Sunday, May 06, 2007

Κάθε Έλλην και ένα φέουδο

Στην Ελλάδα είναι εμπεδωμένη η εντύπωση ότι οι νόμοι δεν εφαρμόζονται. Συνηθέστατα, όμως, οι «αμαρτωλές» εξαιρέσεις πιστώνονται στους ισχυρούς: στο «μεγάλο κεφάλαιο» (ο συνήθης ύποπτος στην Ελλάδα, κι ας είναι εδώ το μεγάλο κεφάλαιο σαρξ εκ της σαρκός μας, προχθεσινοί κακομοίρηδες που τους βγήκε η λαμογιά στο «πάρτα όλα» του ιδιότυπου ελληνικού καπιταλισμού), τους οικονομικά ισχυρούς, τους πολιτικούς, τους διαπλεκόμενους, τους πάσης φύσεως παράγοντες και παραγοντίσκους κοκ.

Είναι όμως ακριβώς έτσι τα πράγματα;

Το κατ’ εμέ ΟΧΙ. Μια προσεκτική και αμερόληπτη ματιά γύρω σας θα σας πείσει. Για τους επιφυλακτικούς επιχειρώ τεκμηρίωση από τη καθημερινή ζωή.

Δείτε τι γίνεται στην ιδιοποίηση δημόσιου χώρου στις πόλεις. Οι φωτογραφίες νομίζω μιλούν.

Εδώ βλέπετε μια κλασσική ιδιοποίηση πεζοδρομίου και μετατροπή του σε ιδιωτικό parking. Ο συγκεκριμένος ιδιοκτήτης δικύκλου κατοχυρώνει μόνιμη ΙΧ θέση parking στο πεζοδρόμιο μπροστά στο σπίτι του, και αυτό σε ένα δρόμο που δίνει άνεση parking για δίκυκλα σε οποιαδήποτε ώρα.

Απλώς ο τύπος επιθυμεί ασφάλεια για το δίκυκλό του, περισσότερη από αυτή που μπορεί να του δώσει ο δρόμος. Αλλά το απίθανο είναι αλλού: για να μην κινδυνεύει να πέσει η μηχανή του από πεζούς, στην προσπάθειά τους οι ταλαίπωροι να κάνουν σλάλομ για να την παρακάμψουν αν θέλουν να παραμείνουν στο πεζοδρόμιο (όπως έχουν δικαίωμα), πρόσθεσε και μερικούς σάκους και τους έδεσε με την κολώνα. Έτσι υψώθηκε ένα ακόμα «τείχος του αίσχους» της καθημερινότητας. Ένα ακόμα μικρό φέουδο, το ίδιο αυθαίρετο όπως και τα μεγάλα και από όλους αναγνωρίσιμα, και εξ ίσου αντικοινωνικό. Σημειωτέον: ο ίδιος χρησιμοποιεί επίσης κατά σύστημα το κόλπο του καφασιού ή της καρέκλας – «θεσοπιάστη», για να βρίσκει θέση για το τετράτροχό του όταν γυρίζει το μεσημέρι στο σπίτι του.

Παρόμοια και τα παραδείγματα και στις ακόλουθες φωτογραφίες.

Οι δύο πρώτες φωτογραφίες πάνω είναι κλασσική ιδιοποίηση πεζοδρομίου για parking με εκπεφρασμένη επιπλέον την απαίτηση να μην παρκάρει κανείς νόμιμα (στον δρόμο) για να μην παρεμποδίζεται η έξοδος οχήματος ...Τα σήματα λένε "ιδιωτικός χώρος parking" εκεί που υπάρχει μόνον πεζοδρόμιο και σκοπό έχουν να κρατήσουν μακριά τα αυτοκίνητα και να εξασφαλίσει ο κατεργαράκος – εμπνευστής ανεμπόδιστη είσοδο – έξοδο στο δίτροχο ή τετράτροχό του, το οποίο και αφήνει πάνω στο πεζοδρόμιο (γιατί έτσι γουστάρει βρε αδερφέ)...
Ο καθείς ξεδιπλώνει ό,τι νομίζει στο πεζοδρόμιο (πεζοδρόμιό ΤΟΥ, θα έλεγα). Την επιχείρησή του, το αυτοκίνητό του, το δίκυκλό του, το εγώ του. Και οι πεζοί (όσοι υπάρχουν ακόμα που επιμένουν) στη ηρωική τους προσπάθεια να...βαδίσουν στον πεζοδρόμιο έρχονται αντιπέτωποι κάθε λίγα μέτρα με υπαίθρια πεζοδρομιακά garage, parking, συνεργεία αυτοκινήτων κοκ. Είναι λοιπόν αναγκασμένοι να ανεβοκατεβαίνουν κάθε λίγο και λιγάκι, με κίνδυνο να περάσει από πάνω τους κανένα αυτοκίνητο ή, το ελάχιστο, να εισπράξουν το παράσημο της ανοιχτής παλάμης από τους άλλους καθ’ υποτροπήν θρασείς αυθεραιτούντες, τους Έλληνες οδηγούς - «γητευτές μηχανικών αλόγων». Και αν (ω! του θαύματος) κατορθώσουν και φθάσουν στο τέλος του πεζοδρομίου, για να περάσουν απέναντι θα χρειαστούν βεβαιότατα παράκαμψη, αφού την πορεία τους θα φράζει, ασφαλώς, παράνομα παρκαρισμένο στη γωνία αυτοκίνητο ή κάδος σκουπιδιών. Έτσι η πεζοπορία καταντάει μαρτύριο (για τον αρτιμελή, γιατί για τον έχοντα κινητικά προβλήματα δεν γίνεται συζήτηση).


Και άλλες αυθαιρεσίες και μικρά φέουδα ακολούθως.
Οι κοτσαδόροι που είναι δυσανάλογα πολυάριθμοι ως προς τα συρόμενα οχήματα (οι γνώστες ξέρουν ότι οι κοτσαδόροι «κοτσάρονται» γιατί εξασφαλίζουν προστασία για το φέρον όχημα σε περίπτωση μικροεπαφών, όπως στο παρκάρισμα)...΄Άσχετο με τα "δεινά του πεζοδρομίου" που διεκτραγωδούνται εδώ, αλλά ενδεικτικό αντικοινωνικής συμπεριφοράς ("να ελαχιστοποιήσω εγώ τις ζημιές μου και ας σε κάνω εσένα φυσαρμόνικα").



Και το εφευρετικότερο (και μακράν θρασύτερο) όλων: Οι ιδιοκτήτες αυτής της πολυκατοικίας δεν είδαν με καλό μάτι το καθ’ όλα νόμιμο παρκάρισμα αυτοκινήτων στην πόρτα τους (εζήλωσαν προφανώς μεγαλεία και δόξαν...επαύλεως Εκάλης) και, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι πρόκειται για μονόδρομο, ύψωσαν τοιχίο που εμποδίζει το άνοιγμα της πόρτας του οδηγού, όταν αυτός παρκάρει. Και το τοιχίο έχει ακριβώς το μήκος της πρόσοψης της συγκεκριμένης πολυκατοικίας. Κάποιοι ταλαίπωροι, βέβαια, κατά καιρούς παρκάρουν, πληρώνοντας όμως με φιγούρες...Χουντίνι την αποκοτιά τους, όταν αναγκάζονται να βγουν και να ξαναμπούν από την πόρτα του συνοδηγού (για να μην προσμετρήσουμε και το ότι... κολάζονται βρίζοντας θεούς και ανθρώπους για την ταλαιπωρία τους).

Τα παραδείγματα απειράριθμα. Εδώ περιορίζομαι μόνον σε ορισμένες ευρύτατα διαδεδομένες αυθαιρεσίες του δρόμου. Τόσες οι αυθαιρεσίες και τόσα τα φέουδα στην Ελλάδα, όσοι (σχεδόν) και οι Έλληνες.
Πού θέλω να καταλήξω; Η ατιμωρησία εξέθρεψε την θρασύτητα και η παραβατικότητα έχει γίνει δευτέρα φύσις μας. Έχουμε γίνει πρωταθλητές στην κατεργαριά και διαφέρουμε οι περισσότεροι μόνον ως προς την τάξη μεγέθους. Ο καθένας αυθαιρετεί κατά τις δυνάμεις του. Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε χώρα ιδιωτών, όπου η μόνη αναγνωρίσιμη αξία είναι η ατομική κατοχή. Γέμισε η χώρα μας με μικρά και μεγάλα φέουδα, καταπατημένα δημόσια αγαθά, οικειοποιημένη γη, ιδιωτικοποιημένες παραλίες, βουνά, δάση, ραχούλες, αλλά και δρόμους, πεζοδρόμια που σε κάποιους «ανήκουν» (όχι απαραίτητα σε περιώνυμους και προστατευμένους) και τίποτα δεν φαίνεται να μπορεί να κορέσει την λαιμαργία μας για κατοχή. Και σ’ αυτό το πανηγύρι της ολοένα και πιο αποθρασυνόμενης αυθαιρεσίας δεν μετέχουν μόνο οι λίγοι ισχυροί, αλλά εκατομμύρια Έλληνες, ο καθένας όσο μπορεί και όπου τον παίρνει.

21 comments:

Univers said...

Μερικές φωτογραφίες είναι από το κινητό, που με πρόδωσε όσον αφορά την ανάλυση: Στην λειτουργία "πορτραίτου" έχει υποχρεωτικά χαμηλή ανάλυση και δεν το είχα καταλάβει. Αναγκάστηκα να τις μεγενθύνω τεχνητά, με αποτέλεσμα ασαφοποίηση.

Σιωπηλος said...

Πραγματικά, το πρόβλημα τελικά είναι ότι νόμιμοι είναι όσοι δεν μπορούν να παρανομήσουν, όχι όσοι δεν θέλουν από συνειδητή επιλογή. Ο μικρός "φεουδάρχης" του πεζοδρομίου όταν του δοθεί η ευκαιρία, θα γίνει μεγάλος (και παρεμπιμπτόντως θα ρημάξει και κάποιο δημόσιο ταμείο...)

Τον τρόπο για να κάνω ακτιβιστικές παρεμβάσεις σε blogs δεν έχω βρει ακόμη αλλά το ψάxνω. :)

Univers said...

Έτσι δυστυχώς είναι τα πράγματα. Οι νομοταγείς "ποιούν την ανάγκην φιλοτιμίαν", μη έχοντες άλλη εναλλακτική λύση. Εάν και μόλις τους δοθεί η ευκαιρία, θα γράψουν το νόμο στα παλαιότερα των υποδημάτων τους.

Αλλά πολύ φοβάμαι ότι η μόνη λύση είναι η παιδεία. Πρέπει να ξαναδιδαχθεί στην οικογένεια και στα σχολεία ο σεβασμός των νόμων ως κοινωνικό αγαθό, ως ανάγκη και ως όρος συμβίωσης.

Αν η παραβατικότητα εμπεδωθεί κατά την πρώτη δεκαετία της ζωής, πλέον το παιγνίδι έχει χαθεί και μόνον η αστυνόμευση μπορεί να αποτρέψει τη διάλυση. Αλλά κοινωνία με πολίτες που δεν πιστεύουν στους κανόνες της και απλώς συμμορφώνονται (όταν και αν) από τον φόβο της τιμωρίας ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. Πρόκειται απλώς για επίφαση κοινωνικού βίου, ένα άθροισμα θηρίων έτοιμων να κατασπαραχθούν μεταξύ τους, με το νόμο διαιτητή.

Univers said...

Στην Ελλάδα βέβαια υφίσταται και το πρόβλημα της πολυνομίας.

Για κάθε τι υπάρχει και ένας απαγορευτικός νόμος, ένα ΟΧΙ. Σωρεία νόμων ψηφίζονται κάθε χρόνο και περίπου θέτουν στο περιθώριο του νόμου τα πάντα (με άλλα τόσα παράθυρα που επιτρέπουν τελικά τα πάντα).

Υπερβολικά αυστηροί νόμοι (πολλές φορές και βλακώδεις - δες τα όρια των 120 χλμ./ώρα στον αυτοκινητόδρομο) πείθουν και τους τελευταίους νομοταγείς να διαβούν το κατώφλι της μικρής (κατ' αρχάς) παραβατικότητας.

Και βέβαια πολλές φορές η βουλή νομοθετεί για εντυπωσιασμό, αγνοώντας ή παρακάμπτοντας σκόπιμα το γεγονός ότι για το θέμα που νομοθετεί υπάρχει ήδη ικανοποιητικό νομικό πλαίσιο που ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ, ή υπάρχουν αντικρουόμενοι νόμοι που χρειάζονται ξεσκαρτάρισμα.

Έτσι προστίθεται άλλος ένας νόμος προωρισμένος να μην εφαρμοστεί.

Σιωπηλος said...

Στα σχολεία θα μπορούσαν να "διδάσκονται" πολλά. Πάνω από όλα σεβασμός στους άλλους και ήθος. Αλλά από ποιούς; Από δάσκαλους και καθηγητές, οι οποίοι στο ξεκίνημά τους δουλεύουν 27-28 ώρες το μήνα και αργότερα 17-18 ώρες. Τον μήνα! Και με δύο μήνες διακοπές το χρόνο.

Εντάξει, προστίθενται και κάποιες ώρες που δουλεύουν στο σπίτι, αλλά μπροστά στα τρελά ωράρια των άλλων εργαζόμενων, η δική τους εργασιακή κατάσταση είναι προκλητική. Νομίζω.

Univers said...

Οι τρεις σοβαροί λόγοι για να είσαι δάσκαλος ή καθηγητής: Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος!

Το λέω εγώ που οι γονείς μου είναι δάσκαλοι (συνταξιούχοι πια), αλλά που δούλευαν και ένα 30ωρο την εβδομάδα ο καθένας τους. Σήμερα, οι καθηγητές τουλάχιστον, όπως λες (για τους δασκάλους δεν ξέρω), ημιαπασχολούνται στα σχολεία. Έτσι καταπολεμάται η ανεργία...

Όσο για την απασχόληση στο σπίτι... να μην υπερβάλλουμε κιόλας! Πόσοι άλλοι εργαζόμενοι κάνουν το σπίτι τους προέκταση της δουλειάς τους για χρόνια ολόκληρα, χωρίς να τους αναγνωρίζονται επιδόματα κτλ.;

alekos markellos said...

Και μια ακόμη διάσταση του προβλήματος, αντιπροσωπευτική του ότι το πρόβλημα έχει ...κρατική προέλευση:
Τα πεζοδρόμια στους περισσότερους δήμους, όσα δεν έχουν καταληφθεί απο βαρβάρους Ι.Χ, καφετέριες που...εφαρμόζουν τον ιμπεριαλισμό της...επέκτασης στα πεζοδρόμια κλπ:
Πολλά πεζοδρόμια θυμίζουν...Ιράκ!
Σαν να τα έχουν σκάψει με βολές όλμων. Η Ελλάδα είναι η μόνη ευρωπαική χώρα που αν περπατάς χωρίς να κοιτάς προσεκτικά για το επόμενο βήμα, θα φάς τα μούτρα σου.
Το 2001 έσπασα τον καρπό μου σε ένα τέτοιο ατύχημα...
Τραγική ειρωνία: Δεν πρόλαβα να μηνύσω τον Δήμο Αχαρνών, όπου μου συνέβει. Την άλλη μέρα έφευγα για Ιράκ...
Όχι, εκεί δέν έσπασα τίποτα.
:)
Υ.Γ : Απόδειξη πως με την κατάλληλη εκπαίδευση και αναπόφευκτη επιβολή ο νεοέλληνας μαθαίνει, είναι το Μετρό.
Δεν μυρίζει τζατζίκι και είναι πεντακάθαρο!

Univers said...

Ακριβώς. Πώς μια ιδιωτική εταιρεία επέβαλε στου Έλληνος τον τράχηλο τον σεβασμό των κανόνων και το κράτος δεν μπορεί να το κάνει;

Πρόσφατα υφυπουργός (Ανάπτυξης) δήλωσε για την ιστορία της μη εφαρμογής των νόμων στα λατομεία του Μαρκόπουλου: "Ό,τι μπορέσαμε κάναμε!"
Πολύ γρήγορη εγκατάλειψη μάχης. Μου θυμίζει το "Στην Ελλάδα είμαστε, τι περιμένετε", αλλά εκεί υπήρχε τουλάχιστον το ελαφρυντικό (αν μπορεί να το αποκαλέσει κανείς έτσι) της εικοσαετούς νομής εξουσίας και η συνεπακόλουθη ραθυμία.

Δείτε και το σχετικό άρθρο του Σωκράτη Τσίχλια στην Καθημερινή, όπως και το άρθρο του Γ. Μαλούχου στο ίδιο φύλλο.

Univers said...

Θυμήθηκα τώρα και την Γαλατσίου, από το ύψος της Τραλλέων και βορειότερα. Περιοχή με καφετέριες. Τη νύχτα (ιδιαίτερα τα Σαββατοκύριακα - παλιότερα ήταν κάθε μέρα, αλλά τώρα στέρεψαν τα λεφτά) μόνιμα διπλο- και τριπλοπαρκαρίσματα στην κάθοδο προς Αθήνα. Το ρεύμα καθόδου περιορίζεται σε μια λωρίδα και αυτή λειψή, με κίνδυνο παράσυρσης πεζών που σπεύδουν στον ομφαλό της Γαλατσιώτικης φραπεδοποτοδιασκέδασης, αλλά και κίνδυνο σύγκρουσης με αυτοκίνητα που εκτελούν απελπισμένους ελιγμούς...απεμπλοκής.

Κομφούζιο. Αστυνομία πουθενά. Αλλά και αν κάνεις σφυγμομέτρηση ανάμεσα στους θαμώνες, είμαι βέβαιος ότι θα κατισχύσει η διασκέδαση της ευταξίας και ευρυθμίας. Και οι οδηγοί, άλλωστε, αποδεικνύονται υπομονετικοί ως υποζύγια. Φαίνεται στην πλειοψηφία τους να θεωρούν δικαιολογημένη την ταλαιπωρία.

Univers said...

...Φυσικά, ούτε λόγος να πάει κανείς με τα πόδια για καφέ. Ακόμη και αυτοί που μένουν στα διακόσια μέτρα.

Πρέπει να επιδειχθεί προκλητικά το "πειραγμένο" κάρο, να σπάσει τύμπανα η εξάτμιση - μπουρί, να παιανίσει το στερεοφωνικό με τους σαράντα ενισχυτές, να αστράψουν στη νύχτα οι καλογυαλισμένες ζάντες και τα νίκελ αξεσουάρ.

Σιωπηλος said...

Οδηγώ και μηχανή και αυτοκίνητο. Αυτή η διπλή ιδιότητά μου με έχει κάνει να είμαι πολύ προσεκτικός με όλους.

Ωστόσο, δεν ήμουν πάντα έτσι. Όταν οδηγούσα (για μικρό διάστημα) μόνο μηχανή, ήμουν επιθετικός, αδιάφορος, καταγγελτικός και γενικά κάκιστος και –προφανώς- επικίνδυνος οδηγός. Βλέπω, με κάποια συγκατάβαση είναι η αλήθεια, την ίδια κακή συμπεριφορά σε άλλους δικυκλιστές και αναρωτιέμαι αν φταίει το μέσο που κάνει τον κακό οδηγό χειρότερο και όχι ο άνθρωπος.

Καταλήγω ότι φταίει ο άνθρωπος. Το κόμπλεξ, η ηλίθια αίσθηση υπεροχής απέναντι στα «μικροαστικά ανθρωπάκια που είναι καθηλωμένοι στο θλιβερό αυτοκινητάκι τους, ενώ εμείς είμαστε οι αντισυμβατικοί και απελευθερωμένοι» είναι ικανά να στείλουν τον ίδιο τον οδηγό, αλλά και άλλους αθώους, κατευθείαν στον άλλο κόσμο. Δεν έχει τίποτε γοητευτικό αυτή η τρισάθλια συμπεριφορά. Οι προσωπικές στατιστικές μου λένε επίσης ότι, αναλογικά με τον αριθμό τους, οι δικυκλιστές παρενοχλούν σεξουαλικά τις γυναίκες (συστηματικά και χυδαία) σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι οι οδηγοί αυτοκινήτων. Και θλίβομαι που οδηγώ μηχανή.

Από την άλλη, βλέπω την λάμψη ευχαρίστησης στα μάτια των πεζών αλλά και τον ευγενικό χαιρετισμό τους όταν τους παραχωρώ – την αυτονόητη- προτεραιότητα στις διαβάσεις πεζών, ή σε κάποια δύσκολα σημεία, όταν από απερισκεψία εκτίθενται σε κίνδυνο. Βλέπω την ίδια χαρά, όταν παραχωρώ προτεραιότητα σε αυτοκίνητα ή μηχανές. Και διαπιστώνω ότι είναι πολύ - μα πάρα πολύ - εύκολο να γίνει η ζωή μας στο δρόμο ανθρώπινη και ευχάριστη.

Άραγε όλοι αυτοί οι επικίνδυνοι οδηγοί δεν επιθυμούν το ίδιο? Η τελικά δεν είναι ικανοί ούτε αυτό το ελάχιστο να το νιώσουν?

Univers said...

Ίσως το νεαρώτερο της ηλικίας των δικυκλιστών να τους κάνει πιο αψείς.

Πάντως εγώ είχα ζήσει το εξής παράδοξο με συνάδελφο: να είναι εξαιρετικά συνετός με μηχανή και επιθετικός, απότομος, εριστικός με αυτοκίνητο! (ήμουνα επιβάτης στη μηχανή του και στο αυτοκίνητό του)

Univers said...

...Και οι οδηγοί αυτοκινήτων δεν υπολείπονται πολύ σε θρασύτητα εδώ στην Ελλάδα.

Εγώ ως οδηγός αυτοκινήτου προσέχω πολύ τους δικυκλιστές και τοποθετώ το όχημά μου σε τρόπο ώστε να τους διευκολύνω στις "σφήνες" τους (Οι Γάλλοι το λένε "montée des files d'attente" δηλ. άνοδος κατά μήκος της σειράς αναμονής, προφανώς στα φανάρια).

Αλλά δεν είναι δυνατόν πάντα να προσέχεις πότε θα εμφανιστεί από το πουθενά μηχανή (όπως γίνεται πχ. στον αυτοκινητόδρομο, όπου εμφανίζεται, και ελίσσεται γύρω σου αστραπιαία, μηχανή με 180 χλμ/ώρα). Πρέπει και οι δικυκλιστές να μανουβράρουν το όχημά τους με σχετικώς μειωμένη ταχύτητα, για να προλαβαίνουν να τους αντιληφθούν οι οδηγοί αυτοκινήτων.

Univers said...

Ένας άνθρωπος με στόφα μεγάλου ηγέτη, από σήμερα στα ηνία της Γαλλίας.

Από τα 3 1/2 χρόνια που έζησα εκεί, θεωρώ την επιλογή (του 54% καθώς φαίνεται) των συμπατριωτών του υγιή.

Αρκεί να κατορθώσει να σύρει τη Γαλλία από το τέλμα στη δράση. Γι' αυτό ψηφίστηκε άλλωστε.

Ο πρώτος του λόγος ήταν μνημείο υπευθυνότητας και συνείδησης της αποστολής που αναλαμβάνει.

Univers said...

... Και αν η Γαλλία αλλάξει, όλη η Ευρώπη θα αλλάξει.

Univers said...
This comment has been removed by the author.
Univers said...

"Αγαπώ την Γαλλία σαν ένα πρόσωπο που μου έδωσε τα πάντα. Ήρθε λοιπόν τώρα η στιγμή να της τα επιστρέψω πίσω..." - Απόσπασμα από τον πρώτο λόγο του προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Γνήσιος υγιής πατριωτισμός. Απόδοση τιμής στην έννοια του έθνους ως συλλογικού φορέα και κοινωνίας προσώπων. Και έκφραση υποχρέωσης για προσφορά. Για κοινωνική προσφορά, μέσα από την οποία δικαιώνεται και νοηματοδοτείται η ατομική υπόσταση.

Merci Nicolas!

Σιωπηλος said...

Αφού έχει ζήσει και στη Γαλλία είσαι πιο αρμόδιος... Νομίζω ότι χρειάζεται post για την νίκη του Σαρκοζί.

Να μην το τραβήξω και πω ότι χρειάζεται και ολόκληρο σχόλιο στου doncat. :))

Αν τα πάει καλά στην προεδρία ο Nicolas (που δεν βλέπω το λόγο για το αντίθετο) θα δούμε μια άλλη Γαλλία. Και όπως ολόσωστα επισημαίνεις μια άλλη Ευρώπη.

Univers said...

Θα προσπαθήσω να μεταφράσω τον λόγο του Sarkozy το απόγευμα και να τον ανεβάσω σε post (όσο ακόμα βρίσκω το video στο internet).

Υπάρχουν λόγοι να μην πάει καλά, και κυρίως ένας: ο εμπεδωμένος κρατισμός των Γάλλων και δίκην στρειδιού προσκόλληση στα κεκτημένα από πανίσχυρα συνδικάτα (δες πχ. 35ωρο).

Δύο πράγματα είναι σίγουρα: Ότι χθες ξανάδωσε λόγο υπάρξεως στο έθνος του: εθνική υπερηφάνια και εθνικό όραμα. Και ότι αν επιτύχει, και με την Μέρκελ στα ηνία της Γερμανίας, η Ευρώπη δεν θα είναι πια η ίδια.

squarelogic said...

καλοταξιδος στο "διαστημα"της ελληνικης αυθαιρεσιας!

πολυ πετυχημενο φωτορεπορταζ!
Δυστυχως η λυση που προτεινετε (της παιδειας)αν και σωστη ειναι μια πολυ μακροχρονια λυση:
χρειαζεται να διαπαιδαγωγησεις μια γενια που θα ΔΙΔΑΞΕΙ την ΕΠΟΜΕΝΗ(δηλ.οριζοντας 30-40 ετων).
Αντιθετα η αποδομηση του οποιου προηγουμενως επικρατουντος ηθους εγινε ταχυτατα μεσα σε λιγα χρονια "αλλαγης" και "λαου στην εξουσια",με τη βιαιη ανατιναξη της υφισταμενης κοινωνικης διαστρωματωσης και την επικρατηση των "κλαδικαρχων".Και οποιος διακρινει αναφορες σε συγκεκριμενο πολιτικο χωρο,σωστα διακρινει,αλλα δεν προερχονται απο κομματικης φυσεως αντιπαλοτητα,αποτελουν νηφαλιες διαπιστωσεις για τις οποιες δεν εχω καμια αμφιβολια και ξερω οτι συμμεριζεται κι ο οικοδεσποτης.

Οσο για την "δια του φοβου"επικρατηση του σωστου και δικαιου,εδω γελανε:
μια Αστυνομια συνδικαλισμενων δημοσιων υπαλληλων με επιπλεον κομπλεξ κατωτεροτητας,που το μονο που τους ενδιαφερει ειναι το λουφαρισμα(πρωτοι σε αναρρωτικες,δυστυχως με την υποταγη των γιατρων στο βιβλιαριο-ανοιχτη επιταγη...),και το επιπλεον εισοδημα απο παρανομες πηγες,αυτοι θα επιβαλλουν το νομο?

εικονα μας ειναι και μας μοιαζουν...
και δεν ειναι ολοι επιρρεπεις στις σοβαρες εστω παρανομιες ή αυτες που δυσκολευουν τη ζωη του συνολου
αλλα μερικοι "γραφικοι"γκρινιαρηδες σαν εμας δεν αρκουν για ν'αλλαξουν τα πραγματα.Δινουμε εστω τη μαχη,και σ'αυτο βοηθα πολυ αυτο το θαυμαστο μεσο αυτοεκφρασης.

Καλη συνεχεια!

squarelogic said...

α, και μαλλον πρεπει να διορθωσεις το λινκ(ευχαριστω by the way) και να με κανεις "τετραγωνο" αφου ετσι επελεξες.

αντε,περιμενουμε κι αλλες γκρινιες