Sunday, February 27, 2011

Καλομελέτα κι έρχεται...

...Ή αλλιώς: Φάτε "χαρτιά", κερνάει το Κράτος! (για να παραφράσω γνωστό σύνθημα των αναρχικών)

Ιδού, σύμφωνα με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο (που θα γίνει αναμφισβήτητα νόμος του Κράτους) πώς το μπαταχτσίδικο Ελληνικό Δημόσιο θα εξοφλεί τις παντοειδείς οικονομικές του υποχρεώσεις προς τρίτους:
«το Ελληνικό Δημόσιο δύναται να εξοφλεί παντός είδους υποχρεώσεις του, σε εθνικό ή αλλοδαπό νόμισμα, προς όλους τους φορείς του δημοσίου ή ιδιωτικού τομέα, με τη σύμφωνη γνώμη τους, με έκδοση κρατικών χρεογράφων εντόκων γραμματίων ή ομολόγων ή άλλων τίτλων δανεισμού, στο πλαίσιο του εκάστοτε εκτελούμενου κρατικού Προϋπολογισμού. Με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών καθορίζονται το ύψος των εκδιδόμενων τίτλων, ο σκοπός, οι όροι, οι διαδικασίες και κάθε άλλη τεχνική λεπτομέρεια που αφορά την έκδοσή τους. Η παρούσα διάταξη ισχύει από 12 Δεκεμβρίου 2010.»

Άρα, στην πράξη, (όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει ο Π. Λαφαζάνης) το Ελληνικό Δημόσιο κυκλοφορεί ευρέως ένα νέο "νόμισμα" στο εσωτερικό της χώρας (παράλληλα - προς το παρόν - με το Ευρώ), τα κρατικά χρεόγραφα, με τα οποία φιλοδοξεί να εξοφλεί (τρόπος του λέγειν...) τους πάντες. Το "με την σύμφωνη γνώμη τους" είναι ασφαλώς χιούμορ, αφού η εναλλακτική πρόταση θα είναι η... μη εξόφληση εις τον Αιώνα τον Άπαντα. Δηλαδή, ελλείψει ρευστότητας, δημιουργείται μια εναλλακτική μέθοδος συναλλαγής, όπου η ανάγκη της αγοράς για ρευστό και οι νόμιμες απαιτήσεις της επί του Δημοσίου παρηγορούνται με... ευσεβείς πόθους.

Αναμενόμενο είναι το νέο αυτό "νόμισμα" (ομόλογα, έντοκα γραμμάτια κτλ.) να υποτιμηθεί περαιτέρω (ούτως ή άλλως η άμεση αποτίμησή του θα είναι στο 75% της αρχικής του τιμής), αφού θα κυκλοφορήσει ευρέως. Οι τράπεζες δηλαδή, προς τις οποίες θα απευθύνονται οι... εξοφλημένοι από το Ελληνικό Κράτος προκειμένου να ρευστοποιήσουν όπως-όπως το χαρτομάνι και να πάρουν στα χέρια τους πραγματικό νόμισμα, θα μειώνουν συνεχώς τις προσδοκίες τους για ρευστοποίηση στο ακέραιο των τίτλων του αίσχους, στο τέλος της περιόδου "ωρίμανσης" (δηλ. στην ονομαστική τους αξία συν τους τόκους). Άρα, αυτονόητα, θα μειώνουν και το σε ρευστό αντίκρυσμα που θα είναι πρόθυμες να καταβάλουν για να περιέλθουν τα χρεόγραφα στην κατοχή τους.

Αν λοιπόν έχεις την ατυχία να σου χρωστά το Δημόσιο, θα εξοφλείσαι με σημαντικό "κούρεμα", και αυτό εφ' όσον η όλη υπόθεση δεν καταλήξει και σε καθολική άρνηση των τραπεζών να ρευστοποιούν τα χαρτιά του Δημοσίου όταν το πράμα με την έκδοση τίτλων για εξόφληση χρεών παραγίνει. Δεν φαντάζομαι, βέβαια, το κράτος να δέχεται πίσω τα δικά του χρεόγραφα ως πληρωμή, αν εσύ χρωστάς σ' αυτό! Ούτε γι' αστείο...

Σημαντική είναι και η, φαινομενικά αθώα, παρεισφρύσασα διευκρίνιση ότι οι τίτλοι αυτοί θα εκδίδονται για την πληρωμή χρεών "σε εθνικό ή αλλοδαπό νόμισμα". Είμαι καχύποτος αν πω ότι αυτό μυρίζει νεκρανάσταση της δραχμής;

Εν τέλει αντιλαμβάνεται κανείς ότι αυτή η ανενδοίαστα ομολογημένη αδυναμία πληρωμής από μέρους του Δημοσίου ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου. Η πληρωμή μισθών, συντάξεων και εφάπαξ με κρατικά χρεόγραφα βρίσκεται, μου φαίνεται, μόλις μερικές τροπολογίες μακριά... Αφού επί δεκαετίες τρώγαμε το μέλλον μας, τώρα (και χάρις στις "επιδέξιες" κινήσεις των Παπανδρέου - Παπακωνσταντίνου) ήρθε η ώρα να φάμε "χαρτί" για να ζήσουμε!

Monday, February 21, 2011

Body of Evidence

Μετά και τις τελευταίες αποκαλύψεις του Ντομινίκ του Σοσιαλιστού, το ογκούμενο σώμα ενδείξεων περί του πώς οδηγηθήκαμε (εξ υποτιθεμένης αρχικής αγνοίας των οικονομικών συνθηκών και συνακόλουθων ατυχών χειρισμών ή συστηματικά και μεθοδευμένα) στις αρπάγες της Τρόικας τείνει να αποτελέσει ακλόνητη αποδεικτική βάση.

Οι, από διαφορετικά (βαρύνοντος κύρους) πρόσωπα, μαρτυρίες καταλήγουν πέραν πάσης αμφισβητήσεως στο ότι ο νυν πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου γνώριζε πολύ καλά την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας όταν προεκλογικά υποσχόταν ότι "υπάρχουν λεφτά" και όταν προεκλογικά και μετεκλογικά διαβεβαίωνε ότι δεν θα μειώσει μισθούς, δεν θα αυξήσει τον ΦΠΑ και μύρια άλλα που τα αναίρεσε στην πράξη.

Υπάρχουν επίσης ικανές ενδείξεις ότι η ελληνική δημοσιονομική κρίση δεν θα γινόταν κρίση δανεισμού αν τα δύο πιο σημαίνοντα πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ (Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου) δεν είχαν αποδυθεί σε διεθνή δυσφημιστική εκστρατεία εναντίον της χώρας τους, αντί να δανειστούν - εν όσω ακόμη αυτό μπορούσε να γίνει με ανεκτούς όρους - και παράλληλα να πάρουν μέτρα.

Επιπλέον, με την μαρτυρία Σαχινίδη αλλά και τα λεγόμενα του Στρος Καν βεβαιωθήκαμε και οι πλέον δύσπιστοι ότι η καταφυγή στο ΔΝΤ ήταν περίπου προαποφασισμένη, ακόμη και όταν ο Παπανδρέου δημοσίως καταριόταν ένα τέτοιο ενδεχόμενο - ακόμη και όταν οι αγορές συνέχιζαν να προσφέρουν χρήμα σε ανεκτό κόστος.

Μένει ένα ενδεχόμενο, μια υπόθεση εργασίας για την ερμηνεία των προηγουμένων: Η καταφυγή στο ΔΝΤ θεωρήθηκε από τον Παπανδρέου ως η μόνη λύση για την (έξωθεν) επιβολή αναγκαίων μέτρων που διαφορετικά θα προκαλούσαν θύελλα αντιδράσεων, αν αποφασιζόντουσαν από τους ίδιους που μέχρι προ ολίγου διαβεβαίωναν πως "λεφτά υπάρχουν". Και τον έπεισαν προς τούτο και οι διεθνείς "φίλοι" του, βάζοντάς τον να παίξει το ρόλο του Ιούδα και να δώσει το φιλί της προδοσίας στη σύγχρονη Ελλάδα (Θυμίζω ότι, σύμφωνα με μία τουλάχιστον ιστορική εκδοχή της προδοσίας του Ιησού, ο Ιούδας δεν τον πρόδωσε για τα περίφημα τριάντα αργύρια, αλλά γιατί τον είχαν τεχνηέντως πείσει ότι έτσι ο Ιησούς θα ωθηθεί να μεγαλουργήσει ενώπιον των Ρωμαίων και θα βοηθήσει στην σωτηρία του Ισραήλ...). Γιατί, το άλλο ενδεχόμενο, να πρόκειται για κάτι πολύ χειρότερο, μια καθαρή, ψυχρή, προσεκτικά σχεδιασμένη εθνική προδοσία, δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι.

Πάντως είναι λυπηρό, όταν τα πράγματα παρουσιάζονται πλέον με τόση σαφήνεια, να βλέπεις ακόμη μισθωμένους δημοσιογράφους να ιδρωκοπάνε να πείσουνε είτε ότι δεν ωφελεί να ασχολούμαστε με αυτά τα ενδεχόμενα (ακυρώνοντας έτσι με πρωτότυπους συλλογισμούς και συνοπτικές διαδικασίες την αξία της Ιστορίας), - ή ακόμη χειρότερα - ότι όλα έχουν καλώς καμωμένα από τον Θίασο του "λεφτά υπάρχουν". Ακόμη και την ύστατη στιγμή...