Παρατηρώ τι γίνεται τελευταία με την (μη) εφαρμογή της νομοθεσίας για το κάπνισμα και θλίβομαι. Θυμηθείτε ότι οι περί την απαγόρευση του καπνίσματος νομοθετικές ρυθμίσεις εισήχθησαν στην χώρα των αρειμανίων καπνιστών εν χορδαίς και οργάνοις: Με την θέληση της Πολιτείας για αυστηρή εφαρμογή να διαχέεται σε όλους τους τόνους, από δηλώσεις σε ΜΜΕ μέχρι και ανάλογη (και πολυδάπανη υποθέτω) διαφημιστική εκστρατεία. Και με αρκετούς αμετανόητους καπνιστές να έχουν αρχίσει φιλότιμη προσπάθεια να το κόψουν, ίσως φοβούμενοι ότι η συνήθειά τους θα τους έκανε πλέον το βίο αβίωτο στον χώρο εργασίας αλλά και στους χώρους διασκέδασης, ίσως και γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις η ψυχολογία μιας γενικής προσπάθειας διακοπής του καπνίσματος ενθάρρυνε τις επί μέρους προσπάθειες.
Λίγους μήνες μετά και με εκπεφρασμένη την θέληση της Πολιτείας για περαιτέρω αυστηροποίηση της νομοθεσίας, τι γίνεται; Πρακτικώς, πλήρης ακύρωση εφαρμογής της νομοθεσίας. Στους χώρους δουλειάς το ντουμάνι ξανασηκώθηκε ουρανόμηκες και εναπόκειται στους μη καπνίζοντες εργαζομένους να διασώζουν με διαρκή γκρίνια και απειλές έναν προσωπικό χώρο σχετικώς απαλλαγμένο από τον καπνό. Όσο για τους χώρους διασκέδασης, τι να πει κανείς... Εδώ η κατάσταση είναι κωμική: Αλλού οι υπαίθριοι (και με την καλύτερη θέα) χώροι που προβλέπονται για καπνιστές έχουν μετατραπεί σε κλειστούς (λόγω χειμώνα) και εν τούτοις το κάπνισμα δίνει και παίρνει. Και αλλού, όπου δεν έχουν προβλεφτεί τέτοιοι χώροι, μόλις κάποιος ανάψει τσιγάρο αυτόματα βγαίνουν τα πακέτα στα τραπέζια και το μαγαζί γίνεται τεκές εν ριπή οφθαλμού.
Συμπέρασμα: Η ΕΛΛΑΔΑ, έθνος αναρχικών - ραγιάδων, εθισμένων στην αδιαφορία περί την τήρηση της έσωθεν θεσμοθετημένης νομιμότητας και εν τούτοις διατεθειμένων να σκύψουν το κεφάλι και να συμμορφωθούν στην ξένη επιβολή, ΔΕΝ ΑΥΤΟΡΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ. Χρειαζόμαστε επειγόντως Κοινοτικούς Επιτρόπους για όλα.
Και αυτό είναι δυστυχώς ανέφικτο! Η Ευρωπαϊκή Ένωση ενδιαφέρεται κυρίως για το "μαρούλι". Τα υπόλοιπα, η οργάνωση κράτους με σύγχρονες προδιαγραφές, δομές, υπηρεσίες, νόμους έως και δρόμους είναι σε μεγάλο βαθμό δουλειά των εθνικών κυβερνήσεων. Ήτοι - για την χώρα μας - του Ανδρέα, του Κώστα, του Γιώργου και των σπιθαμιαίων (στην πλειονότητα) παρατρεχαμένων τους, στα χέρια των οποίων η Μοίρα (δηλ. η δημοκρατικά εκπεφρασμένη βούληση ημών των ψηφοφόρων τους) έριξε την διαχείριση των ύστερων ενός έθνους που βρίσκεται από ετών σε προθανάτιο ρόγχο...
