“Ce fut une erreur”: Σημίτη, τ’ ακούς; Για σένα το λέει!

"Ni madame Merkel ni moi n'étions en fonction lorsqu'on a décidé de faire entrer la Grèce dans l'euro. Disons les choses comme elles sont : ce fut une erreur. Parce que la Grèce est entrée avec des chiffres qui étaient faux et elle n’était pas prête, son économie n’était pas prête à assumer l’intégration dans la zone Euro. C’est une décision qui a été prise - si mon souvenir est exact - en 2001 et dont nous avons payé les conséquences ces derniers mois."

«Ούτε εγώ ούτε η Κα Μέρκελ είχαμε την εξουσία όταν αποφασίστηκε να εισέλθει η Ελλάδα στην ζώνη του Ευρώ. Aς πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, επρόκειτο για ένα λάθος. Διότι η Ελλάδα εισήλθε με ψεύτικα νούμερα και δεν ήταν έτοιμη, η οικονομία της δεν ήταν έτοιμη να αναλάβει μια διαδικασία ολοκλήρωσης μέσα στην ζώνη του Ευρώ. Πρόκειται για μια απόφαση που πάρθηκε- αν δεν με απατά η μνήμη μου – το 2001 και της οποίας τις συνέπειες πληρώσαμε αυτούς τους τελευταίους μήνες».

Δεν θα αγιοποιήσω εδώ τον Sarkozy, έχει λόγους να λέει όσα λέει, απευθύνεται άλλωστε και στο εσωτερικό του κοινό. Αλλά με άψογα διπλωματικό τρόπο, με μια καλοσιδερωμένη, λιτή και αυστηρή γλώσσα, νίπτων τας χείρας του για τις επιλογές των τότε εν ισχύι πολιτικών προσώπων στην Γαλλία (Jacques Chirac και Lionel Jospin), δηλώνει χωρίς περιστροφές το αυτονόητο: ότι η αφεντομουτσουνάρα μας δεν ήταν για τα δυτικοευρωπαϊκά σαλόνια, ότι τα νούμερα πάνω στα οποία πατήσαμε για να μπούμε (γνωστά έστω, εν μέρει, σε αυτούς που μας δέχθηκαν – γι’ αυτό και ο χαρακτηρισμός της εισόδου μας ως λάθους, προφανέστατα δικού τους) ήταν αγρίως φαλκιδευμένα.

Για όσους γνωρίζουν τα τερτίπια της ευγενούς γλώσσας των Γαλατών, εκ των όσων ειπώθηκαν εκείνα που μας αφορούν (και όσα εννοήθηκαν) δεν ταιριάζουν πλέον σε κυρίαρχη χώρα – μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, αλλά σε χώρα υπό κατοχή και κηδεμονία, το νόθο παιδί της Ευρώπης, μια χώρα – βαρίδι, της οποίας η πολιτική εξουσία έχει αμετάκλητα αποδειχθεί ανήμπορη να την σώσει. Και αυτό ακριβώς το πνεύμα, αυτή η διαπίστωση, δεν γίνεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να αποκρυβεί.

Τα προηγούμενα καθιστούν αυτονόητα καταγέλαστη κάθε θριαμβολογία του κυβερνώντος κόμματος (που θα πανηγύριζε έτσι κι αλλιώς για μια ακόμη «σωτηρία», όποια και αν ήταν η ερήμην τους ληφθείσα απόφαση). Μια σοβαρότερη πολιτική ηγεσία μιας σοβαρότερης χώρας θα είχε αυτόματα οδηγηθεί σε παραίτηση και μόνον λόγω της εθνικής απαξίωσης που σηματοδοτεί το ύφος και το περιεχόμενο αυτών των δηλώσεων. Και ο μεν Γιώργος μπορεί να πάρει ύφος Sarkozy και να πει και αυτός "Je n’étais pas en function en ce moment là" – «Δεν κυβερνούσα εγώ τότε», ώστε να του καταλογιστεί… απλά και μόνον η κατρακύλα από το προεκλογικό «λεφτά υπάρχουν» στον μετεκλογικό «Τιτανικό» και οι ολέθριες αυτής συνέπειες. Αλλά, ο Κύριος «Επί των ημερών μου», ο μέγας Σημίτης, πού είναι; Τα δικά του κατορθώματα αποδομούνται, τα δικά του ιερά και θέσφατα βεβηλώνονται. Ώστε δεν εισήλαμε «με το σπαθί μας» (όπως συνήθιζαν αφιονιστικά να λένε αυτός και ο κύκλος των εκσυγχρονιστών του) στην ΕΕ; Δεν θα παρουσιαστεί για μια φορά ακόμη, να υπερασπιστεί τον Χρυσούν Αιώνα Του, που τον έθιξαν οι αχρείοι;

(Μην νομίζετε, βέβαια, ότι ξεχνάω πως επί Καραμανλή του νεώτερου και των επανιδρυτών του, όταν είχε ξεσπάσει το πρώτο κύμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, εκεί γύρω στο 2008, οι επί της οικονομίας και των οικονομικών κυβερνητικοί του αξιωματούχοι διαβεβαίωναν ότι η Ελλάδα είναι προστατευμένη από την κρίση γιατί η οικονομία της έχει διαφορετικές δομές και χαρακτηριστικά από αυτές των ισχυρών χωρών της Δύσεως… - εδώ κι αν γελάμε!)

Your money or your life!

Το ότι το σύνταγμα κατήντησε από τους (και συνταγματολόγους) νομοθετούντες του ΠΑΣΟΚ χαρτί τουαλέττας το υποψιάζεται πλέον ο κάθε πολίτης με στοιχειώδη ευθυκρισία, έστω και αν δεν έχει νομική κατάρτιση. Δεν χρειάζεται δα και πολύ σκέψη για να καταλάβεις ότι, στην πρεμούρα τους να εισπράξουν τεράστια ποσά την τελευταία στιγμή, γράφουν και σβήνουν με τα πόδια νόμους και διατάξεις, (παρα-)βιάζοντας λογική και Σύνταγμα.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη κατάρτιση για να αντιληφθείς ότι τα εφευρήματα της τελευταίας στιγμής για να κλείσει το ταμείο και να καλυφθεί η χρόνια τραγική ανικανότητα σύλληψης της φοροδιαφυγής και η συνεχιζόμενη αιμορραγία από τις κρατικές σπατάλες, αυτά τα αναδρομικά χαράτσια που βαφτίζονται "αλληλεγγύης", "ασφάλιστρα κινδύνου της ακίνητης περιουσίας" και ό,τι άλλο ευφάνταστο γεννά ο διεστραμμένος νους του Μπένυ, όλες αυτές η δίκην κεφαλικού φόρου αφαιμάξεις που εφαρμόζονται ή προγραμματίζονται έχουν πολύ αμφίβολη συνταγματική νομιμοποίηση σε μια φυσιολογικώς λειτουργούσα Πολιτεία και καλύπτονται πίσω από το θολό τοπίο μιας κατάστασης "εκτάκτου ανάγκης", στην πραγματικότητα μιας περιόδου πολιτικής ανωμαλίας.

Αλλά αν κανείς χρειάζεται και επιστημονική άποψη, ιδού τοιαύτη, εκ της επιστημονικής υπηρεσίας της Βουλής εκπορευόμενη. Αφορά το colpo grosso με τις αποδείξεις, εμπνεύσεως του σαδιστή φορομπήχτη Μπένυ, που συμπυκνώνεται στην φράση: "Ξοδεύετε, σας τα παίρνω - δεν ξοδεύετε, σας τα αρπάζω!"

Ιδού λοιπόν τι λέει η εν λόγω επιτροπή για το εξωφρενικό πέναλτυ μη κατανάλωσης:
"Ως προς το ζήτημα της επιβολής φόρου με συντελεστή 10% επί του ποσού που οι προσκομιζόμενες αποδείξεις δαπανών του φορολογουμένου υπολείπονται σε αξία του ενός τετάρτου (ποσοστό 25%) του ατομικού εισοδήματός του (και μέχρι του ποσού των 15.000 ευρώ), παρατηρείται ότι, σύμφωνα προς το άρθρο 78 παρ. 1 του Συντάγματος, αντικείμενο του φόρου μπορεί να είναι το εισόδημα, η περιουσία ή οι δαπάνες και οι συναλλαγές του φορολογουμένου. Εν προκειμένω, ο επιβαλλόμενος φόρος ενδεχομένως δεν βρίσκεται σε αρμονία με την ανωτέρω διάταξη, δεδομένου ότι δεν φαίνεται να επιβάλλεται επί του εισοδήματος, της δαπάνης ή της περιουσίας, αλλά επί της μη διενέργειας δαπάνης, η οποία δεν μπορεί, κατά τα ανωτέρω, να αποτελεί αντικείμενο φόρου."

Βέβαια αυτά είναι ψιλοπράγματα για τον Μπένυ. Λίγη παρλαπίπα με μελό ύφος ενώπιον της Εθνικής Αντιπροσωπείας για τις κρίσιμες στιγμές που περνάει το Έθνος, άντε και λίγη τσόντα από δυσμενή διεθνή συγκυρία, κλονιζόμενη πολιτικά Ευρώπη και τα τοιαύτα (λες και του ζήτησε κανένας ξένος τη γνώμη για τα της Γηραιάς Ηπείρου... - εδώ και για τα δικά μας συνεδριάζουν ερήμην μας) και ιδού λόγος να παρακαμφθεί οποιοδήποτε εμπόδιο, ακόμα και συνταγματικό. Στην ανάγκη, με κάποιες προειδοποιήσεις και απειλές οικονομικής φύσεως προς τους δικαστές από υψηλόβαθμα χείλη, τα πράγματα μπορούν να γίνουν ευκολότερα...

3.81%!

... πες 4%. Τόσο είναι το ποσοστό, επί του συνόλου του ελληνικού πληθυσμού, των αδιάγνωστων ψυχοπαθών που βιώνουν επί μονίμου βάσεως ψευδαισθήσεις και έχουν ανάγκη επείγουσας φαρμακευτικής βοήθειας. Σε αυτό το ποσοστό πρέπει να προστεθεί ένα 9.16% "οριακών περιπτώσεων", που ισορροπούν επί ξυρού ακμής και δύνανται ανά πάσα στιγμή να αποσταθεροποιηθούν πλήρως. Αυτά, όπως προκύπτουν αβίαστα από ικανό δείγμα 27 χιλιάδων ατόμων που συμμετείχαν σε διαδικτυακή δημοσκόπηση του in.gr.
"Φωνές, ακούω φωνές" που τραγουδούσε και η Βίσση παλιά...

<= 0

Δεν διακρίνομαι για τις ιστορικές μου γνώσεις, αλλά δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι είχε ποτέ κυβέρνηση στην Ελλάδα μικρότερη αξιοπιστία από την σημερινή. Γιατί ο λόγος της σήμερα, οι όποιες διαβεβαιώσεις ή διαψεύσεις κυβερνητικών αξιωματούχων, έχουν αξιοπιστία από μηδέν έως κάτω και από το μηδέν. Οι δηλώσεις τους, τουλάχιστον αυτές που στόχο έχουν να καθησυχάσουν τους πολίτες, στην καλύτερη περίπτωση είναι άνευ βαρύτητας και στην χειρότερη πρέπει να αντιστραφούν για να υποψιαστεί κανείς τι πραγματικά τον περιμένει στο άμεσο μέλλον. Αν λόγου χάριν ο Βενιζέλος μας διαβεβαιώσει ότι ο ήλιος θα συνεχίσει να βγαίνει από την ανατολή, πρέπει να περιμένουμε από αύριο να τον δούμε να ξεπροβάλει από τη δύση...

Κωλοτούμπα

Κοίτα να δεις λοιπόν φίλε μου! Φαίνεται πως οι κενές περιεχομένου ρητορείες περί ανάγκης "πολιτικής διαπραγμάτευσης" δεν έτυχαν ιδιαιτέρας αποδοχής εις τας Ευρώπας! Τουναντίον μάλιστα: ούτε το πανηγυράκι της ΔΕΘ δεν τους άφησαν να στήσουν - όπως κάθε χρόνο - με την ησυχία τους!

Ώστε οι... υπαλληλίσκοι τελικώς επιβάλλουν με συνοπτικές διαδικασίες την θέλησή τους; Τι σκληρότης Θεέ μου!

Τρέξτε να σωθείτε!

Το μεταφέρω με κάθε επιφύλαξη:

The leader of the International Monetary Fund and a possible candidate for president of France was pulled from an airplane moments before he was to fly to Paris and was being questioned Saturday by police in connection with the violent sexual assault of a hotel maid, police said.

Αν όντως είναι τόσο ζωηρός, εμάς θα μας χαρίσει;

ΕΣΥ και μεταφυσική

Αν κάποια στιγμή βρεθείτε στην αίθουσα αναμονής χειρουργείου Δημοσίου Νοσοκομείου ενώ χειρουργείται προσφιλές σας πρόσωπο, αναγνώστε με ευλάβεια το "...ο ευλογήσας τα πέντε ράμματα εν τω χειρουργείω και δι αυτών πεντάκις χιλίους ασθενείς συρράψας". Πού ξέρετε, θαύματα μπορεί να γίνονται ακόμη...

Διότι, παρά την προσπάθεια των ταλιμπάν του Κινήματος να τις συγκαλύψουν και να τρομοκρατήσουν με απειλές όσους τις επικαλούνται*, ελλείψεις υλικών υπάρχουν κατά περίπτωση σχεδόν παντού στο ΕΣΥ. Ακόμα χειρότερα, υπάρχει δραματική πτώση της ποιότητας του υγειονομικού υλικού, πτώση που βέβαια ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν, όταν με τους μειοδοτικούς διαγωνισμούς τα ράφια των δημόσιων νοσοκομείων κατακλύσθηκαν βαθμιαία από υλικά made in China (ή made in PRC αν προτιμάτε...).

Δυστυχώς η Ελλάδα μοιάζει με εκκρεμές που περνά από την αλόγιστη σπατάλη στην ανόητη (και πολλές φορές επιζήμια, ακόμη και με αυστηρά οικονομικούς όρους) σφιχτοχεριά. Όχι πως τα περιθώρια λελογισμένης εξοικονόμησης πόρων εξαντλήθηκαν: κάθε άλλο μάλιστα...



* Κάποιοι εξ αυτών, είναι αλήθεια, το κάνουν υπερβάλλοντας, και μόνον στα πλαίσια ενός δογματικού αντιμνημονιακού μένους, αλλά οι ελλείψεις δεν παύουν να είναι γεγονός.

Καλομελέτα κι έρχεται...

...Ή αλλιώς: Φάτε "χαρτιά", κερνάει το Κράτος! (για να παραφράσω γνωστό σύνθημα των αναρχικών)

Ιδού, σύμφωνα με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο (που θα γίνει αναμφισβήτητα νόμος του Κράτους) πώς το μπαταχτσίδικο Ελληνικό Δημόσιο θα εξοφλεί τις παντοειδείς οικονομικές του υποχρεώσεις προς τρίτους: «το Ελληνικό Δημόσιο δύναται να εξοφλεί παντός είδους υποχρεώσεις του, σε εθνικό ή αλλοδαπό νόμισμα, προς όλους τους φορείς του δημοσίου ή ιδιωτικού τομέα, με τη σύμφωνη γνώμη τους, με έκδοση κρατικών χρεογράφων εντόκων γραμματίων ή ομολόγων ή άλλων τίτλων δανεισμού, στο πλαίσιο του εκάστοτε εκτελούμενου κρατικού Προϋπολογισμού. Με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών καθορίζονται το ύψος των εκδιδόμενων τίτλων, ο σκοπός, οι όροι, οι διαδικασίες και κάθε άλλη τεχνική λεπτομέρεια που αφορά την έκδοσή τους. Η παρούσα διάταξη ισχύει από 12 Δεκεμβρίου 2010.»

Άρα, στην πράξη, (όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει ο Π. Λαφαζάνης) το Ελληνικό Δημόσιο κυκλοφορεί ευρέως ένα νέο "νόμισμα" στο εσωτερικό της χώρας (παράλληλα - προς το παρόν - με το Ευρώ), τα κρατικά χρεόγραφα, με τα οποία φιλοδοξεί να εξοφλεί (τρόπος του λέγειν...) τους πάντες. Το "με την σύμφωνη γνώμη τους" είναι ασφαλώς χιούμορ, αφού η εναλλακτική πρόταση θα είναι η... μη εξόφληση εις τον Αιώνα τον Άπαντα. Δηλαδή, ελλείψει ρευστότητας, δημιουργείται μια εναλλακτική μέθοδος συναλλαγής, όπου η ανάγκη της αγοράς για ρευστό και οι νόμιμες απαιτήσεις της επί του Δημοσίου παρηγορούνται με... ευσεβείς πόθους.

Αναμενόμενο είναι το νέο αυτό "νόμισμα" (ομόλογα, έντοκα γραμμάτια κτλ.) να υποτιμηθεί περαιτέρω (ούτως ή άλλως η άμεση αποτίμησή του θα είναι στο 75% της αρχικής του τιμής), αφού θα κυκλοφορήσει ευρέως. Οι τράπεζες δηλαδή, προς τις οποίες θα απευθύνονται οι... εξοφλημένοι από το Ελληνικό Κράτος προκειμένου να ρευστοποιήσουν όπως-όπως το χαρτομάνι και να πάρουν στα χέρια τους πραγματικό νόμισμα, θα μειώνουν συνεχώς τις προσδοκίες τους για ρευστοποίηση στο ακέραιο των τίτλων του αίσχους, στο τέλος της περιόδου "ωρίμανσης" (δηλ. στην ονομαστική τους αξία συν τους τόκους). Άρα, αυτονόητα, θα μειώνουν και το σε ρευστό αντίκρυσμα που θα είναι πρόθυμες να καταβάλουν για να περιέλθουν τα χρεόγραφα στην κατοχή τους.

Αν λοιπόν έχεις την ατυχία να σου χρωστά το Δημόσιο, θα εξοφλείσαι με σημαντικό "κούρεμα", και αυτό εφ' όσον η όλη υπόθεση δεν καταλήξει και σε καθολική άρνηση των τραπεζών να ρευστοποιούν τα χαρτιά του Δημοσίου όταν το πράμα με την έκδοση τίτλων για εξόφληση χρεών παραγίνει. Δεν φαντάζομαι, βέβαια, το κράτος να δέχεται πίσω τα δικά του χρεόγραφα ως πληρωμή, αν εσύ χρωστάς σ' αυτό! Ούτε γι' αστείο...

Σημαντική είναι και η, φαινομενικά αθώα, παρεισφρύσασα διευκρίνιση ότι οι τίτλοι αυτοί θα εκδίδονται για την πληρωμή χρεών "σε εθνικό ή αλλοδαπό νόμισμα". Είμαι καχύποτος αν πω ότι αυτό μυρίζει νεκρανάσταση της δραχμής;

Εν τέλει αντιλαμβάνεται κανείς ότι αυτή η ανενδοίαστα ομολογημένη αδυναμία πληρωμής από μέρους του Δημοσίου ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου. Η πληρωμή μισθών, συντάξεων και εφάπαξ με κρατικά χρεόγραφα βρίσκεται, μου φαίνεται, μόλις μερικές τροπολογίες μακριά... Αφού επί δεκαετίες τρώγαμε το μέλλον μας, τώρα (και χάρις στις "επιδέξιες" κινήσεις των Παπανδρέου - Παπακωνσταντίνου) ήρθε η ώρα να φάμε "χαρτί" για να ζήσουμε!

Body of Evidence

Μετά και τις τελευταίες αποκαλύψεις του Ντομινίκ του Σοσιαλιστού, το ογκούμενο σώμα ενδείξεων περί του πώς οδηγηθήκαμε (εξ υποτιθεμένης αρχικής αγνοίας των οικονομικών συνθηκών και συνακόλουθων ατυχών χειρισμών ή συστηματικά και μεθοδευμένα) στις αρπάγες της Τρόικας τείνει να αποτελέσει ακλόνητη αποδεικτική βάση.

Οι, από διαφορετικά (βαρύνοντος κύρους) πρόσωπα, μαρτυρίες καταλήγουν πέραν πάσης αμφισβητήσεως στο ότι ο νυν πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου γνώριζε πολύ καλά την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας όταν προεκλογικά υποσχόταν ότι "υπάρχουν λεφτά" και όταν προεκλογικά και μετεκλογικά διαβεβαίωνε ότι δεν θα μειώσει μισθούς, δεν θα αυξήσει τον ΦΠΑ και μύρια άλλα που τα αναίρεσε στην πράξη.

Υπάρχουν επίσης ικανές ενδείξεις ότι η ελληνική δημοσιονομική κρίση δεν θα γινόταν κρίση δανεισμού αν τα δύο πιο σημαίνοντα πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ (Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου) δεν είχαν αποδυθεί σε διεθνή δυσφημιστική εκστρατεία εναντίον της χώρας τους, αντί να δανειστούν - εν όσω ακόμη αυτό μπορούσε να γίνει με ανεκτούς όρους - και παράλληλα να πάρουν μέτρα.

Επιπλέον, με την μαρτυρία Σαχινίδη αλλά και τα λεγόμενα του Στρος Καν βεβαιωθήκαμε και οι πλέον δύσπιστοι ότι η καταφυγή στο ΔΝΤ ήταν περίπου προαποφασισμένη, ακόμη και όταν ο Παπανδρέου δημοσίως καταριόταν ένα τέτοιο ενδεχόμενο - ακόμη και όταν οι αγορές συνέχιζαν να προσφέρουν χρήμα σε ανεκτό κόστος.

Μένει ένα ενδεχόμενο, μια υπόθεση εργασίας για την ερμηνεία των προηγουμένων: Η καταφυγή στο ΔΝΤ θεωρήθηκε από τον Παπανδρέου ως η μόνη λύση για την (έξωθεν) επιβολή αναγκαίων μέτρων που διαφορετικά θα προκαλούσαν θύελλα αντιδράσεων, αν αποφασιζόντουσαν από τους ίδιους που μέχρι προ ολίγου διαβεβαίωναν πως "λεφτά υπάρχουν". Και τον έπεισαν προς τούτο και οι διεθνείς "φίλοι" του, βάζοντάς τον να παίξει το ρόλο του Ιούδα και να δώσει το φιλί της προδοσίας στη σύγχρονη Ελλάδα (Θυμίζω ότι, σύμφωνα με μία τουλάχιστον ιστορική εκδοχή της προδοσίας του Ιησού, ο Ιούδας δεν τον πρόδωσε για τα περίφημα τριάντα αργύρια, αλλά γιατί τον είχαν τεχνηέντως πείσει ότι έτσι ο Ιησούς θα ωθηθεί να μεγαλουργήσει ενώπιον των Ρωμαίων και θα βοηθήσει στην σωτηρία του Ισραήλ...). Γιατί, το άλλο ενδεχόμενο, να πρόκειται για κάτι πολύ χειρότερο, μια καθαρή, ψυχρή, προσεκτικά σχεδιασμένη εθνική προδοσία, δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι.

Πάντως είναι λυπηρό, όταν τα πράγματα παρουσιάζονται πλέον με τόση σαφήνεια, να βλέπεις ακόμη μισθωμένους δημοσιογράφους να ιδρωκοπάνε να πείσουνε είτε ότι δεν ωφελεί να ασχολούμαστε με αυτά τα ενδεχόμενα (ακυρώνοντας έτσι με πρωτότυπους συλλογισμούς και συνοπτικές διαδικασίες την αξία της Ιστορίας), - ή ακόμη χειρότερα - ότι όλα έχουν καλώς καμωμένα από τον Θίασο του "λεφτά υπάρχουν". Ακόμη και την ύστατη στιγμή...

Όψιμη Επιφοίτηση

«Είμαι βέβαιος ότι ο Γιώργος Παπανδρέου βλαστημά την τύχη που έριξε σ’ αυτόν τον κλήρο να προχωρήσει στην επικείμενη σφαγή, οφείλει όμως να συνειδητοποιήσει ότι το σημερινό του «χρέος» αποτελεί ένα είδος εκδίκησης της ιστορίας.


Διότι τα τελευταία τριάντα χρόνια, ήταν πρωτίστως οι κυβερνήσεις τού ΠΑΣΟΚ που παραφούσκωσαν με προσωπικό τις δημόσιες υπηρεσίες και ειδικά τις «πολυτελείς» ΔΕΚΟ, οι οποίες σήμερα ξαπλώνουν στην κλίνη του Προκρούστη. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα ποσοστά που παίρνει η ΠΑΣΚΕ σ’ όλους αυτούς τους οργανισμούς (μεταξύ 50% και 70%), για να καταλάβει τι είχε γίνει διαχρονικά. Εφ’ όσον λοιπόν το ΠΑΣΟΚ καρπώθηκε επί δεκαετίες τα πολιτικά οφέλη αυτών των διορισμών, αποτελεί πράξη στοιχειώδους ιστορικής δικαιοσύνης να εισπράξει τώρα και το πολιτικό κόστος τής κατεδάφισης αυτού του οικοδομήματος.»


.........................................................


«Εκείνα τα χρόνια δημιουργήθηκε το σώμα των εργαζομένων στο δημόσιο και στις ΔΕΚΟ, που αποτελεί σήμερα το σκληρό ΠΑΣΟΚ με το οποίο καλείται να συγκρουστεί ο Γ. Παπανδρέου. Είναι πράγματι σάρκα από τη σάρκα του κόμματος του. Αυτή η σάρκα τον στήριξε με πάθος και αυτήν καλείται τώρα ο πρωθυπουργός να ακρωτηριάσει. Το πιο δραματικό για τον Παπανδρέου είναι ότι αυτός ο σκληρός κομματικός μηχανισμός ήταν η αιχμή του προσωπικού του δόρατος στις εσωκομματικές εκλογές κόντρα στον Βενιζέλο.»

.........................................................

«Ξέρω ότι οι υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης μπορούν εύκολα να δείξουν έγγραφα και στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η τελευταία κυβέρνηση Καραμανλή διόρισε πάνω από 150.000 υπαλλήλους. Καλά κάνουν και τα λένε, ξεχνούν όμως ότι λίγες μέρες πριν τις εκλογές του 1985 και του 1989, οι αιτήσεις διορισμού στο δημόσιο συμπληρωνόντουσαν κατά χιλιάδες στην Χαριλάου Τρικούπη κι από κει έφευγαν για τις δημόσιες υπηρεσίες. Τότε διορίστηκαν οι δημόσιοι υπάλληλοι που ουρλιάζουν σήμερα, βλέποντας τις αποδοχές τους να μειώνονται και τους οργανισμούς τους να συγχωνεύονται ή να καταργούνται.»

Να υποθέσουμε ότι πρόκειται για όψιμο ρεαλισμό, υπό το κράτος των... "αδήριτων πιέσεων των αγορών", όπως τις ανακάλυψαν εσχάτως και τις επικαλούνται τακτικώς και οι υπέρ του Μνημονίου πράσινοι μαχητές στη Βουλή;

Γέμισε ο τόπος Επιμηθείς...

Η ποίηση γίνεται ιστορία

Τα σχόλια περιττεύουν...

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,
κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν’ επισφαλής:
οι τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Aποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.—

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.


Κ. Π. Καβάφης, Εν μεγάλη Ελληνική Αποικία, 200 π.Χ.

Το πιάσαμε το υπονοούμενο

Ενθουσιάσθηκε ο Ντομινίκ με τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών. Δεν τον ενδιαφέρει, λέει, που νίκησε η Αριστερά (σημ.: με τον όρο "Αριστερά" εννοεί το... ΠΑΣΟΚ), ας νικήσει και ο διάολος ο ίδιος, αρκεί να γίνεται η δουλειά. «Κάτι αντίστοιχο δεν έχει συμβεί ποτέ στο παρελθόν. Δεν έχει ποτέ συμβεί, παρά το τόσο σκληρό πρόγραμμα που οι Έλληνες υποχρεώθηκαν να υποστηρίξουν, το να γίνει κατανοητό στον πληθυσμό ότι ήταν αναγκαίο και αυτός τελικά να υποστηρίξει στην πλειοψηφία του την υπάρχουσα κυβέρνηση.»

Τάδε έφη Ντομινίκ. Που προφανώς δεν συγκινήθηκε από την αποχή. Είπαμε, να περάσει η γραμμή, να γίνεται η δουλειά. Η αποκρυπτογράφηση των μηνυμάτων της κάλπης αφήνεται στους αιθεροβάμονες θεωρητικολογούντες. Οπότε ετοιμασθείτε διά τα περαιτέρω...

Έχουν λοιπόν έναν τρόπο να τις λένε τις χοντράδες οι Φράγκοι, μα ένα τρόπο! Με ένα πολιτισμένο μειδίαμα, δείχνοντας ελάχιστα μόνον τους κυνόδοντες. Σαν το «Έλληνες κουράγιο» του Όλι Ρεν. Κι όποιος κατάλαβε , κατάλαβε...

Επιτέλους ειλικρίνεια!

Διαβάστε το αποσιωπημένο αλλά αυτονόητο, που επιτέλους εκστομίσθηκε!

Μέσα σε κρίση ειλικρινείας (ή αγανακτήσεως;) ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και επικεφαλής του Eurogroup είπε αυτό που σκέφτονται όσοι σώφρονες πολίτες στην Ελλάδα τιμωρούνται για εγκλήματα στα οποία δεν συμμετείχαν: Ότι αν ο ελληνικός λαός ως σύνολο είναι υπεύθυνος για τις πολιτικές του επιλογές επί 3 δεκαετίες, ότι αν ο ελληνικός πολιτικός κόσμος έχει για τον ίδιο λόγο πολλαπλάσια ευθύνη (διότι δεν εξισώνονται οι ευθύνες των κυβερνωμένων με αυτές των κυβερνώντων, με ένα απλό "μαζί τα φάγαμε" - άλλωστε δεν "έφαγαν" όλοι και δεν "έφαγαν" το ίδιο), ευθύνη αυτονόητη και σημαντική έχουν και τα αρμόδια διοικητικά όργανα της ΕΕ που άφησαν την ελληνική οικονομία να εξοκείλει, αποδεχόμενα τα εμφανώς και συστηματικώς χαλκευμένα στατιστικά στοιχεία της εγχώριας δημιουργικής στατιστικής.

Αυτό που κατέστη βαθμηδόν ηλίου φαεινότερον στους (όσους...) εχέφρονες κατοίκους αυτής της χώρας χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις οικονομίας, ότι δηλ. δεν είναι δυνατόν οι πολίτες της να ζουν σε παραζάλη καταναλωτικής ευωχίας πλήρως αναντίστοιχη με τις παραγωγικές της επιδόσεις και παρ' όλα αυτά η οικονομία της να εμφανίζεται ως ισχυρή (επί Σημίτη) ή ανθεκτική (επί Καραμανλή), αυτό λοιπόν είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να είχε διαφύγει της προσοχής των σοφών κεφαλών της ΕΕ. Αλλά τότε, προς τι τα διευρωπαϊκά όργανα, οι θεσμοί της ΕΕ, οι συνεδριάσεις, οι συναποφάσεις και τα σύμφωνα σταθερότητας, αν οι πολίτες του κάθε κράτους εγκαταλείπονται χωρίς έλεγχο στην μικροπολιτική φαυλότητα μιας εθνικής κυβέρνησης και τις κακές πολιτικές επιλογές των συμπολιτών τους και καλούνται στο τέλος να πληρώσουν το λογαριασμό;

Ο αλμυρός, εξοντωντικός, ισοπεδωτικός λογαριασμός της φρενήρους ατομικής σπατάλης και της μαζικής καταλήστευσης του ελληνικού Δημοσίου πέρασε με συνοπτικές διαδικασίες από τον ελληνικό πολιτικό κόσμο στους Έλληνες πολίτες. Άρκεσε ένα "μαζί τα φάγαμε" για να εφαρμοσθεί στην πράξη το "...αλλά εσείς θα πληρώστε". Βεβαίως, δυστυχώς, έτσι πάντα γίνεται. Η καταστροφή πίπτει επί των κεφαλών δικαίων και αδίκων. Αλλά υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι κάθε άλλο παρά διάσωση εξασφαλίζει το Μνημόνιο (για να παραβλέψουμε τον ύποπτο τρόπο με τον οποίο καταλήξαμε εκεί). Και είναι βέβαιο ότι η εξουθενωτική φοροσυλλογή (μέσω της έμμεσης φορολογίας), με την οποία επιχειρείται να ανατραπεί το έλλειμμα εσόδων, θα βλάψει την όποια παραγωγικότητα, αφήνοντας κατ' ουσίαν ατιμώρητο το μαύρο χρήμα.

Ούτως ή άλλως όμως, κακό, λιγότερο κακό ή καλό το Μνημόνιο, απαραίτητο ή μη, η έστω και μουδιασμένη αποδοχή του μέσα από την προσεχή εκλογική διαδικασία θα εισπραχθεί ως πανηγυρική αμνήστευση των πολιτικών δυνάμεων που μας οδήγησαν στον γκρεμό. Θα σημάνει επίσης ότι όλοι όσοι αυτά τα χρόνια καταναλώσαμε σύμφωνα με αυτά που παρήγαμε και δεν παρασιτίσαμε στην Ελληνική κοινωνία, αποδεχόμαστε να μαστιγωθούμε αλύπητα ως συνένοχοι με άλλους (πολίτες, πολιτευόμενους, συνδικαλιστές και πολιτικούς) οι οποίοι θα κληθούν απλώς να αναλώσουν μέρος, μόνον, του "κεφαλαίου" που συσσώρευσαν κατά τις 3 δεκαετίες της κραιπάλης. Και όλα αυτά χωρίς να διαφαίνονται καν αξιόλογες ελπίδες διάσωσης. Και με τον ίδιο, φαύλο πολιτικό κόσμο, αλώβητο, να διαχειρίζεται την Επόμενη Ημέρα σαν να μη συνέβη τίποτε...

Ερωτήσεις - απαντήσεις...

Στην ερώτηση "πού πήγαν τα λεφτά;" που ο μέγας λαοπλάνος (όπως αποδείχθηκε) επαναλάμβανε με περισσή αυταρέσκεια προεκλογικά (και συνεχίζει να εκστομίζει σε διάφορες παραλλαγές, όπως "υπάρχουν λεφτά αλλά πού πάνε;"), απάντησε σήμερα με ωμή ειλικρίνεια ο εκ των εξαπτερύγων του Θ. Πάγκαλος: "Η απάντηση στην κατακραυγή των πολιτών 'πώς φάγατε τα λεφτά;' είναι ότι σας διορίσαμε όλα αυτά τα χρόνια στο Δημόσιο. Τα φάγαμε όλοι μαζί σε μία πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος". Και παρακάτω: "Για τη διόγκωση του δημόσιου τομέα είμαστε όλοι υπεύθυνοι, ακόμη και τα μικρά κόμματα της Αριστεράς που δεν κυβερνούν μεν, αλλά ακολουθούν την ίδια πρακτική μέσα από τους ΟΤΑ που ελέγχουν". Όσο και αν αυτή η αποφθεγματικού τύπου δήλωση δεν μπορεί να περιέχει όλη την αλήθεια, είναι μια αρχική ειλικρινής προσέγγιση (to start with, για να καταλαβαινόμαστε ΟΛΟΙ, πολίτες, υπουργοί και πρωθυπουργοί). Από μικρό και από τρελλό μαθαίνεις την αλήθεια, που λένε...

Ορίστε λοιπόν η απάντηση. Ακόμη και αν ο Κος Παπανδρέου προσποιείται ότι προσγειώθηκε χθες στο Ελλάντα και ντεν ξέρει, μπορεί να ρωτήσει τους στενούς του συνεργάτες να του πούνε για την πανκομματική φαυλότητα που επικράτησε στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Και να πάψει να φορτώνει όλα τα δεινά στην πενταετία της... επάρατης Δεξιάς, που δεν ήταν τίποτε άλλο από μια ατυχής μίμηση του μεγαλειώδους παπανδρεϊκού πρωτοτύπου.

Αντί να ασχολείται ο ευγενής γόνος με τους θλιβερούς προκατόχους του, καλά θα κάνει να υπολογίσει ότι οι πολίτες (ή έστω ορισμένοι εξ αυτών) έχουν αποθέματα ευθικρισίας και γνωρίζουν πολύ καλά ότι το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι χθεσινό. Και μεταξύ άλλων αξιολογούν και τις πελώριες αβαρίες που τα δικά του πεπραγμένα στο επτάμηνο του αίσχους συσσώρευσαν στην Ελλάδα. Ώστε να καταστεί η υπαγωγή στο ΔΝΤ (που ο ίδιος καταριότανε...)* αναπόφευκτη και με άγνωστες συνέπειες για το μέλλον της χώρας.

* Το ακούσαμε στο περιβόητο βίντεο της συνέντευξης Σαμαρά στην ΔΕΘ, το οποίο θα πρέπει να πόνεσε πολύ...

Πεταμένα λεφτά

Τι νόημα έχει αυτή η φιέστα η θεσσαλονικιώτικη, όπου το Κράτος διαφημίζει τα Υπουργεία αλλά και τις Υπηρεσίες του (σε ποιους άραγε και με τι όφελος...); Και όπου ο εκάστοτε πρωθυπουργός ανεβαίνει για να κόψει ψέμα με την οκά, σε μια δήθεν βαρυσήμαντη συνέντευξη, ωραιοποιώντας τα πράγματα με τρόπο που φυσιολογικός άνθρωπος θα κατόρθωνε μόνον υπό την επήρρεια ισχυρών ευφοριογόνων, για να διαψευστεί τραγικά μέχρι το επόμενο ετήσιο φθινοπωρινό πανηγυράκι, όπου ο ίδιος ή ο διάδοχός του θα πρέπει να αμολήσει καινούργια χονδροειδή και ευφάνταστα παραμύθια;

Ασκήσεις θάρρους και αυθυποβολής κάνουμε;

Σοσιαλισμός χωρίς βαρβαρότητα

Δεν είναι όλοι οι Σοσιαλιστές για τα μπάζα: Μετρημένα λόγια, νηφαλιότητα και κριτική τόσο των ελληνικών κυβερνήσεων όσο και της ΕΕ που ανέχθηκε επί χρόνια τα ελληνικά μασκαραλίκια, από τον σοσιαλδημοκράτη πρώην υπουργό της Γερμανίας Πέερ Στάινμπρουκ.

Θεωρεί αδύνατη την επί μακρόν εξυπηρέτηση του διαρκώς ογκούμενου ελληνικού δημοσίου χρέους και μάλιστα μάταια και επιζήμια για τους φορολογουμένους.

Τι περίεργο άραγε να μην συμμερίζεται την μαρκετίστικη ("δι' εσωτερικήν κατανάλωσιν") αισιοδοξία των δικών μας Παπατζήδων (Παπ-ανδρέου, Παπα-κωνσταντίνου);

Απορία

Ήθελα να ξέρω, δεν θα βρεθεί ένας δημοσιογράφος να τον φέρει χωρίς περιστροφές αντιμέτωπο με τα όσα είχε - από το ίδιο βήμα - πει προ έτους; Με τα όσα θρασύτατα είχε εξαγγείλει εν όψει εκλογών, για να πράξει λίγους μήνες αργότερα τα ακριβώς αντίθετα;

Ας βρεθεί κάποιος να του ζητήσει να χαρακτηρίσει την (αχαρακτήριστη) διπλή πολιτική "υπηρεσία" που προσέφερε σε κρίσιμη στιγμή στον τόπο με το να αρνείται προεκλογικά την αναγκαιότητα λήψεως επώδυνων μέτρων, επιμένοντας στην καλλιέργεια μαζικών ψευδαισθήσεων, για να περιφέρεται ακολούθως μετεκλογικά ανά την υφήλιο και να διατυμπανίζει στους υποψήφιους δανειστές μας ότι είμαστε... Τιτανικός! Και να καταλήξει να επιβάλει στη χώρα μέτρα πολλάκις σκληρότερα από αυτά που θα απαιτούνταν αν λαμβάνονταν εγκαίρως, με χαμηλούς τόνους και με συναίνεση...

Βεβαίως ο κομματικός μηχανισμός θα έχει φροντίσει να του έχει προ πολλού ετοιμάσει 2-3 πρόχειρες "ξύλινες" απαντήσεις για να ψελλίσει. Απαντήσεις - ή μάλλον δικαιολογίες - που μόνον ένα κομματικό ακροατήριο μικρονόων είναι πιθανόν να πείσουν. Αλλά δεν μπορεί, η αμηχανία του θα φανεί - αν του έχει απομείνει στοιχειώδης ευθιξία. Από το κόμμα του έχει προ πολλού εκλείψει η αιδώς, αλλά από τον ίδιο ίσως όχι ακόμη.

Κάποιος να αφήσει λοιπόν τις αβρότητες και να τον κολλήσει στον τοίχο. Έτσι, για να μας βγει το άχτι, γιατί ούτως ή άλλως αυτός ο γύρος έχει χαθεί. Αν δεν έχει χαθεί όλο το παιχνίδι...

ΓΑΠ και ΔΑΠ

Εδώ και μερικούς εβδομάδες, το κρατικό ΔΑΠ (Δελτίο Ασύστολης Προπαγάνδας) της ΝΕΤ αρχίζει μονότονα με τον ίδιο τρόπο. Πριν καλά - καλά σβήσει η μουσική του σήματος του Δελτίου Ειδήσεων, εισβάλλει θριαμβεύτρια η φωνή του/της παρουσιαστή/-τριας, η οποία χωρίς καθυστέρηση δίνει τη μεγάλη είδηση: και σήμερα άλλος ένας "ειδικός" (ειδικός στο πρωτόκολλο του πειράματος εξόντωσης που εφαρμόζεται στην Ελλάδα) δηλώνει ενθουσιασμένος για την πρόοδο που έχει επιτελεσθεί στην οικονομία της χώρας και αλαλάζει σε διάφορες παραλλαγές το "keep going!".

Μας θεωρεί λοιπόν εντελώς ηλιθίους η Κρατική Μηχανή Προπαγάνδας (μήπως είμαστε;). Οι "ενθουσιασμένοι ειδικοί" είναι σχεδόν πάντοτε του κύκλου της τρόικας. Αλλά αυτοί έχουν κάθε λόγο να μας δίνουν κουράγιο και ελπίδες, αφού πρέπει να αντέξουμε τα όσα αποφασίσθηκαν και να δεχθούμε πειθήνιοι και τα όσα έπονται. Και ΠΡΕΠΕΙ, όχι για να σωθεί η Ελλάδα, αλλά για να προλάβουν να θωρακίσουν την υπόλοιπη Ευρωζώνη από τους κραδασμούς μιας επερχόμενης και αναπόδραστης χρεωκοπίας και να αντλήσουν το μέγιστο δυνατό όφελος από την εγκαθιστάμενη βαθειά εξάρτηση της χώρας εκ των δανειστών της, από τη στιγμή που θα επιβεβαιωθεί η αδυναμία αποπληρωμής των χρεών της.

Η Ελλάδα δεν σώζεται. Η τύχη της είναι προδιαγεγραμμένη από τη στιγμή που ο ΓΑΠ (αυτός δα ξέρετε ποιος είναι) αντί να πάρει μέτρα υποσχόταν αυξήσεις μισθών, επιδόματα κοινωνικής αλληλεγγύης και γύριζε την υφήλιο διεκτραγωδώντας της οικτρή κατάσταση της οικονομίας της χώρας στους υποψήφιους χρηματοδότες της, καθιστώντας έτσι περισσότερο από βέβαια την παύση δανεισμού της. Τα μέτρα - σοκ που ακολούθησαν μπορεί να βελτιώσουν (ή να εξωραΐσουν μάλλον) το δημοσιονομικό της πρόβλημα αλλά δεν θα δημιουργήσουν Νέα Οικονομία, με Νέα Ανάπτυξη και Νέο Εθνικό Προϊόν. Αυτά χρειάζονται χρόνο, προσαρμογή και χειρισμούς "υπό σκιάν", μακριά από την πίεση της αδυναμίας δανεισμού. Και όχι εικονικές και πραγματικές εκτελέσεις κοινωνικών ομάδων στο "λιοπύρι" της δανειακής ανυδρίας.

Αλλά πώς να πάρεις μέτρα χωρίς έξωθεν πειθαναγκασμό, όταν επί τριαντακονταετία γαλουχούσες τους Έλληνες με την Νέα Μεγάλη Εθνική Ιδέα, ότι η εποχή του ζειν με δανεικά δεν έχει ημερομηνία λήξεως; Και όταν προεκλογικά νανούριζες τους ψηφοφόρους με ψευδαισθησιογόνες υποσχέσεις για αυξήσεις αποδοχών, ρευστότητα στην αγορά και τα τοιαύτα; ΠΩΣ;

I can't get no satisfaction

Αυτός ο λαός έχει βαθειά μέσα του ριζωμένο το αίσθημα του ανικανοποίητου. Άκουγα την πρωινή ζώνη της ΝΕΤ (κάπου εκεί γύρω στις 07.30 πμ. - να μην με νομίζετε και αργόσχολο...), όπου στηλιτεύονταν η ύπαρξη μεγάλων διαφορών στην τιμή της βενζίνης από πρατήριο σε πρατήριο.

Πέρα από το γεγονός ότι διαφορές από περιοχή σε περιοχή της Ελλάδας είναι εν μέρει δικαιολογημένες (διαφορετικά κόστη μεταφοράς), διαφορές στην ίδια γειτονιά είναι και δείγμα υγιούς λειτουργίας της αγοράς. Επιτέλους, αν όλοι οι πρατηριούχοι είχαν τις ίδιες τιμές, δικαίως θα τους κατηγορούσαμε για "εναρμονισμένες πρακτικές" τιμολόγησης!

Η ουσία του πράγματος βρίσκεται - κατ' εμέ - αλλού: Με διαρκείς και ουσιαστικούς ελέγχους να διασφαλίζεται η προστασία του καταναλωτή απέναντι σε κρούσματα νοθείας ή σε υπερχρέωση με βάση ενδείξεις από "πειραγμένους" ογκομετρητές. Ώστε ο ανταγωνισμός να είναι υγιής και όχι να διαλέγει ο καταναλωτής το δήθεν φθηνότερο πρατήριο καυσίμων και στην πραγματικότητα να τον ληστεύουν θρασύτατα. Τα υπόλοιπα είναι για να γκρινιάζουμε.

Κι αν είναι να γκρινιάξετε, γκρινιάξτε (δικαίως) με την ληστρική κρατική φορολόγηση: Φόροι και δασμοί φτάνουν το 1€ ανά λίτρο βενζίνης, αυτή τη στιγμή...

Ρε πώς αλλάζουν οι καιροί...

Πρόσθετο πακέτο εγγυήσεων ύψους 25 δισ. ευρώ προς τις τράπεζες θα εξασφαλίσει ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου. Να θυμίσουμε (έτσι για να γίνεται κουβέντα...) τι έλεγε προεκλογικά ο σημερινός πρωθυπουργός; Εγκαλούσε την τότε κυβέρνηση ότι χάριζε χρήματα στις τράπεζες! Αυτά τα χρήματα και άλλα (που ασφαλώς... υπήρχαν) θα εξοικονομούσε, ώστε να μην χρειαστεί να υποβληθεί ο Έλληνας πολίτης σε αφαίμαξη. Τώρα, βέβαια, ανακάλυψαν την αναγκαιότητα στήριξης των εγχώριων τραπεζών. Καμαρώστε:



Το 'χουν στο αίμα τους, ως φαίνεται, οι Παπανδρέηδες το παπατζίδικο, την εξαπάτηση... Αλλά και τα ΜΜΕ τηρούν άκρα του τάφου σιωπή. Αν οι παλινωδίες αυτές ήταν της ΝΔ θα τις είχαν κεντρικό θέμα σε κάθε δελτίο...