Άλλη μια ατυχέστατη αποστροφή του λογυδρίου Παπανδρέου: Εγώ, είπε, δεν θα υπολογίσω το πολιτικό κόστος!
Την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενος ο Παπανδρέου θέλει να παρουσιάσει τον πειθαναγκασμό του σε λήψη μέτρων με αντάλλαγμα τον εξωτερικό δανεισμό ως ελεύθερη επιλογή πολιτικού ανδρός, επιλογή κατά την οποία αδιαφόρησε για το πολιτικό κόστος. Μάλιστα! Δηλαδή, αν το υπολόγιζε και δεν έπαιρνε μέτρα, τι θα έκανε χωρίς τα δανεικά; Στάση πληρωμών;
Εκεί όμως που είχε την διακριτική ευχέρεια να μην υπολογίσει το κόστος, εκεί το υπολόγισε και με το παραπάνω: Αντί να διώξει τους άεργους - αργόμισθους από τον Δημόσιο Τομέα, επέλεξε να τους κρατήσει όλους, απαραίτητους και μη, και να τους αφήσει σιγά - σιγά να ψοφολογήσουν, μειώνοντας σταδιακά όλων αδιακρίτως τις αποδοχές...
(Τώρα, θα μου πείτε, και σε ποιο μηχανισμό του ελληνικού κράτους να εμπιστευτείς την διάκριση ποιοτήτων και προσφοράς, ώστε να απολυθούν οι μη προσφέροντες; Αλλά αυτό είναι άλλη μια σκοτεινή πτυχή της ζοφερής ελληνικής πραγματικότητας...)
Την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενος ο Παπανδρέου θέλει να παρουσιάσει τον πειθαναγκασμό του σε λήψη μέτρων με αντάλλαγμα τον εξωτερικό δανεισμό ως ελεύθερη επιλογή πολιτικού ανδρός, επιλογή κατά την οποία αδιαφόρησε για το πολιτικό κόστος. Μάλιστα! Δηλαδή, αν το υπολόγιζε και δεν έπαιρνε μέτρα, τι θα έκανε χωρίς τα δανεικά; Στάση πληρωμών;
Εκεί όμως που είχε την διακριτική ευχέρεια να μην υπολογίσει το κόστος, εκεί το υπολόγισε και με το παραπάνω: Αντί να διώξει τους άεργους - αργόμισθους από τον Δημόσιο Τομέα, επέλεξε να τους κρατήσει όλους, απαραίτητους και μη, και να τους αφήσει σιγά - σιγά να ψοφολογήσουν, μειώνοντας σταδιακά όλων αδιακρίτως τις αποδοχές...
(Τώρα, θα μου πείτε, και σε ποιο μηχανισμό του ελληνικού κράτους να εμπιστευτείς την διάκριση ποιοτήτων και προσφοράς, ώστε να απολυθούν οι μη προσφέροντες; Αλλά αυτό είναι άλλη μια σκοτεινή πτυχή της ζοφερής ελληνικής πραγματικότητας...)
