Δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να παραπέμψω στο κείμενο του David Goldman, όπως το βρήκα από τον φίλο Squarelogic. Μια τέτοια γλαφυρή περιγραφή της ελληνικής πραγματικότητας θα γινόταν κόκκινο πανί για το 99% των Ελλήνων πριν 1-2 χρόνια. Δυστυχώς (ή ευτυχώς;) ήρθε η εποχή που ολοένα και περισσότεροι συμπατριώτες μας, διαβάζοντας τέτοια κείμενα, κουνούνε πλέον το κεφάλι τους με νόημα. Και δυστυχώς (και εδώ δεν υπάρχει καν "ευτυχώς" με ερωτηματικό) η συνειδητοποίηση έγινε με έξωθεν πίεση, δεν είναι κρίση αυτογνωσίας.
Αλλά θα σταθώ σε μία χαρακτηριστική αποστροφή του κειμένου: "All public institutions have one purpose: Suck money from the EU (or via loans) and redistribute it through an inverted pyramid of chicanery with the the loaf going to the top, the crumbs to the bottom." Έστω και με κάποια δόση υπερβολής, γνωρίζουμε ότι έτσι έγινε: επί δεκαετίες η Ελλάδα λειτούργησε ως γιγαντιαίος οργανισμός διοχέτευσης των κοινοτικών ενισχύσεων και του δάνειου χρήματος στην κατανάλωση (ως επί το πλείστον εισαγομένων προϊόντων), με αποτέλεσμα την ευζωΐα την κραυγαλέα αναντίστοιχη προς τις (αρνητικές) παραγωγικές και γενικότερα οικονομικές επιδόσεις του Ελλαδικού κρατιδίου.
Ότι η EU ήταν ένας γιγαντιαίος γραφειοκρατικός οργανισμός που στην παιδική της ηλικία δεν διέθετε (ή δεν ενεργοποιούσε) μηχανισμούς αυστηρού ελέγχου της διάθεσης των κονδυλίων της είναι, φαίνεται, γεγονός. Ότι αδιαφόρησε επίσης σε κάποιο βαθμό, κατά την περίοδο των παχειών αγελάδων, αγνοώντας τον κίνδυνο που θα προέκυπτε όταν τα διογκωμένα χρέη της Ελλάδας θα συνδυαζόταν με μια γενικότερη χρηματοπιστωτική κρίση είναι επίσης φανερό. Μήπως όμως (λέω μήπως) οι... Χρυσοί Χορηγοί της ευζωΐας μας, όπως η Γερμανία, είχαν επιπλέον περισσότερο συμφέρον να βλέπουν να μετατρέπονται τα χρήματά τους και αυτά των δανειστών μας σε X5, Porsche και Mercedes (χρησιμοποιώ ως παράδειγμα μόνον μερικά... εμβλήματα της εισαγόμενης κατανάλωσης) παρά σε έργα υποδομής και γενικότερα δομές που θα άλλαζαν τη χώρα; Στο κάτω - κάτω για διακοπές την έχουν την Ελλάδα, όχι για να ζουν και να παράγουν εδώ. Σ' αυτό, δα, τα κουτσο-καταφέρνουμε (ένεκα η ελληνική φύσις, που θα 'λεγε μόρτικα και ο αξέχαστος Φέρμας...)
Όχι βέβαια πως η ηθελημένη χρόνια αμβλυωπία των Κοινοτικών μας Εταίρων μας απαλλάσσει των ευθυνών! Το αντίθετο...
Αλλά θα σταθώ σε μία χαρακτηριστική αποστροφή του κειμένου: "All public institutions have one purpose: Suck money from the EU (or via loans) and redistribute it through an inverted pyramid of chicanery with the the loaf going to the top, the crumbs to the bottom." Έστω και με κάποια δόση υπερβολής, γνωρίζουμε ότι έτσι έγινε: επί δεκαετίες η Ελλάδα λειτούργησε ως γιγαντιαίος οργανισμός διοχέτευσης των κοινοτικών ενισχύσεων και του δάνειου χρήματος στην κατανάλωση (ως επί το πλείστον εισαγομένων προϊόντων), με αποτέλεσμα την ευζωΐα την κραυγαλέα αναντίστοιχη προς τις (αρνητικές) παραγωγικές και γενικότερα οικονομικές επιδόσεις του Ελλαδικού κρατιδίου.
Ότι η EU ήταν ένας γιγαντιαίος γραφειοκρατικός οργανισμός που στην παιδική της ηλικία δεν διέθετε (ή δεν ενεργοποιούσε) μηχανισμούς αυστηρού ελέγχου της διάθεσης των κονδυλίων της είναι, φαίνεται, γεγονός. Ότι αδιαφόρησε επίσης σε κάποιο βαθμό, κατά την περίοδο των παχειών αγελάδων, αγνοώντας τον κίνδυνο που θα προέκυπτε όταν τα διογκωμένα χρέη της Ελλάδας θα συνδυαζόταν με μια γενικότερη χρηματοπιστωτική κρίση είναι επίσης φανερό. Μήπως όμως (λέω μήπως) οι... Χρυσοί Χορηγοί της ευζωΐας μας, όπως η Γερμανία, είχαν επιπλέον περισσότερο συμφέρον να βλέπουν να μετατρέπονται τα χρήματά τους και αυτά των δανειστών μας σε X5, Porsche και Mercedes (χρησιμοποιώ ως παράδειγμα μόνον μερικά... εμβλήματα της εισαγόμενης κατανάλωσης) παρά σε έργα υποδομής και γενικότερα δομές που θα άλλαζαν τη χώρα; Στο κάτω - κάτω για διακοπές την έχουν την Ελλάδα, όχι για να ζουν και να παράγουν εδώ. Σ' αυτό, δα, τα κουτσο-καταφέρνουμε (ένεκα η ελληνική φύσις, που θα 'λεγε μόρτικα και ο αξέχαστος Φέρμας...)
Όχι βέβαια πως η ηθελημένη χρόνια αμβλυωπία των Κοινοτικών μας Εταίρων μας απαλλάσσει των ευθυνών! Το αντίθετο...
Σημ.: Όσο για το είδος της στήριξης που μας παρέχει η EU, αρκεί αντί σχοινοτενών αναλύσεων το σκίτσο του Ηλία Μακρή στην Καθημερινή της 13/2/2010. Όχι ότι μας πρέπει περισσότερη λύπηση...
