Έστω και τώρα

Φωτογραφία από τον Τιτάνα

Το άκουσα και δεν πίστευα στ' αυτιά μου.

Η Άννα Διαμαντοπούλου δήλωσε ότι "πρέπει να κατανοήσουμε πως μέρος του μηχανισμού γένεσης της οικονομικής κρίσης είναι ο υπερκαταναλωτισμός που μας έχει καταλάβει". Είπε και άλλα, για τα πολυτελή SUV που αγοράστηκαν μαζικά, από έχοντες και μη έχοντες, για τη ζωή μικροεισοδηματιών με στυλ και έξοδα Κολωνακιωτών. Τα είπε περίπου έτσι, αν και δεν μπόρεσα να βρω μέχρι τώρα πουθενά καταγεγραμμένες τις πρόσφατες δηλώσεις της, ώστε να σας παραπέμψω σε αυτές.

Μάλιστα. Είναι η πρώτη φορά που Έλληνας βουλευτής ενταγμένος σε πολιτικό κόμμα αποτολμά να δείξει με το δάκτυλο τον πολίτη ως συνυπεύθυνο της οικονομικής κρίσης που μας ταλανίζει. Πάντες οι υπόλοιποι δείχνουν τους μεγαλοτραπεζίτες και τα φιλόδοξα στελέχη των τραπεζών (του συρμού η έκφραση golden boys). Λες και αν δεν ήταν αυτοί θα έφθαναν τα χρήματα των Ελλήνων καταθετών για να χτίζουν σπίτια σε καλά προάστια και να καλοζωΐζονται με δανεικά εκατομμύρια συμπολίτες μας. Λες και βρέθηκε η μηχανή που παράγει ευμάρεια από το μηδέν.

Προσέξτε (όσοι έχετε διάθεση να αντικρύσετε κατάματα την θλιβερή πραγματικότητα) πώς παρασιωπάται στις συζητήσεις στα ΜΜΕ ο (κατ' εμέ) πυρήνας της ελληνικής διάστασης της κρίσης: Οι τράπεζες δανείζονταν για χρόνια χρήμα από το εξωτερικό για να ικανοποιήσουν την εγχώρια ζήτηση σε δάνεια, γιατί (ασφαλώς) το χρήμα των Ελλήνων καταθετών δεν έφτανε ούτε κατά διάνοια. Όταν αναφέρεται αυτό το θεμελιώδες στοιχείο (που έπρεπε να είναι κεντρικός άξονας προβληματισμού) από καλόπιστο ομιλητή, οι πάντες το αντιπαρέρχονται με συνοπτικές διαδικασίες. Είναι προφανές ότι ενοχλεί τον τηλεθεατή (αλλά και τον αναγνώστη, αφού ούτε στις εφημερίδες αυτό το στοιχείο βλέπει το φως) η θλιβερή διαπίστωση ότι ζούμε με δανεικά. Γιατί η συνεπαγωγή είναι τότε προφανής: πρέπει να περιοριστεί η καλοπέραση, να χαλιναγωγηθούν οι ακατάσχετες επιθυμίες για κατανάλωση (ως επί το πλείστον εισαγομένων προϊόντων), να γίνει μια στοιχειώδης προσπάθεια ισοσκελισμού του συντριπτικά ελλειμματικού εμπορικού ισοζυγίου.

Αλλά αυτό βέβαια απαγορεύεται διά ροπάλου. Πώς να αποπειραθείς να πυροδοτήσεις περίσκεψη, "δημιουργική" απελπισία, ανησυχία που να γεννά προβληματισμό και να παρακινεί σε ανάληψη ενεργειών, σε ένα λαό που εθίστηκε να ζει σε πελάγη άλογης ευτυχίας, σε ένα λαό που όταν ακούει κάτι δυσοίωνο επιστρατεύει αυτομάτως τις φθηνές, κάλπικες ψευδεπιστημονικές θεωρίες περί "αρνητικής ενέργειας" και "αρνητικής ψυχολογίας";

Άλλωστε και αν πράγματι κάτι εδώ δεν πάει καλά, φταίνε πάντα κάποιοι άλλοι: Εν προκειμένω οι τραπεζίτες, οι golden boys, ο ανάλγητος νεοφιλελευθερισμός. Εισαγόμενα τα προϊόντα που καταναλώνουμε, εισαγόμενη και η προβληματική μας. Και ασφαλώς κύρια υπεύθυνη, η πηγή όλων αυτών των δεινών, οι ΗΠΑ (εξ ου και από κει περιμένουμε την αλλαγή και τη σωτηρία). Και ποτέ μα ποτέ εμείς.

Γι αυτό και λίγους φαίνεται να απασχολεί αν η στήριξη που παρέχεται από το κράτος στις τράπεζες θα χρησιμοποιηθεί ως μοχλός αύξησης της εγχώριας παραγωγικότητας ή αν θα καταλήξει απλώς να αμβλύνει χρέη ιδιωτών από δάνεια (αν δεν τροφοδοτήσει νέο φαύλο κύκλο καταναλωτικού υπερδανεισμού). Οι περισσότεροι, φοβάμαι, εύχονται και εκλιπαρούν για το δεύτερο...

Σιγά - θα σκεφτείτε - τι είπε η Διαμαντοπούλου. Αλλά δεν είναι κατά την γνώμη μου και αμελητέα ποσότης. Σε μια χώρα που ξέμεινε από Προμηθείς, ευπρόσδεκτοι είναι έστω και οι Επιμηθείς...

Ρουτίνα

Ξανά και ξανά στον καθημερινό αγώνα για μια θέση πάρκινγκ...

Ετοιμάστε την Κιβωτό

"Καταιγίδα" παίζει απόψε το Star Channel στις εννιά. Και "στη δίνη του κυκλώνα" στις εντεκάμισυ. Από την καταστροφή στη θεομηνία δηλαδή. Από τη μπόρα στον κατακλυσμό. Φτιάχνεσαι από την πρώτη "soft" ταινία και (καψωμένος όπως είσαι) παρακολουθείς μετά τη δεύτερη, την πιο "σκληρή". Θα χορτάσουμε νερό.

Φάτε μάτια ψάρια, στο τέλος ενός μάλλον άνυδρου ελληνικού φθινοπώρου...

Από τον Ξενοφώντα στον Πέτρο

"Λέγω ὅτι πολλαί καί καλαί ἐλπίδες ἡµῖν εἰσί σωτηρίας." - Ξενοφών προς τους στρατιώτες, Κάθοδος των Μυρίων

"...Η μόνη ουσιαστική, βέβαιη ελπίδα για τον τόπο είναι οι Έλληνες πολίτες..."- Πέτρος Τ., πρώτη δημόσια δήλωση μετά την διαγραφή του από τη Ν.Δ.

Υπάρχουν λοιπόν και "βέβαιες ελπίδες"; Και εγώ που νόμιζα ότι αβεβαιότητα και ελπίδα πάνε χέρι - χέρι αχώριστες...

Συμπέρασμα: Ο προφορικός λόγος είναι δύσκολος. Ευκολότερο και ασφαλέστερο είναι να γράφεις τα απομνημονεύματά σου (ή έστω κανένα κείμενο στο blogspot). Αλλά βέβαια η μαγγανεία που ασκεί η κάμερα είναι ισχυρότερη και από αυτή του καθρέφτη στους νάρκισσους. Οπότε...

..............................................................................

Κατά τα άλλα, το ύφος Τατούλη μου φάνηκε περίπου τόσο ξύλινο όσο και εκείνων από τους οποίους φιλοδοξεί να αποστασιοποιηθεί. Μπαίνω στον πειρασμό να απαριθμήσω τις κοινοτοπίες ("ο τόπος βρίσκεται σε κρίση", "έχουμε ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας", κτλ.), την αναμάσηση της γνωστής καραμέλας περί αισιοδοξίας ("οι νηφάλιοι πολίτες πρέπει να ανακτήσουν την αισοδοξία τους"), τα περί μεσαίου χώρου (σημ.: να βρισκόταν ένας να μου πει τι συγκεκριμένο εκφράζει πολιτικά αυτός ο χώρος, πέρα από τα γενικόλογα περί αποφυγής ακροτήτων, που βέβαια δεν διαμορφώνουν πολιτικό στίγμα), αλλά και τους κομπασμούς ("θα συνεχίζω να εκφράζω τις προσδοκίες των πολιτών" - ποιων απ' όλους άραγε;).

Μάθαμε, δε, μέσα στα άλλα, ότι ήρθε και το τέλος των... "επικοινωνισμών".

Στα περί διαφθοράς κάτι πάει να πει, αλλά κατά της διαφθοράς βάλλουν οι πάντες, με μόνο ορατό αποτέλεσμα αυτή να θεριεύει...

Give me hope Obama...

Σύμπασα η ελληνική επικράτεια δονείται από τον παλμό των Αμερικανικών προεδρικών εκλογών. Οι (σε συντριπτικό ποσοστό) αμερικανόφοβοι ή ανοικτά αντιαμερικανοί συμπολίτες μας εκφράζουν την ελπίδα ότι θα επικρατήσει ο Ομπάμα. Ίσως και να βγούμε αύριο στους δρόμους να πανηγυρίσουμε.

Περιμένουμε προφανώς ότι ο Ομπάμα θα λύσει τα προβλήματα που μας αφορούν. Θα επιλύσει σε λίγες μέρες το Κυπριακό (όπως το επέλυσε ο... Βασίλης ο Κλίντον* επί θητείας του), θα βάλει φρένο στις αλυτρωτικές διαθέσεις των Σκοπίων, θα περιορίσει τους Τούρκους. Ίσως και να ελπίζουν μερικοί ότι θα μας ταχυδρομήσει εμάς τους Έλληνες από ένα καρνέ δωροεπιταγών (με την αστερόεσσα απ' έξω), ώστε να συνεχίσουμε ανενόχλητοι να επιδιδόμαστε στο προσφιλές μας άθλημα της κατανάλωσης, τώρα που τα επιτόκια τσούξανε, οι στρόφιγγες των τραπεζών κλείσανε και ο καλοζωισμός κινδυνεύει.

Εγώ πάλι κρατώ μικρό καλάθι προσδοκιών. Αν δεν ξανα-βομβαρδισθεί η Βαλκανική από τους Αμερικανούς στη θητεία του Ομπάμα (σπορ στο οποίο διακρίθηκαν με ξεχωριστή επιτυχία στο παρελθόν οι Δημοκρατικοί) θα είμαι ευχαριστημένος...

* Έτσι αποκάλεσε τον Clinton συμμετέχων σε πάνελ της εποχής, θέλοντας να δείξει την βεβαιότητά του περί των φιλελληνικών του αισθημάτων...