Η προσπάθεια των ηγεσιών ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να αναβαπτίσουν τα κόμματά τους στην καλυμβήθρα της "κάθαρσης" με ένα ελάχιστο (δυσάρεστο πλην απαραίτητο) αριθμό ανθρωποθυσιών είναι ουσιαστικά η υστάτη προσπάθεια των δημιουργών ή/και διαχειριστών της κρίσης να παραμείνουν στον δημόσιο βίο και να αναδυθούν εξαγνισμένοι ως οι μόνοι δυνατοί Σωτήρες. Πίσω τους και τα μικρότερα κόμματα που συνδαύλισαν τόσες δεκαετίες την ελληνική ραθυμία και πρωτοστάτησαν στο ευγενές νεοελληνικό σπορ των εξωφρενικών ατομικών αξιώσεων χωρίς προσφορά. Αυτά ελπίζουν ότι η (εξ ανάγκης) μη συμμετοχή τους στην εκτελεστική εξουσία (άρα η αναγκαστική απόσταση από τους μηχανισμούς νομής του χρήματος και άσκησης εφαρμοσμένου λαϊκισμού) τους δίνει αριστείο ήθους. Δεν πρέπει να περάσει!
Όλο το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα προσδοκά ότι μετά από μια περίοδο δύσκολη για το ίδιο και τους Έλληνες το δανεικό χρήμα θα ρεύσει και πάλι ώστε να ξαναγυρίσουν άπαντες στον γνωστό τρόπο του ζειν (οι πολίτες) και του πολιτεύεσθαι (οι πολιτικοί). Έτσι το καθεστώς πολιτικό σύστημα θα διατηρήσει (έστω με λίγες απώλειες) τον έλεγχο του κράτους. Η διεθνής όμως εμπειρία λέει ότι, εκεί που το πολιτικό σύστημα - δημιουργός της κρίσης δεν αποκαθηλώθηκε ουσιαστικά στο σύνολό του, η παρέμβαση του ΔΝΤ δεν απέφερε τίποτε το θετικό. Αντίθετα χώρες ανέκαμψαν και οικονομίες αναδιαρθώρθηκαν εκεί όπου το πολιτικό κατεστημένο εξαφανίσθηκε από τη δημόσια ζωή.
ΑΝ υπάρχει μια ελπίδα για την Ελλάδα (αν...), είναι αυτή: άμεση αποκαθήλωση του φθαρμένου πολιτικού συστήματος. Ανοικοδόμηση με τα ίδια προβληματικά υλικά με τα οποία χτίστηκαν τα ελληνικά παλάτια στην άμμο απλά ΔΕΝ γίνεται! Στο περιθώριο της ιστορίας αυτοί που έφτασαν την Ελλάδα εδώ που είναι σήμερα! Καμιά άλλη μοίρα δεν τους πρέπει...
Σημ.: Ο τίτλος, από την περίφημη φράση του... Αειμνήστου. Αυτός, πρώτος με διαφορά, πρέπει να πιάσει θέση στο νεκροταφείο της Ιστορίας που ο ίδιος προώριζε για άλλους...
Όλο το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα προσδοκά ότι μετά από μια περίοδο δύσκολη για το ίδιο και τους Έλληνες το δανεικό χρήμα θα ρεύσει και πάλι ώστε να ξαναγυρίσουν άπαντες στον γνωστό τρόπο του ζειν (οι πολίτες) και του πολιτεύεσθαι (οι πολιτικοί). Έτσι το καθεστώς πολιτικό σύστημα θα διατηρήσει (έστω με λίγες απώλειες) τον έλεγχο του κράτους. Η διεθνής όμως εμπειρία λέει ότι, εκεί που το πολιτικό σύστημα - δημιουργός της κρίσης δεν αποκαθηλώθηκε ουσιαστικά στο σύνολό του, η παρέμβαση του ΔΝΤ δεν απέφερε τίποτε το θετικό. Αντίθετα χώρες ανέκαμψαν και οικονομίες αναδιαρθώρθηκαν εκεί όπου το πολιτικό κατεστημένο εξαφανίσθηκε από τη δημόσια ζωή.
ΑΝ υπάρχει μια ελπίδα για την Ελλάδα (αν...), είναι αυτή: άμεση αποκαθήλωση του φθαρμένου πολιτικού συστήματος. Ανοικοδόμηση με τα ίδια προβληματικά υλικά με τα οποία χτίστηκαν τα ελληνικά παλάτια στην άμμο απλά ΔΕΝ γίνεται! Στο περιθώριο της ιστορίας αυτοί που έφτασαν την Ελλάδα εδώ που είναι σήμερα! Καμιά άλλη μοίρα δεν τους πρέπει...
Σημ.: Ο τίτλος, από την περίφημη φράση του... Αειμνήστου. Αυτός, πρώτος με διαφορά, πρέπει να πιάσει θέση στο νεκροταφείο της Ιστορίας που ο ίδιος προώριζε για άλλους...
