Friday, March 27, 2009

Έχω μια τρομερή υποψία

Χωρίς να έχω αναλώσει φαιά ουσία στις λεπτομέρειες του θέματος της εξίσωσης ορίων συνταξιοδότησης μεταξύ των δύο φύλων, μου φαίνεται από τις αντιδράσεις ότι οι θιγόμενες προνομιούχες είναι κατ' εξοχήν οι εργαζόμενες στο Δημόσιο. Και δημοσιεύματα εξ άλλου φαίνεται να υπονοούν το ίδιο. Προτάσσονται, δε, μεταξύ άλλων τα βάρη της μητρότητας ως λόγος για διεκδίκηση και διατήρηση των παράλογων προνομίων.

Αν είναι έτσι τα πράγματα, θυμίζω ότι οι γυναίκες εργαζόμενες στο ελληνικό Δημόσιο εξασφαλίζουν ιδιαίτερα προνομιακή μεταχείριση κατά την κύηση αλλά και ακολούθως, αφού οι γνωματεύσεις των γυναικολόγων για "απειλούμενη κύηση", "επαπειλούμενη αποκόλληση πλακούντα" κοκ. πάνε σύννεφο από τους πρώτους μήνες της κυήσεως και, μαζί με τις αναρρωτικές άδειες που ακολουθούν τον τοκετό, κάνουν ώστε πρακτικά να μην βλέπεις ποτέ έγκυο ή λεχωΐδα (με την.. διασταλτική, χρονικά, έννοια του όρου) σε δημόσια υπηρεσία. Αφήστε, δε, που συνολικά κάνουν χρόνο ή χρόνια να ξαναφανούν στο πόστο τους, ιδιαίτερα αν αρχίσει η διαδοχική προγραμματισμένη τεκνοποίηση. Σε αντίθεση με τις ιδιωτικές υπαλλήλους, που - εγκυμονούσες - παραμένουν εργαζόμενες μέχρι εκεί που αντέχουν και λίγους μήνες μετά τον τοκετό αναλαμβάνουν υπηρεσία και πάλι...

Αλλά βέβαια, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι είναι στην Ελλάδα παιδιά ενός κατώτερου θεού, και αν κάποιοι(-ες) καμμιά φορά υψώσουν φωνή εναντίον των εξωφρενικών προνομίων της δημοσιοϋπαλληλίας, τα ίδια τα συνδικαλιστικά όργανα εκπροσώπησής τους τούς ζητούνε να σωπάσουν, διότι... διασπούν το μέτωπο των λαϊκών διεκδικήσεων!