"Με τη μανούλα μου την κυρά Θοδώσαινα τι θα γίνει;" ρωτάει ικετευτικά ο Βασίλης Λογοθετίδης, που έχει πάει στον ξάδερφό του να ζητήσει δανεικά για να εγχειρισθεί επειγόντως η μάνα του. "Ε, να την κάνει την εγχείρηση, μην την αργείτε!", του απαντάει ο Στέφανος Στρατηγός, κάνοντας πως δεν καταλαβαίνει ότι ο Λογοθετίδης ήρθε να του ζητήσει λεφτά. "Μα για να την κάνει Μπάμπη μου χρειάζονται φάρμακα, γιατροί, νοσοκομεία..." του λέει ξοδεύοντας και τα τελευταία υπόλοιπα της αξιοπρέπειάς του ο Λογοθετίδης. "Ε, φυσικά ρε Φώτη, χωρίς γιατρούς, νοσοκομεία και φάρμακα πώς είναι δυνατόν να γίνει η εγχείρηση;" απαντάει ο Στρατηγός και συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα! Ο Μπάμπης (Στ. Στρατηγός), ανάλγητος και κυνικός, είναι αποφασισμένος πάση θυσία να γλυτώσει το φέσι, την ώρα που ο Φώτης (Β. Λογοθετίδης), εν ενδεία ευρισκόμενος, κατεπείγεται και σκύβει το κεφάλι του χτυπώντας πόρτες και προσκυνώντας, μην τυχόν βρει κάποια λύση να τα μπαλώσει την ύστατη στιγμή...
Σας θυμίζει τίποτε πρόσφατο η σκηνή; Εμένα πάντως μου θυμίζει την απάντηση που εισπράξαμε όταν χτυπήσαμε την πόρτα του Μεντβέντεφ για στήριξη και δανεικά: "Ε, δεν τα 'παμε, να πάτε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, μην αργείτε!" είπε ο Ρώσος, λες και δεν ξέραμε ότι υφίσταται και το ΔΝΤ ως λύσις και περιμέναμε από αυτόν να μας ανοίξει τα μάτια... "Μα εκεί θα μας βάλουν το μαχαίρι στο λαιμό, θα μας υποχρεώσουν να πάρουμε σκληρά μέτρα, θα ματώσουμε!" θα του είπε κατ' ιδίαν ο Παπανδρέου. "Ε, μα φυσικά ρε Γιώργο, πώς είναι δυνατόν να γίνει αλλιώς;" θα του αντιγύρισε απαξιωτικά ο Μεντβέντεφ...
Υπάρχει όμως και ο ισχυρός συμβολισμός της υποθέσεως, πέραν των αστείων. Ο Μεντβέντεφ συμβούλευσε την Ελλάδα δημοσίως να καταφύγει στο ΔΝΤ. Λες και δεν αρκούσε να το κάνει κατ' ιδίαν. Προφανώς ως παραδειγματική ταπείνωση για τα προεκλογικά "κουνήματα" του Γιώργου στο θέμα των αγωγών ρωσικών συμφερόντων. Η εκδίκηση είναι λένε, ένα πιάτο που τρώγεται κρύο! Και στην χώρα του ψύχους θα γνωρίζουν αναμφίβολα να το σερβίρουν όπως πρέπει...
Σας θυμίζει τίποτε πρόσφατο η σκηνή; Εμένα πάντως μου θυμίζει την απάντηση που εισπράξαμε όταν χτυπήσαμε την πόρτα του Μεντβέντεφ για στήριξη και δανεικά: "Ε, δεν τα 'παμε, να πάτε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, μην αργείτε!" είπε ο Ρώσος, λες και δεν ξέραμε ότι υφίσταται και το ΔΝΤ ως λύσις και περιμέναμε από αυτόν να μας ανοίξει τα μάτια... "Μα εκεί θα μας βάλουν το μαχαίρι στο λαιμό, θα μας υποχρεώσουν να πάρουμε σκληρά μέτρα, θα ματώσουμε!" θα του είπε κατ' ιδίαν ο Παπανδρέου. "Ε, μα φυσικά ρε Γιώργο, πώς είναι δυνατόν να γίνει αλλιώς;" θα του αντιγύρισε απαξιωτικά ο Μεντβέντεφ...
Υπάρχει όμως και ο ισχυρός συμβολισμός της υποθέσεως, πέραν των αστείων. Ο Μεντβέντεφ συμβούλευσε την Ελλάδα δημοσίως να καταφύγει στο ΔΝΤ. Λες και δεν αρκούσε να το κάνει κατ' ιδίαν. Προφανώς ως παραδειγματική ταπείνωση για τα προεκλογικά "κουνήματα" του Γιώργου στο θέμα των αγωγών ρωσικών συμφερόντων. Η εκδίκηση είναι λένε, ένα πιάτο που τρώγεται κρύο! Και στην χώρα του ψύχους θα γνωρίζουν αναμφίβολα να το σερβίρουν όπως πρέπει...