Δεν χάθηκε κι ο κόσμος που θα ξαναβγεί το ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε η (ούτως ή άλλως) πασοκική πολιτική θέλει τους αυθεντικούς εμπνευστές της.
Δεν πειράζει που ο κόσμος ξαναγυρίζει στον (νεο-)παπανδρεϊκό υπεσχεμένο παράδεισο του κρατισμού: και η ΝΔ τον κρατισμό συντήρησε και διόγκωσε. Η επανίδρυση έμεινε στα λόγια.
Ας τρίβουν με ανυπομονησία τα χέρια τους και μερικές ορδές μελλοντικών κρατικοδίαιτων για "τακτοποίηση" σε θέσεις χωρίς αρμοδιότητες και συγκεκριμένο αντικείμενο: σειρά τους είναι, η προηγούμενοι είχαν την ευκαιρία και την εκμεταλλεύθηκαν και αυτοί επαρκώς. Κι εμείς είμαστε μαθημένοι να πληρώνουμε τον λογαριασμό.
Ας γύρισε το "κοινωνικό κέντρο" αριστερότερα. Έτσι κι αλλιώς πρόκειται ως επί το πλείστον είτε για τους ΟΦΑ, ψηφοφόρους χωρίς ιδεολογική ραχοκοκκαλιά, χωρίς συγκεκριμένο πολιτικό όραμα, που στις εκλογές κοιτάνε προς τα κει που υπολογίζουν πως θα ανατείλει ο ήλιος, είτε γι' αυτούς που ψηφίζουν για να εξασφαλίσουν τα εισοδήματα (φανερά ή κρυφά), τη θεσούλα τους και ενδεχομένως την φοροδιαφυγή τους. Η ταμπέλα "κοινωνικό κέντρο" είναι γι' αυτούς ασυγχώρητος ευφημισμός. Μόνον κοινωνιοκεντρικές δεν είναι και των δύο οι προτεραιότητες.
Ψυχραιμία εσείς που φρίττετε στην ιδέα του νέου '81. Τα ζιβάγκο μπήκαν στη ναφθαλίνη, το ΠΑΣΟΚ εκσυγχρονίσθηκε. Δεν έγινε δα και τίποτε το φοβερό. Δείτε το έτσι: αλλάζει απλώς ο επιβήτωρ της χώρας. Ο σινεμάς παίζει πάντα "2 έργα σεξ", όποια ώρα και να μπείτε υπάρχει παράσταση εν εξελίξει.
Υπάρχει όμως ένα μεγάλο έγκλημα της ΝΔ που είναι δύσκολο να ξεχασθεί: ότι σκότωσε τις ελπίδες μίας (μικρής έστω) μειοψηφίας πολιτών που πίστεψε (τουλάχιστον ήλπιζε) ότι θα βάλει αυτό το κόμμα σε μια σειρά το κράτος, ότι θα διαχειριστεί με σύνεση τα οικονομικά, ότι θα αρνηθεί τις φαινάκες περί "αναπτύξεως" και ισχυρής οικονομίας του Ελλαδιστάν, ότι οι επιλογές της θα είναι γνήσια πατριωτικές και θα ματώσει για να παράξει κάτι επιτέλους αυτός ο τόπος και όχι να μεριμνά για να αυξηθεί ο τζίρος των αυτοκινητοβιομηχανιών του εξωτερικού. Ότι οι υπουργοί της δεν θα κλείνουν μάτι με την έγνοια ότι η χώρα χρωστάει της μιχαλούς. Ότι θα βάλουν τάξη στο δυσώδες τοπίο των κρατικών προμηθειών. Ότι θα εκλογικεύσουν τα κόστη στον τομέα της υγείας. Ότι θα κυνηγήσουν τα προηγούμενα και θα εμποδίσουν τα εκκολαπτόμενα τρωκτικά του δημοσίου χρήματος. Ότι θα συλλάβουν την φοροδιαφυγή. Ότι θα εμποδίσουν τις μειοψηφίες να κάνουν συστηματικά τον βίο της πλειψηφίας αβίωτο. Ότι θα πάρουν το φραγέλιο και θα διώξουν από την παιδεία τον επαγγελματικό φασιστο-αλητο-συνδικαλισμό. Ότι θα ανακόψουν τις δασοκτόνες διαθέσεις εργολάβων και πολιτών. Ότι, ότι, ότι...
Αλλά τώρα όλες αυτές οι ελπίδες θα χαθούν για πάντα, όπως τα δάκρυα στη βροχή. Καιρός για ΠΑΣΟΚ...*
* για να παραφράσω την μνημειώδους λυρισμού φράση του Rutger Hauer στο Blade Runner
Δεν πειράζει που ο κόσμος ξαναγυρίζει στον (νεο-)παπανδρεϊκό υπεσχεμένο παράδεισο του κρατισμού: και η ΝΔ τον κρατισμό συντήρησε και διόγκωσε. Η επανίδρυση έμεινε στα λόγια.
Ας τρίβουν με ανυπομονησία τα χέρια τους και μερικές ορδές μελλοντικών κρατικοδίαιτων για "τακτοποίηση" σε θέσεις χωρίς αρμοδιότητες και συγκεκριμένο αντικείμενο: σειρά τους είναι, η προηγούμενοι είχαν την ευκαιρία και την εκμεταλλεύθηκαν και αυτοί επαρκώς. Κι εμείς είμαστε μαθημένοι να πληρώνουμε τον λογαριασμό.
Ας γύρισε το "κοινωνικό κέντρο" αριστερότερα. Έτσι κι αλλιώς πρόκειται ως επί το πλείστον είτε για τους ΟΦΑ, ψηφοφόρους χωρίς ιδεολογική ραχοκοκκαλιά, χωρίς συγκεκριμένο πολιτικό όραμα, που στις εκλογές κοιτάνε προς τα κει που υπολογίζουν πως θα ανατείλει ο ήλιος, είτε γι' αυτούς που ψηφίζουν για να εξασφαλίσουν τα εισοδήματα (φανερά ή κρυφά), τη θεσούλα τους και ενδεχομένως την φοροδιαφυγή τους. Η ταμπέλα "κοινωνικό κέντρο" είναι γι' αυτούς ασυγχώρητος ευφημισμός. Μόνον κοινωνιοκεντρικές δεν είναι και των δύο οι προτεραιότητες.
Ψυχραιμία εσείς που φρίττετε στην ιδέα του νέου '81. Τα ζιβάγκο μπήκαν στη ναφθαλίνη, το ΠΑΣΟΚ εκσυγχρονίσθηκε. Δεν έγινε δα και τίποτε το φοβερό. Δείτε το έτσι: αλλάζει απλώς ο επιβήτωρ της χώρας. Ο σινεμάς παίζει πάντα "2 έργα σεξ", όποια ώρα και να μπείτε υπάρχει παράσταση εν εξελίξει.
Υπάρχει όμως ένα μεγάλο έγκλημα της ΝΔ που είναι δύσκολο να ξεχασθεί: ότι σκότωσε τις ελπίδες μίας (μικρής έστω) μειοψηφίας πολιτών που πίστεψε (τουλάχιστον ήλπιζε) ότι θα βάλει αυτό το κόμμα σε μια σειρά το κράτος, ότι θα διαχειριστεί με σύνεση τα οικονομικά, ότι θα αρνηθεί τις φαινάκες περί "αναπτύξεως" και ισχυρής οικονομίας του Ελλαδιστάν, ότι οι επιλογές της θα είναι γνήσια πατριωτικές και θα ματώσει για να παράξει κάτι επιτέλους αυτός ο τόπος και όχι να μεριμνά για να αυξηθεί ο τζίρος των αυτοκινητοβιομηχανιών του εξωτερικού. Ότι οι υπουργοί της δεν θα κλείνουν μάτι με την έγνοια ότι η χώρα χρωστάει της μιχαλούς. Ότι θα βάλουν τάξη στο δυσώδες τοπίο των κρατικών προμηθειών. Ότι θα εκλογικεύσουν τα κόστη στον τομέα της υγείας. Ότι θα κυνηγήσουν τα προηγούμενα και θα εμποδίσουν τα εκκολαπτόμενα τρωκτικά του δημοσίου χρήματος. Ότι θα συλλάβουν την φοροδιαφυγή. Ότι θα εμποδίσουν τις μειοψηφίες να κάνουν συστηματικά τον βίο της πλειψηφίας αβίωτο. Ότι θα πάρουν το φραγέλιο και θα διώξουν από την παιδεία τον επαγγελματικό φασιστο-αλητο-συνδικαλισμό. Ότι θα ανακόψουν τις δασοκτόνες διαθέσεις εργολάβων και πολιτών. Ότι, ότι, ότι...
Αλλά τώρα όλες αυτές οι ελπίδες θα χαθούν για πάντα, όπως τα δάκρυα στη βροχή. Καιρός για ΠΑΣΟΚ...*
* για να παραφράσω την μνημειώδους λυρισμού φράση του Rutger Hauer στο Blade Runner
