Άδικο έχει;

"Αν κυβερνούσε ο Κώστας Καραμανλής, οι προοδευτικές και άλλες δυνάμεις της χώρας θα είχαν κάψει την Ελλάδα." - Μ. Θεοδωράκης

Αυτό, βέβαια, δεν μειώνει την ανεπάρκεια του Κ. Καραμανλή, την απροθυμία του να τα βάλει με το κυρίαρχο ρεύμα του ζειν και πολιτεύεσθαι στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια. Αλλά δείχνει πόσο τιτάνια προσπάθεια θα απαιτούσε η υλοποίηση μιας τέτοιας πρόθεσης από τη ΝΔ, ένα κόμμα που δεν έχει και δεν είχε ποτέ ιδιαίτερες συμπάθειες στον κόσμο, που υπερψηφίζεται μια στις τόσες, μόνον όταν ο ζόφος της διαφθοράς πνίγει το... Κίνημα: αυτό το σοσιαλ-ληστρικό μόρφωμα που συστάθηκε για να κυβερνά και να νέμεται την εξουσία με κάθε τίμημα, μοιράζοντας κοψίδια από το μεγάλο φαγοπότι σε ευρείες λαϊκές μάζες, ώστε να εξασφαλίσει ψήφους συνενοχής. Και να μπορεί, όταν χρειαστεί, να αλλάξει προσωπείο, να μεταμορφωθεί σε Σωτήρα της οικονομίας και της χώρας, χωρίς καν ανάγκη απολογίας, με ένα απλό "μαζί τα φάγαμε"...

Νίκας τοις Τροϊκανοίς κατά βαρβάρων δωρούμενος

Τελών εμφανώς εν διατεταγμένη υπηρεσία, ο εκφωνητής που κάλυψε την παρέλαση της Θεσσαλονίκης προσπάθησε κατ' ουσίαν να μας πείσει ότι αν σήμερα του Δαβάκη τ' άξια παληκάρια ήταν εν ζωή, θα μαχόταν μετά βεβαιότητος υπέρ του Μνημονίου και (βεβαίως) στο πλευρό αυτών που έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν ώστε να καταστεί αυτό αδιαπραγμάτευτο....

Ούτε λίγο ούτε πολύ, μας είπε...

"Παπανδρέου ή τανκς"

Επί των ημερών μου... (Κώστας Σημίτης και Δημήτριος Σωτήρ)

Κάθε φορά που προκύπτουν ενδείξεις (τι ενδείξεις δηλαδή, ομολογίες - βλέπε σκάνδαλο Siemens) διαφθοράς για την δική Του περίοδο διακυβέρνησης της χώρας, κάθε φορά που θίγεται το ποιόν της "ανάπτυξης" που έλαβε χώρα επί των ημερών Του και η ακρίβεια των στατιστικών στοιχείων που στέλναμε τότε (όπως και πάντα) στο εξωτερικό, εξανίσταται η Αυτού Εξοχότης για να σώσει την υστεροφημία Του.

"Επί των ημερών μου..." ξεκίνησε να λέει οργισμένος προχθές. Μα καλά, τι νομίζει; Ότι μετά τα αποκαλυτήρια των όσων γινόντουσαν τα τελευταία 3ο χρόνια, είμασθε υποχρεωμένοι ακόμα να λιβανίζουμε τις... Ημέρες Του, σαν να επρόκειτο για τον Χρυσούν Αιώνα του Περικλέους;

Ο Κ. Σημίτης ξεκίνησε με καλές προθέσεις. Και προσπάθησε - όσο μπορούσε. Αλλά κατάφερε λίγα. Και αν δεν ήταν πολιτική, κυρίως, η απόφαση ένταξης της Ελλάδας στην Νομισματική Ένωση, θα είχε ακόμη λιγότερα για να καυχάται. Κυβερνούσε, άλλωστε, και αυτός μια διεφθαρμένη τριτοκοσμική χώρα. Και το είχε εκστομίσει ο ίδιος σε αποστροφή του στη Βουλή: "Στην Ελλάδα είμαστε, τι περιμένετε...".

Η αποτυχία δεν είναι πάντα εξ ολοκλήρου (και μερικές φορές καθόλου) δική σου ευθύνη. Και δεν σε καταβαραθρώνει, δεν σε εκμηδενίζει, δεν σε σβήνει από την Ιστορία, αν ξέρεις να την χειριστείς με αξιοπρέπεια, αν είσαι άξιος ("έτοιμος απο καιρό, θαρραλέος"...) να αναμετρηθείς με την τραγικότητα της Ζωής. Ο Κ. Σημίτης, αντί να σταθεί με παρρησία απέναντι στο Φοβερό Βήμα της Ιστορίας και να πει "αυτό μπόρεσα, αυτό έκανα, θα κριθώ", κλαψουρίζει σαν πεισμωμένο ανήλικο, εμμένοντας στην συγκάλυψη, την διαστρέβλωση και την ωραιοποίηση. Φιλοτεχνώντας με μονομανή ζήλο την δική του φτιασιδωμένη αγιογραφία. Κρίμα.

Ίσως θα 'πρεπε να διδαχθεί από τον Μεγάλο Αλεξανδρινό την στάση ζωής όσων ολίγων είναι φτιαγμένοι από εκλεκτή στόφα, αυτή που σε διατηρεί αλώβητο και δικαιωμένο ακόμη και (κυρίως μάλιστα...) ενώπιον των ερειπίων της αποτυχίας σου:

Κάθε του προσδοκία βγήκε λανθασμένη!

Φαντάζονταν έργα να κάμει ξακουστά,
να παύσει την ταπείνωσι που απ’ τον καιρό της μάχης
της Μαγνησίας την πατρίδα του πιέζει.
Να γίνει πάλι κράτος δυνατό η Συρία,
με τους στρατούς της, με τους στόλους της,
με τα μεγάλα κάστρα, με τα πλούτη.

....................

Τραβιούνταν μόνος του, κι αγανακτούσε, κι όμνυε
που όπως τα θαρρούν διόλου δεν θάναι·
ιδού που έχει θέλησιν αυτός·
θ’ αγωνισθεί, θα κάμει, θ’ ανυψώσει.

....................

Και τώρα;
Τώρα απελπισία και καϋμός.
Είχανε δίκιο τα παιδιά στην Pώμη.
Δεν είναι δυνατόν να βασταχθούν η δυναστείες
που έβγαλε η Κατάκτησις των Μακεδόνων.

Aδιάφορον: επάσχισεν αυτός,
όσο μπορούσεν αγωνίσθηκε.
Και μες στην μαύρη απογοήτευσί του,
ένα μονάχα λογαριάζει πια
με υπερηφάνειαν· που, κι εν τη αποτυχία του,
την ίδιαν ακατάβλητην ανδρεία στον κόσμο δείχνει.

Τ’ άλλα— ήσαν όνειρα και ματαιοπονίες.
Aυτή η Συρία— σχεδόν δεν μοιάζει σαν πατρίς του,
αυτή είν’ η χώρα του Ηρακλείδη και του Βάλα.

Από το ποίημα "Δημητρίου Σωτήρος (162-150 π.X.)" - Κ. Καβάφης

Ίκαροι της πολυθρόνας

Προσέγγιση του αεροδρομίου της Γενεύης με Learjet 45, από ανατολικά, χειμώνα, περί την δύση του ηλίου. Στον Flight Simulator, φυσικά...

Επιτέλους ειλικρίνεια!

Διαβάστε το αποσιωπημένο αλλά αυτονόητο, που επιτέλους εκστομίσθηκε!

Μέσα σε κρίση ειλικρινείας (ή αγανακτήσεως;) ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και επικεφαλής του Eurogroup είπε αυτό που σκέφτονται όσοι σώφρονες πολίτες στην Ελλάδα τιμωρούνται για εγκλήματα στα οποία δεν συμμετείχαν: Ότι αν ο ελληνικός λαός ως σύνολο είναι υπεύθυνος για τις πολιτικές του επιλογές επί 3 δεκαετίες, ότι αν ο ελληνικός πολιτικός κόσμος έχει για τον ίδιο λόγο πολλαπλάσια ευθύνη (διότι δεν εξισώνονται οι ευθύνες των κυβερνωμένων με αυτές των κυβερνώντων, με ένα απλό "μαζί τα φάγαμε" - άλλωστε δεν "έφαγαν" όλοι και δεν "έφαγαν" το ίδιο), ευθύνη αυτονόητη και σημαντική έχουν και τα αρμόδια διοικητικά όργανα της ΕΕ που άφησαν την ελληνική οικονομία να εξοκείλει, αποδεχόμενα τα εμφανώς και συστηματικώς χαλκευμένα στατιστικά στοιχεία της εγχώριας δημιουργικής στατιστικής.

Αυτό που κατέστη βαθμηδόν ηλίου φαεινότερον στους (όσους...) εχέφρονες κατοίκους αυτής της χώρας χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις οικονομίας, ότι δηλ. δεν είναι δυνατόν οι πολίτες της να ζουν σε παραζάλη καταναλωτικής ευωχίας πλήρως αναντίστοιχη με τις παραγωγικές της επιδόσεις και παρ' όλα αυτά η οικονομία της να εμφανίζεται ως ισχυρή (επί Σημίτη) ή ανθεκτική (επί Καραμανλή), αυτό λοιπόν είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να είχε διαφύγει της προσοχής των σοφών κεφαλών της ΕΕ. Αλλά τότε, προς τι τα διευρωπαϊκά όργανα, οι θεσμοί της ΕΕ, οι συνεδριάσεις, οι συναποφάσεις και τα σύμφωνα σταθερότητας, αν οι πολίτες του κάθε κράτους εγκαταλείπονται χωρίς έλεγχο στην μικροπολιτική φαυλότητα μιας εθνικής κυβέρνησης και τις κακές πολιτικές επιλογές των συμπολιτών τους και καλούνται στο τέλος να πληρώσουν το λογαριασμό;

Ο αλμυρός, εξοντωντικός, ισοπεδωτικός λογαριασμός της φρενήρους ατομικής σπατάλης και της μαζικής καταλήστευσης του ελληνικού Δημοσίου πέρασε με συνοπτικές διαδικασίες από τον ελληνικό πολιτικό κόσμο στους Έλληνες πολίτες. Άρκεσε ένα "μαζί τα φάγαμε" για να εφαρμοσθεί στην πράξη το "...αλλά εσείς θα πληρώστε". Βεβαίως, δυστυχώς, έτσι πάντα γίνεται. Η καταστροφή πίπτει επί των κεφαλών δικαίων και αδίκων. Αλλά υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι κάθε άλλο παρά διάσωση εξασφαλίζει το Μνημόνιο (για να παραβλέψουμε τον ύποπτο τρόπο με τον οποίο καταλήξαμε εκεί). Και είναι βέβαιο ότι η εξουθενωτική φοροσυλλογή (μέσω της έμμεσης φορολογίας), με την οποία επιχειρείται να ανατραπεί το έλλειμμα εσόδων, θα βλάψει την όποια παραγωγικότητα, αφήνοντας κατ' ουσίαν ατιμώρητο το μαύρο χρήμα.

Ούτως ή άλλως όμως, κακό, λιγότερο κακό ή καλό το Μνημόνιο, απαραίτητο ή μη, η έστω και μουδιασμένη αποδοχή του μέσα από την προσεχή εκλογική διαδικασία θα εισπραχθεί ως πανηγυρική αμνήστευση των πολιτικών δυνάμεων που μας οδήγησαν στον γκρεμό. Θα σημάνει επίσης ότι όλοι όσοι αυτά τα χρόνια καταναλώσαμε σύμφωνα με αυτά που παρήγαμε και δεν παρασιτίσαμε στην Ελληνική κοινωνία, αποδεχόμαστε να μαστιγωθούμε αλύπητα ως συνένοχοι με άλλους (πολίτες, πολιτευόμενους, συνδικαλιστές και πολιτικούς) οι οποίοι θα κληθούν απλώς να αναλώσουν μέρος, μόνον, του "κεφαλαίου" που συσσώρευσαν κατά τις 3 δεκαετίες της κραιπάλης. Και όλα αυτά χωρίς να διαφαίνονται καν αξιόλογες ελπίδες διάσωσης. Και με τον ίδιο, φαύλο πολιτικό κόσμο, αλώβητο, να διαχειρίζεται την Επόμενη Ημέρα σαν να μη συνέβη τίποτε...

Partir c'est vivre un peu

"Εικόνες" από την πτήση Παρίσι - Αθήνα με το πολυπόθητο Learjet 45 (σε Flight Simulator βέβαια!). Επειδή τα όνειρα δεν "τιμωρούνται" (προς το παρόν!) με ΦΠΑ, τεκμήρια και έκτακτες εισφορές...



Το "όχημα"...



Προς τις Άλπεις



...θέα από το πιλοτήριο προς την λίμνη της Γενεύης



...η Γενεύη, η λίμνη και το αεροδρόμιο

...πάνω από την βόρεια Ιταλία




...πάνω από τα Απέννινα

...πάνω από την ανατολική ακτή της Ιταλίας

...αφήνοντας την Ιταλία

...δυτικά της Αλβανίας, πάνω από τους Οθωνούς

...πάνω από την Κέρκυρα

...αφήνοντας την Κέρκυρα

...πάνω από το Ιόνιο, δυτικά της Λευκάδας

...πάνω από Ζάκυνθο και Κεφαλονιά

...η Πάτρα και η είσοδος του Κορινθιακού από το πιλοτήριο

...πάνω από την Πελοπόννησο - κατεβαίνουμε!

...πάνω από την βόρεια Πελοπόννησο, με θέα προς τον Κορινθιακό

...πάνω από την Αργολίδα - σουρουπώνει!

...πάνω από τον Σαρωνικό

...θέα από το πιλοτήριο προς τους διαδρόμους προσγειώσεως του "Ελ. Βενιζέλος"

...λίγο πριν την προσγείωση