About to expire, about to begin...

Να 'ναι η καινούργια χρονιά σαν συναρπαστική μουσική που ξεσηκώνει με την κάθε της νότα...

Όψιμη Επιφοίτηση

«Είμαι βέβαιος ότι ο Γιώργος Παπανδρέου βλαστημά την τύχη που έριξε σ’ αυτόν τον κλήρο να προχωρήσει στην επικείμενη σφαγή, οφείλει όμως να συνειδητοποιήσει ότι το σημερινό του «χρέος» αποτελεί ένα είδος εκδίκησης της ιστορίας.


Διότι τα τελευταία τριάντα χρόνια, ήταν πρωτίστως οι κυβερνήσεις τού ΠΑΣΟΚ που παραφούσκωσαν με προσωπικό τις δημόσιες υπηρεσίες και ειδικά τις «πολυτελείς» ΔΕΚΟ, οι οποίες σήμερα ξαπλώνουν στην κλίνη του Προκρούστη. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα ποσοστά που παίρνει η ΠΑΣΚΕ σ’ όλους αυτούς τους οργανισμούς (μεταξύ 50% και 70%), για να καταλάβει τι είχε γίνει διαχρονικά. Εφ’ όσον λοιπόν το ΠΑΣΟΚ καρπώθηκε επί δεκαετίες τα πολιτικά οφέλη αυτών των διορισμών, αποτελεί πράξη στοιχειώδους ιστορικής δικαιοσύνης να εισπράξει τώρα και το πολιτικό κόστος τής κατεδάφισης αυτού του οικοδομήματος.»


.........................................................


«Εκείνα τα χρόνια δημιουργήθηκε το σώμα των εργαζομένων στο δημόσιο και στις ΔΕΚΟ, που αποτελεί σήμερα το σκληρό ΠΑΣΟΚ με το οποίο καλείται να συγκρουστεί ο Γ. Παπανδρέου. Είναι πράγματι σάρκα από τη σάρκα του κόμματος του. Αυτή η σάρκα τον στήριξε με πάθος και αυτήν καλείται τώρα ο πρωθυπουργός να ακρωτηριάσει. Το πιο δραματικό για τον Παπανδρέου είναι ότι αυτός ο σκληρός κομματικός μηχανισμός ήταν η αιχμή του προσωπικού του δόρατος στις εσωκομματικές εκλογές κόντρα στον Βενιζέλο.»

.........................................................

«Ξέρω ότι οι υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης μπορούν εύκολα να δείξουν έγγραφα και στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η τελευταία κυβέρνηση Καραμανλή διόρισε πάνω από 150.000 υπαλλήλους. Καλά κάνουν και τα λένε, ξεχνούν όμως ότι λίγες μέρες πριν τις εκλογές του 1985 και του 1989, οι αιτήσεις διορισμού στο δημόσιο συμπληρωνόντουσαν κατά χιλιάδες στην Χαριλάου Τρικούπη κι από κει έφευγαν για τις δημόσιες υπηρεσίες. Τότε διορίστηκαν οι δημόσιοι υπάλληλοι που ουρλιάζουν σήμερα, βλέποντας τις αποδοχές τους να μειώνονται και τους οργανισμούς τους να συγχωνεύονται ή να καταργούνται.»

Να υποθέσουμε ότι πρόκειται για όψιμο ρεαλισμό, υπό το κράτος των... "αδήριτων πιέσεων των αγορών", όπως τις ανακάλυψαν εσχάτως και τις επικαλούνται τακτικώς και οι υπέρ του Μνημονίου πράσινοι μαχητές στη Βουλή;

Γέμισε ο τόπος Επιμηθείς...

Θέμα ορισμού

Ο ορισμός της ψήφου κατά συνείδηση, σύμφωνα με τον Κώστα Γείτονα:

«Ψηφίζουµε κατά συνείδηση. Και όσοι ψηφίσαµε υπέρ, ψηφίσαµε κατά συνείδηση. Γιατί η δική µου συνείδηση έλεγε πως αν το καταψηφίσω και το κάνουν και άλλοι, ρίχνω την κυβέρνηση».

Μάλιστα. Όταν της Ελλάδος σε τέτοια κρίσιμη στιγμή ηγούνται πολιτικοί με τέτοια σύγχυση ιδεών, επιλογών και προτεραιοτήτων (και όταν, εδώ που τα λέμε, μια τέτοια δήλωση δεν συνεπάγεται αυτονόητα ηχηρότατη αποδοκιμασία από μέρους πολιτών και ΜΜΕ), τότε δεν βλέπω να έχουμε και πολλές ελπίδες...

Η ποίηση γίνεται ιστορία

Τα σχόλια περιττεύουν...

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,
κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν’ επισφαλής:
οι τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Aποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.—

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.


Κ. Π. Καβάφης, Εν μεγάλη Ελληνική Αποικία, 200 π.Χ.

Ακόμα και τώρα το πολιτικό κόστος

Το ΠΑΣΟΚ είναι μακράν η χειρότερη αντιπολίτευση της χώρας. Ελέγχοντας και τα συνδικάτα του στενού και ευρύτερου Δημόσιου Τομέα, είχε προβλέψιμο ρόλο, όποτε βρισκόταν στην αντιπολίτευση, να υποδαυλίζει τις γενικευμένες λυσσώδεις αντιδράσεις απέναντι σε οποιαδήποτε αλλαγή επιχειρούσε (ή μάλλον σκεφτόταν να αποπειραθεί να επιχειρήσει...) η (ενίοτε κυβερνώσα) παράταξη της ΝΔ από την θέση της εξουσίας.

Είναι κοινό μυστικό ότι και κλάσμα ακόμη των αλλαγών που έλαβαν χώρα τον τελευταίο χρόνο στο εργασιακό, το ασφαλιστικό, τα φορολογικά και άλλα πεδία της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας θα ήταν απλώς αδιανόητο όχι να θεσπιστεί αλλά και να συζητηθεί με την ΝΔ στην εξουσία. Είναι επιπλέον βέβαιο ότι τυχόν ανέλπιστη άνοδος της ΝΔ στην εξουσία υπό τις παρούσες συνθήκες είναι εφιάλτης για τους βουλευτές και τα στελέχη της και την απεύχονται ολόψυχα.

Τι μένει λοιπόν στην ΝΔ, τώρα που βλέπει το ΠΑΣΟΚ να υποχρεώνεται (σαν από θεία δίκη) να αποδομήσει κακήν κακώς το τερατούργημα που λέγεται μεταπολιτευτικό νεοελληνικό "κράτος" και φέρει εν πολλοίς την δική του σφραγίδα; Μια εποικοδομητική αντιπολίτευση, θα σκεφτόταν κανείς. Μια αντιπολίτευση με σαφείς προτάσεις για μέτρα κατεπείγοντος χαρακτήρα (πχ. στοχεύοντα στην άμεση μείωση των σκανδαλωδών εξόδων μισθοδοσίας σε θυλάκους του ευρύτερου Δημοσίου) και σε, δεύτερη γραμμή, μέτρα μεσομακροπρόθεσμου ορίζοντα.

Αντ' αυτού τι εισπράττουμε (όσοι ματαιοπονούμε περιμένοντας παραγωγή πολιτικής από τους πολιτικούς); Αφόρητες αοριστολογίες. Είναι υπέρ των αλλαγών, λέει η ΝΔ, αλλά όχι στο πόδι. Είναι βαρειά η κοινωνική ατμόσφαιρα και χρειάζεται, προς τούτο, διάλογος και συναίνεση! Μάλιστα. Αλλά ένα κόμμα που κυβέρνησε έστω και λίγο και υπήρξε κόμμα εξουσίας σε όλη τη μεταπολίτευση, κανένα συγκεκριμένο μέτρο δεν έχει να προτείνει; Πώς θα μειωθούν κατεπειγόντως (γιατί έτσι είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε, όπως τα καταφέραμε στρουθοκαμηλίζοντας επί δεκαετίες απέναντι στα συσσωρευόμενα προβλήματα και χρέη) τα κονδύλια που απορροφά η συντήρηση ενός υπερδιογκωμένου και σπάταλου Δημοσίου; Με... διάλογο και συναίνεση; Και εν τοιαύτη περιπτώσει τι θα καταθέσει η ΝΔ σ' αυτό τον υποθετικό διάλογο; Ευχολόγια, κοινωνικά σχόλια και γενικολογίες;

Μέσα πάμε καλά...

Δημοφιλέστερη όλων των πολιτικών προσώπων η Λιάνα Κανέλλη, αφού συγκεντρώνει ποσοστιαία τις περισσότερες θετικές αξιολογήσεις (ακολουθεί Απ. Κακλαμάνης και Φώφη Γεννηματά!).

Τι άραγε αξιολόγησαν θετικά οι πολίτες στην εικόνα της Λ. Κανέλλη; Το επαναστατικό style του ασυμβίβαστου που περιφέρει στα τηλεπαράθυρα; Style που τονίζει δεόντως, επιμένοντας να φουμάρει αρειμανίως με δημιουργία προπετάσματος καπνού γύρω της, σύννεφου πυκνού που την μετατρέπει στα μάτια των τηλεθεατών σε σύγχρονη Πυθία; Και της οποίας ο λόγος βρίθει χρησμών περισσότερο δυσερμήνευτων και από αυτούς της αυθεντικής αρχαίας Πυθίας; Μάλλον είναι το style, λοιπόν, που συγκινεί τους τηλε-πολίτες. (φαντάζομαι πόσο ψηλά θα ήταν στην κλίμακα ο Λάκης του κονσερβοποιημένου γέλιου, αν τον είχαν περιλάβει στα προς αξιολόγηση πρόσωπα...)

Αυτά λοιπόν για την ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού στην χώρα, όπως τουλάχιστον συνάγεται από το κριτήριο αξιολόγησης ποιοτήτων που διαθέτει (για μέσους όρους μιλάμε, οπότε εξαιρέστε εαυτούς!). Όσον αφορά το έμψυχο δυναμικό που μας διοικεί στις δύσκολες αυτές περιστάσεις, αφού εξέθεσε τη χώρα διεθνώς προκειμένου να δημιουργηθεί κρίση δανεισμού και να μας επιβληθούν έξωθεν έκτακτα μέτρα, αφού προσάρμοσε τα μέτρα αυτά στην οριζόντια ελληνική λογική του "να πληρώσουν όλοι* αναλογικά", τώρα αντιλαμβάνεται ότι έρχεται η ώρα να συγκρουστεί με τα δικά του παιδιά, "τα σπλάχνα του", για τα οποία είχε δημιουργήσει τις ΔΕΚΟ ως όαση μέσα στην όαση του Δημοσίου.

Και αντιλαμβάνεται επίσης η πολιτική διοίκηση ότι το "κράτος" το οποίο οικοδόμησε δεν διαθέτει κανένα μηχανισμό αξιολόγησης ποιοτήτων ανθρώπινου δυναμικού, ώστε οι αλεπάλληλες περικοπές αμοιβών στον στενό Δημόσιο Τομέα να μην λειτουργήσουν ως αντικίνητρο για όσους εξακολουθούν να δουλεύουν και να παράγουν, δικαιολογώντας (ενίοτε και με το παραπάνω) τις αμοιβές τους. Και ζυγίζει αβέβαια το βήμα της, έτοιμη για μια ακόμα φορά να κάνει πίσω, επιστρέφοντας και πάλι στην εύκολη λύση των αναλογικών περικοπών.

Οπότε, με τέτοια μηνύματα από εξουσιάζοντες και εξουσιαζόμενους, αισιοδοξείτε! Η έξοδος από την κρίση είναι βεβαία...


* Όπου "όλοι" διαβάστε "οι συνήθεις μη δυνάμενοι να διαφύγουν, οι μη έχοντες δυνατότητα να αποκρύψουν τους πόρους τους"...

Φεύγω

... διαφεύγω, αποφεύγω, ξεφεύγω, καταφεύγω!

Φύση: ξεχνιέσαι και γλυτώνεις από πολλά (έστω και προσωρινά)...

Φονταμενταλισμοί

Στην Ινδία απαγορεύουν τα κινητά τηλέφωνα στις ανύπανδρες γυναίκες για να αποφύγουν "ανεπιθύμητες" σχέσεις.

Και στο Κουβέιτ στο εξής δεν επιτρέπουν τις ψηφιακές reflex κάμερες σε δημόσιους χώρους, ει μη μόνον για δημοσιογραφική φωτογραφία, απαγόρευση που έχει πιθανότατα σχέση με τις εμμονές του ισλαμισμού.

Αυτά για να θυμόμαστε πότε - πότε ότι τα αυτονόητα και "κεκτημένα" του Δυτικού πολιτισμού είναι υπό διωγμόν αλλού και ότι οι "πολυπολιτισμικές κοινωνίες" που πολλοί οραματίζονται θα φέρουν τα βαρίδια εμμονών και νοοτροπιών που αποτίναξε ο Δυτικός κόσμος από το σώμα του εδώ και μερικούς αιώνες, και όχι πάντα ανώδυνα...

Όχι άλλους νόμους!

«Η πολιτεία γελοιοποιείται με όλα αυτά που γίνονται» με την απαγόρευση του καπνίσματος, δήλωσε ο ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος. Ο υπουργός υπενθυμίζει ότι η Βουλή ψήφισε το νόμο, ο οποίος αλλού εφαρμόζεται, αλλού δεν εφαρμόζεται και στα κέντρα υγειονομικού ενδιαφέροντος παραβιάζεται. Και τι κάνει, λοιπόν, γι' αυτό ο υπουργός; Μα... φέρει προς ψήφιση και άλλο νόμο, πιο αυστηρό! Που επεκτείνει την απαγόρευση του καπνίσματος και μέσα στα αυτοκίνητα, όταν συνεπιβαίνουν ανήλικοι!

Τελικά η νέα απαγόρευση καπνίσματος ψηφίσθηκε πανηγυρικά σε τροπολογία, προβλέποντας βαρύτατα πρόστιμα στους παραβάτες, και ενώ οι προηγούμενοι αντικαπνιστικοί νόμοι (του Αυτοκράτορος Αβραμόπουλου και της Δουκίσσης Μαριλίζας) έχουν γίνει... κόσκινο από τις τρύπες (βλέπε φωτο) πριν ποδοπατηθούν ανηλεώς από τον Έλληνα, του οποίου ο τράχηλος αποδείχθηκε ότι υπομένει ασμένως Μνημόνια αλλά όχι ατσιγαρίες.

Φυσικά και ο νέος νόμος ψηφίζεται (όπως και τόσοι άλλοι στην Ελλάδα) για να... μην εφαρμοσθεί. Η εκτελεστική εξουσία (λαμβάνοντας, βέβαια, και ερμηνεύοντας υπόγεια μηνύματα από την νομοθετική) απροθυμεί να εφαρμόσει τον αντικαπνιστικό νόμο εκεί που είναι εύκολο, πρακτικό και εφικτό (δημόσιοι χώροι, κέντρα υγειονομικού ενδιαφέροντος κτλ.) και όλη η επικράτεια έχει ξανά ντουμανιάσει όπως τον παλιό καλό καιρό. Πρέπει άραγε να είσαι τέρας διορατικότητας για να προβλέψεις ότι και η νέα απαγόρευση για το κάπνισμα στα αυτοκίνητα (πρακτικά εξαιρετικά δύσκολη στην επιτήρηση της εφαρμογής της) θα καταστεί ταχύτατα αδρανής;

Ακόμα χειρότερα, χρειάζεται ιδιαίτερη πολιτική ευφυΐα για να αντιληφθείς ότι η παραγωγή, με την οκά, νόμων καταδικασμένων να μην εφαρμοσθούν ευτελίζει την λειτουργία του πολιτεύματος και οδηγεί σε ανυπακοή και έναντι των νόμων που (τυχόν) ακόμη τηρούνται;

Ο αλησμόνητος Παναγιώτης Παπαδούκας, στο "Εθνικόν Απόρρητον", έλεγε καυστικά: "Η Ελλάς παράγει λάδι, καπνό, φρούτα και νόμους!" Και παρακάτω έμμετρα:

"Νόμων πληθώρα

πενήντα την ώρα.

Πέρνα τους τώρα

και σ' άλλους προχώρα!"


Υ.Γ.: Η αφίσα είναι από την εκστρατεία ενημέρωσης για την εφαρμογή του Αβραμοπούλειου αντικαπνιστικού νόμου. Υπέστη το βασανιστήριο του καψίματος με τσιγάρο, προτού παραδοθεί στην λαϊκή χλεύη... Παραμένει, ακόμη αυτές τις μέρες, αναρτημένη σε τοίχο δημοσίου κτηρίου, εις επίρρωσιν των προηγουμένων...

Τα πετράδια που λάμπουν ακόμα

Νοσταλγία μιας εποχής που δεν έζησα...

Μνημειώδες

Γαργανουράκης - Ελευθερίου - Μαρκόπουλος: Συνάντηση φωνής, στίχου, μουσικής. Σπάνια σύνοδος εξαίσιων ουρανίων σωμάτων...

Λαβωμένο αγρίμι σε προσωρινή αιχμαλωσία

Πριγκήπισσα της ομορφιάς, του ναζιού και της πόζας, ετών οκτώ παρακαλώ!

Το πιάσαμε το υπονοούμενο

Ενθουσιάσθηκε ο Ντομινίκ με τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών. Δεν τον ενδιαφέρει, λέει, που νίκησε η Αριστερά (σημ.: με τον όρο "Αριστερά" εννοεί το... ΠΑΣΟΚ), ας νικήσει και ο διάολος ο ίδιος, αρκεί να γίνεται η δουλειά. «Κάτι αντίστοιχο δεν έχει συμβεί ποτέ στο παρελθόν. Δεν έχει ποτέ συμβεί, παρά το τόσο σκληρό πρόγραμμα που οι Έλληνες υποχρεώθηκαν να υποστηρίξουν, το να γίνει κατανοητό στον πληθυσμό ότι ήταν αναγκαίο και αυτός τελικά να υποστηρίξει στην πλειοψηφία του την υπάρχουσα κυβέρνηση.»

Τάδε έφη Ντομινίκ. Που προφανώς δεν συγκινήθηκε από την αποχή. Είπαμε, να περάσει η γραμμή, να γίνεται η δουλειά. Η αποκρυπτογράφηση των μηνυμάτων της κάλπης αφήνεται στους αιθεροβάμονες θεωρητικολογούντες. Οπότε ετοιμασθείτε διά τα περαιτέρω...

Έχουν λοιπόν έναν τρόπο να τις λένε τις χοντράδες οι Φράγκοι, μα ένα τρόπο! Με ένα πολιτισμένο μειδίαμα, δείχνοντας ελάχιστα μόνον τους κυνόδοντες. Σαν το «Έλληνες κουράγιο» του Όλι Ρεν. Κι όποιος κατάλαβε , κατάλαβε...

Στάχτη και καπνός

Βραδυά επαναληπτικού γύρου αυτοδιοικητικών εκλογών. Περνώντας μπροστά από την οθόνη της τηλεόρασης ρίχνω μια φευγαλέα ματιά. ALTER, συζήτηση για το εν διαμορφώσει αποτέλεσμα, παράθυρο και λόγος στον υπουργό (που θα μας νοικοκυρέψει) Παπακωνσταντίνου.

Και ενώ αυτός αναπτύσσει τη γνωστή επιχειρηματολογία του σωτηριολογικού ΠΑΣΟΚ, σύννεφο καπνού σηκώνεται μπροστά του και τον κρύβει μερικώς, τον μετατρέπει για λίγες στιγμές σε φευγαλέα οπτασία, σε άπιαστο πλάσμα του ονείρου (σαν τα δώρα εορτών και αδείας, που... εν καιρώ θα ξαναδοθούν στους δημοσίους υπαλλήλους).

Πήρε λοιπόν το στούντιο φωτιά; Μένω για να δω. Αλλά όχι. Το φούμο προέρχεται από την επίσης προσκεκλημένη στο panel Λιάνα Κανέλη, βουλευτή του ελληνικού κοινοβουλίου. Η οποία γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της τον αντικαπνιστικό νόμο που ψηφίσθηκε προ μηνών (αγνοώ αν τον υπερψήφισε και το κόμμα με το οποίο πολιτεύεται).

Ο υπουργός συνεχίζει σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Εξηγεί πώς θα εκσυγχρονίσει το φορολογικό σύστημα ώστε να πληρώνουν όλοι τους φόρους τους και να μην απαιτείται κάθε φορά που το κράτος μένει από ρευστό να πληρώνουν και αυτοί (ή μόνον αυτοί) που έχουν ξαναπληρώσει. Λέει και άλλα ωραία και μεγαλόπνοα. Και όλοι εν γένει στο panel παραμένουν απαθείς. Άλλωστε έχει φουνταριάσει όλη η χώρα, από μπαρ σε καφέ και από εστιατόρια μέχρι νοσοκομεία. Στην Κανέλη θα κολλήσουμε τώρα;

Νόμος είναι το δίκιο του καπνιστή, λοιπόν. Και η εμπεδωμένη, παγιωμένη παραβατικότητα στο Ελλαδιστάν καθιστά γελοία τα πρόσωπα της νομοθετικής εξουσίας. Αλλά το χειρότερο είναι ότι φαίνεται να μην έχουν οι ίδιοι συναίσθηση της γελοιότητάς τους...

Ναι μεν, αλλά

Θέμα απολύσεων στον Δημόσιο Τομέα θέτει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με το λογικό επιχείρημα ότι δεν είναι δυνατόν οι απολύσεις να είναι ταμπού στο Δημόσιο και να συμβαίνουν καθημερινά στον Ιδιωτικό Τομέα.

Επί της αρχής καμία διαφωνία. Είναι εξωφρενικό οι εγαζόμενοι στον Ιδιωτικό Τομέα να αντιμετωπίζονται ως παιδιά ενός κατώτερου Θεού, πάνω στην ράχη των οποίων εφαρμόζονται ανόθευτοι οι νόμοι της αγοράς, ενώ στο Δημόσιο οι υπάλληλοι να απολαμβάνουν ασυλία πρωτοφανή για τα (τραγικά για την χώρα μας) οικονομικά δεδομένα. Και επιπλέον όλοι να ωρύονται για τον κίνδυνο απόλυσης των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ οι συνεχείς απολύσεις στον Ιδιωτικό Τομέα να περνούνε στα ψιλά γράμματα.

Σωστά. Με μία μεγάλη ένσταση όμως. Δεν μας λες βρε Κυριάκο ποιος θα αναλάβει τις απολύσεις στο Δημόσιο; Ποιος θα κρίνει τον ικανό, εργατικό και απαραίτητο και ποιος θα τον διακρίνει από τον ανίκανο, αργόσχολο, νωθρό, περισσευάμενο; Γιατί σε μένα είναι προφανές ότι, όταν τεθεί θέμα απολύσεων στο Δημόσιο, θα βγουν στο τραπέζι οι κομματικές ταυτότητες. Και θα καταφθάνουν σωρηδόν τα "μπιλιετάκια" από τις Τοπικές κομματικές Οργανώσεις και τα βουλευτικά γραφεία. Θα πρέπει να είναι κανείς ασυγχώρητα αφελής για να πιστεύει κάτι διαφορετικό...

Εκτός αν (για να αποφευχθεί η οργή) χρησιμοποιηθεί ένα "διαφανές" κριτήριο, όπως πιθανότατα τα έτη υπηρεσίας. Οπότε η μπάλα θα πάρει (ισοπεδωτικά) τους νεώτερους.

Έχει το ελληνικό κράτος (βουτηγμένο από δεκαετίες στην κομματοκρατία και την ισοπέδωση) οποιοδήποτε υγιή μηχανισμό αξιολόγησης του ανθρώπινου δυναμικού του, ώστε τυχόν απολύσεις στο Δημόσιο να αποβούν καθ' οιονδήποτε τρόπο επ' ωφελεία του, πέρα από την στενά ταμειακή τους πλευρά;

Άμπρα κατάμπρα!

"Αυτοδιοικητική" θέλει την ψήφο το ΠΑΣΟΚ στον β' γύρο των εκλογών. Στον πρώτο γύρο τους βόλευε η "πατριωτική", η ψήφος με "το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι" (που θα 'λεγε και ο Καβάφης), το "ο μη μεθ' ημών, καθ' ημών", το "Παπανδρέου ή χάος". Αυτά μέχρι χθες.

Τώρα όμως άλλαξαν τα πράγματα. Ο Μεγάλος Αρχηγός δεν πήρε ψήφο εμπιστοσύνης, αγνοήθηκαν οι μελοδραματικές του εκκλήσεις. Τον γράψανε οι εκλογείς (εκεί που δεν πιάνει το μελάνι), τους γράφει και αυτός. Δεν θα κάνει εκλογές, το 'λεγε έτσι γι' αστείο βρε αδερφέ!

Τώρα πρέπει, μέσα σε μία εβδομάδα (με το που κούνησε το μαγικό ραβδάκι ο Πεταλωτής ο Φουσκομάγουλος), οι ψηφοφόροι να αλλάξουν τρόπο σκέψης, καθ' υπαγόρευσιν των φωστήρων της ΠΑΣΟΚικής γκαιμπελικής προπαγάνδας. Να αφήσουν την "μεγάλη εικόνα", τα μείζονα πολιτικά μηνύματα κατά μέρος και να κοιτάξουν ποιος θα βουλώσει καλύτερα τις λακούβες της γειτονιάς τους. Κάτι που είχαν παρακινηθεί να αγνοήσουν ή να αντιπαρέλθουν στον α' γύρο. Γιατί; Γιατί έτσι! Για τους νοητικά υστερούντες αποφασίζουν άλλοι.

Η σκοπιμότητα είναι προφανής σε μη μικρόνοες. Το ΠΑΣΟΚ φοβάται ότι το αντιμνημονιακό μένος των αριστερών ψηφοφόρων, αν συνεχίσουν να σκέφτονται με το δίλημμα "μνημόνιο ή μη μνημόνιο" (δίλημμα που αποδέχθηκε και ενστερνίσθηκε το ΠΑΣΟΚ), θα τους οδηγήσει να στοιχισθούν κατ' ανάγκην πίσω από τους υποψηφίους της... αντιμνημονιακής (τρομάρα της...) ΝΔ. Ο κίνδυνος είναι ορατός. Οπότε τέρμα τα μεγάλα διλήμματα, πίσω στις λακούβες.

Προφανώς έχουν την εντύπωση ότι απευθύνονται σε κοπάδι ζωντανών. Ή ίσως σε αρκούδες που χοροπηδούν άκεφα ανάλογα με το τι ρυθμό αυτοί βαράνε στο ντέφι τους. Ή μήπως έτσι είναι κιόλας;

Ρε, πλάκα ήταν! Δεν το καταλάβατε;

Ακούω τον Παπανδρέου και δεν πιστεύω στα αυτιά μου! Η δήλωσή του (διανθισμένη με παραληρήματα και ονειρώξεις περί μιας άλλης Ελλάδας που αυτός και το ΠΑΣΟΚ θα χτίσει - με την βοήθεια του λαού βεβαίως-βεβαίως...) ήταν προφανώς έτοιμη, ανεξαρτήτως του εκλογικού αποτελέσματος, που όπως φαίνεται δείχνει μια σημαντική καθίζηση του κόμματός του.

Αν αυτά τα αποτελέσματα δεν είναι λόγος για να πραγματοποιήσει την απειλή του για πρόωρη καταφυγή στις κάλπες, ποια είναι τότε; Αυτή είναι η "πατριωτική ψήφος" που ζήτησε, ώστε να "συνεχίσει το έργο του"; Το μόλις 1/3 από το σύνολο των ψηφοφόρων που προσήλθαν και έδωσαν έγκυρη ψήφο; Με τα υπολογίσιμα λευκά/άκυρα και την σημαντικότατη αποχή να συμποσούται στο 45% ή 50% και να δείχνει δυσαρέσκεια, αηδία, δυσθυμία και ό,τι άλλο θέλετε, πάντως όχι αποδοχή των κυβερνητικών πεπραγμένων, όχι ψήφο εμπιστοσύνης;

Αν δεν είχε (κατ' εντολήν) φορτίσει τις αυτοδιοικητικές εκλογές με τέτοιο τρόπο, η ετυμηγορία της κάλπης θα μπορούσε να ερμηνευθεί απλώς και μόνον ως δυσπιστία ή απογοήτευση από όλο το πολιτικό φάσμα. Αλλά όταν ζητάς "πατριωτική ψήφο", όταν κατ' ουσίαν λες "ή εγώ ή το χάος", ουσιαστικά λες το "ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς". Και κάθε απόρριψη του κόμματός σου, έστω και ως αποχή, σου χρεώνεται προσωπικά. Είναι απόρριψη του διλήμματος που έθεσες, απόρριψη της προβληματικής σου.

Περί της ανάγκης, λοιπόν, "να μιλήσει ο λαός", μόνος του είπε και μόνος του ξείπε. Άλλη μια μπλόφα, ασφαλώς, μετά το "λεφτά υπάρχουν". Κι έχει ο Θεός ακόμα. Πρωθυπουργός καθ' υποτροπήν μπλοφατζής! Μόνο που, προφανώς, πίσω από τις μπλόφες βρίσκονται άλλοι...

Terrorism made in Greece

Άλλο ένα προϊόν με Ονομασία Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητας που παρήγαγε αυτή η χώρα και το ψεύτισε και αυτό. Κατέληξε να διακινεί και να εξάγει γράμματα με τζούφιες στρακαστρούκες. Αφόρητος ερασιτεχνισμός. "Κον Σαρκοζύ - Σανζ Ελυζέ, Παρίσι. Προσοχή εύθραυστον". Η Ελλάς παραδίδεται στην διεθνή απαξίωση. Κι εδώ εισαγωγές θα καταλήξουμε να κάνουμε;

Άδικο έχει;

"Αν κυβερνούσε ο Κώστας Καραμανλής, οι προοδευτικές και άλλες δυνάμεις της χώρας θα είχαν κάψει την Ελλάδα." - Μ. Θεοδωράκης

Αυτό, βέβαια, δεν μειώνει την ανεπάρκεια του Κ. Καραμανλή, την απροθυμία του να τα βάλει με το κυρίαρχο ρεύμα του ζειν και πολιτεύεσθαι στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια. Αλλά δείχνει πόσο τιτάνια προσπάθεια θα απαιτούσε η υλοποίηση μιας τέτοιας πρόθεσης από τη ΝΔ, ένα κόμμα που δεν έχει και δεν είχε ποτέ ιδιαίτερες συμπάθειες στον κόσμο, που υπερψηφίζεται μια στις τόσες, μόνον όταν ο ζόφος της διαφθοράς πνίγει το... Κίνημα: αυτό το σοσιαλ-ληστρικό μόρφωμα που συστάθηκε για να κυβερνά και να νέμεται την εξουσία με κάθε τίμημα, μοιράζοντας κοψίδια από το μεγάλο φαγοπότι σε ευρείες λαϊκές μάζες, ώστε να εξασφαλίσει ψήφους συνενοχής. Και να μπορεί, όταν χρειαστεί, να αλλάξει προσωπείο, να μεταμορφωθεί σε Σωτήρα της οικονομίας και της χώρας, χωρίς καν ανάγκη απολογίας, με ένα απλό "μαζί τα φάγαμε"...

Νίκας τοις Τροϊκανοίς κατά βαρβάρων δωρούμενος

Τελών εμφανώς εν διατεταγμένη υπηρεσία, ο εκφωνητής που κάλυψε την παρέλαση της Θεσσαλονίκης προσπάθησε κατ' ουσίαν να μας πείσει ότι αν σήμερα του Δαβάκη τ' άξια παληκάρια ήταν εν ζωή, θα μαχόταν μετά βεβαιότητος υπέρ του Μνημονίου και (βεβαίως) στο πλευρό αυτών που έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν ώστε να καταστεί αυτό αδιαπραγμάτευτο....

Ούτε λίγο ούτε πολύ, μας είπε...

"Παπανδρέου ή τανκς"

Επί των ημερών μου... (Κώστας Σημίτης και Δημήτριος Σωτήρ)

Κάθε φορά που προκύπτουν ενδείξεις (τι ενδείξεις δηλαδή, ομολογίες - βλέπε σκάνδαλο Siemens) διαφθοράς για την δική Του περίοδο διακυβέρνησης της χώρας, κάθε φορά που θίγεται το ποιόν της "ανάπτυξης" που έλαβε χώρα επί των ημερών Του και η ακρίβεια των στατιστικών στοιχείων που στέλναμε τότε (όπως και πάντα) στο εξωτερικό, εξανίσταται η Αυτού Εξοχότης για να σώσει την υστεροφημία Του.

"Επί των ημερών μου..." ξεκίνησε να λέει οργισμένος προχθές. Μα καλά, τι νομίζει; Ότι μετά τα αποκαλυτήρια των όσων γινόντουσαν τα τελευταία 3ο χρόνια, είμασθε υποχρεωμένοι ακόμα να λιβανίζουμε τις... Ημέρες Του, σαν να επρόκειτο για τον Χρυσούν Αιώνα του Περικλέους;

Ο Κ. Σημίτης ξεκίνησε με καλές προθέσεις. Και προσπάθησε - όσο μπορούσε. Αλλά κατάφερε λίγα. Και αν δεν ήταν πολιτική, κυρίως, η απόφαση ένταξης της Ελλάδας στην Νομισματική Ένωση, θα είχε ακόμη λιγότερα για να καυχάται. Κυβερνούσε, άλλωστε, και αυτός μια διεφθαρμένη τριτοκοσμική χώρα. Και το είχε εκστομίσει ο ίδιος σε αποστροφή του στη Βουλή: "Στην Ελλάδα είμαστε, τι περιμένετε...".

Η αποτυχία δεν είναι πάντα εξ ολοκλήρου (και μερικές φορές καθόλου) δική σου ευθύνη. Και δεν σε καταβαραθρώνει, δεν σε εκμηδενίζει, δεν σε σβήνει από την Ιστορία, αν ξέρεις να την χειριστείς με αξιοπρέπεια, αν είσαι άξιος ("έτοιμος απο καιρό, θαρραλέος"...) να αναμετρηθείς με την τραγικότητα της Ζωής. Ο Κ. Σημίτης, αντί να σταθεί με παρρησία απέναντι στο Φοβερό Βήμα της Ιστορίας και να πει "αυτό μπόρεσα, αυτό έκανα, θα κριθώ", κλαψουρίζει σαν πεισμωμένο ανήλικο, εμμένοντας στην συγκάλυψη, την διαστρέβλωση και την ωραιοποίηση. Φιλοτεχνώντας με μονομανή ζήλο την δική του φτιασιδωμένη αγιογραφία. Κρίμα.

Ίσως θα 'πρεπε να διδαχθεί από τον Μεγάλο Αλεξανδρινό την στάση ζωής όσων ολίγων είναι φτιαγμένοι από εκλεκτή στόφα, αυτή που σε διατηρεί αλώβητο και δικαιωμένο ακόμη και (κυρίως μάλιστα...) ενώπιον των ερειπίων της αποτυχίας σου:

Κάθε του προσδοκία βγήκε λανθασμένη!

Φαντάζονταν έργα να κάμει ξακουστά,
να παύσει την ταπείνωσι που απ’ τον καιρό της μάχης
της Μαγνησίας την πατρίδα του πιέζει.
Να γίνει πάλι κράτος δυνατό η Συρία,
με τους στρατούς της, με τους στόλους της,
με τα μεγάλα κάστρα, με τα πλούτη.

....................

Τραβιούνταν μόνος του, κι αγανακτούσε, κι όμνυε
που όπως τα θαρρούν διόλου δεν θάναι·
ιδού που έχει θέλησιν αυτός·
θ’ αγωνισθεί, θα κάμει, θ’ ανυψώσει.

....................

Και τώρα;
Τώρα απελπισία και καϋμός.
Είχανε δίκιο τα παιδιά στην Pώμη.
Δεν είναι δυνατόν να βασταχθούν η δυναστείες
που έβγαλε η Κατάκτησις των Μακεδόνων.

Aδιάφορον: επάσχισεν αυτός,
όσο μπορούσεν αγωνίσθηκε.
Και μες στην μαύρη απογοήτευσί του,
ένα μονάχα λογαριάζει πια
με υπερηφάνειαν· που, κι εν τη αποτυχία του,
την ίδιαν ακατάβλητην ανδρεία στον κόσμο δείχνει.

Τ’ άλλα— ήσαν όνειρα και ματαιοπονίες.
Aυτή η Συρία— σχεδόν δεν μοιάζει σαν πατρίς του,
αυτή είν’ η χώρα του Ηρακλείδη και του Βάλα.

Από το ποίημα "Δημητρίου Σωτήρος (162-150 π.X.)" - Κ. Καβάφης

Ίκαροι της πολυθρόνας

Προσέγγιση του αεροδρομίου της Γενεύης με Learjet 45, από ανατολικά, χειμώνα, περί την δύση του ηλίου. Στον Flight Simulator, φυσικά...

Επιτέλους ειλικρίνεια!

Διαβάστε το αποσιωπημένο αλλά αυτονόητο, που επιτέλους εκστομίσθηκε!

Μέσα σε κρίση ειλικρινείας (ή αγανακτήσεως;) ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και επικεφαλής του Eurogroup είπε αυτό που σκέφτονται όσοι σώφρονες πολίτες στην Ελλάδα τιμωρούνται για εγκλήματα στα οποία δεν συμμετείχαν: Ότι αν ο ελληνικός λαός ως σύνολο είναι υπεύθυνος για τις πολιτικές του επιλογές επί 3 δεκαετίες, ότι αν ο ελληνικός πολιτικός κόσμος έχει για τον ίδιο λόγο πολλαπλάσια ευθύνη (διότι δεν εξισώνονται οι ευθύνες των κυβερνωμένων με αυτές των κυβερνώντων, με ένα απλό "μαζί τα φάγαμε" - άλλωστε δεν "έφαγαν" όλοι και δεν "έφαγαν" το ίδιο), ευθύνη αυτονόητη και σημαντική έχουν και τα αρμόδια διοικητικά όργανα της ΕΕ που άφησαν την ελληνική οικονομία να εξοκείλει, αποδεχόμενα τα εμφανώς και συστηματικώς χαλκευμένα στατιστικά στοιχεία της εγχώριας δημιουργικής στατιστικής.

Αυτό που κατέστη βαθμηδόν ηλίου φαεινότερον στους (όσους...) εχέφρονες κατοίκους αυτής της χώρας χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις οικονομίας, ότι δηλ. δεν είναι δυνατόν οι πολίτες της να ζουν σε παραζάλη καταναλωτικής ευωχίας πλήρως αναντίστοιχη με τις παραγωγικές της επιδόσεις και παρ' όλα αυτά η οικονομία της να εμφανίζεται ως ισχυρή (επί Σημίτη) ή ανθεκτική (επί Καραμανλή), αυτό λοιπόν είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να είχε διαφύγει της προσοχής των σοφών κεφαλών της ΕΕ. Αλλά τότε, προς τι τα διευρωπαϊκά όργανα, οι θεσμοί της ΕΕ, οι συνεδριάσεις, οι συναποφάσεις και τα σύμφωνα σταθερότητας, αν οι πολίτες του κάθε κράτους εγκαταλείπονται χωρίς έλεγχο στην μικροπολιτική φαυλότητα μιας εθνικής κυβέρνησης και τις κακές πολιτικές επιλογές των συμπολιτών τους και καλούνται στο τέλος να πληρώσουν το λογαριασμό;

Ο αλμυρός, εξοντωντικός, ισοπεδωτικός λογαριασμός της φρενήρους ατομικής σπατάλης και της μαζικής καταλήστευσης του ελληνικού Δημοσίου πέρασε με συνοπτικές διαδικασίες από τον ελληνικό πολιτικό κόσμο στους Έλληνες πολίτες. Άρκεσε ένα "μαζί τα φάγαμε" για να εφαρμοσθεί στην πράξη το "...αλλά εσείς θα πληρώστε". Βεβαίως, δυστυχώς, έτσι πάντα γίνεται. Η καταστροφή πίπτει επί των κεφαλών δικαίων και αδίκων. Αλλά υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι κάθε άλλο παρά διάσωση εξασφαλίζει το Μνημόνιο (για να παραβλέψουμε τον ύποπτο τρόπο με τον οποίο καταλήξαμε εκεί). Και είναι βέβαιο ότι η εξουθενωτική φοροσυλλογή (μέσω της έμμεσης φορολογίας), με την οποία επιχειρείται να ανατραπεί το έλλειμμα εσόδων, θα βλάψει την όποια παραγωγικότητα, αφήνοντας κατ' ουσίαν ατιμώρητο το μαύρο χρήμα.

Ούτως ή άλλως όμως, κακό, λιγότερο κακό ή καλό το Μνημόνιο, απαραίτητο ή μη, η έστω και μουδιασμένη αποδοχή του μέσα από την προσεχή εκλογική διαδικασία θα εισπραχθεί ως πανηγυρική αμνήστευση των πολιτικών δυνάμεων που μας οδήγησαν στον γκρεμό. Θα σημάνει επίσης ότι όλοι όσοι αυτά τα χρόνια καταναλώσαμε σύμφωνα με αυτά που παρήγαμε και δεν παρασιτίσαμε στην Ελληνική κοινωνία, αποδεχόμαστε να μαστιγωθούμε αλύπητα ως συνένοχοι με άλλους (πολίτες, πολιτευόμενους, συνδικαλιστές και πολιτικούς) οι οποίοι θα κληθούν απλώς να αναλώσουν μέρος, μόνον, του "κεφαλαίου" που συσσώρευσαν κατά τις 3 δεκαετίες της κραιπάλης. Και όλα αυτά χωρίς να διαφαίνονται καν αξιόλογες ελπίδες διάσωσης. Και με τον ίδιο, φαύλο πολιτικό κόσμο, αλώβητο, να διαχειρίζεται την Επόμενη Ημέρα σαν να μη συνέβη τίποτε...

Partir c'est vivre un peu

"Εικόνες" από την πτήση Παρίσι - Αθήνα με το πολυπόθητο Learjet 45 (σε Flight Simulator βέβαια!). Επειδή τα όνειρα δεν "τιμωρούνται" (προς το παρόν!) με ΦΠΑ, τεκμήρια και έκτακτες εισφορές...



Το "όχημα"...



Προς τις Άλπεις



...θέα από το πιλοτήριο προς την λίμνη της Γενεύης



...η Γενεύη, η λίμνη και το αεροδρόμιο

...πάνω από την βόρεια Ιταλία




...πάνω από τα Απέννινα

...πάνω από την ανατολική ακτή της Ιταλίας

...αφήνοντας την Ιταλία

...δυτικά της Αλβανίας, πάνω από τους Οθωνούς

...πάνω από την Κέρκυρα

...αφήνοντας την Κέρκυρα

...πάνω από το Ιόνιο, δυτικά της Λευκάδας

...πάνω από Ζάκυνθο και Κεφαλονιά

...η Πάτρα και η είσοδος του Κορινθιακού από το πιλοτήριο

...πάνω από την Πελοπόννησο - κατεβαίνουμε!

...πάνω από την βόρεια Πελοπόννησο, με θέα προς τον Κορινθιακό

...πάνω από την Αργολίδα - σουρουπώνει!

...πάνω από τον Σαρωνικό

...θέα από το πιλοτήριο προς τους διαδρόμους προσγειώσεως του "Ελ. Βενιζέλος"

...λίγο πριν την προσγείωση

Ή το 'να ή τ' άλλο

Κατόπιν ενεργειών της ανεπανάληπτης σοσιαλίστριας Μαριλίζας, απελθούσας Υπουργού Υγείας του Κινήματος, τα αντιόξινα δισκία (μεταξύ άλλων) δεν λογίζονται πλέον ως φάρμακα αλλά ως... καραμέλες για δροσερή αναπνοή και επομένως ο ασφαλισμένος που πάσχει από το στομάχι του και θεραπεύεται - ή τέλος πάντων συντηρείται - με αυτά οφείλει να πληρώνει την αξία τους στο ακέραιο, ωσάν να είναι ανασφάλιστος.

Πώς το 'λεγε ο Γιώργαρος προεκλογικά; "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα" κύριοι, ιδού ο πατήρ όλων των διλημμάτων! Και η επιλογή δική σας...

Ερωτήσεις - απαντήσεις...

Στην ερώτηση "πού πήγαν τα λεφτά;" που ο μέγας λαοπλάνος (όπως αποδείχθηκε) επαναλάμβανε με περισσή αυταρέσκεια προεκλογικά (και συνεχίζει να εκστομίζει σε διάφορες παραλλαγές, όπως "υπάρχουν λεφτά αλλά πού πάνε;"), απάντησε σήμερα με ωμή ειλικρίνεια ο εκ των εξαπτερύγων του Θ. Πάγκαλος: "Η απάντηση στην κατακραυγή των πολιτών 'πώς φάγατε τα λεφτά;' είναι ότι σας διορίσαμε όλα αυτά τα χρόνια στο Δημόσιο. Τα φάγαμε όλοι μαζί σε μία πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος". Και παρακάτω: "Για τη διόγκωση του δημόσιου τομέα είμαστε όλοι υπεύθυνοι, ακόμη και τα μικρά κόμματα της Αριστεράς που δεν κυβερνούν μεν, αλλά ακολουθούν την ίδια πρακτική μέσα από τους ΟΤΑ που ελέγχουν". Όσο και αν αυτή η αποφθεγματικού τύπου δήλωση δεν μπορεί να περιέχει όλη την αλήθεια, είναι μια αρχική ειλικρινής προσέγγιση (to start with, για να καταλαβαινόμαστε ΟΛΟΙ, πολίτες, υπουργοί και πρωθυπουργοί). Από μικρό και από τρελλό μαθαίνεις την αλήθεια, που λένε...

Ορίστε λοιπόν η απάντηση. Ακόμη και αν ο Κος Παπανδρέου προσποιείται ότι προσγειώθηκε χθες στο Ελλάντα και ντεν ξέρει, μπορεί να ρωτήσει τους στενούς του συνεργάτες να του πούνε για την πανκομματική φαυλότητα που επικράτησε στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Και να πάψει να φορτώνει όλα τα δεινά στην πενταετία της... επάρατης Δεξιάς, που δεν ήταν τίποτε άλλο από μια ατυχής μίμηση του μεγαλειώδους παπανδρεϊκού πρωτοτύπου.

Αντί να ασχολείται ο ευγενής γόνος με τους θλιβερούς προκατόχους του, καλά θα κάνει να υπολογίσει ότι οι πολίτες (ή έστω ορισμένοι εξ αυτών) έχουν αποθέματα ευθικρισίας και γνωρίζουν πολύ καλά ότι το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι χθεσινό. Και μεταξύ άλλων αξιολογούν και τις πελώριες αβαρίες που τα δικά του πεπραγμένα στο επτάμηνο του αίσχους συσσώρευσαν στην Ελλάδα. Ώστε να καταστεί η υπαγωγή στο ΔΝΤ (που ο ίδιος καταριότανε...)* αναπόφευκτη και με άγνωστες συνέπειες για το μέλλον της χώρας.

* Το ακούσαμε στο περιβόητο βίντεο της συνέντευξης Σαμαρά στην ΔΕΘ, το οποίο θα πρέπει να πόνεσε πολύ...

Γαλάζια όνειρα

Από το μαγευτικά πρασινογάλαζα νερά του Ιονίου, στο βαθύ γαλάζιο του ουρανού που δωρίζεται απλόχερα στη χάρη των χελιδονιών. Και από κει στο δαιμονισμένο Audi RS5. Αποπλάνηση σε χρώμα γαλάζιο. Όνειρα πραγματοποιήσιμα και μη...

Σημ.: Οι φωτογραφίες της θάλασσας είναι από τα Σύβοτα Θεσπρωτίας

Πεταμένα λεφτά

Τι νόημα έχει αυτή η φιέστα η θεσσαλονικιώτικη, όπου το Κράτος διαφημίζει τα Υπουργεία αλλά και τις Υπηρεσίες του (σε ποιους άραγε και με τι όφελος...); Και όπου ο εκάστοτε πρωθυπουργός ανεβαίνει για να κόψει ψέμα με την οκά, σε μια δήθεν βαρυσήμαντη συνέντευξη, ωραιοποιώντας τα πράγματα με τρόπο που φυσιολογικός άνθρωπος θα κατόρθωνε μόνον υπό την επήρρεια ισχυρών ευφοριογόνων, για να διαψευστεί τραγικά μέχρι το επόμενο ετήσιο φθινοπωρινό πανηγυράκι, όπου ο ίδιος ή ο διάδοχός του θα πρέπει να αμολήσει καινούργια χονδροειδή και ευφάνταστα παραμύθια;

Ασκήσεις θάρρους και αυθυποβολής κάνουμε;

Σοσιαλισμός χωρίς βαρβαρότητα

Δεν είναι όλοι οι Σοσιαλιστές για τα μπάζα: Μετρημένα λόγια, νηφαλιότητα και κριτική τόσο των ελληνικών κυβερνήσεων όσο και της ΕΕ που ανέχθηκε επί χρόνια τα ελληνικά μασκαραλίκια, από τον σοσιαλδημοκράτη πρώην υπουργό της Γερμανίας Πέερ Στάινμπρουκ.

Θεωρεί αδύνατη την επί μακρόν εξυπηρέτηση του διαρκώς ογκούμενου ελληνικού δημοσίου χρέους και μάλιστα μάταια και επιζήμια για τους φορολογουμένους.

Τι περίεργο άραγε να μην συμμερίζεται την μαρκετίστικη ("δι' εσωτερικήν κατανάλωσιν") αισιοδοξία των δικών μας Παπατζήδων (Παπ-ανδρέου, Παπα-κωνσταντίνου);

Καμπάνες και καμπαναριά

Έχει σήμα καμπάνα...
(Ένα ψέμα γίνεται τόσο πιο εύκολα πιστευτό όσο μεγαλύτερο είναι... )

H Cosmote έχει μια διαφημιστική εκστρατεία αρκετά μοδάτη που έλκει το νεανικό κοινό και επιπλέον "πατάει" στην εγγενή συμπάθεια του Έλληνα για οτιδήποτε κρατικό (έστω κσι πρώην) και στην καχυποψία προς την Vodafone (δικαιολογημένη εν πολλοίς μετά το σκάνδαλο των υποκλοπών).

Πάντως το "σήμα καμπάνα" είναι μια υπερβολή. Έχοντας αριθμούς και Cosmote και Vodafone, μπορώ να πω ότι όπου έκανα σύγκριση η Vodafone είχε καλύτερο σήμα. Δεν θα είναι προφανώς παντού έτσι, αλλά αυτά περί σήματος "καμπάνας" της Cosmote, όταν σε μια μικρή πόλη (που καλύπτεται εύκολα) έχεις 1 στα 4 μέσα σε σπίτι, δεν είναι και ο ορισμός της "καμπάνας". Και σήμερα άφησε για ένα 12ωρο την μισή Ελλάδα χωρίς κάλυψη...

Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε

Τελικά βρέθηκε δημοσιογράφος που τον έθεσε (με ηπιότητα βέβαια, του style "συγνώμη που διαταράσσω την μακαριότητά σας") ενώπιον των κολοσσιαίων ανακολουθιών μεταξύ των προεκλογικών του δεσμεύσεων και μετεκλογικών μέτρων. Και μάλιστα ήταν η πρώτη ερώτηση που του τέθηκε!

Και η απάντηση του Γιώργαρου ξεκίνησε ως εξής: "Μπορεί να άλλαξε η κατεύθυνση αλλά δεν αλλάζουν οι στόχοι μας".

Κλασική παπανδρεϊκή στρεψοδικία. Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλι! Προφανώς... ετεροχρονίσθηκαν οι στόχοι, για να θυμηθούμε ένα αξεπέραστο προϊόν της πασοκικής γλωσσοπλαστικής δημιουργικότητας... "Θα σας πάω στα Κύθηρα, αλλά θα αργήσουμε λιγάκι, θα πάμε μέσω Καπερναούμ!"

Νονός

Κινούμενος από συσσωρευμένη αηδία για τα δείγματα λόγου και έργου του ΠΑΣΟΚ, από ογκούμενη απέχθεια για το ύφος του πασοκικού ιδιώματος από καταβολής του... Κινήματος, από θυμό για την συμπαιγνία των ΜΜΕ (που δημιούργησαν ατμόσφαιρα μεταμεσονύκτιου θρίλλερ, λες και ο ανασχηματισμός θα μας γεννούσε το χρυσό αυγό) αλλά και λόγω του προκεχωρημένου της ώρας (άλλη κωμωδία κι αυτή), προτίμησα να μην παρακολουθήσω την ολονυκτία εκφώνησης των υπουργείων και του εσμού των νέων λειτουργών τους.

Μ' αυτά και μ' αυτά, όμως, συγκράτησα από τις ειδήσεις της επόμενης ημέρας μόνον τα βαφτίσια του υπουργείου Ναυτιλίας και μου διέφυγε τελείως πληθώρα μετονομασιών υπουργείων, για την οποία δεν είμαι σε θέση να σας πω αν έλαβε χώρα στον παρόντα ανασχηματισμό ή (το πιθανότερο) χρονολογείται από αναλήψεως της εξουσίας από τον ΓΑΠ.

Τα διαβάζω σήμερα στην στήλη του Παντελή Μπουκάλα στην Καθημερινή: Υπουργείο Υγείας, Άθλησης και Διατροφής, Υπουργείο Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Υπουργείο Παιδείας, Διά βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και (φυσικά) Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

Άξιον τέκνον ενδόξου πατρός λοιπόν ο ΓΑΠ...

(Παρεμπιπτόντως, το σχόλιο του Π. Μπουκάλα είναι εξαιρετικά απολαυστικό)

Κατόρθωμα

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κυβερνούσαν τόσα χρόνια αυτό τον τόπο και η κρίση απέδειξε τη δική τους γύμνια, την αναξιότητά τους και τη δική τους εμπλοκή σε σκάνδαλα διασπάθισης του δημοσίου χρήματος.

Αυτά τα κόμματα θα έπρεπε να είναι έτοιμα να διαλυθούν, να σκορπίσουν εις τα εξ ων συνετέθησαν. Και όμως, σε φάση διάλυσης είναι η Αριστερά!

Απόδειξη ότι η ισχυρότερη συνεκτική δύναμη των πολιτικών σχηματισμών στην Ελλάδα - αν όχι η μόνη - είναι όχι η ιδεολογία, η πρόταση πολιτικής αλλά η εξουσία ή η προοπτική άσκησής της. Η κουτάλα, που έλεγε παλιά ο κόσμος...

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ' αγόρι μου

Ανασύσταση του Υπουργείου Ναυτιλίας αποφάσισε ο Πρωθυπουργός. Εις δόξαν της ολιγομενούς μορφής που θα έπρεπε να έχει η κυβέρνηση, επιδίωξη που ήταν άλλωστε θεμελιώδης και για την προηγούμενη κυβέρνηση (και θα είναι και για την επόμενη - "η Πανάγιω με τα λόγια χτίζει ανώγια και κατώγια", λέει ο λαός).

Σημασία έχει όμως πώς αντιμετωπίζει η προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ την παλινδρόμηση: όχι "συγνώμη, κάναμε λάθος εκτίμηση, η κατάργηση του υπουργείου δημιούργησε δυσλειτουργίες". Όχι βέβαια, το Κίνημα δεν κάνει ποτέ λάθος. Γι' αυτό και δημιουργεί ένα νέο υπουργείο και βάζει ψάρια, μαλάκια, δίχτυα, νησιά και θαλασσομπλεξίματα αντάμα στη φίρμα του, να 'χει να πορεύεται ο Υπουργός του.

Θαλάσσιων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας λοιπόν. Μουράτη ρεκλάμα, πιασάρικη. Πολύ ωραία, πολύ ρομαντικά. Σε ένα πρώτο επίπεδο μια πινελιά νοσταλγίας από το καλοκαίρι που φεύγει, μια φευγαλέα εικόνα μεσημεριανής ρέμβης, με τη γεύση των θαλασσινών στο στόμα, το κρασί μισοτελειωμένο στο ποτήρι και το κύμα να μουρμουρίζει ημερωμένο στα πόδια. Κάτι σαν εξαγγελία υπαγωγής στην Τρόικα με φόντο το Καστελλόριζο (άλλο άφθαστο αριστούργημα της ΠΑΣΟΚικής εικονοποιίας).

Τώρα θα μου πείτε τα ψάρια είναι λαχτάρα, ειδικά αν τα δεις στον ύπνο σου (και άμα πνιγείς στον ξύπνιο σου). Αλλά τι να κάνουμε, ψάρια ήθελε ο Καλλιτέχνης, μαζί με βαρκούλες και ψαράδες. Να του χαλάσουμε το χατίρι; Από λαχτάρες άλλωστε έχουμε να μετράμε ακόμη. Μα και τα θαλασσοδάνεια στις "θαλάσσιες υποθέσεις" υπάγονται, πού αλλού; Οπότε και το δεύτερο επίπεδο συμβολισμού βγάζει πολλαπλό νόημα, δεν είναι μόνον Τέχνη για την Τέχνη.

Ω, στους νεολογισμούς και τα βαφτίσια είναι πολύ καλό το Κίνημα, με αδιαμφισβήτητες περγαμηνές από το παρελθόν. Ίσως έπρεπε να ξανααλλάξει και το όνομα του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, έτσι για λίγο φρεσκάρισμα βρε αδερφέ! Αν όχι τώρα, άντε το πολύ - πολύ να περιμένουμε μέχρι τον επόμενο ανασχηματισμό. Η ρουτίνα κουράζει...

Νέμεσις

Τα μασκαραλίκια της Εθνικής Ελλάδος Μπάσκετ στον αγώνα με τη Ρωσία και η ήττα που ακολούθησε από την Ισπανία (για να... επικαιροποιηθεί - που λένε και οι του Μνημονίου - το "έστιν δίκης οφθαλμός") ήταν άλλο ένα καρφί στο φέρετρο της χώρας. Από τους ίδιους τους Έλληνες του "ευ αγωνίζεσθαι"...

Παρ' ότι δεν παρακολουθώ συστηματικά τα αθλητικά, μαθαίνω από διαβασμένους ότι σε ανάλογη περίπτωση ο Γιαννάκης (ως προπονητής της Εθνικής) αρνήθηκε στο παρελθόν να πάρει μέρος σε τέτοια φαρσοκωμωδία, λέγοντας "εμείς δεν τα κάνουμε αυτά". Και βέβαια λοιδωρήθηκε από τον Τύπο, που ασφαλώς απηχεί και τον σφυγμό της κοινής γνώμης.

Διότι η εξηλιθιωμένη κοινή γνώμη θέλει πάση θυσία και παντί τρόπω την "κούπα", θέλει να πανηγυρίσει επιδερμικούς "εθνικούς θριάμβους", έχει ανάγκη να ξεχυθεί στους δρόμους ως άμορφη μάζα. Να βγάλει τα εθνικά της απωθημένα, τα συμπλέγματά της και να αλαλάζει βλακωδώς σαν τον βαμμένο στα μπλε και άσπρα ανεγκέφαλο που στοιχειώνει τις σχετικές διαφημίσεις από το Euro 2004 και μετά.

Ο εθισμένος στον χουλιγκανισμό κόσμος θέλει "αθλητικές επιτυχίες", ας είναι και από αθλήματα για τα οποία αδιαφορεί παντελώς 364 μέρες στις 365, όπως το τέννις (βλέπε πρόσφατη περίπτωση με τη νίκη Μπαγδατή απέναντι στον Nadal, την οποία περίλαβε εν ριπή οφθαλμού ο παγερά αδιάφορος για το άθλημα έντυπος και ηλεκτρονικός Τύπος με επικεφαλλίδες του στυλ "και τώρα φέρτε μας τον Federer!")

Όταν όλοι μας έχουν μυριστεί, όταν οι πάντες έχουν καταλάβει τι είδους κράτος είναι αυτό που φτιάξαμε και συντηρούμε υπό την σκέπη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως τα τελευταία 30 χρόνια, ήρθε το εξώφθαλμο και ξεδιάντροπο "μαγείρεμα" του αποτελέσματος ενός αγώνα για να υποδείξει την ρίζα του κακού.

Όχι αγαπητοί αναγνώστες, το πρόβλημα της Ελλάδος δεν είναι τα ελλείμματα και τα ισοζύγια, δεν είναι οι μίζες και οι αργομισθίες, ούτε κατά διάνοιαν είναι η φοροδιαφυγή, η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος ή το πλήθος των δημοσίων υπαλλήλων. Όλα αυτά είναι απλώς συνιστώσες του προβλήματος, καρποί του ιδίου δένδρου, παράγωγα ενός υπερ-προβλήματος που τα δημιουργεί και τα συντηρεί: της έλλειψης ηθικής, της απουσίας αξιακού συστήματος από την ελληνική κοινωνία, τουλάχιστον αξιών που να παράγουν πολιτισμό.

Όπως επισημαίνει εύστοχα, καίτοι εξ αποστάσεως, ο locuspublicus, πίσω από κάθε πολιτισμό κρύβεται ένα σύστημα αξιών. Το δικό μας αποδομήθηκε και αντικαταστάθηκε σιγά - σιγά από την πίστη στην κομπίνα. Τα γκελ, οι απάτες, τα "κονέ", οι λοβιτούρες έπαψαν να είναι απαξίες και δεν υπάρχει καν λόγος, εδώ και μερικές δεκαετίες, να παρασιωπώνται επιμελώς από το βιογραφικό των "επιτυχημένων". Και κανένα Μνημόνιο, με όσες... επικαιροποιήσεις και αν υποστεί, δεν πρόκειται να το αλλάξει αυτό. Χρειάζεται να αναταχθεί το αξιακό σύστημα του νεοέλληνα και όχι η οικονομία.

Η μέρα που τα μέλη των μαθητικών συνδικαλιστικών οργάνων (άλλο φρούτο και αυτό του νεοελληνικού τερατουργήματος) θα θεωρήσουν ανήθικο, ανήκουστο, αντικοινωνικό να ραδιουργούν σε συνεργασία με γραφεία ταξιδίων για να εξασφαλίσουν το παντεσπάνι από την πενθήμερη ενδρομή της τάξης τους θα είναι μία από τις πρώτες της Νέας Εποχής. Ασχέτως του ύψους των spreads εκείνης της ημέρας. Αν βέβαια αυτή έρθει ποτέ...

Απορία

Ήθελα να ξέρω, δεν θα βρεθεί ένας δημοσιογράφος να τον φέρει χωρίς περιστροφές αντιμέτωπο με τα όσα είχε - από το ίδιο βήμα - πει προ έτους; Με τα όσα θρασύτατα είχε εξαγγείλει εν όψει εκλογών, για να πράξει λίγους μήνες αργότερα τα ακριβώς αντίθετα;

Ας βρεθεί κάποιος να του ζητήσει να χαρακτηρίσει την (αχαρακτήριστη) διπλή πολιτική "υπηρεσία" που προσέφερε σε κρίσιμη στιγμή στον τόπο με το να αρνείται προεκλογικά την αναγκαιότητα λήψεως επώδυνων μέτρων, επιμένοντας στην καλλιέργεια μαζικών ψευδαισθήσεων, για να περιφέρεται ακολούθως μετεκλογικά ανά την υφήλιο και να διατυμπανίζει στους υποψήφιους δανειστές μας ότι είμαστε... Τιτανικός! Και να καταλήξει να επιβάλει στη χώρα μέτρα πολλάκις σκληρότερα από αυτά που θα απαιτούνταν αν λαμβάνονταν εγκαίρως, με χαμηλούς τόνους και με συναίνεση...

Βεβαίως ο κομματικός μηχανισμός θα έχει φροντίσει να του έχει προ πολλού ετοιμάσει 2-3 πρόχειρες "ξύλινες" απαντήσεις για να ψελλίσει. Απαντήσεις - ή μάλλον δικαιολογίες - που μόνον ένα κομματικό ακροατήριο μικρονόων είναι πιθανόν να πείσουν. Αλλά δεν μπορεί, η αμηχανία του θα φανεί - αν του έχει απομείνει στοιχειώδης ευθιξία. Από το κόμμα του έχει προ πολλού εκλείψει η αιδώς, αλλά από τον ίδιο ίσως όχι ακόμη.

Κάποιος να αφήσει λοιπόν τις αβρότητες και να τον κολλήσει στον τοίχο. Έτσι, για να μας βγει το άχτι, γιατί ούτως ή άλλως αυτός ο γύρος έχει χαθεί. Αν δεν έχει χαθεί όλο το παιχνίδι...

Αστεία πράγματα...

Μεγάλη ανησυχία έχει πέσει στους καταστηματάρχες μην τυχόν και εφαρμοσθεί ο νόμος κατά του καπνίσματος και τους κόψει το τζίρο. Θόρυβος και ανησυχία και μεταξύ των καπνιστών. Τι θα γίνει, πώς θα κάνουμε κτλ. κτλ.

Μα δε ζουν λοιπόν εδώ, από αλλού είναι; Όταν μας έχουν πάρει χαμπάρι μέχρι τα πέρατα της υφηλίου, εμείς εξακολουθούμε να έχουμε καταληφθεί από τον ανόητο φόβο μην τυχόν και πάρει το κράτος στα σοβαρά την εφαρμογή του νόμου, ενός νόμου στον οποίο πρακτικά (και όχι... επί της αρχής) αντιτίθεται η πλειοψηφία των πολιτών;

Ας περιμένουν λίγο να καταλαγιάσει ο θόρυβος, να περάσουν οι πρώτοι έλεγχοι με τις κάμερες των ΜΜΕ από πίσω, και όλα θα ισιάξουν, θα επανέλθουν στην κανονική τους (ελληνική) τροχιά. Υπομονή συνέλληνες...

Tough job

Όσα και να παίρνουν ως αμοιβή οι σύμβουλοι της παρακυβέρνησης Παπανδρέου, χαλάλι τους. Αφού έχουν επιφορτισθεί με το ρωμαλέο έργο του ακρωτηριασμού των αμοιβών ημών των υπολοίπων, να πληρωθούν τα παιδιά. Τόσοι και τόσοι αρμέξαν άλλωστε, να φάνε κι αυτοί. Λεφτά υπάρχουν...

ΓΑΠ και ΔΑΠ

Εδώ και μερικούς εβδομάδες, το κρατικό ΔΑΠ (Δελτίο Ασύστολης Προπαγάνδας) της ΝΕΤ αρχίζει μονότονα με τον ίδιο τρόπο. Πριν καλά - καλά σβήσει η μουσική του σήματος του Δελτίου Ειδήσεων, εισβάλλει θριαμβεύτρια η φωνή του/της παρουσιαστή/-τριας, η οποία χωρίς καθυστέρηση δίνει τη μεγάλη είδηση: και σήμερα άλλος ένας "ειδικός" (ειδικός στο πρωτόκολλο του πειράματος εξόντωσης που εφαρμόζεται στην Ελλάδα) δηλώνει ενθουσιασμένος για την πρόοδο που έχει επιτελεσθεί στην οικονομία της χώρας και αλαλάζει σε διάφορες παραλλαγές το "keep going!".

Μας θεωρεί λοιπόν εντελώς ηλιθίους η Κρατική Μηχανή Προπαγάνδας (μήπως είμαστε;). Οι "ενθουσιασμένοι ειδικοί" είναι σχεδόν πάντοτε του κύκλου της τρόικας. Αλλά αυτοί έχουν κάθε λόγο να μας δίνουν κουράγιο και ελπίδες, αφού πρέπει να αντέξουμε τα όσα αποφασίσθηκαν και να δεχθούμε πειθήνιοι και τα όσα έπονται. Και ΠΡΕΠΕΙ, όχι για να σωθεί η Ελλάδα, αλλά για να προλάβουν να θωρακίσουν την υπόλοιπη Ευρωζώνη από τους κραδασμούς μιας επερχόμενης και αναπόδραστης χρεωκοπίας και να αντλήσουν το μέγιστο δυνατό όφελος από την εγκαθιστάμενη βαθειά εξάρτηση της χώρας εκ των δανειστών της, από τη στιγμή που θα επιβεβαιωθεί η αδυναμία αποπληρωμής των χρεών της.

Η Ελλάδα δεν σώζεται. Η τύχη της είναι προδιαγεγραμμένη από τη στιγμή που ο ΓΑΠ (αυτός δα ξέρετε ποιος είναι) αντί να πάρει μέτρα υποσχόταν αυξήσεις μισθών, επιδόματα κοινωνικής αλληλεγγύης και γύριζε την υφήλιο διεκτραγωδώντας της οικτρή κατάσταση της οικονομίας της χώρας στους υποψήφιους χρηματοδότες της, καθιστώντας έτσι περισσότερο από βέβαια την παύση δανεισμού της. Τα μέτρα - σοκ που ακολούθησαν μπορεί να βελτιώσουν (ή να εξωραΐσουν μάλλον) το δημοσιονομικό της πρόβλημα αλλά δεν θα δημιουργήσουν Νέα Οικονομία, με Νέα Ανάπτυξη και Νέο Εθνικό Προϊόν. Αυτά χρειάζονται χρόνο, προσαρμογή και χειρισμούς "υπό σκιάν", μακριά από την πίεση της αδυναμίας δανεισμού. Και όχι εικονικές και πραγματικές εκτελέσεις κοινωνικών ομάδων στο "λιοπύρι" της δανειακής ανυδρίας.

Αλλά πώς να πάρεις μέτρα χωρίς έξωθεν πειθαναγκασμό, όταν επί τριαντακονταετία γαλουχούσες τους Έλληνες με την Νέα Μεγάλη Εθνική Ιδέα, ότι η εποχή του ζειν με δανεικά δεν έχει ημερομηνία λήξεως; Και όταν προεκλογικά νανούριζες τους ψηφοφόρους με ψευδαισθησιογόνες υποσχέσεις για αυξήσεις αποδοχών, ρευστότητα στην αγορά και τα τοιαύτα; ΠΩΣ;

Εκεί σκόνταψε αυτός

Αντισυνταγματικό θεωρεί ο Λοβέρδος το να σχολιάζουν οι υπουργοί περί του πιθανού ανασχηματισμού.

Η υπογραφή του Μνημονίου από την κυβέρνηση και τα όσα ακολούθησαν υπό μορφήν καταιγίδος, με την Βουλή να περιορίζεται σε διακοσμητικό ρόλο, φαίνονται στον καλό μας υπουργό απολύτως συνταγματικά ("σώζουμε την Ελλάδα", αναφωνούν άλλωστε εν χορώ όλοι οι πασόκοι).

Ομοίως σε πλήρη αρμονία με το πνεύμα του συντάγματος θεωρεί προφανώς ότι βρίσκεται το να υπόσχεσαι άλλα προεκλογικά (έχων πλήρη γνώση του τι συμβαίνει στην οικονομία, η οποία κατέστη και κεντρικό ζήτημα του προεκλογικού αγώνα), να υφαρπάζεις την λαϊκή ψήφο και να εφαρμόζεις τα ακριβώς αντίθετα μετεκλογικά. Αλλά τον ενοχλεί παρ' όλα ταύτα η (αντισυνταγματική) συζήτηση περί ανασχηματισμού.

Σουρρεαλισμός ΠΑΣΟΚ! Και ένας λαός που είναι έτοιμος να δεχθεί τα πάντα, αρκεί να έχουν τη στάμπα του Πράσινου Ήλιου πάνω! Βρίσκουν και τα λένε...

Οι σοσιαλιστικές πυρκαγιές είναι καλύτερες

Μήπως θυμάστε την καταστροφή του δάσους του Καϊάφα, το 2007; Θα θυμάστε ασφαλώς τότε το θόρυβο που έγινε στα ΜΜΕ και τους μύδρους που εξαπέλυσε ωρυόμενο το ΠΑΣΟΚ.

Και τώρα; Μόλις κάηκε το φοινικόδασος της Πρέβελης! Και λοιπόν; Άκρα του τάφου σιωπή από την κυβέρνηση, υποβάθμιση από τους κρατικούς διαύλους, στα "ψιλά" το πέρασαν και τα ιδιωτικά ΜΜΕ.

Μόνον το ΣΚΑΪ έξυσε λίγο την επιδερμίδα της υποθέσεως και ανέδειξε πληθώρα εστιών ζόφου γύρω από το μοναδικό αυτό περιβάλλον: Επιδοτήσεις που πήγαν στο βρόντο, συστήματα παρακολούθησης που καταστράφηκαν από τους ντόπιους για να μπορούν τα πρόβατά τους να μπαίνουν και να βόσκουν ανενόχλητα στις επιτηρούμενες περιοχές και βέβαια "αξιοποίηση" της περιοχής με καφετέριες, θαλάσσια ποδήλατα κοκ.

Αίσχη οπωσδήποτε διαχρονικά. Αλλά τώρα δεν μιλάει σχεδόν κανείς. ΠΑΣΟΚ γαρ...

Υπόθεση εργασίας

Η μαζική απελευθέρωση κουνουπιών μολυσμένων με τον ιό του Δυτικού Νείλου είναι μέρος των προβλέψεων του Μνημονίου που υπογράφηκε μεταξύ Τρόικας και Ελλάδας. Πρόκειται για παροχή βοήθειας με up-to-date technical and scientific expertise, που προφανή σκοπό έχει την μείωση της δαπάνης του ελληνικού κράτους για καταβολή συντάξεων.

Τα πρώτα ενθαρρυντικά αποτελέσματα έχουν ήδη κάνει την εμφάνισή τους...

Όλα είναι δρόμος

Τέταρτο - ναι, τέταρτο! - δρόμο για το μέλλον των αγορών στη δημοκρατία ψάχνει ο Γιώργος Παπανδρέου, όπως τουλάχιστον προκύπτει από συνέντευξή του σε αμερικανική εφημερίδα. Φαίνεται ότι το 'χει η γενιά των Παπανδρέηδων να ψάχνει δρόμους: Από τον "Τρίτο δρόμο για το Σοσιαλισμό" του... Αείμνηστου ("Αξέχαστου" θα 'ταν πιο ρεαλιστικό) περνάμε στον Τέταρτο δρόμο για τις Αγορές (και την Δημοκρατία, βεβαίως - βεβαίως...) του Γεωργίου του Νεωτέρου. Λαμπρά! Τουλάχιστον υπάρχει μια διάθεση προσγείωσης, εκλογίκευσης των προσδοκιών.

Τώρα βέβαια, τι συμμετοχή μπορεί να έχεις σ' αυτές τις παγκόσμιες αναζητήσεις τη στιγμή που χρωστάς της Μιχαλούς, δεν σε υπολογίζουν ούτε οι ταλαίπωροι τρικοσμικοί Βαλκάνιοι γείτονές σου, σε σουτάρει κανονικά μια χώρα σαν τη Σλοβακία και (το κυριότερο) δεν παράγεις πλέον ως Έθνος πρακτικά τίποτα, από Τεχνολογία μέχρι Τέχνες και από σκόρδα μέχρι Πολιτισμό, είναι ένα εύλογο (αν και το αναγνωρίζω, βαθύτατα... ανθελληνικό) ερώτημα!

Αλλά δε βαριέστε! Τα όνειρα, οι ονειρώξεις και τα παραληρήματα μεγαλείου παρέχονται χωρίς χρέωση. Τα έχει ανάγκη άλλωστε και το πόπολο για να πορεύεται. Είναι παρηγορητικό, όταν έχεις βίαια κουτρουβαλήσει καμιά εκατοστή σκαλιά στην κλίμακα της διεθνούς φτώχειας, να έχεις την ψευδαίσθηση ότι ανήκεις στο παγκόσμιο "think tank" και συνδιαμορφώνεις με Γαλλίες, Αμερικές και Γερμανίες το Αύριο. Ταχ' αύριον έσσεται άμεινον...

I can't get no satisfaction

Αυτός ο λαός έχει βαθειά μέσα του ριζωμένο το αίσθημα του ανικανοποίητου. Άκουγα την πρωινή ζώνη της ΝΕΤ (κάπου εκεί γύρω στις 07.30 πμ. - να μην με νομίζετε και αργόσχολο...), όπου στηλιτεύονταν η ύπαρξη μεγάλων διαφορών στην τιμή της βενζίνης από πρατήριο σε πρατήριο.

Πέρα από το γεγονός ότι διαφορές από περιοχή σε περιοχή της Ελλάδας είναι εν μέρει δικαιολογημένες (διαφορετικά κόστη μεταφοράς), διαφορές στην ίδια γειτονιά είναι και δείγμα υγιούς λειτουργίας της αγοράς. Επιτέλους, αν όλοι οι πρατηριούχοι είχαν τις ίδιες τιμές, δικαίως θα τους κατηγορούσαμε για "εναρμονισμένες πρακτικές" τιμολόγησης!

Η ουσία του πράγματος βρίσκεται - κατ' εμέ - αλλού: Με διαρκείς και ουσιαστικούς ελέγχους να διασφαλίζεται η προστασία του καταναλωτή απέναντι σε κρούσματα νοθείας ή σε υπερχρέωση με βάση ενδείξεις από "πειραγμένους" ογκομετρητές. Ώστε ο ανταγωνισμός να είναι υγιής και όχι να διαλέγει ο καταναλωτής το δήθεν φθηνότερο πρατήριο καυσίμων και στην πραγματικότητα να τον ληστεύουν θρασύτατα. Τα υπόλοιπα είναι για να γκρινιάζουμε.

Κι αν είναι να γκρινιάξετε, γκρινιάξτε (δικαίως) με την ληστρική κρατική φορολόγηση: Φόροι και δασμοί φτάνουν το 1€ ανά λίτρο βενζίνης, αυτή τη στιγμή...

Ρε πώς αλλάζουν οι καιροί...

Πρόσθετο πακέτο εγγυήσεων ύψους 25 δισ. ευρώ προς τις τράπεζες θα εξασφαλίσει ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου. Να θυμίσουμε (έτσι για να γίνεται κουβέντα...) τι έλεγε προεκλογικά ο σημερινός πρωθυπουργός; Εγκαλούσε την τότε κυβέρνηση ότι χάριζε χρήματα στις τράπεζες! Αυτά τα χρήματα και άλλα (που ασφαλώς... υπήρχαν) θα εξοικονομούσε, ώστε να μην χρειαστεί να υποβληθεί ο Έλληνας πολίτης σε αφαίμαξη. Τώρα, βέβαια, ανακάλυψαν την αναγκαιότητα στήριξης των εγχώριων τραπεζών. Καμαρώστε:



Το 'χουν στο αίμα τους, ως φαίνεται, οι Παπανδρέηδες το παπατζίδικο, την εξαπάτηση... Αλλά και τα ΜΜΕ τηρούν άκρα του τάφου σιωπή. Αν οι παλινωδίες αυτές ήταν της ΝΔ θα τις είχαν κεντρικό θέμα σε κάθε δελτίο...

Ακούνε τι λένε; Θυμούνται τι είπαν;

Διαπρύσιος κήρυκας της απελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων παρουσιαζόταν χθες η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Σ. Γιαννακά, από τα παραθύρια των βραδυνών δελτίων. Αλλά προσέξτε με ποιο επιχείρημα: Το ΠΑΣΟΚ, έλεγε, ανέλαβε συγκεκριμένες δεσμεύσεις απέναντι στον ελληνικό λαό προεκλογικά και δεν μπορεί να τις αθετήσει!

Επειδή λωτό δεν έχω δοκιμάσει ποτέ και η μνήμη μου δεν με έχει ακόμη προδώσει, θυμάμαι πολύ καλά ότι οι μόνες δεσμεύσεις που ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά (και οι οποίες το έφεραν στην εξουσία) ήταν ψευδαισθησιογόνες αοριστολογίες, ευχάριστες στα αυτιά των ψηφοφόρων: Θα αυξήσουμε τους μισθούς πάνω από τον πληθωρισμό, δεν θα αυξήσουμε τον ΦΠΑ, δεν θα αυξήσουμε τα όρια συνταξιοδότησης κοκ. Απέναντι σε έναν λαό συνηθισμένο να ακούει μόνον ευχάριστα και με τις συντεχνίες έτοιμες να στυλώσουν τα πόδια σε οποιαδήποτε εις βάρος τους ανατροπή, κανένα ελληνικό κόμμα με αξιώσεις διεύρυνσης της εκλογικής του βάσης (πολλώ δε μάλλον το ΠΑΣΟΚ, που μοίραζε τόσα χρόνια αφιόνι στους εθισμένους στις ψευδαισθήσεις νεοέλληνες) δεν θα εξιστορούσε προεκλογικά το πικρό δέον γενέσθαι*. Και ούτε βέβαια θα το επέβαλε μετεκλογικά, αν δεν επιβαλλόταν έξωθεν διά της βίας.

Σε χώρα, βέβαια, του πολιτισμένου κόσμου με παράδοση κοινοβουλευτισμού όπου οι ψηφοφόροι λογίζονται ως πολίτες και όχι ως ζωντανά στο παχνί, τέτοια κολοσσιαία μετεκλογική ανατροπή των προεκλογικών δεσμεύσεων θα οδηγούσε αυτονόητα σε παραίτηση και εκλογές. Αλλιώς δεν θα είχαν νόημα το κοινοβούλιο, οι εκλογές και η δημοκρατία. Αλλά, ασφαλώς, δεν περιμέναμε τέτοια ευαισθησία από τους εγχώριους υπηρέτες του κοινοβουλευτισμού: δεν μας αξίζει άλλωστε.

Τα όσα ανερυθρίαστα υποστηρίζει σήμερα η επικοινωνιακή γραμμή του ΠΑΣΟΚ ("σας σώζουμε, όπως είχαμε δεσμευθεί") είναι μέτρο του θράσους των πολιτικών μας. Εμείς τους ψηφίσαμε, να μην ξεχνάμε. Μας αξίζουν...



* Το έκανε η ΝΔ μόνο και μόνο επειδή είχε δεδομένη την ήττα, ήξερε ότι τέτοια μέτρα εν Ελλάδι μόνον από... σοσιαλιστικό κόμμα θα μπορούσαν να παρθούν και επειδή, επιπλέον, ο Καραμανλής αναζητούσε όψιμα μια ηρωική έξοδο και μία ιδιότυπη υστεροφημία (ο Θεός να την κάνει...).

Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω μέλι

Την επιτακτική ανάγκη να απελευθερωθούν οι μεταφορές υποστήριξε θερμά ο Μέγας Φορομπήχτης Παπακωνσταντίνου. Με ποιο επιχείρημα; Μα πρέπει, λέει, να πέσουν οι τιμές, για να ενισχυθεί ο προϋπολογισμός των νοικοκυριών!

Είναι απίστευτοι λοιπόν αυτοί οι ΠΑΣΟΚτζήδες! Όταν ο ίδιος καταλήστευε θρασύτατα τον προϋπολογισμό των νοικοκυριών με περικοπές μισθών, επιδομάτων και συντάξεων, εξαφάνιση δώρων Χριστουγέννων και αδείας, αυξήσεις ΦΠΑ και πρωτοφανείς αυξήσεις στον φόρο που επιβάλλεται στα καύσιμα, του είχε ως φαίνεται τελείως διαφύγει ότι όλα αυτά θα καταβαραθρώσουν τον προϋπολογισμό των νοικοκυριών! Και αίφνης το αντελήφθη τώρα και σπεύδει να το διορθώσει! Ευτυχώς!

Το μέγεθος της θρασύτητας του ανδρός, αλλά και σύμπασας της Κυβέρνησης Φοροσυλλεκτών, όταν υποχρεώνεται να ποιήσει την ανάγκην φιλοτιμίαν και να εφαρμόσει έξωθεν προερχόμενες εντολές, είναι πέραν πάσης συγκρίσεως! Καμαρώστε τους αυτόκλητους σωτήρες μας!...

Τι παραπάνω ξέρουν;

Γιατί αρνούνται πεισματικά να απογραφούν οι Δικαστικοί; Η επίσημη δικαιολογία ότι δεν τους καλύπτουν οι επιλογές που διατίθενται όσον αφορά το είδος της υπηρεσίας τους (θέλουν ξεχωριστό κωδικό, ως υπάλληλοι της εκτελεστικής εξουσίας και όχι απλώς ως δημόσιοι υπάλληλοι) δεν είναι δυνατόν να πείσει. Για το... ονόρε έχουν στυλώσει τα πόδια; Όχι βέβαια!

Ο καθένας δικαίως υποψιάζεται ότι φυλάνε τα νώτα τους έναντι μελλοντικού κινδύνου και ότι πιθανότατα ο κίνδυνος αυτός είναι οικονομικός. Κάνω λάθος;

Καβάφης Remix

"...Διαβάτη, αν είσαι Aλεξανδρεύς, δεν θα επικρίνεις. Ξέρεις την ορμή του βίου μας· τι θέρμην έχει· τι ηδονή υπερτάτη."

Κ. Καβάφης, Ιασή Τάφος

Βουτιά στα άδυτα

Βουτιά με μιά ανάσα στην βαθύτερη Γαλάζια Οπή, στις Μπαχάμες. Επενδεδυμένη με μια υπέροχη μουσική, τρυφερή και άγρια μαζί, όπως το σκοτεινό γαλάζιο της θάλασσας.

Αξίζει να το δείτε σε full HD!

Εμπρός, γδάρτε μας ζωντανούς!

Η οργανωμένη καταλήστευση των οδηγών και επιβατών (για έργα που δεν έχουν ολοκληρωθεί και σε ορισμένες περιπτώσεις ούτε καν αρχίσει ακόμη) συνεχίζεται εντεινόμενη: διόδια φυτρώνουν παντού και το κόμιστρο αυξάνεται περίπου κάθε δεύτερη βδομάδα.

Τον πακτωλό των πακέτων και επιδοτήσεων, που έρρεε από την ΕΕ επί 25ετία, το αρπακολατζίδικο τρικοκοσμικό Ελλαδιστάν τον κατασπατάλησε χωρίς να δημιουργήσει τις κρατικές υποδομές που θα δρούσαν ως στυλοβάτης στην ανάπτυξη της χώρας. Τώρα, στριμωγμένο στη γωνία από την έλλειψη ρευστότητας ετοιμάζεται να εκχωρήσει ο,τιδήποτε κρατικό σε ιδιώτες και να τιμολογήσει ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε. Αναρωτιέμαι: Αν ο Έλληνας πολίτης πρέπει να πληρώνει ολοένα και περισσότερα για την υγεία, την παιδεία και τόσα άλλα κοινωνικά αγαθά, και εσχάτως και για να κυκλοφορεί, τότε προς τι οι φόροι; Και πόθεν η αναγκαιότητα υπάρξεως Κράτους; Για να τους συλλέγει;

Το επόμενο βήμα: σταθμοί διοδίων έξω από τα σπίτια μας - να μην μπορείς να βγεις ούτε για να πάρεις τον αέρα σου. Και βέβαια οι εισπράξεις να είναι "πράσινες" παρακαλώ, να πάνε για την προστασία του περιβάλλοντος. Εκεί που ασφαλώς πρέπει να καταλήγουν όλοι οι ευρηματικοί νέοι φόροι (βλέπε τέλος ημι-νομιμοποίησης ημι-υπαίθριων). Καθ' ότι το περιβάλλον είναι του συρμού και ό,τι γίνεται εξ ονόματός του είναι a priori λιγότερο αντιπαθητικό...

ΝΕΤ - Ειδήσεις: Το LSD της κρίσης

Το Κρατικό τηλεοπτικό φερέφωνο του ΠΑΣΟΚ προσπαθεί αόκνως να διαχειριστεί τον θυμό των πολιτών για τα χονδροειδή προεκλογικά ψεύδη του κόμματος, που βρέθηκαν σε πλήρη αναντιστοιχία με τα μετεκλογικά πεπραγμένα του στην οικονομία. Το βασικό, όμως, δίπτυχο επιχείρημα (1ον: "δεν είδαμε, δεν ξέραμε" - 2ον: "η ΝΔ φταίει για την κατρακύλα, το ΠΑΣΟΚ είναι λευκή περιστερά") καταρρέει στην συνείδηση των έστω και εσχάτως αφυπνισθέντων Ελλήνων, όπως δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις, που καταγράφουν μια άνευ προηγουμένου αποστασιοποίηση του εκλογικού σώματος από τα δύο μεγάλα (αλλά και από τα μικρότερα) κόμματα: 40% δεν προσδιορίζει τι θα ψήφιζε σε τυχόν εκλογές.

Έτσι, λοιπόν, η νέα γκαιμπελικού τύπου προπαγάνδα έχει σκοπό να πείσει ότι ήδη η χώρα τάχα βλέπει το φως στην άκρη του τούνελ, ότι η οικονομία ανακάμπτει (!). Είναι απίστευτης θρασύτητας η εμμονή στον συνεπή προπαγανδισμό αυτής της νέας χονδροειδούς τερατολογίας: Οι εκφωνητές του μεγάλου βραδυνού Δελτίου συνεπικουρούμενοι από την... αποσπασμένη στην Αυλή της Ιπποκράτους Βάλια Πετούρη παραληρούν αναπαράγοντας πότε τις παιδαριώδεις αναλύσεις του Μεγάλου Φορομπήχτη Παπακωνσταντίνου και πότε τις υπαγορευμένες από άλλους δηλώσεις ή τις ιδίας εμπνεύσεως ασύντακτες εκθέσεις ιδεών του Μεγάλου Αρχηγού, σύμφωνα με τις οποίες τα πρώτα σημεία της ανάκαμψης έχουν ήδη φανεί!

Τώρα πώς μια οικονομία σε διάλυση, βαθύτατα χρεωμένη και με επιεικώς αναιμικές παραγωγικές δομές, όπως η ελληνική, ανακάμπτει ενώ ακόμα δεν πάρθηκαν καλά - καλά τα μέτρα (και ετοιμάζονται Κύριος οίδε πόσα ακόμα), πώς η ελληνική οικονομία συνέρχεται κιόλας ενώ άλλες πολύ ισχυρότερες - με προβλήματα δημοσιονομικά κυρίως και όχι παραγωγικότητας - είδαν δειλά την αναστροφή μόνον αφού πέρασαν κάποια χρόνια από την λήψη μέτρων, ε αυτό πλέον πρέπει να καταταγεί στα Μεγάλα Θαύματα, τα προορισμένα να διευρύνουν τα όρια και της Ελληνικής, ακόμη, Μεταφυσικής.

Τα νούμερα που παρουσιάζει ο Μέγας Φορομπήχτης είναι προϊόν μαγειρέματος και απόκρυψης στοιχείων. Η περιστολή των δαπανών (πέρα από την καταλήστευση μισθών και επιδομάτων) έχει επιτευχθεί με το να καθυστερεί το κράτος να εκπληρώσει τις οικονομικές υποχρεώσεις του. Ο ντόρος που έγινε με στοχοποίηση επαγγελματικών ομάδων για φοροδιαφυγή είναι αμφίβολο αν θα οδηγήσει σε αναδρομική φορολόγηση των κερδών που έχουν διαφύγει της φορολόγησης κατά το παρελθόν. Όσο για την περίφημη αύξηση της κατανάλωσης, που περιχαρής διατυμπανίζει ο Φορομπήχτης, είναι αποτέλεσμα του ότι (καλώς) ζητούνται και δίνονται περισσότερες αποδείξεις. Κατά τα άλλα, όλοι στο εμπόριο γνωρίζουν ότι η κατανάλωση έχει στην πραγματικότητα βυθιστεί.

Όχι άλλα σοσιαλιστικά ψευδαισθησιογόνα! Δεν μασάμε πράσινο κουτόχορτο!


Σημ.: Σχετικό και το σχόλιο του Γ. Μαντέλα στην Καθημερινή σήμερα. Χτύπησε στο μάτι και άλλων η θρασύτατη προπαγάνδα του Κινήματος...

Τιμημένα γηρατειά

Οι πρώτες δυσάρεστες παρενέργειες από την επιμήκυνση του εργάσιμου βίου έκαναν ήδη την εμφάνισή τους επί ελληνικού εδάφους. Η πιλοτική εφαρμογή στην ΑΕΚ των αυστηρών προβλέψεων του Μνημονίου σχετικά με το εργασιακό οδήγησαν στην... ολική επαναφορά του Τραϊνού Δέλλα στα γήπεδα.

Σύμφωνα μάλιστα με διαρροές από αξιόπιστες πηγές, σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί η ανάταξη της αγοράς εργασίας μέχρι το τέλος του 2010, θα εντοπισθεί και θα ανακληθεί σε πρώτη φάση ο Ριβάλντο (τα τελευταία ίχνη του χάνονται βαθειά στο Ουζμπεκιστάν), ενώ πιθανότατα θα ακολουθήσουν οι Θωμάς Μαύρος και Μίμης Παπαϊωάννου...

Σώσε με γιατρέ μου

Το λένε οι κυβερνητικοί και το παπαγαλίζουν σχεδόν καθημερινά τα κρατικά ΜΜΕ. Η κυβέρνηση μάχεται, πασχίζει, μοχθεί, πράττει τα αναγκαία, τέλος πάντων τα δίνει όλα για... "την ανάταξη της οικονομίας". Το 'λεγε και ο Παπαδόπουλος το πάλαι ποτέ, όταν έπρεπε να δικαιολογήσει την επιβολή της δικτατορίας: "Ο ααθενής πρέπει να μπει στο γύψο".

Οι μεν ανατάσσουν την οικονομία ως παρεκτοπισμένο κάταγμα, οι δε βάζουν γύψο! Διαχρονικά λοιπόν, οι βαπτίζοντες εαυτούς σωτήρες έχουν, φαίνεται, αδυναμία στην ειδικότητα της Ορθοπαιδικής για την άντληση τολμηρών μεταφορών...

Οι σύγχρονοι σωτήρες της Ελλάδας, όμως, μήπως θα 'πρεπε να ξεσκονίσουν την ορολογία της Ιατροδικαστικής καλύτερα; Γιατί με τον θανατηφόρο συνδυασμό άμεσης και εξωφρενικής έμμεσης φορολογίας επί δικαίων και αδίκων και αδιάκριτης μείωσης αποδοχών, σε λίγο θα ανατάσσουν και θα θεραπεύουν το πτώμα μάλλον και όχι το σώμα της οικονομίας...

Ψέμα με ουρά

Ανεξαρτήτως της αναγκαιότητας ή όχι των μέτρων που λαμβάνονται (κάποια από αυτά όπως η επιμήκυνση του εργασιακού βίου είναι κατά τη γνώμη μου απαραίτητα και ήταν σκανδαλώδης η προτέρα κατάσταση της συνταξιοδοτήσεως στα 50 και στα 55) είναι πασιφανές και αυτονόητο ότι δεν έχει την δημοκρατική νομιμοποίηση να τα λαμβάνει μια κυβέρνηση που υπερψηφίσθηκε διαβεβαιώνοντας τα ακριβώς αντίθετα.

Δεν εννοώ βεβαίως ότι η νομιμοποίηση για την λήψη των μέτρων (τέτοιων ή άλλων) έπρεπε να χαριστεί διά της λαϊκής ψήφου στην ΝΔ: αυτή ανακάλυψε την αναγκαιότητα των μέτρων στο παρά πέντε και αφού είχε κάνει (από έλλειψη πολιτικού θάρρους ή ακόμη χειρότερα εξ επιλογής) περίπου ό,τι έπρεπε για να καταστούν τα μέτρα αυτά αναπόφευκτα. Επομένως δικαίως τιμωρήθηκε.

Θα μπορούσε όμως να την διεκδικήσει το ΠΑΣΟΚ τίμια, προϊδεάζοντας τους ψηφοφόρους για το τι θα ακολουθούσε. Και θα τους ζητούσε την ψήφο διαφοροποιούμενο από την ΝΔ με το απλό επιχείρημα ότι δεν είναι δυνατόν να ανατεθεί η διάσωση της οικονομίας στο κόμμα που επί 5ετία παρακολουθούσε αμέριμνο την κατρακύλα.

Ρομαντικά όλα αυτά; Μπορεί, αλλά η πρόσφατη άνοδος στην εξουσία του ΠΑΣΟΚ ήταν (όπως εξελίχθηκε και αποδείχθηκε εκ των υστέρων) αποτέλεσμα μιας άνευ προηγουμένου υφαρπαγής της ψήφου των πολιτών. Οι οποίοι πίστευαν πως εκλέγοντας το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση τουλάχιστον θα διέσωζαν τα εισοδήματά τους από τον επερχόμενο "ανάλγητο καπιταλισμό" της ΝΔ. Κούνια (σοσιαλιστική) που τους κούναγε...

Μούσια έπρεπε να 'χει, όχι μουστάκι

Οι προεκλογικές δεσμεύσεις και τα οράματα του... Κινήματος (περί αυξήσεως των μισθών κοκ. - θυμάστε, "λεφτά υπάρχουν") εξακολουθούν τελούντα εν ισχύει, διαβεβαίωσε σήμερα ο ΓΑΠ. Απλώς... μετατίθεται (ολίγον) ο χρονικός ορίζοντας υλοποίησής τους! Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλι, που λέει και ο λαός!

Ε λοιπόν αυτός δεν είναι πρωθυπουργός, είναι η μετενσάρκωση του Μυνχάουζεν...

Η Τζούλια στο Ναυτικό...

... είναι το ρεμέικ του "Αλίκη στο Ναυτικό", προς το πιο πικάντικο ("ξεκωλέ", αν μου επιτρέπετε). Αλλά προς τι η έκπληξη και η δυσφορία;

Ότι γόνοι πολιτικών και άλλων ισχυρών δημόσιων (και μη) προσώπων υπηρετούν τύποις την θητεία τους στις εσχατειές του... Λεκανοπεδίου, το ξέρουν οι πάντες (και πρώτα απ' όλους οι δημοσιογράφοι!). Και εν πάσει περιπτώσει, θα το επιδιώκαν σχεδόν όλοι, αν μπορούσαν.

Ότι "Ο Έλληνας δυό δίκαια ασκεί πανελευθέρως, συνέρχεσθαί τε και ουρείν εις όποιο θέλει μέρος", όπως διατυπώθηκε εμμέτρως από τον δηκτικότατο Σουρή, είναι επίσης πανκοίνως γνωστό.

Ότι το όλο σκηνικό κράτησε μόνον 9 λεπτά (όπως μαρτυρείται), παρ' ότι σχολιάζεται δυσμενώς από τους φλογερούς εραστές συμπατριώτες μας (αυτούς που δηλώνουν στα γκάλοπ ότι κάνουν έρωτα ίσα με 50 φορές τη βδομάδα), είναι αναμενόμενο. Πόσοι άραγε θα βαστούσαν περισσότερο με τη Τζούλια; Στο κάτω - κάτω, "money talks": ο πελάτης έχει πάντα δίκιο.

Και αν, όπως λέγεται, συνοδευόταν από τον ατζέντη της, τι κακό βρίσκετε δηλαδή; Επαγγελματισμός, κυρίες μου και κύριοι, έτσι λέγεται αυτό!

Σας παρακαλώ, δεν θέλω σεμνοτυφίες, επικρίσεις και δράματα! Στο κάτω - κάτω ο ναύτης το τίμησε το Όπλο. Τη Τζούλια έφερε στο Πολεμικό Μουσείο, δόξη και τιμή, "ίνα συνομιλήσωσιν ερωτικώς", και όχι κανέναν τσολιά από την Προεδρική Φρουρά, που δεν πέφτει και μακριά... Πάλι καλά!

Ο σώζων εαυτόν...

Παρεμπιπτόντως τα βαφτίσια δεν αρκούν για να αλλάξει κάτι. Το Υπουργείο... "Προστασίας του Πολίτη" φαίνεται να μην μπορεί να προστατέψει τον εαυτό του...

Φρόσω: Η ακούραστη εργαζόμενη

Την ώρα που οι περισσότεροι σκέφτονται πώς θα την κάνουν με συνοπτικές διαδικασίες για σύνταξη, κάποιοι δεν ησυχάζουν από τη φλέβα δημιουργίας που κυλάει ορμητική μέσα τους! Για να παραδειγματιζόμαστε εμείς οι οκνηροί...