Να παίζει τρανζίστορ

Η ώρα της Γης. Φιλόδοξοι στόχοι, κινητοποίηση, ακτιβισμός και ξερό ψωμί. Και (εννοείται) εδώ στην Ελλάδα ο ενθουσιασμός ακόμη μεγαλύτερος, ο ντόρος μεγάλος (μας αρέσουν αυτά, μας πάνε). Και όλοι υπέρ:

- Να σώσουμε τη Γη!

- Να σταματήσουμε την υπερθέρμανση!

- Να μην καταναλίσκουμε άσκοπα τους πόρους του πλανήτη!

Αλλά η πρακτική για άλλα μιλάει, άλλα υπαινίσσεται. Στον χώρο δουλειάς μου, σε ώρα υπερωρίας και με όλο το προσωπικό να ασχολείται με κάτι σε άλλους χώρους, στο άδειο σαλονάκι αναπαύσεως παίζαν δύο τηλεοράσεις και ένα στερεοφωνικό (νομίζω μάλιστα ότι εδώ και χρόνια δεν έχουν κλείσει ποτέ). Και αλλού, σε άλλο χώρο, το κλιματιστικό λειτουγεί συνέχεια, με πόρτες ανοιχτές και χωρίς κανένας να απολαμβάνει τη δροσιά του*.

Ο ακτιβισμός, ως συστράτευση πίσω από κοινό σκοπό, με δεδομένες τις υπερβολές του (και συχνά τις πλάνες του, όταν γίνεται ιδεολογία με χαρακτήρες θρησκείας) έχει όντως προσφορά. Αλλά πρέπει να περνάει πρώτα από τα καθημερινά και μικρά. Από αυτά που δεν μπορούν να γίνουν ευρηματικά συνθήματα, ούτε άλλοθι για να φορτώσουμε τις ενοχές μας και τις ευθύνες μας αλλού. Από τα "καθ' ημάς"...

* Θα μου πείτε, "τι δουλειά έχει το κλιματιστικό το καταχείμωνο;" Ε, είναι για να δροσίζει από την παράλογη ζέστη που βγάζει η κεντρική θέρμανση, αρρύθμιστη και αυτή από χρόνια...

Χρόνου φείδου

Για σήμερα λοιπόν το χαμαλίκι της αλλαγής ώρας. Εύκολο είπατε; Μετρήστε τα ρολόγια που πρέπει να ρυθμίσετε. Μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες τα σπίτια είχαν από ένα ρολόι και κάποιοι (όχι όλοι) είχαν και ρολόι καρπού. Σήμερα σχεδόν ό,τι κυκλοφορεί σε ηλεκτρονική συσκευή έχει ΚΑΙ ρολόι. Μέχρι και η βάση φόρτισης για την ξυριστική μου μηχανή έχει ρολόι! Έλεος!

Μεταξύ σοβαρού και αστείου: H απώλεια ανθρωποωρών που απαιτείται για να ρυθμίσουμε δύο φορές ετησίως τόσα ρολόγια (χεριού, τοίχου, κινητών, ξυπνητήρια, ρολόγια οικιακών συσκευών όπως τηλεοράσεων, αποκωδικοποιητών, video, κουζίνας, φούρνου μικροκυμάτων, ηχοσυστημάτων, κλιματιστικών κτλ., ρολόι αυτοκινήτου, ρολόγια φωτογραφικών μηχανών, βιντεοκαμερών, συσκευών router ADSL και πάει λέγοντας) αντισταθμίζεται άραγε από την υποτιθέμενη εξοικονόμηση ενέργειας που προκύπτει από την μετατόπιση των επαγγελματικών δραστηριοτήτων σε ώρες που το φως της ημέρας περιορίζει την χρήση τεχνητού φωτισμού;

Βέβαια κάποιες "έξυπνες" από αυτές τις συσκευές έχουν αυτόματο σύστημα αλλαγής ώρας, αλλά αποτελούν μειοψηφία. Και από αυτές ακόμα, μερικές δεν λένε να ακούσουν στην ανθρώπινη λογική και παρ' ότι τις παραμετροποιείς σωστά - με βάση την "time zone" και την επιλογή "daylight saving mode" - εξακολουθούν να κάνουν τα δικά τους.

Πώς; Να τα παρατάμε στη χειμερινή ώρα, αλλάζοντας μόνο το ρολόι χεριού, άντε και το ξυπνητήρι; Είναι μια ιδέα. Αλλά σήμερα που μετράνε και τα δευτερόλεπτα, σήμερα που ο χρόνος κυλά φρενήρης, πρέπει όπου πέφτει το μάτι σου να βλέπεις τη σωστή ώρα. Το ψυχολογικό κλίμα της εποχής (η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που λέγαμε και στις εκθέσεις λυκείου) δεν σε αφήνει να αγνοείς ολόκληρες ώρες. Ασχέτως αν κυλούνε και χάνονται χωρίς νόημα και περιεχόμενο, καμιά φορά, χρόνια και ζωές ολάκερες...

Φεύγει...

Οι τελευταίοι σπασμοί ενός υδρολογικά γεναιόδωρου χειμώνα...

Μασκαραλίκια

Τώρα, λέει, θα προσπαθήσουμε να πείσουμε την ΕΕ ότι η πρώιμη αποχώρηση των γυναικών από την εργασία δεν είναι σύνταξη αλλά κάτι σαν... "κοινωνική αποζημίωση" ("κοινωνικός μισθός", που έλεγε και ο Παπανδρέου).

Μπου χα χα χα χα χα! Ου να μου χαθείτε, ρεζίλιδες, μασκαράδες, παράσιτα της Ευρώπης...

Έχω μια τρομερή υποψία

Χωρίς να έχω αναλώσει φαιά ουσία στις λεπτομέρειες του θέματος της εξίσωσης ορίων συνταξιοδότησης μεταξύ των δύο φύλων, μου φαίνεται από τις αντιδράσεις ότι οι θιγόμενες προνομιούχες είναι κατ' εξοχήν οι εργαζόμενες στο Δημόσιο. Και δημοσιεύματα εξ άλλου φαίνεται να υπονοούν το ίδιο. Προτάσσονται, δε, μεταξύ άλλων τα βάρη της μητρότητας ως λόγος για διεκδίκηση και διατήρηση των παράλογων προνομίων.

Αν είναι έτσι τα πράγματα, θυμίζω ότι οι γυναίκες εργαζόμενες στο ελληνικό Δημόσιο εξασφαλίζουν ιδιαίτερα προνομιακή μεταχείριση κατά την κύηση αλλά και ακολούθως, αφού οι γνωματεύσεις των γυναικολόγων για "απειλούμενη κύηση", "επαπειλούμενη αποκόλληση πλακούντα" κοκ. πάνε σύννεφο από τους πρώτους μήνες της κυήσεως και, μαζί με τις αναρρωτικές άδειες που ακολουθούν τον τοκετό, κάνουν ώστε πρακτικά να μην βλέπεις ποτέ έγκυο ή λεχωΐδα (με την.. διασταλτική, χρονικά, έννοια του όρου) σε δημόσια υπηρεσία. Αφήστε, δε, που συνολικά κάνουν χρόνο ή χρόνια να ξαναφανούν στο πόστο τους, ιδιαίτερα αν αρχίσει η διαδοχική προγραμματισμένη τεκνοποίηση. Σε αντίθεση με τις ιδιωτικές υπαλλήλους, που - εγκυμονούσες - παραμένουν εργαζόμενες μέχρι εκεί που αντέχουν και λίγους μήνες μετά τον τοκετό αναλαμβάνουν υπηρεσία και πάλι...

Αλλά βέβαια, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι είναι στην Ελλάδα παιδιά ενός κατώτερου θεού, και αν κάποιοι(-ες) καμμιά φορά υψώσουν φωνή εναντίον των εξωφρενικών προνομίων της δημοσιοϋπαλληλίας, τα ίδια τα συνδικαλιστικά όργανα εκπροσώπησής τους τούς ζητούνε να σωπάσουν, διότι... διασπούν το μέτωπο των λαϊκών διεκδικήσεων!