Φωτογραφία από τον Τιτάνα
Το άκουσα και δεν πίστευα στ' αυτιά μου.
Η Άννα Διαμαντοπούλου δήλωσε ότι "πρέπει να κατανοήσουμε πως μέρος του μηχανισμού γένεσης της οικονομικής κρίσης είναι ο υπερκαταναλωτισμός που μας έχει καταλάβει". Είπε και άλλα, για τα πολυτελή SUV που αγοράστηκαν μαζικά, από έχοντες και μη έχοντες, για τη ζωή μικροεισοδηματιών με στυλ και έξοδα Κολωνακιωτών. Τα είπε περίπου έτσι, αν και δεν μπόρεσα να βρω μέχρι τώρα πουθενά καταγεγραμμένες τις πρόσφατες δηλώσεις της, ώστε να σας παραπέμψω σε αυτές.
Μάλιστα. Είναι η πρώτη φορά που Έλληνας βουλευτής ενταγμένος σε πολιτικό κόμμα αποτολμά να δείξει με το δάκτυλο τον πολίτη ως συνυπεύθυνο της οικονομικής κρίσης που μας ταλανίζει. Πάντες οι υπόλοιποι δείχνουν τους μεγαλοτραπεζίτες και τα φιλόδοξα στελέχη των τραπεζών (του συρμού η έκφραση golden boys). Λες και αν δεν ήταν αυτοί θα έφθαναν τα χρήματα των Ελλήνων καταθετών για να χτίζουν σπίτια σε καλά προάστια και να καλοζωΐζονται με δανεικά εκατομμύρια συμπολίτες μας. Λες και βρέθηκε η μηχανή που παράγει ευμάρεια από το μηδέν.
Προσέξτε (όσοι έχετε διάθεση να αντικρύσετε κατάματα την θλιβερή πραγματικότητα) πώς παρασιωπάται στις συζητήσεις στα ΜΜΕ ο (κατ' εμέ) πυρήνας της ελληνικής διάστασης της κρίσης: Οι τράπεζες δανείζονταν για χρόνια χρήμα από το εξωτερικό για να ικανοποιήσουν την εγχώρια ζήτηση σε δάνεια, γιατί (ασφαλώς) το χρήμα των Ελλήνων καταθετών δεν έφτανε ούτε κατά διάνοια. Όταν αναφέρεται αυτό το θεμελιώδες στοιχείο (που έπρεπε να είναι κεντρικός άξονας προβληματισμού) από καλόπιστο ομιλητή, οι πάντες το αντιπαρέρχονται με συνοπτικές διαδικασίες. Είναι προφανές ότι ενοχλεί τον τηλεθεατή (αλλά και τον αναγνώστη, αφού ούτε στις εφημερίδες αυτό το στοιχείο βλέπει το φως) η θλιβερή διαπίστωση ότι ζούμε με δανεικά. Γιατί η συνεπαγωγή είναι τότε προφανής: πρέπει να περιοριστεί η καλοπέραση, να χαλιναγωγηθούν οι ακατάσχετες επιθυμίες για κατανάλωση (ως επί το πλείστον εισαγομένων προϊόντων), να γίνει μια στοιχειώδης προσπάθεια ισοσκελισμού του συντριπτικά ελλειμματικού εμπορικού ισοζυγίου.
Αλλά αυτό βέβαια απαγορεύεται διά ροπάλου. Πώς να αποπειραθείς να πυροδοτήσεις περίσκεψη, "δημιουργική" απελπισία, ανησυχία που να γεννά προβληματισμό και να παρακινεί σε ανάληψη ενεργειών, σε ένα λαό που εθίστηκε να ζει σε πελάγη άλογης ευτυχίας, σε ένα λαό που όταν ακούει κάτι δυσοίωνο επιστρατεύει αυτομάτως τις φθηνές, κάλπικες ψευδεπιστημονικές θεωρίες περί "αρνητικής ενέργειας" και "αρνητικής ψυχολογίας";
Άλλωστε και αν πράγματι κάτι εδώ δεν πάει καλά, φταίνε πάντα κάποιοι άλλοι: Εν προκειμένω οι τραπεζίτες, οι golden boys, ο ανάλγητος νεοφιλελευθερισμός. Εισαγόμενα τα προϊόντα που καταναλώνουμε, εισαγόμενη και η προβληματική μας. Και ασφαλώς κύρια υπεύθυνη, η πηγή όλων αυτών των δεινών, οι ΗΠΑ (εξ ου και από κει περιμένουμε την αλλαγή και τη σωτηρία). Και ποτέ μα ποτέ εμείς.
Η Άννα Διαμαντοπούλου δήλωσε ότι "πρέπει να κατανοήσουμε πως μέρος του μηχανισμού γένεσης της οικονομικής κρίσης είναι ο υπερκαταναλωτισμός που μας έχει καταλάβει". Είπε και άλλα, για τα πολυτελή SUV που αγοράστηκαν μαζικά, από έχοντες και μη έχοντες, για τη ζωή μικροεισοδηματιών με στυλ και έξοδα Κολωνακιωτών. Τα είπε περίπου έτσι, αν και δεν μπόρεσα να βρω μέχρι τώρα πουθενά καταγεγραμμένες τις πρόσφατες δηλώσεις της, ώστε να σας παραπέμψω σε αυτές.
Μάλιστα. Είναι η πρώτη φορά που Έλληνας βουλευτής ενταγμένος σε πολιτικό κόμμα αποτολμά να δείξει με το δάκτυλο τον πολίτη ως συνυπεύθυνο της οικονομικής κρίσης που μας ταλανίζει. Πάντες οι υπόλοιποι δείχνουν τους μεγαλοτραπεζίτες και τα φιλόδοξα στελέχη των τραπεζών (του συρμού η έκφραση golden boys). Λες και αν δεν ήταν αυτοί θα έφθαναν τα χρήματα των Ελλήνων καταθετών για να χτίζουν σπίτια σε καλά προάστια και να καλοζωΐζονται με δανεικά εκατομμύρια συμπολίτες μας. Λες και βρέθηκε η μηχανή που παράγει ευμάρεια από το μηδέν.
Προσέξτε (όσοι έχετε διάθεση να αντικρύσετε κατάματα την θλιβερή πραγματικότητα) πώς παρασιωπάται στις συζητήσεις στα ΜΜΕ ο (κατ' εμέ) πυρήνας της ελληνικής διάστασης της κρίσης: Οι τράπεζες δανείζονταν για χρόνια χρήμα από το εξωτερικό για να ικανοποιήσουν την εγχώρια ζήτηση σε δάνεια, γιατί (ασφαλώς) το χρήμα των Ελλήνων καταθετών δεν έφτανε ούτε κατά διάνοια. Όταν αναφέρεται αυτό το θεμελιώδες στοιχείο (που έπρεπε να είναι κεντρικός άξονας προβληματισμού) από καλόπιστο ομιλητή, οι πάντες το αντιπαρέρχονται με συνοπτικές διαδικασίες. Είναι προφανές ότι ενοχλεί τον τηλεθεατή (αλλά και τον αναγνώστη, αφού ούτε στις εφημερίδες αυτό το στοιχείο βλέπει το φως) η θλιβερή διαπίστωση ότι ζούμε με δανεικά. Γιατί η συνεπαγωγή είναι τότε προφανής: πρέπει να περιοριστεί η καλοπέραση, να χαλιναγωγηθούν οι ακατάσχετες επιθυμίες για κατανάλωση (ως επί το πλείστον εισαγομένων προϊόντων), να γίνει μια στοιχειώδης προσπάθεια ισοσκελισμού του συντριπτικά ελλειμματικού εμπορικού ισοζυγίου.
Αλλά αυτό βέβαια απαγορεύεται διά ροπάλου. Πώς να αποπειραθείς να πυροδοτήσεις περίσκεψη, "δημιουργική" απελπισία, ανησυχία που να γεννά προβληματισμό και να παρακινεί σε ανάληψη ενεργειών, σε ένα λαό που εθίστηκε να ζει σε πελάγη άλογης ευτυχίας, σε ένα λαό που όταν ακούει κάτι δυσοίωνο επιστρατεύει αυτομάτως τις φθηνές, κάλπικες ψευδεπιστημονικές θεωρίες περί "αρνητικής ενέργειας" και "αρνητικής ψυχολογίας";
Άλλωστε και αν πράγματι κάτι εδώ δεν πάει καλά, φταίνε πάντα κάποιοι άλλοι: Εν προκειμένω οι τραπεζίτες, οι golden boys, ο ανάλγητος νεοφιλελευθερισμός. Εισαγόμενα τα προϊόντα που καταναλώνουμε, εισαγόμενη και η προβληματική μας. Και ασφαλώς κύρια υπεύθυνη, η πηγή όλων αυτών των δεινών, οι ΗΠΑ (εξ ου και από κει περιμένουμε την αλλαγή και τη σωτηρία). Και ποτέ μα ποτέ εμείς.
Γι αυτό και λίγους φαίνεται να απασχολεί αν η στήριξη που παρέχεται από το κράτος στις τράπεζες θα χρησιμοποιηθεί ως μοχλός αύξησης της εγχώριας παραγωγικότητας ή αν θα καταλήξει απλώς να αμβλύνει χρέη ιδιωτών από δάνεια (αν δεν τροφοδοτήσει νέο φαύλο κύκλο καταναλωτικού υπερδανεισμού). Οι περισσότεροι, φοβάμαι, εύχονται και εκλιπαρούν για το δεύτερο...
Σιγά - θα σκεφτείτε - τι είπε η Διαμαντοπούλου. Αλλά δεν είναι κατά την γνώμη μου και αμελητέα ποσότης. Σε μια χώρα που ξέμεινε από Προμηθείς, ευπρόσδεκτοι είναι έστω και οι Επιμηθείς...
Σιγά - θα σκεφτείτε - τι είπε η Διαμαντοπούλου. Αλλά δεν είναι κατά την γνώμη μου και αμελητέα ποσότης. Σε μια χώρα που ξέμεινε από Προμηθείς, ευπρόσδεκτοι είναι έστω και οι Επιμηθείς...
12 comments:
Δεν γνωρίζω την κ. Διαμαντοπούλου προσωπικώς.
Στις φωτογραφίες της και στα κανάλια θαυμάζω με πόσο κομψά και πόσο ακριβά ρούχα είναι ντυμένη. Σπανίως εμφανίζεται με το ίδιο σύνολο. Είναι άλλωστε και πολύ όμορφη γυναίκα και θα ήταν κρίμα εάν δεν πρόσεχε τον εαυτό της.
Φαντάζομαι επομένως ότι ο υπερκαταναλωτσμός που καταγγέλλει τους τρίτους δεν την διακρίνει..
Αλλιώς; Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις!!
Επ' ευκαιρεία γράφοντας θυμήθηκα και εκείνες τις δηλώσδις της για την καθιέρωση της Αγγλικής στην Ελλάδα ως δεύτερς εθνικής γλώσσας.
Οι δηλώσεις της τότε με είχαν εξοργίσει και εμένα. Βεβαίως πρέπει οι Έλληνες να μαθαίνουν Αγγλικά (πράγμα το οποίο κάνουν αρκετά επιτυχημένα, νομίζω, ιδιαίτερα οι νέες γενιές), αλλά η πρόταση για αναγόρευση της αγγλικής σε δεύτερη εθνική γλώσσα είναι δείγμα εθελοδουλίας, πρόταση ομολογημένου ραγιαδισμού. Από καλή γνώση πρωτίστως των ελληνικών πάσχουν οι Έλληνες, και όχι τόσο των αγγλικών.
Σήμερα, από τους αγράμματους που πήραν τα μικρόφωνα και καλύπτουν αγώνες χαϊδεύοντας τα αυτιά των αφιονισμένων μικρόνοων, από τους χθεσινούς φανατισμένους οπαδούς που έγιναν αθλητικοί συντάκτες, ακούσαμε για "γιόμες" και για "κόντρες", ενώ αναρίθμητες ήταν οι clichés χοντροκοτσάνες για φάσεις "που διαβάζονται" και για στιγμές που "χρειάζονται καθαρό μυαλό" (παρεμπιπτόντως, συγχαρητήρια στον Παναθηναϊκό). Πού είσαι Διακογιάννη...
Να διευκρινίσω ότι δεν είμαι εναντίον των υλικών αγαθών. Δεν σήκωσα την παντιέρα ενός ιδιότυπου Σαβοναρόλα της ολιγάρκειας. Υπάρχουν κοινωνικά, φιλοσοφικά, θεολογικά και άλλα κριτήρια για να ψηλαφηθεί το όριο ανάμεσα στην χρήση και την κατάχρηση του υλικού κόσμου. Αλλά επειδή το όριο αυτό είναι ρευστό, υπάρχει η οικονομία για να βάζει τους δικούς της περιορισμούς: Ξόδευε όσο βαστάει η τσέπη σου. Κατανάλωνε όσο παράγεις. Και αυτή η οικονομική κρίση (αν είχαμε την νηφαλιότητα να την δούμε από μια ασυνήθη για την νεοελληνική πραγματικότητα οπτική γωνία) εμπεριέχει την δυναμική αναγέννησης με αποδέσμευση δυνάμεων που υπνώττουν σήμερα στη χώρα μας. Και είναι και οικολογική: Καταναλώνουμε λιγότερα και ορθολογικότερα = βλάπτουμε λιγότερο το περιβάλλον. Ήδη οι τιμές του πετρελαίου μιλούν γι΄ αυτό. Και πιθανώς είναι και κοινωνικά ωφέλιμη: Καταναλώνουμε λιγότερα = ξοδεύουμε λιγότερα = δουλεύουμε λιγότερο = έχουμε πρισσότερο χρόνο για την οικογένεια και την κοινωνική ζωή.
Όσο για την Διαμαντοπούλου, εν πάσει περιπτώσει ας της δώσουμε μία δεύτερη ευκαιρία. Το λανθάνειν ανθρώπινον. Και η ανάγκη για Επιμηθείς επιτακτική και κατεπείγουσα...
Με συγχωρείς τόσο δύσκολο ήταν να αναφέρεις την πηγή της φωτογραφίας από το να την υποκλέψεις έτσι απλά; Δωρεάν τις δίνουμε και ο Titanas και εγώ (από που πήρες και την φωτογραφία. Απλώς με μια αναφορά στην πηγή. Τόσο δύσκολο είναι να κάνεις την αναφορά;
Όσο για τους Επιμηθείς δεν μας λείπουν. Μετά Χριστόν προφήτες έχουμε πολλούς όμως το πρόβλημα με το δανεισμό δεν ήταν μόνο οι ψευδοανάγκες αλλά και οι πραγματικές ανάγκες. Όταν για να ζήσεις την οικογένεια σου δανείζεσαι είναι λογικό να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Ή αντίστοιχα στην Αμερική για ένα σπίτι που θα έπρεπε κάθε άνθρωπος να έχει οικία τελικά κάποιοι δανείστηκαν. Δεν βλέπω που είναι το κακό πέρα από ότι η πολιτεία δεν τους το πρόσφερε δωρεάν...
ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ.
Στις αρχές της δικηγορίας μου –και σε πολύ νεαρά ηλικία-προ 40 περίπου ετών προσελήφθην ως Νομικός Σύμβουλος με πάγια αντιμισθία σε μεγάλη (τότε) βιομηχανική και εμπορική επιχείρηση η οποία ανήκε σε κάποιον εξαιρετικό και ευφυέστατο αυτοδημιούργητο άνθρωπο, Εβραίο το Θρήσκευμα. (Έκτοτε η αγάπη μου για τους Εβραίους!.). Στην πρώτη συνεργασία μας είδα να δίνει σημειώματα στους συνεργάτες του γραμμένα σε χαρτιά διαστάσεων Α4 που τα είχε κόψει στα τέσσερα. (Δεν χρησιμοποιούσε καθαρό χαρτί). Το χαρτί που έγραφε τις οδηγίες του ήταν από άχρηστες φωτοτυπίες (σε χημικοί χαρτί τότε!!) ή από άχρηστα δακτυλογραφημένα (σε μία όψη του φύλλου του χαρτιού) κείμενα.
Δεν μπόρεσα προφανώς να εμποδίσω να σχηματισθεί στα χείλη μου κάποιο αδιόρατο χαμόγελο..
Αυτός το είδε και γέλασε. Και με ερώτησε με νόημα εάν έχω γνωρίσει μέχρι τότε άλλον Εβραίο. Του απήντησα αρνητικά. Στην συνέχεια όμως μου είπε ότι αυτός δεν το έκανε πάντως ως Εβραίος. Είχε υπολογίσει ότι το χαρτί που γλίτωνε με τον τρόπο αυτό κάθε χρόνο η επιχείρησή του αντιστοιχούσε σε συγκεκριμένο (μεγάλο) αριθμό δένδρων.. Και συνέχισε τα λεφτά δεν πειράζει να ξοδεύονται. Τα χάνεις εσύ τα παίρνει κάποιος άλλος. Το υλικό όμως εάν το σπαταλάς και τα δένδρα εάν τα κόβεις χάνονται για πάντα. Αυτό το θυμάμαι πάντα και το τηρώ όσο μπορώ.
Αιωνία η μνήμη σου Σολομών (Σόλων).
@ karpidis:
Η αναφορά έγινε. Συγνώμη αν θιχθήκατε για την λαθραία χρήση, αλλά στο internet είναι πολύ διαδεδομένη πρακτική και αμφιβάλλω αν τηρείται στο ελάχιστο η αναφορά στον δημιουργό, τουλάχιστον όταν πρόκειται για οπτικό υλικό.
Επί της ουσίας, σαφώς είναι πραγματική ανάγκη να έχεις κεραμίδι πάνω απ' το κεφάλι σου. Όμως και εδώ όπως και στις ΗΠΑ υπήρξε κατασκευαστικός οργασμός. Στην Αθήνα επί παραδείγματι, αυτός κινήθηκε από την επιθυμία μετανάστευσης προς συνοικίες με "καλύτερη ποιότητα ζωής". Έτσι, με κόστος την σύναψη δανείων που υποθήκευαν το μέλλον οικογενειών, συνοικίες στο κέντρο αλλά και στην ευρύτερη περιοχή του δήμου Αθηναίων ερήμωσαν από Έλληνες και έγιναν συνοικίες μεταναστών. Παράλληλα, η ευκολία σύναψης δανείων και τα χαμηλά επιτόκια ώθησαν προς τα πάνω την αξία της στέγης, ώστε άγγιξε αστρονομικά επίπεδα. Τα Μαρούσια, τα Χαλάνδρια και τα Βριλήσσια όμως πληρώνονται. Ου παντός πλειν ες Κόρινθον (δυστυχώς)... Και έτσι την πλήρωσαν και αυτοί που ήταν στο ενοίκιο και ήθελαν πρώτη στέγη, αφού τελικά παντού η αξία της στέγης διογκώθηκε αφύσικα.
Αλλά αν έγιναν υπερβολές στη στέγαση, τι να πει κανείς για την αγορά αυτοκινήτων και για τα διακοποδάνεια;
Όσο για τις ΗΠΑ, εκεί πολλοί τζόγαραν αγοράζοντας με δάνειο σπίτια που τα μεταπωλούσαν σε λίγα χρόνια στη διπλάσια αξία. Για να μην αναφέρουμε τη συμμετοχή στα επενδυτικά προϊόντα που βασιζόντουσαν στην αξία της στέγης... Εν πάσει περιπτώσει, η ευθύνη αυτών που χαράσσουν πολιτική δεν διαγράφεται,αλλά δική μου πρόθεση είναι να καυτηριάσω την τάση μερικών να ξεχνούν την ατομική ευθύνη, και ιδιαίτερα όσων παριστάνουν ότι φορτώνοντας τις πιστωτικές τους κάρτες με υπόλοιπα και τον μηνιαίο προϋπολογισμό τους με καταναλωτικά δάνεια δεν καταλάβαιναν τι έκαναν και ζητούν την κεφαλή των τραπεζιτών επί πίνακι και τον κρατικό προϋπολογισμό προσωπικό τους αρωγό.
Όσο για τα περί Προμηθέων και Επιμηθέων, εγώ υπήρξα από τους πρώτους. Με εκνευριστική εμμονή από τις αρχές του 2007 (που άρχισα να γράφω εδώ, αλλά και σε σχόλια αλλού) επανήλθα πολλές φορές στο θέμα, με κίνδυνο να γίνω γραφικός.
...Για το τι έγινε στην Αμερική, δες και σχόλιο του υπερπόντιου LocusPublicus σε αυτό το post.
@univers
δόξα τω Θεώ είμαι άστεγος....αλλά μιλάω ήδη Αγγλικά όπως πρότεινε η Bilderberg Άννα
@χρίστος βαρδάκας
"η πορεία του Σοσιαληστικού Κινήματος εν Ελλάδι - από τον Μπρακούλια στα Kitton (6,000 euro)
ανακύκλωση....εγώ να δείς τι τραβάω που είναι μέρος της δουλειάς μου...
Ο univers εμμένει στην ατομική ευθύνη κι ως ενα βαθμό έχει δίκιο.
Όσα λεει όμως, προυποθέτουν πολίτες με αρκετά σφαιρική γνώση τόσο προσωπικών οικονομικών όσο και του πως λειτουργεί η παγκόσμια οικονομία
(αλλιώς πως να αντιληφθείς πως σε επηρεάζει τώρα η υπερβάλλουσα κατανάλωση και ευδαιμονισμός των Αμερικανών κυρίως?)
Πόσοι έχουν τέτοιες γνώσεις ή εχουν κατακτήσει τέτοιο επίπεδο αντίληψης χωρίς μάλιστα να τα εχουν διδαχθεί?
Κάτω απ το 1% του ενεργού οικονομικά πληθυσμού λέω εγώ.
Πόσοι ξέρουν απλά να υπολογίσουν την επιβάρυνση που θα έχει το στεγαστικό τους δάνειο αν αυξηθούν τα επιτόκια κατά 0,5%?
Πολύ λιγοι(πλην οικονομολογων/μαθηματικών ξαναλέω...)
Και ποτε οι τράπεζες ενθάρρυναν τους προσωπικούς υπολογισμούς των πελατών τους,ώστε να ξέρουν αν μπορούν ν'ανταποκριθούν στις προσδοκίες που η δικη τους διαφήμιση δημιουργούσε?
Ποτέ!Αντιθέτως,προτιμούσαν "θολές" προφορικές υποσχέσεις,διαίτερα αφού εξασφάλιζονταν με την υποθήκευση του ακινήτου ακόμα κι αν είχα χορηγήσει μερος μόνο της αξιας του.Να θυμίσω οτι τα "κυμαινόμενα" επιτόκια του 2000-03 κυμαίνονταν κατά βάση ρπος τα πάνω παρά το οτι στο ιδιο διαστημα το επιτοκιο ΕΚΤ είχε πέσει στο 2%
Η κομψή ΄Αννα καλά τα λέει,αλλά αμφιβάλλω κι εγώ αν πράττει έτσι.
Αλλωστε,φέρεται να έχει συγκεντρώσει πολύ ρευστό μέσα από προγράμματα κατάρτισης,κτηματομεσιτικες αγοραπωλησίες με αντάλλαγμα δουλειες του Δημοσίου κλπ...
Για την ιστορία αναφέρω ότι με αφορμή την συγκεκριμένη ανάρτηση έγινε μία συζήτηση "εκτός έδρας", στο buzz.reality-tape.com, εδώ.
Το θέμα προφανώς είναι ανεξάντλητο και κανείς δεν πρόκειται να πείσει κανέναν για το πώς ορθοτομείται το δίλημμα "ατομική ευθύνη" ή "ευθύνη του συστήματος".
Νομίζω πάντως ότι οι δύο αξιολογήσεις δεν αποκλείουν υποχρεωτικώς η μία την άλλη.
Εν τέλει, προσωπικά (αν και αντιλαβάνομαι τις αιτιάσεις των παραπλανηθέντων και "παραπλανηθέντων") δεν έχω την παραμικρή διάθεση να πληρώσω από την τσέπη μου την ευζωΐα που αυτοί απόλαυσαν με δανεικά, όταν μάλιστα δεν αναγνωρίζουν την προσωπική τους ευθύνη και θεωρούν αυτονόητο να σπρώξουν με συνοπτικές διαδικασίες το λογαριασμό στους άλλους.
Δυστυχώς, βέβαια, δεν έχω την παραμικρή δύναμη να το αποτρέψω. Η Παραβολή του Ασώτου θα λάβει πάλι σάρκα και οστά. Και δεν με πικραίνει η επιστροφή του ασώτου και η υποδοχή του, όσο το να μην αναγνωρίζει την ασωτεία του και να την φορτώνει στο "σύστημα"...
Η οικονομική διόρθωση, θα συμβάλει και σε κοινωνική εξισορρόπηση. Η Ελληνική οικονομία δεν είναι σε θέση να στηρίξει τον άκρατο σημερινό καταναλωτισμό. Το φαινόμενο είναι βέβαια διεθνές. Ολοι οι άνθρωποι του κόσμου προσπαθούν να ζήσουν όπως οι αμερικανοί. Η Αμερική, εκτός απο τον τρόπο ζωής της, κατάφερε εν μέρει να εξάγει και τη νοοτροπία του speculation, για την οποία οι υπόλοιπες κοινωνίες δεν είναι προετοιμασμένες. Εν μέρει, δεν κατηγορώ του συμπολίτες μας. Απλά, επιθυμούν και αυτοί να ζήσουν όπως τα ωραία πρότυπα της τηλεόρασης. Η ατομική ευθύνη δύσκολα θα γίνει πολιτικό θέμα, δεν είναι άλλωστε στοιχείο της ελληνικής νοοτροπίας.
Η κ. Διαμαντοπούλου επιθυμεί να έχει την εικόνα μιας κάποιας διανοούμενης προσωπικότητας στο χώρο του ΠΑΣΟΚ. Καλή της τύχη. Προσωπικά, αν και δεν με εμπνέουν ιδιατερα οι ελληνες σοσιαλιστές, θα της αναγνώριζα τη φιλοδοξία της ηγεσίας, την οποία θεωρώ υγιή, και θα την υποστήριζα στο θέμα των δηλώσεών της για τη δεύτερη γλώσσα,ενα θέμα στο οποίο νομίζω πως μάλλον παρεξηγήθηκε.
Αγαπητέ Locuspublicus, δεν εναντιώθηκα στην (προφανή) αξία και σημασία εκμάθησης μίας κοινής γλώσσας συνεννόησης, αλλά στην αναγόρευση της αγγλικής σε δεύτερη εθνική - επίσημη γλώσσα. Οι συμβολισμοί προφανείς...
Η γλώσσα κάθε έθνους δεν είναι απλώς εργαλείο συνεννόησης, είναι καθρέφτης του τρόπου του σκέπτεσθαι, της ιδιομορφίας του κάθε λαού, σε κάποιο βαθμό φορέας και στίγμα ιδιαίτερου πολιτισμού. Αν κάποτε όλοι οι λαοί μοιράζονται απολύτως κοινά βιώματα, πολιτισμό, οπτική του κόσμου,τότε ίσως και η γλώσσα τους θα είναι μία και κοινή (το ποια και πώς θα είναι αυτή δεν το ξέρουμε). Αλλά αυτό γίνεται χωρίς βία, χωρίς άνωθεν επιβολή, οπωσδήποτε όχι με υπουργικές αποφάσεις.
Αν ήξερες (έχεις χρόνια απουσίας από την Ελλάδα) σε τι πέλαγος ασυνταξίας και γραμματικών λαθών πέφτει κανείς όταν σήμερα προσπαθεί να διαβάσει και να ερμηνεύσει στην Ελλάδα ακόμη και επίσημα κείμενα! Οι Έλληνες έχουν χάσει την ικανότητα να εκφράζονται με σαφή και καταληπτό τρόπο. Και όταν δεν μπορείς να εκφρασθείς στη μητρική σου γλώσσα σωστά, δεν νομίζω ότι μπορείς να εκφρασθείς σωστά σε καμία γλώσσα. Ας ξεκινήσουμε πρώτα από αυτό...
Υ.Γ.: Αλήθεια, υπάρχει χώρα (πέραν των πρώην αποικιών μεγάλων δυνάμεων) όπου να έχει θεμσοθετηθεί δεύτερη επίσημη γλώσσα που να μην έχει καταβολές στη χώρα και να μην μιλιέται από μέρος έστω του πληθυσμού;
Αγαπητέ μου univers, η απάντηση στην ερώτηση του υστερόγραφου, είναι σαφώς όχι. Και εκεί που θεσμοθετήθηκε (στις αποικίες), τα αποτελέσματα είναι γελοία. Μόλις όλοκλήρωσα δύο μέρες ακούγοντας μέσω CNN, Iνδικά αγγλικά, και το μυαλό μου γύρισε ανάποδα. Ακούγονται άσχημα, αποικιακά. Φυσικά και δεν εννοούσα θεσμοθέτηση ξένης γλώσσας. Στην επιχειρηματολογία σου υποχωρώ. Εχεις απόλυτο δίκιο. Δεν έχω ιδίαν γνώσην της ανακοίνωσης. Απλά νόμιζα πως μιλάμε για την ανάγκη εκμάθησης μιας ξένης γλώσσας.
Post a Comment