Και όμως πετάει...

Πετάει ο ελέφας; Η απάντηση στα videos!

Χάσανε τό μέτρημα

Σε μια περίοδο όπου η απαισιοδοξία, η δυσθυμία και η κατήφεια είναι οι κυρίαρχες συνιστώσες της εθνικής μας διάθεσης, η ΑΕΚ φρόντισε και πάλι να ψυχαγωγήσει το πανελλήνιο! Γέλασε και το παρδαλό κατσίκι...

Στη χώρα που γέννησε τον Δημόκριτο...

Πόσο άχαρο πρέπει να είναι να είσαι καθηγητής Πυρηνικής Τεχνολογίας σε μια χώρα που οι πολίτες της αντιτίθενται σχεδόν στο σύνολό τους στην χρήση πυρηνικής ενέργειας για παραγωγή ηλεκτρισμού και όπου οι υποδομές για την εφαρμογή της επιστήμης σου είναι πρακτικά ανύπαρκτες (ένας μινι-πυρηνικός αντιδραστήρας και αυτός όχι στην πόλη όπου εδράζεται το Πανεπιστημιακό Ίδρυμα όπου ανήκεις);

Πώς να παράγεις ερευνητικό έργο και ποιους να αφορά αυτό; Ποιους να διδάξεις και τι; Η εποχή που περίπου σε κάθε είσοδο ελληνικής επαρχειακής πόλης υπήρχε πινακίδα του Δήμου με το όνομα της πόλης και τον συνοδό χαρακτηρισμό "...αποπυρηνικοποιημένη πόλη" δεν είναι πολύ μακριά...

Ο ίδιος καθηγητής (πρώην Πρόεδρος του "Δημόκριτου") είχε σε ανύποπτο χρόνο εκφράσει την θετική του άποψη για την χρήση της ατομικής ενέργειας προς παραγωγή ηλεκτρισμού . Ανέφερε μάλιστα (τραγική ειρωνεία!) και ως παράδειγμα τους αντιδραστήρες της Ιαπωνίας, οι οποίοι αντέχουν πρακτικά σε οποιδήποτε σεισμό! (όχι βέβαια και στα τσουνάμι...).

Πάντως ανεξαρτήτως των λογικών επιφυλάξεων, προσωπικά πιστεύω ότι η στροφή προς την πυρηνική ενέργεια είναι αναπόφευκτη για μια ανθρωπότητα σε διαρκή τεχνολογική πρόοδο και αργά ή γρήγορα προς τα εκεί θα κατευθυνθούμε.

Για ποιον παίζει το έργο;

Πόσους στο εσωτερικό της Ελλάδας μπορεί ακόμα να πείθουν (ως έχουσες οιονδήποτε νόημα, σκοπιμότητα ή αποτελεσματικότητα) οι παραινέσεις Παπούλια προς την Τουρκία σχετικά με την συμπεριφορά της πάνω από το Αιγαίο και τις επιπτώσεις που μπορεί αυτή να έχει στην Ευρωπαϊκή της προοπτική; Και πόσους οι επισημάνσεις του περί κινδύνων από τους πυρημικούς αντιδραστήρες που ετοιμάζει η γείτων;

Πόσο αφελής πρέπει να είσαι για να πιστεύεις ότι η Τουρκία δεν γνωρίζει τα συμφέροντά της και περιμένει να τα μάθει από τις πατρικές νουθεσίες ενός (σε διακοσμητική πολιτειακή θέση ευρισκόμενου) Έλληνα πολιτικού, μιας χώρας βουτηγμένης στην απαξίωση, χώρας στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά αποδυναμωμένης;

Είμαι υποχρεωμένος να υποθέσω ότι αυτά τα shows άσκησης αυτοπεποίθησης θα πρέπει να στοχεύουν σε ένα σεβαστό υποψήφιο κοινό στην εσωτερική "αγορά" κατανάλωσης εντυπώσεων. Διότι, βέβαια, δεν διανοούμαι ότι απευθύνονται στην Τουρκία, και αμφιβάλλω αν η εδώ Τουρκική πρεσβεία ασχολείται με την αξιολόγηση τέτοιων δηλώσεων. Εκτός, βέβαια, αν η τελευταία δεν έχει τίποτε σοβαρότερο να κάνει, ή αν θεωρεί ότι τέτοιες δηλώσεις του style "το ποντίκι που βρυχάται" είναι δείγμα της φαιδρότητας που έχει κυριαρχήσει σε κάθε τομέα της κρατικής λειτουργίας μας: μόνον μια τέτοια αξιολόγηση μπορεί να γίνει...

Ποιο είναι ποιο

Ποιο είναι το πρωτότυπο και ποια η παρωδία; Μπορεί να με βοηθήσει κανείς;