Η γοητεία του χειμώνα

Του ανέμου αγρίμι

Άλλη μια σπάνια σύνοδος εξόχων ουρανίων σωμάτων: στίχος, μουσική και φωνή σε εξαιρετική αρμονία...

About to expire, about to begin...

Να 'ναι η καινούργια χρονιά σαν συναρπαστική μουσική που ξεσηκώνει με την κάθε της νότα...

Όψιμη Επιφοίτηση

«Είμαι βέβαιος ότι ο Γιώργος Παπανδρέου βλαστημά την τύχη που έριξε σ’ αυτόν τον κλήρο να προχωρήσει στην επικείμενη σφαγή, οφείλει όμως να συνειδητοποιήσει ότι το σημερινό του «χρέος» αποτελεί ένα είδος εκδίκησης της ιστορίας.


Διότι τα τελευταία τριάντα χρόνια, ήταν πρωτίστως οι κυβερνήσεις τού ΠΑΣΟΚ που παραφούσκωσαν με προσωπικό τις δημόσιες υπηρεσίες και ειδικά τις «πολυτελείς» ΔΕΚΟ, οι οποίες σήμερα ξαπλώνουν στην κλίνη του Προκρούστη. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα ποσοστά που παίρνει η ΠΑΣΚΕ σ’ όλους αυτούς τους οργανισμούς (μεταξύ 50% και 70%), για να καταλάβει τι είχε γίνει διαχρονικά. Εφ’ όσον λοιπόν το ΠΑΣΟΚ καρπώθηκε επί δεκαετίες τα πολιτικά οφέλη αυτών των διορισμών, αποτελεί πράξη στοιχειώδους ιστορικής δικαιοσύνης να εισπράξει τώρα και το πολιτικό κόστος τής κατεδάφισης αυτού του οικοδομήματος.»


.........................................................


«Εκείνα τα χρόνια δημιουργήθηκε το σώμα των εργαζομένων στο δημόσιο και στις ΔΕΚΟ, που αποτελεί σήμερα το σκληρό ΠΑΣΟΚ με το οποίο καλείται να συγκρουστεί ο Γ. Παπανδρέου. Είναι πράγματι σάρκα από τη σάρκα του κόμματος του. Αυτή η σάρκα τον στήριξε με πάθος και αυτήν καλείται τώρα ο πρωθυπουργός να ακρωτηριάσει. Το πιο δραματικό για τον Παπανδρέου είναι ότι αυτός ο σκληρός κομματικός μηχανισμός ήταν η αιχμή του προσωπικού του δόρατος στις εσωκομματικές εκλογές κόντρα στον Βενιζέλο.»

.........................................................

«Ξέρω ότι οι υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης μπορούν εύκολα να δείξουν έγγραφα και στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η τελευταία κυβέρνηση Καραμανλή διόρισε πάνω από 150.000 υπαλλήλους. Καλά κάνουν και τα λένε, ξεχνούν όμως ότι λίγες μέρες πριν τις εκλογές του 1985 και του 1989, οι αιτήσεις διορισμού στο δημόσιο συμπληρωνόντουσαν κατά χιλιάδες στην Χαριλάου Τρικούπη κι από κει έφευγαν για τις δημόσιες υπηρεσίες. Τότε διορίστηκαν οι δημόσιοι υπάλληλοι που ουρλιάζουν σήμερα, βλέποντας τις αποδοχές τους να μειώνονται και τους οργανισμούς τους να συγχωνεύονται ή να καταργούνται.»

Να υποθέσουμε ότι πρόκειται για όψιμο ρεαλισμό, υπό το κράτος των... "αδήριτων πιέσεων των αγορών", όπως τις ανακάλυψαν εσχάτως και τις επικαλούνται τακτικώς και οι υπέρ του Μνημονίου πράσινοι μαχητές στη Βουλή;

Γέμισε ο τόπος Επιμηθείς...

Θέμα ορισμού

Ο ορισμός της ψήφου κατά συνείδηση, σύμφωνα με τον Κώστα Γείτονα:

«Ψηφίζουµε κατά συνείδηση. Και όσοι ψηφίσαµε υπέρ, ψηφίσαµε κατά συνείδηση. Γιατί η δική µου συνείδηση έλεγε πως αν το καταψηφίσω και το κάνουν και άλλοι, ρίχνω την κυβέρνηση».

Μάλιστα. Όταν της Ελλάδος σε τέτοια κρίσιμη στιγμή ηγούνται πολιτικοί με τέτοια σύγχυση ιδεών, επιλογών και προτεραιοτήτων (και όταν, εδώ που τα λέμε, μια τέτοια δήλωση δεν συνεπάγεται αυτονόητα ηχηρότατη αποδοκιμασία από μέρους πολιτών και ΜΜΕ), τότε δεν βλέπω να έχουμε και πολλές ελπίδες...