Είναι δυνατόν αυτή την πολύπλευρη κρίση που κινδυνεύει να αφανίσει την Ελλάδα να την διαχειρίζονται - και να εμφανίζονται ως υποψήφιοι σωτήρες - αυτοί που την δημιούργησαν, που έβαλαν τα θεμέλιά της από 30ετίας και την άφησαν να ανδρωθεί και να μας καταπιεί;
Και είναι δυνατόν τους παραπάνω εγκληματίες να αντιπολιτεύεται - ως εναλλακτική λύση - ένα κόμμα το οποίο τις ελάχιστες ευκαιρίες που είχε να ασκήσει εξουσία τις χαράμισε μιμούμενο το πρότυπο που οι άλλοι (οι πρώτοι διδάξαντες) δημιούργησαν; Και δεν είχε το θάρρος να πει στον αφιονισμένο από την καλοπέραση με δανεικά λαό ότι το τέλος έρχεται; Και σήμανε καθ' υπόδειξιν (των πιστωτών) τη σειρήνα του κινδύνου στο... και πέντε;
Και είναι δυνατόν την παραπάνω ανεκδιήγητη μείζονα αντιπολίτευση να συμπληρώνει ένα κόμμα - μούμια του Σταλινισμού, που δόγμα του έχει την κατάλυση της αστικής δημοκρατίας, την διάλυση του οικονομικού ιστού, όπως αυτός λειτουργεί παντού στον κόσμο, και την εγκαθίδρυση "δικτατορίας του προλεταριάτου"; Και να συμπληρώνεται, ως εναλλακτική αριστερή πρόταση, από ένα κόμμα που συνδαύλισε τόσα χρόνια τον λαϊκισμό και τις απαιτήσεις τύπου "όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά"; Που, σε ένα δημόσιο τομέα υπερδιογκωμένο και αντιπαραγωγικό, πηγή του προβλήματος, ανακαλύπτει συνεχώς "ελλείψεις προσωπικού" και ωρύεται απαιτώντας νέους διορισμούς;
Και τέλος, ως εναλλακτική δεξιά (και τάχα πατριωτική) πρόταση να στέκεται στο πολιτικό σκηνικό κόμμα που αρέσκεται στο να εντυπωσιάζει με εξυπναδίστικες αποστροφές χωρίς βάθος; Και από το οποίο ως λύση για την οικονομική κρίση προτεινόταν, μέχρι πρόσφατα, "να ριχτεί (σημ.: προφανώς ατιμωρητεί, αμνηστευμένο) το μαύρο χρήμα στην κατανάλωση για να ενισχυθεί η οικονομία" (σημ.: προφανώς η οικονομία της κατανάλωσης, κατανάλωσης προϊόντων που παράγονται αλλού...);
Το σύνολο του πολιτικού κόσμου (τουλάχιστον όπως εκπροσωπείται από τα υπάρχοντα κόμματα) είναι κατώτερο των περιστάσεων και παντελώς ανίκανο να χειριστεί με τρόπο παραγωγικό την θύελλα που μας χτύπησε. Με τέτοιους ηγέτες και τέτοια κόμματα είμαστε καταδικασμένοι σε αργό θάνατο: και τις θυσίες θα υποστούμε (με τρόπο εξουθενωτικά εξισωτικό) και την κατιούσα θα συνεχίσουμε.
ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΣΩΤΗΡΙΑ. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΝΕΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ που ενδεχομένως να απορροφήσει και όσα άξια στελέχη λιμνάζουν περιθωριοποιημένα στους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς. Αλλιώς θα αφανιστούμε οριστικώς από προσώπου γης...
Και είναι δυνατόν τους παραπάνω εγκληματίες να αντιπολιτεύεται - ως εναλλακτική λύση - ένα κόμμα το οποίο τις ελάχιστες ευκαιρίες που είχε να ασκήσει εξουσία τις χαράμισε μιμούμενο το πρότυπο που οι άλλοι (οι πρώτοι διδάξαντες) δημιούργησαν; Και δεν είχε το θάρρος να πει στον αφιονισμένο από την καλοπέραση με δανεικά λαό ότι το τέλος έρχεται; Και σήμανε καθ' υπόδειξιν (των πιστωτών) τη σειρήνα του κινδύνου στο... και πέντε;
Και είναι δυνατόν την παραπάνω ανεκδιήγητη μείζονα αντιπολίτευση να συμπληρώνει ένα κόμμα - μούμια του Σταλινισμού, που δόγμα του έχει την κατάλυση της αστικής δημοκρατίας, την διάλυση του οικονομικού ιστού, όπως αυτός λειτουργεί παντού στον κόσμο, και την εγκαθίδρυση "δικτατορίας του προλεταριάτου"; Και να συμπληρώνεται, ως εναλλακτική αριστερή πρόταση, από ένα κόμμα που συνδαύλισε τόσα χρόνια τον λαϊκισμό και τις απαιτήσεις τύπου "όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά"; Που, σε ένα δημόσιο τομέα υπερδιογκωμένο και αντιπαραγωγικό, πηγή του προβλήματος, ανακαλύπτει συνεχώς "ελλείψεις προσωπικού" και ωρύεται απαιτώντας νέους διορισμούς;
Και τέλος, ως εναλλακτική δεξιά (και τάχα πατριωτική) πρόταση να στέκεται στο πολιτικό σκηνικό κόμμα που αρέσκεται στο να εντυπωσιάζει με εξυπναδίστικες αποστροφές χωρίς βάθος; Και από το οποίο ως λύση για την οικονομική κρίση προτεινόταν, μέχρι πρόσφατα, "να ριχτεί (σημ.: προφανώς ατιμωρητεί, αμνηστευμένο) το μαύρο χρήμα στην κατανάλωση για να ενισχυθεί η οικονομία" (σημ.: προφανώς η οικονομία της κατανάλωσης, κατανάλωσης προϊόντων που παράγονται αλλού...);
Το σύνολο του πολιτικού κόσμου (τουλάχιστον όπως εκπροσωπείται από τα υπάρχοντα κόμματα) είναι κατώτερο των περιστάσεων και παντελώς ανίκανο να χειριστεί με τρόπο παραγωγικό την θύελλα που μας χτύπησε. Με τέτοιους ηγέτες και τέτοια κόμματα είμαστε καταδικασμένοι σε αργό θάνατο: και τις θυσίες θα υποστούμε (με τρόπο εξουθενωτικά εξισωτικό) και την κατιούσα θα συνεχίσουμε.
ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΣΩΤΗΡΙΑ. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΝΕΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ που ενδεχομένως να απορροφήσει και όσα άξια στελέχη λιμνάζουν περιθωριοποιημένα στους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς. Αλλιώς θα αφανιστούμε οριστικώς από προσώπου γης...
Υ.Γ. Είναι να μην θυμηθείς, υπό τις παρούσες συνθήκες, τον Καβάφη;
"Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία.
Επάνω, στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.
Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κ’ αισθήματα.
Πικρά για μας ο Πρίαμος κ’ η Εκάβη κλαίνε."
Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κ’ αισθήματα.
Πικρά για μας ο Πρίαμος κ’ η Εκάβη κλαίνε."
