"Να τα πάρουν από αυτούς που τα 'χουν κλέψει!". Αυτή η ατάκα αναπαράγεται από στόμα σε στόμα τις τελευταίες μέρες ανά την επικράτεια. Και βεβαίως κλέφτες υπάρχουν: άνθρωποι που λόγω θέσεως επωφελήθηκαν και ιδιοποιήθηκαν δημόσιο χρήμα, από ευρωπαϊκά κονδύλια αλλά και από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Όμως αυτή την πιπίλα τη χώνουν στο στόμα του καθενός, γιατί βολεύει πρωτίστως αυτόν: είναι πολύ δυσάρεστο να αποδεχθεί ότι είναι και αυτός (εσύ, εγώ, ο άλλος) μέρος του προβλήματος.
Ότι δηλ. για τον ασύλληπτο ιδιωτικό δανεισμό φταίνε μεν οι πολιτικοί που δεν σε ειδοποίησαν επαρκώς για την επικείμενη έκρηξη των οφειλών των νοικοκυριών, φταίνε οι τράπεζες που σκορπίσαν χρήμα επισφαλώς και ασύδοτα, αλλά φταις και εσύ που δανειζόσουνα για να πας διακοπές, για να αγοράσεις οθόνη Plasma για το σαλόνι σου, για να πάρεις 4Χ4 (και να το παίζεις άρχοντας και large τύπος) και για να μετακομίσεις σε "καλό προάστειο".
Ότι για τους ελλειμματικούς προϋπολογισμούς φταίνε τα κόμματα που διόρισαν στρατιές αργόσχολων στο Δημόσιο Τομέα αλλά ο άμεσα ωφελημένος από αυτό είσαι εσύ, που ενώ πλεονάζεις απελπιστικά ως καθηγητής, έχεις βάλει την ουρά σου στο Δημόσιο, δουλεύεις από 8 έως 20 ώρες εβδομαδιαίως, κάνεις φρέσκος και τα ιδιαίτερά σου και κοροϊδεύεις την κοινωνία.
Ότι για την Ολυμπιάδα που μας καταχρέωσε πανηγύριζες και συ (και αξίωνες μάλιστα ανερυθρίαστα τον μη αποκλεισμό των αναβολισμένων αθλητών της πατρίδας σου - καθ΄ότι σε έκαναν "εθνικά υπερήφανο" - ενώ δεν σε συγκινεί ανάλογα η προοπτική η χώρα σου να βελτιώσει την παραγωγική και εξαγωγική της δυναμική, αφού αυτό χρειάζεται δουλειά και προσπάθεια και όχι δημοσιοϋπαλληλικές αργομισθίες).
Είναι χρήσιμη λοιπόν η καραμέλα "έξω οι κλέφτες". Άλλο ένα παυσίπονο - παραισθησιογόνο για όσους δεν εννοούν να παραδεχθούν ότι "δυστυχώς φταίξαμε και εμείς", ότι οι "κλέφτες" είναι σαρξ εκ της σαρκός ενός διεφθαρμένου, ράθυμου, δυσπροσάρμοστου λαού που έμαθε να ζει με δάνεια και επιδοτήσεις. Να ακουμπά με αυταρέσκεια στον μεγαλοϊδεατισμό του ενδόξου παρελθόντος χωρίς καμία στόχευση για το μέλλον, πέρα από την - με κάθε μέσο - μεγιστοποίηση της καταναλωτικής του ευχέρειας.
Και οι ψευδαισθήσεις της ύστατης στιγμής δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να επιβεβαιώνουν την βαρύτητα της καταστάσεως....
Όμως αυτή την πιπίλα τη χώνουν στο στόμα του καθενός, γιατί βολεύει πρωτίστως αυτόν: είναι πολύ δυσάρεστο να αποδεχθεί ότι είναι και αυτός (εσύ, εγώ, ο άλλος) μέρος του προβλήματος.
Ότι δηλ. για τον ασύλληπτο ιδιωτικό δανεισμό φταίνε μεν οι πολιτικοί που δεν σε ειδοποίησαν επαρκώς για την επικείμενη έκρηξη των οφειλών των νοικοκυριών, φταίνε οι τράπεζες που σκορπίσαν χρήμα επισφαλώς και ασύδοτα, αλλά φταις και εσύ που δανειζόσουνα για να πας διακοπές, για να αγοράσεις οθόνη Plasma για το σαλόνι σου, για να πάρεις 4Χ4 (και να το παίζεις άρχοντας και large τύπος) και για να μετακομίσεις σε "καλό προάστειο".
Ότι για τους ελλειμματικούς προϋπολογισμούς φταίνε τα κόμματα που διόρισαν στρατιές αργόσχολων στο Δημόσιο Τομέα αλλά ο άμεσα ωφελημένος από αυτό είσαι εσύ, που ενώ πλεονάζεις απελπιστικά ως καθηγητής, έχεις βάλει την ουρά σου στο Δημόσιο, δουλεύεις από 8 έως 20 ώρες εβδομαδιαίως, κάνεις φρέσκος και τα ιδιαίτερά σου και κοροϊδεύεις την κοινωνία.
Ότι για την Ολυμπιάδα που μας καταχρέωσε πανηγύριζες και συ (και αξίωνες μάλιστα ανερυθρίαστα τον μη αποκλεισμό των αναβολισμένων αθλητών της πατρίδας σου - καθ΄ότι σε έκαναν "εθνικά υπερήφανο" - ενώ δεν σε συγκινεί ανάλογα η προοπτική η χώρα σου να βελτιώσει την παραγωγική και εξαγωγική της δυναμική, αφού αυτό χρειάζεται δουλειά και προσπάθεια και όχι δημοσιοϋπαλληλικές αργομισθίες).
Είναι χρήσιμη λοιπόν η καραμέλα "έξω οι κλέφτες". Άλλο ένα παυσίπονο - παραισθησιογόνο για όσους δεν εννοούν να παραδεχθούν ότι "δυστυχώς φταίξαμε και εμείς", ότι οι "κλέφτες" είναι σαρξ εκ της σαρκός ενός διεφθαρμένου, ράθυμου, δυσπροσάρμοστου λαού που έμαθε να ζει με δάνεια και επιδοτήσεις. Να ακουμπά με αυταρέσκεια στον μεγαλοϊδεατισμό του ενδόξου παρελθόντος χωρίς καμία στόχευση για το μέλλον, πέρα από την - με κάθε μέσο - μεγιστοποίηση της καταναλωτικής του ευχέρειας.
Και οι ψευδαισθήσεις της ύστατης στιγμής δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να επιβεβαιώνουν την βαρύτητα της καταστάσεως....
