Βραδυά επαναληπτικού γύρου αυτοδιοικητικών εκλογών. Περνώντας μπροστά από την οθόνη της τηλεόρασης ρίχνω μια φευγαλέα ματιά. ALTER, συζήτηση για το εν διαμορφώσει αποτέλεσμα, παράθυρο και λόγος στον υπουργό (που θα μας νοικοκυρέψει) Παπακωνσταντίνου.
Και ενώ αυτός αναπτύσσει τη γνωστή επιχειρηματολογία του σωτηριολογικού ΠΑΣΟΚ, σύννεφο καπνού σηκώνεται μπροστά του και τον κρύβει μερικώς, τον μετατρέπει για λίγες στιγμές σε φευγαλέα οπτασία, σε άπιαστο πλάσμα του ονείρου (σαν τα δώρα εορτών και αδείας, που... εν καιρώ θα ξαναδοθούν στους δημοσίους υπαλλήλους).
Πήρε λοιπόν το στούντιο φωτιά; Μένω για να δω. Αλλά όχι. Το φούμο προέρχεται από την επίσης προσκεκλημένη στο panel Λιάνα Κανέλη, βουλευτή του ελληνικού κοινοβουλίου. Η οποία γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της τον αντικαπνιστικό νόμο που ψηφίσθηκε προ μηνών (αγνοώ αν τον υπερψήφισε και το κόμμα με το οποίο πολιτεύεται).
Ο υπουργός συνεχίζει σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Εξηγεί πώς θα εκσυγχρονίσει το φορολογικό σύστημα ώστε να πληρώνουν όλοι τους φόρους τους και να μην απαιτείται κάθε φορά που το κράτος μένει από ρευστό να πληρώνουν και αυτοί (ή μόνον αυτοί) που έχουν ξαναπληρώσει. Λέει και άλλα ωραία και μεγαλόπνοα. Και όλοι εν γένει στο panel παραμένουν απαθείς. Άλλωστε έχει φουνταριάσει όλη η χώρα, από μπαρ σε καφέ και από εστιατόρια μέχρι νοσοκομεία. Στην Κανέλη θα κολλήσουμε τώρα;
Νόμος είναι το δίκιο του καπνιστή, λοιπόν. Και η εμπεδωμένη, παγιωμένη παραβατικότητα στο Ελλαδιστάν καθιστά γελοία τα πρόσωπα της νομοθετικής εξουσίας. Αλλά το χειρότερο είναι ότι φαίνεται να μην έχουν οι ίδιοι συναίσθηση της γελοιότητάς τους...
Και ενώ αυτός αναπτύσσει τη γνωστή επιχειρηματολογία του σωτηριολογικού ΠΑΣΟΚ, σύννεφο καπνού σηκώνεται μπροστά του και τον κρύβει μερικώς, τον μετατρέπει για λίγες στιγμές σε φευγαλέα οπτασία, σε άπιαστο πλάσμα του ονείρου (σαν τα δώρα εορτών και αδείας, που... εν καιρώ θα ξαναδοθούν στους δημοσίους υπαλλήλους).
Πήρε λοιπόν το στούντιο φωτιά; Μένω για να δω. Αλλά όχι. Το φούμο προέρχεται από την επίσης προσκεκλημένη στο panel Λιάνα Κανέλη, βουλευτή του ελληνικού κοινοβουλίου. Η οποία γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της τον αντικαπνιστικό νόμο που ψηφίσθηκε προ μηνών (αγνοώ αν τον υπερψήφισε και το κόμμα με το οποίο πολιτεύεται).
Ο υπουργός συνεχίζει σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Εξηγεί πώς θα εκσυγχρονίσει το φορολογικό σύστημα ώστε να πληρώνουν όλοι τους φόρους τους και να μην απαιτείται κάθε φορά που το κράτος μένει από ρευστό να πληρώνουν και αυτοί (ή μόνον αυτοί) που έχουν ξαναπληρώσει. Λέει και άλλα ωραία και μεγαλόπνοα. Και όλοι εν γένει στο panel παραμένουν απαθείς. Άλλωστε έχει φουνταριάσει όλη η χώρα, από μπαρ σε καφέ και από εστιατόρια μέχρι νοσοκομεία. Στην Κανέλη θα κολλήσουμε τώρα;
Νόμος είναι το δίκιο του καπνιστή, λοιπόν. Και η εμπεδωμένη, παγιωμένη παραβατικότητα στο Ελλαδιστάν καθιστά γελοία τα πρόσωπα της νομοθετικής εξουσίας. Αλλά το χειρότερο είναι ότι φαίνεται να μην έχουν οι ίδιοι συναίσθηση της γελοιότητάς τους...
