγκρίσεις.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι το κράτος πρέπει να παραιτηθεί του ελεγκτικού του ρόλου. Π.χ., δεν είναι αποδεκτό συστηματικά οι μεσάζοντες να βάζουν τους παραγωγούς να υπογράφουν τιμολόγια σε πλασματικά υψηλές τιμές αγοράς, για να αυξήσουν οι πρώτοι το περιθώριο κέρδους, ρίχνοντας το προϊόν σε υψηλότερες τιμές λιανικής, με βάσει τις διατάξεις περί νομίμου περιθωρίου κέρδους. Δεν είναι επιτρεπτό το κράτος να είναι απλός θεατής σε αυτές τις καταστάσεις, όπως είναι θεατής και σε πολλές άλλες εδώ στην Ελλάδα, στις οποίες θα έπρεπε να παρεμβαίνει.

Unknown said...

Unicers
Πράγματι σε κάθε συμβόλαιο αγοράς ακινήτου (πάνω από ορισμένη αξία) παρίστανται δύο δικηγόροι. Ένας για τους αγοραστές και ένας για τους πωλητές.(Όχι όμως σε συμβόλαια γονικών παροχών. Για τις υπηρεσίες που προσφέρουν και για τον λόγο της παραστάσεώς τους αναφέρομαι σε όσα ήδη έγραψα σε προηγούμενο σχόλιο μου. Στην συγκεκριμενη περίπτωση, αν κατάλαβα καλά, δεν παρέστησαν καν στο συμβόλαιο. Έπραξαν κακώς. Μπορούσατε να αξιώσετε την παράστασή τους. Πάντως ελπίζω τουλάχιστον ότι ο δικηγόρος των αγοραστών θα είχε κάνει στο αρμόδιο Υπ/κείο έλεγχο τίτλων.

Unknown said...

Univers
Νομίζω ότι η Ελληνική κοινωνία δεν είναι άμοιρη ευθυνών.
Διάβασα ότι η μόνη από τις χώρες του ΟΟΣΑ στην οποία δεν παρατηρήθηκε μείωση στην κατανάλωση υγρών καυσίμων παρά την μεγάλη αύξηση της τιμής τους είναι η Ελλάδα.
Αυτό τι άλλο σημαίνει εκτός του ότι είμαστε κόπανοι και με χαμηλό IQ;

Univers said...

@ χριστοσ βαρδακασ:

Πράγματι, έλεγχος τίτλων έγινε. Αλλά, διάβολε, αυτό δεν θα έπρεπε να είναι μία διαδικασία που εξασφαλίζεται με απ' ευθείας καταφυγή των ενδιαφερομένων στο υποθηκοφυλακείο; Λογικά, σε μία μηχανοργανωμένη τέτοια υπηρεσία θα μπορούσε ο ενδιαφερόμενος να μάθει αν το ακίνητο το οποίο θέλει να αγοράσει πράγματι ανήκει στον φερόμενο ως πωλητή. Τέλος πάντων. Ίσως και παγκοσμίως να γίνεται έτσι, δηλ. να είναι παντού θεσμοθετημένος ο ρόλος του δικηγόρου σε αυτό το στάδιο.

Όσο για τα καύσιμα και την συνάρτηση της κατανάλωσής τους από την τιμή, θα επιμείνω και πάλι ότι οι Έλληνες καταναλώνουν (και καύσιμα) με αέρα μαύρου χρήματος. Βέβαια είναι και η νοοτροπία του "large" τύπου, που δεν λογαριάζει τιμές και ξοδεύει σαν πλούσιος. Βάλτε τώρα και τον τρίτο παράγοντα, την λατρεία του νεοέλληνα για τα τετράτροχα και την εξάρτηση από αυτά και νομίζω έχετε μια εξήγηση του φαινομένου.

Α, και μία τέταρτη εξήγηση. Πολλοί Έλληνες, με την φούσκα των ακινήτων, φούσκα που εν πολλοίς δημιούργησε το δανεισμένο χρήμα των τραπεζών, αισθάνονται πλούσιοι, αναλογιζόμενοι την συνεχή αύξηση της τρέχουσας αξίας των ακινήτων τους. Υπάρχει βέβαια και μία δεύτερη συνιστώσα που δημιουργεί αύξηση των ακίνητων περιουσιών και είναι η επί δεκαετίες συστηματική ατιμώρητη καταπάτηση της δημόσιας περιουσίας και η σταδιακή επέκταση των ιδιωτικών εκτάσεων σε βάρος της. Επέκταση για την οποία οι επωφελούμενοι καταβάλλουν ελάχιστα πρόστιμα στο κράτος εν σχέσει με την αξία της περιουσίας που οικειοποιούνται, ιδιαιτέρως μετά τον πολλαπλασιασμό της, που ακολουθεί την de facto ή και de jure νομιμοποίησή της.

Univers said...

@ odysseas:

Καθένας (πιθανώς και εμείς) βλέπει στην ακρίβεια αυτό που θέλει να δει. Ο ερμηνείες βασίζονται σε αντιλήψεις και κοσμοθεωρείες και το φαινόμενο της ακρίβειας θεωρείται ως θρίαμβος αυτών των κοσμοθερειών.

Πάντως διαχρονικώς μιλάμε για ακρίβεια εδώ στην Ελλάδα και για χειροτέρευση του επιπέδου ζωής. Και αν το δούμε από απόσταση, μοιάζει γελοίο, αφού το επίπεδο ζωής βελτιώνεται διαρκώς - τουλάχιστον για τους περισσότερους. Σήμερα στην Αθήνα σκοντάφτεις στα πολυτελή αυτοκίνητα. Πού οι σακαράκες του '70...

Unknown said...

Univers
Είναι ανέφικτος ο έλεγχος τίτλων εντός μάλιστα του υφισταμένου πολυσχιδούς θεσμικού πλαισίου (θα αλλάξει κάπως με το κτηματολόγιο) σε μη εξειδικευμένο δικηγόρο. Δυστυχώς.