Ή το 'να ή τ' άλλο

Κατόπιν ενεργειών της ανεπανάληπτης σοσιαλίστριας Μαριλίζας, απελθούσας Υπουργού Υγείας του Κινήματος, τα αντιόξινα δισκία (μεταξύ άλλων) δεν λογίζονται πλέον ως φάρμακα αλλά ως... καραμέλες για δροσερή αναπνοή και επομένως ο ασφαλισμένος που πάσχει από το στομάχι του και θεραπεύεται - ή τέλος πάντων συντηρείται - με αυτά οφείλει να πληρώνει την αξία τους στο ακέραιο, ωσάν να είναι ανασφάλιστος.

Πώς το 'λεγε ο Γιώργαρος προεκλογικά; "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα" κύριοι, ιδού ο πατήρ όλων των διλημμάτων! Και η επιλογή δική σας...

Ερωτήσεις - απαντήσεις...

Στην ερώτηση "πού πήγαν τα λεφτά;" που ο μέγας λαοπλάνος (όπως αποδείχθηκε) επαναλάμβανε με περισσή αυταρέσκεια προεκλογικά (και συνεχίζει να εκστομίζει σε διάφορες παραλλαγές, όπως "υπάρχουν λεφτά αλλά πού πάνε;"), απάντησε σήμερα με ωμή ειλικρίνεια ο εκ των εξαπτερύγων του Θ. Πάγκαλος: "Η απάντηση στην κατακραυγή των πολιτών 'πώς φάγατε τα λεφτά;' είναι ότι σας διορίσαμε όλα αυτά τα χρόνια στο Δημόσιο. Τα φάγαμε όλοι μαζί σε μία πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος". Και παρακάτω: "Για τη διόγκωση του δημόσιου τομέα είμαστε όλοι υπεύθυνοι, ακόμη και τα μικρά κόμματα της Αριστεράς που δεν κυβερνούν μεν, αλλά ακολουθούν την ίδια πρακτική μέσα από τους ΟΤΑ που ελέγχουν". Όσο και αν αυτή η αποφθεγματικού τύπου δήλωση δεν μπορεί να περιέχει όλη την αλήθεια, είναι μια αρχική ειλικρινής προσέγγιση (to start with, για να καταλαβαινόμαστε ΟΛΟΙ, πολίτες, υπουργοί και πρωθυπουργοί). Από μικρό και από τρελλό μαθαίνεις την αλήθεια, που λένε...

Ορίστε λοιπόν η απάντηση. Ακόμη και αν ο Κος Παπανδρέου προσποιείται ότι προσγειώθηκε χθες στο Ελλάντα και ντεν ξέρει, μπορεί να ρωτήσει τους στενούς του συνεργάτες να του πούνε για την πανκομματική φαυλότητα που επικράτησε στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Και να πάψει να φορτώνει όλα τα δεινά στην πενταετία της... επάρατης Δεξιάς, που δεν ήταν τίποτε άλλο από μια ατυχής μίμηση του μεγαλειώδους παπανδρεϊκού πρωτοτύπου.

Αντί να ασχολείται ο ευγενής γόνος με τους θλιβερούς προκατόχους του, καλά θα κάνει να υπολογίσει ότι οι πολίτες (ή έστω ορισμένοι εξ αυτών) έχουν αποθέματα ευθικρισίας και γνωρίζουν πολύ καλά ότι το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι χθεσινό. Και μεταξύ άλλων αξιολογούν και τις πελώριες αβαρίες που τα δικά του πεπραγμένα στο επτάμηνο του αίσχους συσσώρευσαν στην Ελλάδα. Ώστε να καταστεί η υπαγωγή στο ΔΝΤ (που ο ίδιος καταριότανε...)* αναπόφευκτη και με άγνωστες συνέπειες για το μέλλον της χώρας.

* Το ακούσαμε στο περιβόητο βίντεο της συνέντευξης Σαμαρά στην ΔΕΘ, το οποίο θα πρέπει να πόνεσε πολύ...

Γαλάζια όνειρα

Από το μαγευτικά πρασινογάλαζα νερά του Ιονίου, στο βαθύ γαλάζιο του ουρανού που δωρίζεται απλόχερα στη χάρη των χελιδονιών. Και από κει στο δαιμονισμένο Audi RS5. Αποπλάνηση σε χρώμα γαλάζιο. Όνειρα πραγματοποιήσιμα και μη...

Σημ.: Οι φωτογραφίες της θάλασσας είναι από τα Σύβοτα Θεσπρωτίας

Πεταμένα λεφτά

Τι νόημα έχει αυτή η φιέστα η θεσσαλονικιώτικη, όπου το Κράτος διαφημίζει τα Υπουργεία αλλά και τις Υπηρεσίες του (σε ποιους άραγε και με τι όφελος...); Και όπου ο εκάστοτε πρωθυπουργός ανεβαίνει για να κόψει ψέμα με την οκά, σε μια δήθεν βαρυσήμαντη συνέντευξη, ωραιοποιώντας τα πράγματα με τρόπο που φυσιολογικός άνθρωπος θα κατόρθωνε μόνον υπό την επήρρεια ισχυρών ευφοριογόνων, για να διαψευστεί τραγικά μέχρι το επόμενο ετήσιο φθινοπωρινό πανηγυράκι, όπου ο ίδιος ή ο διάδοχός του θα πρέπει να αμολήσει καινούργια χονδροειδή και ευφάνταστα παραμύθια;

Ασκήσεις θάρρους και αυθυποβολής κάνουμε;

Σοσιαλισμός χωρίς βαρβαρότητα

Δεν είναι όλοι οι Σοσιαλιστές για τα μπάζα: Μετρημένα λόγια, νηφαλιότητα και κριτική τόσο των ελληνικών κυβερνήσεων όσο και της ΕΕ που ανέχθηκε επί χρόνια τα ελληνικά μασκαραλίκια, από τον σοσιαλδημοκράτη πρώην υπουργό της Γερμανίας Πέερ Στάινμπρουκ.

Θεωρεί αδύνατη την επί μακρόν εξυπηρέτηση του διαρκώς ογκούμενου ελληνικού δημοσίου χρέους και μάλιστα μάταια και επιζήμια για τους φορολογουμένους.

Τι περίεργο άραγε να μην συμμερίζεται την μαρκετίστικη ("δι' εσωτερικήν κατανάλωσιν") αισιοδοξία των δικών μας Παπατζήδων (Παπ-ανδρέου, Παπα-κωνσταντίνου);

Καμπάνες και καμπαναριά

Έχει σήμα καμπάνα...
(Ένα ψέμα γίνεται τόσο πιο εύκολα πιστευτό όσο μεγαλύτερο είναι... )

H Cosmote έχει μια διαφημιστική εκστρατεία αρκετά μοδάτη που έλκει το νεανικό κοινό και επιπλέον "πατάει" στην εγγενή συμπάθεια του Έλληνα για οτιδήποτε κρατικό (έστω κσι πρώην) και στην καχυποψία προς την Vodafone (δικαιολογημένη εν πολλοίς μετά το σκάνδαλο των υποκλοπών).

Πάντως το "σήμα καμπάνα" είναι μια υπερβολή. Έχοντας αριθμούς και Cosmote και Vodafone, μπορώ να πω ότι όπου έκανα σύγκριση η Vodafone είχε καλύτερο σήμα. Δεν θα είναι προφανώς παντού έτσι, αλλά αυτά περί σήματος "καμπάνας" της Cosmote, όταν σε μια μικρή πόλη (που καλύπτεται εύκολα) έχεις 1 στα 4 μέσα σε σπίτι, δεν είναι και ο ορισμός της "καμπάνας". Και σήμερα άφησε για ένα 12ωρο την μισή Ελλάδα χωρίς κάλυψη...

Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε

Τελικά βρέθηκε δημοσιογράφος που τον έθεσε (με ηπιότητα βέβαια, του style "συγνώμη που διαταράσσω την μακαριότητά σας") ενώπιον των κολοσσιαίων ανακολουθιών μεταξύ των προεκλογικών του δεσμεύσεων και μετεκλογικών μέτρων. Και μάλιστα ήταν η πρώτη ερώτηση που του τέθηκε!

Και η απάντηση του Γιώργαρου ξεκίνησε ως εξής: "Μπορεί να άλλαξε η κατεύθυνση αλλά δεν αλλάζουν οι στόχοι μας".

Κλασική παπανδρεϊκή στρεψοδικία. Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλι! Προφανώς... ετεροχρονίσθηκαν οι στόχοι, για να θυμηθούμε ένα αξεπέραστο προϊόν της πασοκικής γλωσσοπλαστικής δημιουργικότητας... "Θα σας πάω στα Κύθηρα, αλλά θα αργήσουμε λιγάκι, θα πάμε μέσω Καπερναούμ!"

Νονός

Κινούμενος από συσσωρευμένη αηδία για τα δείγματα λόγου και έργου του ΠΑΣΟΚ, από ογκούμενη απέχθεια για το ύφος του πασοκικού ιδιώματος από καταβολής του... Κινήματος, από θυμό για την συμπαιγνία των ΜΜΕ (που δημιούργησαν ατμόσφαιρα μεταμεσονύκτιου θρίλλερ, λες και ο ανασχηματισμός θα μας γεννούσε το χρυσό αυγό) αλλά και λόγω του προκεχωρημένου της ώρας (άλλη κωμωδία κι αυτή), προτίμησα να μην παρακολουθήσω την ολονυκτία εκφώνησης των υπουργείων και του εσμού των νέων λειτουργών τους.

Μ' αυτά και μ' αυτά, όμως, συγκράτησα από τις ειδήσεις της επόμενης ημέρας μόνον τα βαφτίσια του υπουργείου Ναυτιλίας και μου διέφυγε τελείως πληθώρα μετονομασιών υπουργείων, για την οποία δεν είμαι σε θέση να σας πω αν έλαβε χώρα στον παρόντα ανασχηματισμό ή (το πιθανότερο) χρονολογείται από αναλήψεως της εξουσίας από τον ΓΑΠ.

Τα διαβάζω σήμερα στην στήλη του Παντελή Μπουκάλα στην Καθημερινή: Υπουργείο Υγείας, Άθλησης και Διατροφής, Υπουργείο Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Υπουργείο Παιδείας, Διά βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και (φυσικά) Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

Άξιον τέκνον ενδόξου πατρός λοιπόν ο ΓΑΠ...

(Παρεμπιπτόντως, το σχόλιο του Π. Μπουκάλα είναι εξαιρετικά απολαυστικό)

Κατόρθωμα

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κυβερνούσαν τόσα χρόνια αυτό τον τόπο και η κρίση απέδειξε τη δική τους γύμνια, την αναξιότητά τους και τη δική τους εμπλοκή σε σκάνδαλα διασπάθισης του δημοσίου χρήματος.

Αυτά τα κόμματα θα έπρεπε να είναι έτοιμα να διαλυθούν, να σκορπίσουν εις τα εξ ων συνετέθησαν. Και όμως, σε φάση διάλυσης είναι η Αριστερά!

Απόδειξη ότι η ισχυρότερη συνεκτική δύναμη των πολιτικών σχηματισμών στην Ελλάδα - αν όχι η μόνη - είναι όχι η ιδεολογία, η πρόταση πολιτικής αλλά η εξουσία ή η προοπτική άσκησής της. Η κουτάλα, που έλεγε παλιά ο κόσμος...

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ' αγόρι μου

Ανασύσταση του Υπουργείου Ναυτιλίας αποφάσισε ο Πρωθυπουργός. Εις δόξαν της ολιγομενούς μορφής που θα έπρεπε να έχει η κυβέρνηση, επιδίωξη που ήταν άλλωστε θεμελιώδης και για την προηγούμενη κυβέρνηση (και θα είναι και για την επόμενη - "η Πανάγιω με τα λόγια χτίζει ανώγια και κατώγια", λέει ο λαός).

Σημασία έχει όμως πώς αντιμετωπίζει η προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ την παλινδρόμηση: όχι "συγνώμη, κάναμε λάθος εκτίμηση, η κατάργηση του υπουργείου δημιούργησε δυσλειτουργίες". Όχι βέβαια, το Κίνημα δεν κάνει ποτέ λάθος. Γι' αυτό και δημιουργεί ένα νέο υπουργείο και βάζει ψάρια, μαλάκια, δίχτυα, νησιά και θαλασσομπλεξίματα αντάμα στη φίρμα του, να 'χει να πορεύεται ο Υπουργός του.

Θαλάσσιων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας λοιπόν. Μουράτη ρεκλάμα, πιασάρικη. Πολύ ωραία, πολύ ρομαντικά. Σε ένα πρώτο επίπεδο μια πινελιά νοσταλγίας από το καλοκαίρι που φεύγει, μια φευγαλέα εικόνα μεσημεριανής ρέμβης, με τη γεύση των θαλασσινών στο στόμα, το κρασί μισοτελειωμένο στο ποτήρι και το κύμα να μουρμουρίζει ημερωμένο στα πόδια. Κάτι σαν εξαγγελία υπαγωγής στην Τρόικα με φόντο το Καστελλόριζο (άλλο άφθαστο αριστούργημα της ΠΑΣΟΚικής εικονοποιίας).

Τώρα θα μου πείτε τα ψάρια είναι λαχτάρα, ειδικά αν τα δεις στον ύπνο σου (και άμα πνιγείς στον ξύπνιο σου). Αλλά τι να κάνουμε, ψάρια ήθελε ο Καλλιτέχνης, μαζί με βαρκούλες και ψαράδες. Να του χαλάσουμε το χατίρι; Από λαχτάρες άλλωστε έχουμε να μετράμε ακόμη. Μα και τα θαλασσοδάνεια στις "θαλάσσιες υποθέσεις" υπάγονται, πού αλλού; Οπότε και το δεύτερο επίπεδο συμβολισμού βγάζει πολλαπλό νόημα, δεν είναι μόνον Τέχνη για την Τέχνη.

Ω, στους νεολογισμούς και τα βαφτίσια είναι πολύ καλό το Κίνημα, με αδιαμφισβήτητες περγαμηνές από το παρελθόν. Ίσως έπρεπε να ξανααλλάξει και το όνομα του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, έτσι για λίγο φρεσκάρισμα βρε αδερφέ! Αν όχι τώρα, άντε το πολύ - πολύ να περιμένουμε μέχρι τον επόμενο ανασχηματισμό. Η ρουτίνα κουράζει...

Νέμεσις

Τα μασκαραλίκια της Εθνικής Ελλάδος Μπάσκετ στον αγώνα με τη Ρωσία και η ήττα που ακολούθησε από την Ισπανία (για να... επικαιροποιηθεί - που λένε και οι του Μνημονίου - το "έστιν δίκης οφθαλμός") ήταν άλλο ένα καρφί στο φέρετρο της χώρας. Από τους ίδιους τους Έλληνες του "ευ αγωνίζεσθαι"...

Παρ' ότι δεν παρακολουθώ συστηματικά τα αθλητικά, μαθαίνω από διαβασμένους ότι σε ανάλογη περίπτωση ο Γιαννάκης (ως προπονητής της Εθνικής) αρνήθηκε στο παρελθόν να πάρει μέρος σε τέτοια φαρσοκωμωδία, λέγοντας "εμείς δεν τα κάνουμε αυτά". Και βέβαια λοιδωρήθηκε από τον Τύπο, που ασφαλώς απηχεί και τον σφυγμό της κοινής γνώμης.

Διότι η εξηλιθιωμένη κοινή γνώμη θέλει πάση θυσία και παντί τρόπω την "κούπα", θέλει να πανηγυρίσει επιδερμικούς "εθνικούς θριάμβους", έχει ανάγκη να ξεχυθεί στους δρόμους ως άμορφη μάζα. Να βγάλει τα εθνικά της απωθημένα, τα συμπλέγματά της και να αλαλάζει βλακωδώς σαν τον βαμμένο στα μπλε και άσπρα ανεγκέφαλο που στοιχειώνει τις σχετικές διαφημίσεις από το Euro 2004 και μετά.

Ο εθισμένος στον χουλιγκανισμό κόσμος θέλει "αθλητικές επιτυχίες", ας είναι και από αθλήματα για τα οποία αδιαφορεί παντελώς 364 μέρες στις 365, όπως το τέννις (βλέπε πρόσφατη περίπτωση με τη νίκη Μπαγδατή απέναντι στον Nadal, την οποία περίλαβε εν ριπή οφθαλμού ο παγερά αδιάφορος για το άθλημα έντυπος και ηλεκτρονικός Τύπος με επικεφαλλίδες του στυλ "και τώρα φέρτε μας τον Federer!")

Όταν όλοι μας έχουν μυριστεί, όταν οι πάντες έχουν καταλάβει τι είδους κράτος είναι αυτό που φτιάξαμε και συντηρούμε υπό την σκέπη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως τα τελευταία 30 χρόνια, ήρθε το εξώφθαλμο και ξεδιάντροπο "μαγείρεμα" του αποτελέσματος ενός αγώνα για να υποδείξει την ρίζα του κακού.

Όχι αγαπητοί αναγνώστες, το πρόβλημα της Ελλάδος δεν είναι τα ελλείμματα και τα ισοζύγια, δεν είναι οι μίζες και οι αργομισθίες, ούτε κατά διάνοιαν είναι η φοροδιαφυγή, η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος ή το πλήθος των δημοσίων υπαλλήλων. Όλα αυτά είναι απλώς συνιστώσες του προβλήματος, καρποί του ιδίου δένδρου, παράγωγα ενός υπερ-προβλήματος που τα δημιουργεί και τα συντηρεί: της έλλειψης ηθικής, της απουσίας αξιακού συστήματος από την ελληνική κοινωνία, τουλάχιστον αξιών που να παράγουν πολιτισμό.

Όπως επισημαίνει εύστοχα, καίτοι εξ αποστάσεως, ο locuspublicus, πίσω από κάθε πολιτισμό κρύβεται ένα σύστημα αξιών. Το δικό μας αποδομήθηκε και αντικαταστάθηκε σιγά - σιγά από την πίστη στην κομπίνα. Τα γκελ, οι απάτες, τα "κονέ", οι λοβιτούρες έπαψαν να είναι απαξίες και δεν υπάρχει καν λόγος, εδώ και μερικές δεκαετίες, να παρασιωπώνται επιμελώς από το βιογραφικό των "επιτυχημένων". Και κανένα Μνημόνιο, με όσες... επικαιροποιήσεις και αν υποστεί, δεν πρόκειται να το αλλάξει αυτό. Χρειάζεται να αναταχθεί το αξιακό σύστημα του νεοέλληνα και όχι η οικονομία.

Η μέρα που τα μέλη των μαθητικών συνδικαλιστικών οργάνων (άλλο φρούτο και αυτό του νεοελληνικού τερατουργήματος) θα θεωρήσουν ανήθικο, ανήκουστο, αντικοινωνικό να ραδιουργούν σε συνεργασία με γραφεία ταξιδίων για να εξασφαλίσουν το παντεσπάνι από την πενθήμερη ενδρομή της τάξης τους θα είναι μία από τις πρώτες της Νέας Εποχής. Ασχέτως του ύψους των spreads εκείνης της ημέρας. Αν βέβαια αυτή έρθει ποτέ...

Απορία

Ήθελα να ξέρω, δεν θα βρεθεί ένας δημοσιογράφος να τον φέρει χωρίς περιστροφές αντιμέτωπο με τα όσα είχε - από το ίδιο βήμα - πει προ έτους; Με τα όσα θρασύτατα είχε εξαγγείλει εν όψει εκλογών, για να πράξει λίγους μήνες αργότερα τα ακριβώς αντίθετα;

Ας βρεθεί κάποιος να του ζητήσει να χαρακτηρίσει την (αχαρακτήριστη) διπλή πολιτική "υπηρεσία" που προσέφερε σε κρίσιμη στιγμή στον τόπο με το να αρνείται προεκλογικά την αναγκαιότητα λήψεως επώδυνων μέτρων, επιμένοντας στην καλλιέργεια μαζικών ψευδαισθήσεων, για να περιφέρεται ακολούθως μετεκλογικά ανά την υφήλιο και να διατυμπανίζει στους υποψήφιους δανειστές μας ότι είμαστε... Τιτανικός! Και να καταλήξει να επιβάλει στη χώρα μέτρα πολλάκις σκληρότερα από αυτά που θα απαιτούνταν αν λαμβάνονταν εγκαίρως, με χαμηλούς τόνους και με συναίνεση...

Βεβαίως ο κομματικός μηχανισμός θα έχει φροντίσει να του έχει προ πολλού ετοιμάσει 2-3 πρόχειρες "ξύλινες" απαντήσεις για να ψελλίσει. Απαντήσεις - ή μάλλον δικαιολογίες - που μόνον ένα κομματικό ακροατήριο μικρονόων είναι πιθανόν να πείσουν. Αλλά δεν μπορεί, η αμηχανία του θα φανεί - αν του έχει απομείνει στοιχειώδης ευθιξία. Από το κόμμα του έχει προ πολλού εκλείψει η αιδώς, αλλά από τον ίδιο ίσως όχι ακόμη.

Κάποιος να αφήσει λοιπόν τις αβρότητες και να τον κολλήσει στον τοίχο. Έτσι, για να μας βγει το άχτι, γιατί ούτως ή άλλως αυτός ο γύρος έχει χαθεί. Αν δεν έχει χαθεί όλο το παιχνίδι...

Αστεία πράγματα...

Μεγάλη ανησυχία έχει πέσει στους καταστηματάρχες μην τυχόν και εφαρμοσθεί ο νόμος κατά του καπνίσματος και τους κόψει το τζίρο. Θόρυβος και ανησυχία και μεταξύ των καπνιστών. Τι θα γίνει, πώς θα κάνουμε κτλ. κτλ.

Μα δε ζουν λοιπόν εδώ, από αλλού είναι; Όταν μας έχουν πάρει χαμπάρι μέχρι τα πέρατα της υφηλίου, εμείς εξακολουθούμε να έχουμε καταληφθεί από τον ανόητο φόβο μην τυχόν και πάρει το κράτος στα σοβαρά την εφαρμογή του νόμου, ενός νόμου στον οποίο πρακτικά (και όχι... επί της αρχής) αντιτίθεται η πλειοψηφία των πολιτών;

Ας περιμένουν λίγο να καταλαγιάσει ο θόρυβος, να περάσουν οι πρώτοι έλεγχοι με τις κάμερες των ΜΜΕ από πίσω, και όλα θα ισιάξουν, θα επανέλθουν στην κανονική τους (ελληνική) τροχιά. Υπομονή συνέλληνες...