Θέμα απολύσεων στον Δημόσιο Τομέα θέτει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με το λογικό επιχείρημα ότι δεν είναι δυνατόν οι απολύσεις να είναι ταμπού στο Δημόσιο και να συμβαίνουν καθημερινά στον Ιδιωτικό Τομέα.
Επί της αρχής καμία διαφωνία. Είναι εξωφρενικό οι εγαζόμενοι στον Ιδιωτικό Τομέα να αντιμετωπίζονται ως παιδιά ενός κατώτερου Θεού, πάνω στην ράχη των οποίων εφαρμόζονται ανόθευτοι οι νόμοι της αγοράς, ενώ στο Δημόσιο οι υπάλληλοι να απολαμβάνουν ασυλία πρωτοφανή για τα (τραγικά για την χώρα μας) οικονομικά δεδομένα. Και επιπλέον όλοι να ωρύονται για τον κίνδυνο απόλυσης των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ οι συνεχείς απολύσεις στον Ιδιωτικό Τομέα να περνούνε στα ψιλά γράμματα.
Σωστά. Με μία μεγάλη ένσταση όμως. Δεν μας λες βρε Κυριάκο ποιος θα αναλάβει τις απολύσεις στο Δημόσιο; Ποιος θα κρίνει τον ικανό, εργατικό και απαραίτητο και ποιος θα τον διακρίνει από τον ανίκανο, αργόσχολο, νωθρό, περισσευάμενο; Γιατί σε μένα είναι προφανές ότι, όταν τεθεί θέμα απολύσεων στο Δημόσιο, θα βγουν στο τραπέζι οι κομματικές ταυτότητες. Και θα καταφθάνουν σωρηδόν τα "μπιλιετάκια" από τις Τοπικές κομματικές Οργανώσεις και τα βουλευτικά γραφεία. Θα πρέπει να είναι κανείς ασυγχώρητα αφελής για να πιστεύει κάτι διαφορετικό...
Εκτός αν (για να αποφευχθεί η οργή) χρησιμοποιηθεί ένα "διαφανές" κριτήριο, όπως πιθανότατα τα έτη υπηρεσίας. Οπότε η μπάλα θα πάρει (ισοπεδωτικά) τους νεώτερους.
Έχει το ελληνικό κράτος (βουτηγμένο από δεκαετίες στην κομματοκρατία και την ισοπέδωση) οποιοδήποτε υγιή μηχανισμό αξιολόγησης του ανθρώπινου δυναμικού του, ώστε τυχόν απολύσεις στο Δημόσιο να αποβούν καθ' οιονδήποτε τρόπο επ' ωφελεία του, πέρα από την στενά ταμειακή τους πλευρά;
Επί της αρχής καμία διαφωνία. Είναι εξωφρενικό οι εγαζόμενοι στον Ιδιωτικό Τομέα να αντιμετωπίζονται ως παιδιά ενός κατώτερου Θεού, πάνω στην ράχη των οποίων εφαρμόζονται ανόθευτοι οι νόμοι της αγοράς, ενώ στο Δημόσιο οι υπάλληλοι να απολαμβάνουν ασυλία πρωτοφανή για τα (τραγικά για την χώρα μας) οικονομικά δεδομένα. Και επιπλέον όλοι να ωρύονται για τον κίνδυνο απόλυσης των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ οι συνεχείς απολύσεις στον Ιδιωτικό Τομέα να περνούνε στα ψιλά γράμματα.
Σωστά. Με μία μεγάλη ένσταση όμως. Δεν μας λες βρε Κυριάκο ποιος θα αναλάβει τις απολύσεις στο Δημόσιο; Ποιος θα κρίνει τον ικανό, εργατικό και απαραίτητο και ποιος θα τον διακρίνει από τον ανίκανο, αργόσχολο, νωθρό, περισσευάμενο; Γιατί σε μένα είναι προφανές ότι, όταν τεθεί θέμα απολύσεων στο Δημόσιο, θα βγουν στο τραπέζι οι κομματικές ταυτότητες. Και θα καταφθάνουν σωρηδόν τα "μπιλιετάκια" από τις Τοπικές κομματικές Οργανώσεις και τα βουλευτικά γραφεία. Θα πρέπει να είναι κανείς ασυγχώρητα αφελής για να πιστεύει κάτι διαφορετικό...
Εκτός αν (για να αποφευχθεί η οργή) χρησιμοποιηθεί ένα "διαφανές" κριτήριο, όπως πιθανότατα τα έτη υπηρεσίας. Οπότε η μπάλα θα πάρει (ισοπεδωτικά) τους νεώτερους.
Έχει το ελληνικό κράτος (βουτηγμένο από δεκαετίες στην κομματοκρατία και την ισοπέδωση) οποιοδήποτε υγιή μηχανισμό αξιολόγησης του ανθρώπινου δυναμικού του, ώστε τυχόν απολύσεις στο Δημόσιο να αποβούν καθ' οιονδήποτε τρόπο επ' ωφελεία του, πέρα από την στενά ταμειακή τους πλευρά;
