Πιάνουν τόπο;

Ευχές, ευχές και πάλι ευχές...

Στη χώρα όπου η αναρχία, η βία, η αλητεία και το μαζικό πλιάτσικο βαφτίζονται "κοινωνικές εξεγέρσεις" και τους αποδίδονται με περισπούδαστες αναλύσεις "βαθειά νοήματα"...

...στη χώρα αυτή όπου η παιδοκολακεία είναι εθνικό σπορ, όπου οι ανήλικοι είναι πολίτες με όλα τα δικαιώματα των ενηλίκων αλλά χωρίς υποχρεώσεις (ούτε καν της τήρησης της στοιχειώδους ευταξίας)...

...στην χώρα όπου στο όνομα του ψευδεπίγραφου Πανεπιστημιακού Ασύλου ορκίζονται εκόντες άκοντες πολιτικοί από όλες τις παρατάξεις...

...στη χώρα όπου ανερυθρίαστα Υπουργοί προχωρούν σε σύσταση εταιρειών με μόνο αντικείμενο την απαλλαγή τους από την φορολογία ακινήτων...

...στη χώρα αυτή όπου χρειαζόμαστε "κοινωνικό διάλογο" διαρκείας 100 χρόνων για να αποφασίσουμε αν θα λειτουργήσουμε τα καταστήματα μια Κυριακή το χρόνο...

...στη χώρα αυτή, λέω, όπου ο θάνατος ενός εφήβου οδηγεί στην αναγόρευσή του με συνοπτικές διαδικασίες σε ήρωα αν προκλήθηκε από σφαίρα αστυνομικού (Αλ. Γρηγορόπουλος)*, αλλά περνάει στα αζήτητα της εθνικής μνήμης όταν προέρχεται από δράση τρομοκρατών (Θ. Αξαρλιάν)...

Σ'αυτή την ανεκδιήγητη, παρακμιακή Ελλάδα ποιες ευχές μπορούν να πιάσουν τόπο;

...............................................................................

* Ετοιμασθείτε του χρόνου για την "επέτειο", με όλα τα αναμενόμενα. Ένα νέο Πολυτεχνείο γεννήθηκε. Ήδη έχουμε και "Αμφιθέατρο Αλ. Γρηγορόπουλου" στο Πάντειο. "Έτσι", λέει, "ένας νέος που δεν πρόλαβε να σπουδάσει θα μείνει για πάντα με αυτό τον τρόπο στο Πανεπιστήμιο."
Και οι έφηβοι - θύματα τροχαίων δυστυχημάτων; Και όσοι δυστυχείς πεθαίνουν από άλλα αίτια; Αλλά παρέβλεψα: αυτοί δεν εξυπηρετούν τις ανάγκες της εγχώριας Αριστεράς για ηρωοποίηση...

Κληρώνει οσονούπω

Οι Μπάγιεβιτς και Μανωλάς περιμένουν την έγκριση της διοίκησης της ΑΕΚ για μεταγραφικές κινήσεις, αφού υπέβαλαν τις προτάσεις τους.

Η διοίκηση θα απαντήσει μάλλον από το νέο έτος, αλλά διαχέεται ότι το budget δεν είναι ιδιαίτερα εύρρωστο.

Λέτε να περιμένουν την κλήρωση του πρωτοχρονιάτικου λαχείου;

Υ.Γ.: Κάτι με τα μεταγραφικά, κάτι με τα σκορ-λαχτάρες της ομάδας (3-3, 3-2 κοκ.), αν δεν το πάθει ο Μπάγιεβιτς το εγκεφαλκό στην ΑΕΚ, δεν θα το πάθει πουθενά...

Ωδινεν όρος και έτεκεν μυν

... Ή αλλιώς, έγινε μια τρύπα στο νερό...

Αφού προηγήθηκε μια σειρά από επιτυχείς μεταβιβάσεις (κοινώς "πάσες") μεταξύ Κεντρικής Κυβέρνησης, Υπουργείων, Νομαρχιών και Εμπορικών Συλλόγων, η... απίστευτα ρηξικέλευθη πρόταση να ανοίξουν τα καταστήματα μία ακόμη Κυριακή το χρόνο παραδόθηκε στην κοινή χλεύη. Απομένει πιθανώς η διακριτική ευχέρεια των όσων καταστηματαρχών αποφασίσουν να κινηθούν στα όρια της νομιμότητας (μάλλον, θα έλεγα, εκτός αυτής) και να στήσουν "αντάρτικο".

Προηγήθηκαν, βέβαια, οι γνωστές και απαραίτητες νεοελληνικές γραφικότητες: Συνεδριάσεις Νομαρχιακών Συμβουλίων υπό την απειλή συνδικαλιζόμενων τραμπούκων που είχαν εισβάλει στον χώρο των συνεδριάσεως (απίστευτου κάλλους η εικόνα Συμβούλων που συνεχίζουν να συνεδριάζουν και να εκδίδουν αποφάσεις υπό ομηρία, χωρίς να αισθάνονται ότι θίγεται στο ελάχιστο η αξιοπρέπειά τους...). Και δηλώσεις επί δηλώσεων περί του πρακτέου, με ορισμένους που στην αρχή είχαν εμφανισθεί ως ευνοϊκά διακείμενοι να γίνονται στο τέλος διαπρύσιοι πολέμιοι.

Αν, από την κατάληξη αυτού μεταρρυθμιστικού... άλματος, κρίνει κανείς την αποτελεσματικότητα της Κυβέρνησης και την διάθεσή της για αναμέτρηση με το πολιτικό κόστος, τι άραγε μπορεί να υποθέσει για τυχόν γενναιότερες τομές, όπου θα χρειαζόνταν "να ματώσουν μύτες";

Υ.Γ.: Θυμίζω τον τίτλο παλαιότερής μου ανάρτησης: "Ποτέ την Κυριακή"...
..................................................
Νεώτερα: Τελικά, θα λειτουργήσουν, λέει, τα καταστήματα στον Δήμο Αθηναίων, με απόφαση του Νομάρχη κου Σγουρού, βάσει... βασιλικού διατάγματος που του δίνει το δικαίωμα να ανατρέπει αποφάσεις του Νομαρχιακού Συμβουλίου. Εν τω μεταξύ, ιδιαιτέρως εύστοχα απάντησε το ΠΑΣΟΚ διά στόματος Μ. Χρυσοχοΐδη (αν εξαιρεθεί το δημαγωγικό "φόρτωμα" της κρίσης στην κυβέρνηση):
«Μετά από αμέτρητες παλινωδίες, αποδεικνύεται τελικά ότι η ηγεσία του ΥΠ.ΑΝ. είναι ανίκανη να λάβει και να εφαρμόσει μια καθαρή πολιτική απόφαση ώστε να λειτουργήσει η αγορά και την τελευταία Κυριακή του χρόνου, όπως οι οικονομικές συνθήκες, οι έμποροι, οι καταναλωτές, η ίδια η κοινή λογική υπαγορεύουν. Ως άλλος Πόντιος Πιλάτος «νίπτει τας χείρας της» και μετακυλύει τις ευθύνες από φορέα σε φορέα κι από εκεί στη νομαρχιακή αυτοδιοίκηση, αρνούμενη να αναγνωρίσει τις ιδιαίτερες συνθήκες οικονομικής ασφυξίας που έχουν δημιουργηθεί, και με δική της ευθύνη, στην αγορά καθ' όλη την περίοδο πριν τις γιορτές.

Όλοι, εργαζόμενοι, καταναλωτές, εμπορικός κόσμος και πρωτίστως η κυβέρνηση, οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι η οικονομική κρίση στην οποία εισέρχεται η χώρα απαιτεί ένα σοβαρό και σταθερό σχέδιο αναθέρμανσης της οικονομίας χωρίς «ήξεις - αφίξεις», πισωγυρίσματα και μεσοβέζικες αποφάσεις.

Αν δεν λάβουμε τώρα βραχυπρόθεσμες και πιο μεσοπρόθεσμες αποφάσεις που θα τονώσουν τη ζήτηση στην αγορά, ώστε να αποφύγουμε μια μελλοντική αλλά σχεδόν προδιαγεγραμμένη έκρηξη της ανεργίας, αύριο ίσως είναι πολύ αργά».

Αναρωτιέμαι, βέβαια, τι θα έλεγαν οι σύντροφοι στο ΠΑΣΟΚ αν η κυβέρνηση χωρίς περιστολές υποστήριζε νομοθετικά την λειτουργία των καταστημάτων για την ερχόμενη Κυριακή...

Προσέξτε και τις αναφορές και των δύο ανακοινώσεων (Σγουρού και Χρυσοχοΐδη) στο "τι θέλουν οι καταναλωτές και οι έμποροι", καθώς και στο ότι οι εργαζόμενοι καλούνται "εθελούσια" να συμμετάσχουν. Πήραν το σφυγμό του κόσμου και, σου λέει, αφού σχεδόν όλοι το θέλουν δεν χάνουμε τίποτα να το υποστηρίξουμε. Τώρα, αν είναι να κακοκαρδίσουμε πολλούς, αλλάζουν τα πράγματα...

Βεβαίως, ο περιορισμός της εφαρμογής του μέτρου στα όρια του Δήμου Αθηναίων υπερβαίνει τα όρια της γελοιότητας. Ακόμα και σήμερα 26/12/2008 (που εδώ όλα είναι κλειστά), στις ΗΠΑ καταναλωτές τρέχουν να αλλάξουν δώρα Χριστουγέννων, κυνηγώντας ευκαιρίες και ξεστοκαρίσματα. (αλλά αυτά έχει ο ανάλγητος καπιταλισμός...)

Και καθώς εμπορικοί σύλλογοι από άλλους δήμους και πόλεις εξεγείρονται για την διάκριση, το αλαλούμ συνεχίζεται...

Και πάλι ο Αίσωπος

Δεν το χωράει, λοιπόν, το μυαλό μου: Το υπερχρεωμένο ελληνικό κράτος ξοδεύει εκ του υστερήματός του τροφοδοτώντας με ζεστό χρήμα τους υπερχρεωμένους και εκβιάζοντες τηλεοπτικούς σταθμούς, για να μας πείσει μέσω διαφημίσεως ότι πρέπει να αποκτήσουμε φορολογική συνείδηση.

Η υπόθεση είναι για γέλια, αν όχι για κλάματα. Όταν δεν διαθέτεις αδιάφθορα στελέχη για να κυνηγήσεις τους φοροδιαφεύγοντες, όταν αυτά τα στελέχη συναλλάσσονται με τον υπό έλεγχο φορολογούμενο, όταν ξεκινάς να θεσπίσεις (εκ νέου) αντικειμενικά κριτήρια αλλά υπαναχωρείς και καταλήγεις σε επίπεδα προτεινόμενου φορολογητέου εισοδήματος βάσει αυτοκινήτων, σκαφών κλπ, που ελάχιστους ή κανέναν δεν θα θίξουν, ποιον προσπαθείς να προσυλητίσεις στον ...ορθό δρόμο δια της πειθούς και μόνον;

Και σαν να μην έφταναν αυτά, κρατικοί σου αξιωματούχοι γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την φορολογική συνείδηση και σε υπεράκτιες και εξωχώριες εταιρείες την ακίνητή τους περιουσία, προφανώς θεωρώντας ότι η φορολογική διαφάνεια είναι για τους αφελείς (και όσους δεν έχουν πολλά να κρύψουν, οπότε μη έχοντας για τίποτε άλλο να καμαρώσουν, κάνουν λάβαρό τους την τιμιότητα).

Αλλά και ορισμένοι επι γης λειτουργοί του Υψίστου δεν φαίνεται να συμμερίζονται τα περί φορολογικής συνείδησης, αφού και αυτοί στην βοήθεια υπερακτίων εταιρειών καταφεύγουν για να γλυτώσουν από την ...ευλογία της τιμιότητας, δηλαδή από το (προφανώς ανεπιθύμητο) παράσημο του πτωχού πλην τίμιου.

Και να μην τα είχε πει ο γερο-Αίσωπος... Η καβουρίνα, λέει γύρισε και είδε πως το καβουράκι της περπατούσε στραβά και το επέπληξε. Και αυτό απάντησε (με την ετοιμότητα και την αθωότητα που χαρακτηρίζει τα παιδιά): "ηγού της οδού, ω μήτερ, και προς αυτήν βαδίζειν πειράσομαι" - Προχώρα μάνα εσύ ίσια, και εγώ θα προσπαθήσω να σε ακολουθήσω...

Έστω και τώρα

Φωτογραφία από τον Τιτάνα

Το άκουσα και δεν πίστευα στ' αυτιά μου.

Η Άννα Διαμαντοπούλου δήλωσε ότι "πρέπει να κατανοήσουμε πως μέρος του μηχανισμού γένεσης της οικονομικής κρίσης είναι ο υπερκαταναλωτισμός που μας έχει καταλάβει". Είπε και άλλα, για τα πολυτελή SUV που αγοράστηκαν μαζικά, από έχοντες και μη έχοντες, για τη ζωή μικροεισοδηματιών με στυλ και έξοδα Κολωνακιωτών. Τα είπε περίπου έτσι, αν και δεν μπόρεσα να βρω μέχρι τώρα πουθενά καταγεγραμμένες τις πρόσφατες δηλώσεις της, ώστε να σας παραπέμψω σε αυτές.

Μάλιστα. Είναι η πρώτη φορά που Έλληνας βουλευτής ενταγμένος σε πολιτικό κόμμα αποτολμά να δείξει με το δάκτυλο τον πολίτη ως συνυπεύθυνο της οικονομικής κρίσης που μας ταλανίζει. Πάντες οι υπόλοιποι δείχνουν τους μεγαλοτραπεζίτες και τα φιλόδοξα στελέχη των τραπεζών (του συρμού η έκφραση golden boys). Λες και αν δεν ήταν αυτοί θα έφθαναν τα χρήματα των Ελλήνων καταθετών για να χτίζουν σπίτια σε καλά προάστια και να καλοζωΐζονται με δανεικά εκατομμύρια συμπολίτες μας. Λες και βρέθηκε η μηχανή που παράγει ευμάρεια από το μηδέν.

Προσέξτε (όσοι έχετε διάθεση να αντικρύσετε κατάματα την θλιβερή πραγματικότητα) πώς παρασιωπάται στις συζητήσεις στα ΜΜΕ ο (κατ' εμέ) πυρήνας της ελληνικής διάστασης της κρίσης: Οι τράπεζες δανείζονταν για χρόνια χρήμα από το εξωτερικό για να ικανοποιήσουν την εγχώρια ζήτηση σε δάνεια, γιατί (ασφαλώς) το χρήμα των Ελλήνων καταθετών δεν έφτανε ούτε κατά διάνοια. Όταν αναφέρεται αυτό το θεμελιώδες στοιχείο (που έπρεπε να είναι κεντρικός άξονας προβληματισμού) από καλόπιστο ομιλητή, οι πάντες το αντιπαρέρχονται με συνοπτικές διαδικασίες. Είναι προφανές ότι ενοχλεί τον τηλεθεατή (αλλά και τον αναγνώστη, αφού ούτε στις εφημερίδες αυτό το στοιχείο βλέπει το φως) η θλιβερή διαπίστωση ότι ζούμε με δανεικά. Γιατί η συνεπαγωγή είναι τότε προφανής: πρέπει να περιοριστεί η καλοπέραση, να χαλιναγωγηθούν οι ακατάσχετες επιθυμίες για κατανάλωση (ως επί το πλείστον εισαγομένων προϊόντων), να γίνει μια στοιχειώδης προσπάθεια ισοσκελισμού του συντριπτικά ελλειμματικού εμπορικού ισοζυγίου.

Αλλά αυτό βέβαια απαγορεύεται διά ροπάλου. Πώς να αποπειραθείς να πυροδοτήσεις περίσκεψη, "δημιουργική" απελπισία, ανησυχία που να γεννά προβληματισμό και να παρακινεί σε ανάληψη ενεργειών, σε ένα λαό που εθίστηκε να ζει σε πελάγη άλογης ευτυχίας, σε ένα λαό που όταν ακούει κάτι δυσοίωνο επιστρατεύει αυτομάτως τις φθηνές, κάλπικες ψευδεπιστημονικές θεωρίες περί "αρνητικής ενέργειας" και "αρνητικής ψυχολογίας";

Άλλωστε και αν πράγματι κάτι εδώ δεν πάει καλά, φταίνε πάντα κάποιοι άλλοι: Εν προκειμένω οι τραπεζίτες, οι golden boys, ο ανάλγητος νεοφιλελευθερισμός. Εισαγόμενα τα προϊόντα που καταναλώνουμε, εισαγόμενη και η προβληματική μας. Και ασφαλώς κύρια υπεύθυνη, η πηγή όλων αυτών των δεινών, οι ΗΠΑ (εξ ου και από κει περιμένουμε την αλλαγή και τη σωτηρία). Και ποτέ μα ποτέ εμείς.

Γι αυτό και λίγους φαίνεται να απασχολεί αν η στήριξη που παρέχεται από το κράτος στις τράπεζες θα χρησιμοποιηθεί ως μοχλός αύξησης της εγχώριας παραγωγικότητας ή αν θα καταλήξει απλώς να αμβλύνει χρέη ιδιωτών από δάνεια (αν δεν τροφοδοτήσει νέο φαύλο κύκλο καταναλωτικού υπερδανεισμού). Οι περισσότεροι, φοβάμαι, εύχονται και εκλιπαρούν για το δεύτερο...

Σιγά - θα σκεφτείτε - τι είπε η Διαμαντοπούλου. Αλλά δεν είναι κατά την γνώμη μου και αμελητέα ποσότης. Σε μια χώρα που ξέμεινε από Προμηθείς, ευπρόσδεκτοι είναι έστω και οι Επιμηθείς...

Ρουτίνα

Ξανά και ξανά στον καθημερινό αγώνα για μια θέση πάρκινγκ...

Ετοιμάστε την Κιβωτό

"Καταιγίδα" παίζει απόψε το Star Channel στις εννιά. Και "στη δίνη του κυκλώνα" στις εντεκάμισυ. Από την καταστροφή στη θεομηνία δηλαδή. Από τη μπόρα στον κατακλυσμό. Φτιάχνεσαι από την πρώτη "soft" ταινία και (καψωμένος όπως είσαι) παρακολουθείς μετά τη δεύτερη, την πιο "σκληρή". Θα χορτάσουμε νερό.

Φάτε μάτια ψάρια, στο τέλος ενός μάλλον άνυδρου ελληνικού φθινοπώρου...

Από τον Ξενοφώντα στον Πέτρο

"Λέγω ὅτι πολλαί καί καλαί ἐλπίδες ἡµῖν εἰσί σωτηρίας." - Ξενοφών προς τους στρατιώτες, Κάθοδος των Μυρίων

"...Η μόνη ουσιαστική, βέβαιη ελπίδα για τον τόπο είναι οι Έλληνες πολίτες..."- Πέτρος Τ., πρώτη δημόσια δήλωση μετά την διαγραφή του από τη Ν.Δ.

Υπάρχουν λοιπόν και "βέβαιες ελπίδες"; Και εγώ που νόμιζα ότι αβεβαιότητα και ελπίδα πάνε χέρι - χέρι αχώριστες...

Συμπέρασμα: Ο προφορικός λόγος είναι δύσκολος. Ευκολότερο και ασφαλέστερο είναι να γράφεις τα απομνημονεύματά σου (ή έστω κανένα κείμενο στο blogspot). Αλλά βέβαια η μαγγανεία που ασκεί η κάμερα είναι ισχυρότερη και από αυτή του καθρέφτη στους νάρκισσους. Οπότε...

..............................................................................

Κατά τα άλλα, το ύφος Τατούλη μου φάνηκε περίπου τόσο ξύλινο όσο και εκείνων από τους οποίους φιλοδοξεί να αποστασιοποιηθεί. Μπαίνω στον πειρασμό να απαριθμήσω τις κοινοτοπίες ("ο τόπος βρίσκεται σε κρίση", "έχουμε ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας", κτλ.), την αναμάσηση της γνωστής καραμέλας περί αισιοδοξίας ("οι νηφάλιοι πολίτες πρέπει να ανακτήσουν την αισοδοξία τους"), τα περί μεσαίου χώρου (σημ.: να βρισκόταν ένας να μου πει τι συγκεκριμένο εκφράζει πολιτικά αυτός ο χώρος, πέρα από τα γενικόλογα περί αποφυγής ακροτήτων, που βέβαια δεν διαμορφώνουν πολιτικό στίγμα), αλλά και τους κομπασμούς ("θα συνεχίζω να εκφράζω τις προσδοκίες των πολιτών" - ποιων απ' όλους άραγε;).

Μάθαμε, δε, μέσα στα άλλα, ότι ήρθε και το τέλος των... "επικοινωνισμών".

Στα περί διαφθοράς κάτι πάει να πει, αλλά κατά της διαφθοράς βάλλουν οι πάντες, με μόνο ορατό αποτέλεσμα αυτή να θεριεύει...

Give me hope Obama...

Σύμπασα η ελληνική επικράτεια δονείται από τον παλμό των Αμερικανικών προεδρικών εκλογών. Οι (σε συντριπτικό ποσοστό) αμερικανόφοβοι ή ανοικτά αντιαμερικανοί συμπολίτες μας εκφράζουν την ελπίδα ότι θα επικρατήσει ο Ομπάμα. Ίσως και να βγούμε αύριο στους δρόμους να πανηγυρίσουμε.

Περιμένουμε προφανώς ότι ο Ομπάμα θα λύσει τα προβλήματα που μας αφορούν. Θα επιλύσει σε λίγες μέρες το Κυπριακό (όπως το επέλυσε ο... Βασίλης ο Κλίντον* επί θητείας του), θα βάλει φρένο στις αλυτρωτικές διαθέσεις των Σκοπίων, θα περιορίσει τους Τούρκους. Ίσως και να ελπίζουν μερικοί ότι θα μας ταχυδρομήσει εμάς τους Έλληνες από ένα καρνέ δωροεπιταγών (με την αστερόεσσα απ' έξω), ώστε να συνεχίσουμε ανενόχλητοι να επιδιδόμαστε στο προσφιλές μας άθλημα της κατανάλωσης, τώρα που τα επιτόκια τσούξανε, οι στρόφιγγες των τραπεζών κλείσανε και ο καλοζωισμός κινδυνεύει.

Εγώ πάλι κρατώ μικρό καλάθι προσδοκιών. Αν δεν ξανα-βομβαρδισθεί η Βαλκανική από τους Αμερικανούς στη θητεία του Ομπάμα (σπορ στο οποίο διακρίθηκαν με ξεχωριστή επιτυχία στο παρελθόν οι Δημοκρατικοί) θα είμαι ευχαριστημένος...

* Έτσι αποκάλεσε τον Clinton συμμετέχων σε πάνελ της εποχής, θέλοντας να δείξει την βεβαιότητά του περί των φιλελληνικών του αισθημάτων...

Επιστημονικός ταλιμπανισμός

Άλλο ένα κρύο πιάτο από την παρατεταμένη ραστώνη του καλοκαιριού. Διαβάστε στην "Καθημερινή" της 15-08-2008:

"Αποσύρεται έρευνα που ενοχοποιεί τα κινητά

Καταδικαστική ήταν η απόφαση του Συμβουλίου Επιστημονικής Ηθικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Βιέννης για την έρευνα REFLEX, η οποία ενοχοποιούσε την ηλεκτρομαγνητική ενέργεια των κινητών τηλεφώνων για επίδραση στο DNA του ανθρώπου. Ύστερα από συνεδρίαση του Συμβουλίου στα τέλη Ιουλίου, ο υπεύθυνος καθηγητής Χιούγκο Ρούντιγκερ αποδέχτηκε να αποσύρει τα συμπεράσματα της έρευνας που είχε δημοσιεύσει ο ίδιος μαζί με συνεργάτες του.

Η εξέλιξη του θέματος όμως πιθανολογείται να έχει και συνέχεια καθώς αναμένεται να εξετασθεί η εγκυρότητα και άλλων συμπερασμάτων της έρευνας REFLEX που είχε δημοσιεύσει στο παρελθόν ο καθηγητής Ρούντιγκερ και η ομάδα του.

Η εν λόγω έρευνα είχε στόχο να μελετήσει την επίδραση που ασκεί η ακτινοβολία που εκπέμπουν τα κινητά τηλέφωνα στο DNA ορισμένων τύπων κυττάρων και τα συμπεράσματα της είχαν λάβει μεγάλη δημοσιότητα. Σύμφωνα με το έγκυρο Γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, αλλά και τις καταγγελίες επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο της Βρέμης, η επιστημονική ομάδα του καθηγητή Ρούντιγκερ στήριξε τα συμπεράσματα της σε αποτελέσματα ερευνήτριας τα οποία αποδείχτηκαν λανθασμένα. Σύμφωνα με το γερμανικό και αυστριακό τύπο, η ερευνήτρια και συγγραφέας των μελετών της ομάδας παραποιούσε τα αποτελέσματα της έρευνας προκειμένου να καταλήγει σε συγκεκριμένα συμπεράσματα που καταδίκαζαν τα κινητά τηλέφωνα.

Η έρευνα REFLEX αποτελούσε για καιρό σημαντικό επιχείρημα εκείνων των επιστημόνων που εκφράζουν σκεπτικισμό αναφορικά με τις συνέπειες των κινητών στην υγεία, καθώς παρουσίαζε στοιχεία που τα ενοχοποιούσαν για την επίδραση της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας στον ανθρώπινο οργανισμό".



Η υφήλιος έχει γεμίσει από φανατικούς διαφόρων τύπων, ειδών και αποχρώσεων. Έχει ανάγκη και από επιστήμονες-ταλιμπάν, που δεν διστάζουν να παραποιήσουν τα αποτελέσματα της ίδιας τους της έρευνας για να καταλήξουν στις προσχηματισμένες τους ιδέες γι' αυτό που ερευνούν;

H παραποίηση στην συγκεκριμένη περίπτωση έγινε άραγε για λόγους φιλοδοξίας και επιστημονικού γοήτρου, από φόβο ότι τα πραγματικά αποτελέσματα θα έβλαπταν την φήμη της συγκεκριμένης ερευνήτριας ως επιστήμονος; Ή ίσως (αυθαίρετη ικασία μου) γιατί θα διέψευδαν την προσχηματισμένη εντύπωσή της για την βλαπτική επίδραση των κινητών τηλεφώνων;

Τα κινητά μπορεί να βλάπτουν τελικά ή να μην βλάπτουν (ή να βλάπτουν κατά περίπτωση). Ο αφανάτιστος άνθρωπος κάνει όσο μπορεί συνετή χρήση και περιμένει τα αποτελέσματα των ερευνών σε βάθος χρόνου. Και βέβαια δεν ευελπιστεί να αντλήσει ικανοποίηση από τυχόν επιβεβαίωση της βλαπτικής τους δράσης, ούτε θα αισθανθεί ματαίωση αν τυχόν οι υποψίες για βλαπτική δράση αποδειχθούν αβάσιμες. Φοβάμαι όμως ότι όλοι αυτοί που λυσσομανάνε για να απομακρυνθούν οι κεραίες από τον αστικό ιστό, ενώ δεν περιορίζουν την ατομική χρήση του κινητού (δεν καταλαβαίνουν οι δόλιοι ότι όσο λιγότερες οι κεραίες τόσο μεγαλύτερη η κατ' άτομο αντινοβόληση!) θα απογοητευθούν σφόδρα αν κάποια μέρα οι φόβοι για βλάβες από τα κινητά αποδειχθούν υπερβολικοί.

Φούσκες (μικρές και μεγάλες)...

Το ακούμε συχνά τις τελευταίες μέρες: "Χρειάζονται συντονισμένες κινήσεις για να μην περάσει η κρίση στην πραγματική οικονομία!".

Δημιουργείται έτσι εσκεμμένα η εντύπωση ότι η παρούσα χρηματοπιστωτική κρίση είναι ένα σενάριο που παίζεται από traders σε εξομοιωτές, στις αίθουσες των χρηματιστηρίων όλου του κόσμου. Επιχειρείται δηλ. να καλλιεργηθεί το κλίμα ότι όλα έχουν καλώς και ότι σύντομα θα πρέπει να επιστρέψει ο κόσμος στον τρόπο χρήσεως του χρήματος που ήξερε μέχρι σήμερα, ή ορθότερα που γνώρισε και αγάπησε τα τελευταία χρόνια: "Αγοράζω, καταναλίσκω, διασκεδάζω με δανεικά, χρεώνω την παρούσα και την επόμενη γενιά με δυσβάστακτα βάρη και είμαι ωραίος!"

Μόνον που η πραγματικότητα, τουλάχιστον για την χώρα μας, είναι διαφορετική. Χρήματα ελλήνων καταθετών και εισαγόμενο (δανεισμένο) χρήμα διοχετεύθηκαν ανεξέλεγκτα από το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα στην στεγαστική και την καταναλωτική πίστη προκαλώντας κατασκευαστικό παροξυσμό στην κατοικία και οργιώδη υπερκατανάλωση. Η εκ της ευκολίας του δανεισμού υπερτιμητική πίεση στην αξία των ακινήτων οδήγησε τις τιμές σε δυσθεώρατα ύψη και αύξησε περαιτέρω τον δανεισμό όσων ήθελαν να αποκτήσουν πρώτη κατοικία, αλλά και όσων παρασύρθηκαν από το πνεύμα των καιρών και θέλησαν με μικρά εισοδήματα να στηρίξουν μία "βελτίωση της ποιότητας ζωής", αλλάζοντας κατοικία (εμβαδόν διαμερίσματος, ηλικία κτίσματος ή περιοχή).

Τα στρατοσφαιρικά υπερκέρδη των κατασκευαστών που εμπλέκονται στο κύκλωμα της κατοικίας συμπεραίνονται και από το γεγονός ότι μεσούσης της κρίσεως δεν έχει ακόμη προκληθεί σημαντική μείωση των τιμών διάθεσης των διαμερισμάτων νεόκτιστων πολυκατοικιών: μάλλον οι κατασκευαστές έχουν φτιάξει γερό "κομπόδεμα" και έχουν το περιθώριο να περιμένουν μερικά χρόνια με αδιάθετα διαμερίσματα, "μέχρι να φτιάξουν τα πράγματα". Είναι άλλωστε γνωστό ότι πουλώντας στις παρούσες τιμές 3-4 διαμερίσματα σε μία πολυκατοικία 12 διαμερισμάτων έχουν μάλλον βγει ήδη τα έξοδα. Άντε να έχεις δώσει και 2 διαμερίσματα αντιπαροχή. Τα υπόλοιπα θα πωληθούν για να καταγράψουν καθαρά κέρδη...

Τα χειρότερα όμως εν Ελλάδι συνέβησαν στην κατανάλωση: Εδώ το ελληνικό και ξένο δανεισμένο ρευστό εξατμίσθηκε είτε σε αγορές προϊόντων που συνηθέστατα δεν παράγονται στην Ελλάδα είτε σε αγορές υπηρεσιών ως επί το πλείστον διασκέδασης και ευζωΐας. Η εικόνα που για καιρό αντίκρυζα σε κάδους απορριμάτων λαϊκών συνοικιών, με στοίβες χαρτόκουτα από συσκευασίες τηλεοράσεων LCD/Plasma (ακόμα και στην αρχική περίοδο προώθησής τους, όταν οι τιμές ήταν παραπάνω από αλμυρές) θα με στοιχειώνει για καιρό. Αλλά και τι να πει κανείς για τα ποσά που ξοδεύτηκαν - από έχοντες και μη - σε διασκέδαση και διακοπές; Τα απαραίτητα κατ' έτος καλοκαιρινά "περάσματα" (ακόμη και της ...χωλής Μαρίας, δυνάμει των... διακοποδανείων) από την "ένδοξη" Μύκονο και άλλους "in" τουριστικούς προορισμούς είναι επίσης μέτρο της εκτροπής.

Με αυτό τον τρόπο το ρευστό που έπεσε στην ελληνική αγορά ελάχιστα προώθησε την πραγματική ελληνική παραγωγή. Αδιάψευστος μάρτυρας τα φαραωνικού μεγέθους ελλείμματα του εμπορικού ισοζυγίου που καταγράφονται κάθε χρόνο στην χώρα μας: ενδεικτικά, 20.2 δις € για το πρώτο 7μηνο του 2008! Σημειωτέον ότι τα έσοδα από τον τουρισμό για την ίδια περίοδο βρίσκονται μόλις στο ύψος των 5.97 δις €, από τα οποία τα 1.46 δις € τα "επιστρέψαμε" πίσω με την μορφή δικών μας ταξιδιωτικών δαπανών στο εξωτερικό.

Εν τέλει, αυτός ο τρόπος ζωής από εξαίρεση και απαξία έγινε κανόνας και αξία και οι ανθιστάμενοι ή προειδοποιούντες κατέστησαν βαθμηδόν γραφικοί και σταδιακά σιώπησαν. Και τώρα η "ψυχολογία της αρκούδας" κυριάρχησε σε όλα τα χρηματιστήρια και όπως είναι φυσικό και στο ελληνικό. Μιας αρκούδας που αγωνίζεται να αναπνεύσει πνιγμένη από τις φούσκες που σπάζουν διαρκώς γύρω της.

Ευθύνη (μείζονα) για την κατάσταση έχουν βεβαίως οι κυβερνήσεις που δεν τόλμησαν να αντιστρατευθούν το κυρίαρχο ιδεολόγημα της ευζωΐας με δανεικά, από φόβο μην χαλάσουν το κέφι των εν δυνάμει ψηφοφόρων τους*. Ομοίως τα στελέχη εκείνα των τραπεζών που δεν προέβλεψαν (ή δεν "ήθελαν" να δουν, μεθυσμένοι από το κυνήγι των μεγεθών, των πριμς και των μπόνους) αυτό που σε πολλούς έμοιαζε προφανές. Αλλά, τέλος, ευθύνη έχουν και οι δανειολήπτες, αυτοί που σήμερα ασμένως συγκαταλέγονται στα θύματα της κρίσης, ενώ υπήρξαν ουσιώδης και αποφασιστικός κρίκος στην γένεσή της. Και αν η διαφήμιση και η προπαγάνδα τους παραπλάνησε, αν η αποσαθρωμένη παιδεία δεν τους θωράκισε με άλλα πρότυπα ζωής, δεν μπορώ εν τούτοις προσωπικά να τους αθωώσω. Ο άνθρωπος δεν είναι ασπόνδυλο ον και επ' ουδενί λόγω μπορεί να λογίζεται ως τέτοιο.

............................................................................

* Προσωπικά, σε καιρούς που έμοιαζαν ανέφελοι, δεν άκουσα ούτε λέξη από πολιτικό - ανεξαρτήτως κομματικής στέγης - για περιστολή της κατανάλωσης και της εν γένει εισαγόμενης και υποστηριζόμενης με δανεικά ευζωίας (εξαίρεση ίσως ο διαρκώς υβριζόμενος και χλευαζόμενος Μάνος). Ακόμη και τώρα, όσοι θα ήθελαν να κάνουν λόγο έστω και την ύστατη ώρα για χαλιναγώγηση της κατανάλωσης, αποφεύγουν να το πράξουν, έντρομοι από τις κραυγές των τηλεοπτικών περσόνων που θα ξιφουλκήσουν για το... παντεσπάνι του λαού. Άλλωστε, όποιος σκιαγραφούσε την πραγματικότητα στους αφιονισμένους από την οργιώδη υπεκρατανάλωση υπερδανεισμένους Έλληνες, εισέπραττε την ρετσινιά του φορέα... "αρνητικής ενέργειας". Άλλη μία καταχρηστική και παιδαριωδώς απλουστευτική χρήση ενός θεμελιώδους μεγέθους της Φυσικής για την περιγραφή μίας ψυχικής διάθεσης. Και συνάμα, άλλη μία νηπιώδης άρνηση της πραγματικότητας από τους αποχαυνωμένους της δανεισμένης και με ημερομηνία λήξεως ευδαιμονίας...

Ο νοών νοείτω

"Κάθε χώρα θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί στην τυχόν διάσωση τραπεζών της που πλήττονται από την οικονομική κρίση" είπε περίπου η Μέρκελ, αφού αρνήθηκε να συναινέσει στην δημιουργία ευρωπαϊκού κοινού ταμείου διάσωσης ανάλογου με αυτό των ΗΠΑ. Εν ολίγοις ...σταύρωσε τα χέρια. Όλα αυτά στην σύνοδο των G4, Γερμανίας, Ιταλίας, Γαλλίας και Ην. Βασιλείου.

Δεν ξέρω εσείς, εγώ πάντως το 'πιασα το υπονοούμενο...

Των "φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν", λέγαν οι παλιοί θυμόσοφοι. Το Carpe Diem με δανεικά, τουλάχιστον κατά το δόγμα Merkel (το οποίο ασμένως ασπάζομαι), πληρώνεται ατομικά και όχι συλλογικά. Ο καταλογισμός πρέπει να γίνει κατά το δυνατόν δικαιότερα. Έστω σε επίπεδο κράτους, σε πρώτη φάση. Και ας αποφασίσει περαιτέρω η κάθε κρατική οντότητα τον τρόπο επιμερισμού των βαρών.

Τους αλλάξαν τα πετρέλαια

Υπεξαίρεση 8 εκ. λίτρων πετρελαίου κατά την περίοδο 1999 - 2004 διαπιστώθηκε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Να ελπίσουμε ότι θα τιμωρηθούν οι θρασύτατοι λήσταρχοι της δημόσιας περιουσίας; Οι μνήμες από την εξέλιξη ανάλογης υπόθεσης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο είναι νωπές και δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.

Τουλάχιστον να διασφαλιστεί ότι οι ένοχοι δεν θα διεκδικήσουν την είσπραξη επιδόματος θέρμανσης για τα σπίτια τους φέτος το χειμώνα...

Καλημέρα

Χωρίς Οικονομέα, Αυτιά, τον "γνωστό εργατολόγο" και τους λοιπούς λαϊκιστές και φωνακλάδες αρχίζει η μέρα σήμερα, και προοιωνίζεται λαμπρή...

Να 'ταν κάθε μέρα έτσι...

(Σας σερβίρω μερικές φωτογραφίες για υπενθύμιση)

.....................................................................

Τελευταία ενημέρωση:

Βλέπω στον Alter:

"Γάμος Μιμής Ντενίση - Ο άνθρωπος που χτένισε το γαμπρό αποκαλύπτει το παρασκήνιο!"

Ανακούφιση. Ευτυχώς δεν αποκοπήκαμε τελείως από την επικαιρότητα...

Κόκκινη κλωστή δεμένη

Παρηγοριά, παραμυθία, είναι για μένα το blogging, θεραπεία κατά του αυτισμού, της ιδιώτευσης, του περιορισμού στα καθ’ εαυτόν.

Παραμυθία, αλλά και «παραμύθι» όμως, είναι αυτά που γράφουμε, ψίθυροι και αποσπασματικά βιώματα, απόψεις που έχουν αφετηρία σε ατομική οπτική θέαση, απόψεις εξ ορισμού ιδιοτελείς.

Αυτούς τους μήνες δεν μου ’λειψε. Ίσως μερικές φορές να γίνεται και χρονοβόρος ψυχαναγκασμός...

Λέω παρ’ όλα αυτά να κάνω μια απόπειρα να ξαναπιάσω το παραμύθι από κει που το άφησα. Έτσι για αλλαγή. «Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη, δώστης κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν' αρχηνίσει...».

................................................................................

«Οι Έλληνες είμαστε γεννημένοι πρώτοι. Τα υπόλοιπα είναι για τους δεύτερους. Το αποδεικνύουμε εδώ και χιλιάδες χρόνια σε όλο τον κόσμο. Το έχουμε στα κύτταρα μας και είναι το μεγαλύτερο δώρο. Είναι κρίμα να το αμφισβητούμε. Όταν υπάρχει ελληνική ψυχή και πίστη στον Θεό, μπορείς να κατακτήσεις την κορυφή του κόσμου.»

Τάδε έφη Φανή Χαλκιά, χρυσή ολυμπιονίκης του 2004. Η και (μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον) πρόεδρος των Ελλήνων Ολυμπιονικών συμπαθής Φανή από τη Λάρισα έπεσε στην παγίδα της έπαρσης και της αμετροέπειας, εκστομίζοντας πομφόλυγες περί γονιδιακής ανωτερότητας των Ελλήνων. Ελάχιστοι τότε αντέδρασαν. Σε αντίθεση με τους πολλούς, πάρα πολλούς, που γιουχάισαν τους αθλητές του τελικού 200 μέτρων, του «τελικού Κεντέρη» επειδή απαγορεύθηκε η συμμετοχή σε αυτόν του άτυπου ...αναδόχου του. Τώρα οι δηλώσεις της Φανής προκαλούν καγχασμούς. «Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά» λένε στον τόπο μου.

Φέτος η Ελλάδα παρακολούθησε μουδιασμένη την βίαια αποκαθήλωση του «ελληνικού θαύματος του 2004»: πληθώρα αθλητών βρέθηκαν αναβολισμένοι. Οι δικαιολογίες περί σκευωρίας αστείες, του τύπου «κάποιος θα το έριξε στην πορτοκαλάδα». Πρόσφατα έγινε έλεγχος στα σκευάσματα που χρησιμοποιούσε η αθλήτρια και βρέθηκε ότι κάποια που είχαν ανοιχτεί περιείχαν την Μ3, αλλά (τι σύμπτωση...) όχι τα κλειστά...

Και να πεις ότι δεν είχαμε το χρόνο να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα... Αλλά αποδεικνύεται ότι η Ελλάς δεν αυτορρυθμίζεται. Μόνον όταν μας επαναφέρουν στην τάξη απ' έξω, τότε αποφασίζουμε (ή δηλώνουμε πως ήρθε η ώρα) να λάβουμε δραστικά μέτρα. Κυριαρχεί η λογική «να μην βγάλουμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια».

.................................................................................

Αλλά θα συνεχίσουμε με άλλα κρύα πιάτα προσεχώς...

Συνέχεια εκ του προ-προηγουμένου

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ - ΜΠΑΝΙΚ ΟΣΤΡΑΒΑ

Με αυτό το υπερθέαμα μας φιλοδώρησε χθες η ΝΕΤ. Για τους εξαρτημένους από το πράσινο αφιόνι, αυτή τη φορά. Υπέρ της κοινωνικής συνοχής, ασφαλώς. Ωραιότατα.


Πώς το λέει ο λογαριασμός της ΔΕΗ;

"Για ΕΡΤ πληρώνετε... "

Λαμπρά.

Über Alles

Διαβάζω στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας ΕΞΠΡΕΣ:

Ένοχοι για απόπειρα δολοφονίας κρίθηκαν από τη γερμανική δικαιοσύνη ένας Τούρκος κι ένας Έλληνας για ξυλοδαρμό γερμανού συνταξιούχου
Πηγή: ΑΠΕ 08/07/08-15:50

Ένοχοι για απόπειρα δολοφονίας κρίθηκαν σήμερα από τη γερμανική δικαιοσύνη ένας νεαρός Τούρκος κι ένας Έλληνας για τον ξυλοδαρμό πέρυσι ενός συνταξιούχου σε σταθμό του μετρό στη Γερμανία. Δικαστήριο του Μονάχου καταδίκασε τον 21χρονο Τούρκο, ο οποίος κατονομάζεται μόνο ως Σερκάν Α., σε 12ετή κάθειρξη και τον 18χρονο Έλληνα, που κατονομάζεται μόνο ως Σπυρίδων Λ., σε κάθειρξη 8-1/2 ετών. Ο Έλληνας ήταν 17 ετών όταν έγινε η επίθεση. Οι δύο νεαροί επιτέθηκαν στον 76χρονο συνταξιούχο, ο οποίος τους είχε επιπλήξει επειδή κάπνιζαν στο μετρό του Μονάχου, ξυλοκοπώντας τον και βρίζοντάς τον, προτού αρχίσουν να τον κλωτσούν στο κεφάλι. Ο συνταξιούχος έχασε τις αισθήσεις του από τον ξυλοδαρμό, από τον οποίο υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και εγκεφαλική αιμορραγία. Η επίθεση αυτή, η οποία έγινε τον περασμένο Δεκέμβριο και βιντεοσκοπήθηκε από κάμερα παρακολούθησης του μετρό, προβλήθηκε επανειλημμένως στη γερμανική τηλεόραση, εγείροντας έντονα αιτήματα για σκληρότερες καταδίκες, ακόμη και για την απέλαση εγκληματιών ξένης καταγωγής.

Δεν έχω δίκαιο να εντυπωσιάζομαι με την συνέπεια αυτού του Κράτους, την αποτελεσματικότητα της εκεί δικαιοσύνης και το σαφές μήνυμα που η κρατική αυτή υπόσταση που λέγεται Deutschland στέλνει στους πολίτες που ζούνε στο έδαφός της; "Αν εγκληματήσεις θα υποστείς τις συνέπειες. Όχι μετά από δεκαετία, όχι με εκπτώσεις, όχι με αναστολή λόγω προτέρου εντίμου βίου, ούτε με ελαφρύνσεις λόγω... τρελλόχαρτων. Μέσα σε ένα - ενάμισυ χρόνο θα σε έχουμε μπουζουριάσει για τα καλά". (Μπορεί να γενικεύω απαράδεκτα, αν και πολύ αμφιβάλλω.)

Το πώς θα εξελισσόταν τα πράγματα εδώ, ο καθείς μπορεί να το υποψιασθεί. Όπως μπορεί να φανταστεί και τις διχογνωμίες της κοινής γνώμης, τις αέναες συζητήσεις στους διαύλους των ΜΜΕ σχετικά με το τι οδηγεί στο έγκλημα, με το αν φταίει ή όχι ο εγκληματίας και βέβαια επί του θέματος της "κατάφωρης παραβίασης των προσωπικών δεδομένων από τις κάμερες του Μεγάλου Αδελφού". Και τέλος, ναι, σχετικά με την βαρβαρότητα και την απανθρωπιά της καταστολής και της τιμωρίας (θα είχαμε και παράθυρα με υποτιτλισμό "μάνα 17χρονου μετανάστη", "γιος συνταξιούχου" κοκ., γι' αυτό να είστε σίγουροι).

Αντίθετα, οι Γερμανοί έχουν φτιάξει ένα κράτος και το φυλλάττουν ως κόρη οφθαλμού, αφήνουν, δε, τα μεταφυσικά ερωτήματα για άλλους (φιλοσόφους - κοινωνιολόγους - ψυχολόγους). Μέχρι να ανατείλει μία μέρα μετά την οποία δεν θα γίνονται εγκλήματα και οι άνθρωποι - άγγελοι επί γης δεν θα χρειάζονται αστυνόμευση και παραδειγματισμό, εξακολουθούν να χρησιμοποιούν αυτά τα λίγα, ατελή (και ενδεχομένως εμπεριέχοντα αδικία) μέσα που διέθεταν ανέκαθεν οι οργανωμένες κοινωνίες για να διατηρήσουν ένα επίπεδο συνοχής και συνυπάρξεως στον ιστό τους.

.......................

Περασμένα, ναι - ξεχασμένα; (το θυμήθηκα με την παραπάνω είδηση):

25/06/2008. Ημιτελικός Euro Γερμανία/Τουρκία: Καταιγίδα με κεραυνούς διακόπτει την επίσημη μετάδοση του αγώνα στον υπόλοιπο κόσμο, για την οποία υπεύθυνη ήταν η Αυστριακή τηλεόραση (αν θυμάμαι καλά). Και σε λίγα δευτερόλεπτα η σύνδεση αποκαθίσταται παγκοσμίως με εικόνα που έρχεται από τα κυκλώματα της γερμανικής ZDF, η οποία δεν αρκέσθηκε στην αναμετάδοση σήματος που παρεχόταν από τον επίσημο υπεύθυνο φορέα αλλά είχε εγκαταστήσει δικό της ανεξάρτητο σύστημα αναμεταδόσεως (σε περίπτωση που...).

Τίποτε δεν είναι τυχαίο τελικά.

Ο ρόκος, ο κρόκος και τα παρατράγουδα της "ενημέρωσης"

Για να συγχύζομαι καλοκαιριάτικα:

Δημοσιογράφοι ΜΜΕ φίλα προσκειμένων στην αντιπολίτευση επί μέρες παρίσταναν τους Σέρλοκ Χόλμς και (όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει και ο Νίκος Δήμου) διύλιζαν τον κώνωπα (προσπαθούσαν "να βγάλουν από τη μύγα ξύγκι" λέει ο κόσμος) στην υπόθεση του ταξιδιού Λιάπη στην Αυστρία.

Περίμενα να δείξουν λοιπόν ένα έστω χλιαρό ενδιαφέρον και για την σκανδαλιστική ιστορία του ιδιόχειρου σημειώματος που υποδείκνυε στην μητρική Siemens λογαριασμό με ψευδώνυμο "Ρόκος" για την κατάθεση κάποιων χιλιάδων ή εκατομμυρίων μάρκων το 1998. Σημειώματος του οποίου τον γραφικό χαρακτήρα γραφολόγοι αναγνώρισαν ως ανήκοντα στον Αναστ. Μαντά, στενό συνεργάτη του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Τ. Μαντέλη.

Αλλά όχι. Η είδηση, αν πέρασε, πέρασε στα ψιλά. Καμία ανάδειξη, καμία περαιτέρω έρευνα, καμία εμβάθυνση, καμιά διάθεση "σκαλίσματος". Στο NEWSLETTER που παίρνω πρωί - βράδυ στο e-mail μου από την ηλεκτρονική έκδοση του "Έθνους" τηρείται σιγή ιχθύος. Σην ιστοσελίδα in.gr νεκρική σιωπή. Στα ψιλά και χωρίς μεγάλη διάθεση διευκρινίσεων (ώστε οι ανυποψίαστοι να μην μπουν σε σκέψεις;) το περνά και η enet.gr της "Ελευθεροτυπίας", οποία μάλιστα το βλέπει ως αφορμή... αντεπίθεσης του ΠΑΣΟΚ! Η ίδια εικόνα και στην ιδιωτική τηλεόραση: το θέμα "έπαιξε" για 2 μέρες το πολύ, τη στιγμή που τα δημοσιογραφικά "ξεφτέρια" έκαναν επί μία εβδομάδα εικασίες για το αν ο Λιάπης πρόφταινε με αυτοκίνητο να κάνει τα χιλιόμετρα που έκανε στην Αυστρία.

Δεν λέω, να διυλίσεις τον κώνωπα, κάτι μπορεί να βγει και από κει. Αλλά όχι και να καταπίνεις την κάμηλο! Αλλά βέβαια, τα κυρίαρχα εκδοτικοτηλεοπτικά/κατασκευστικά συμφέροντα δεν έκρυψαν ποτέ τη προτίμησή τους στο... Κίνημα. Και μπορεί να μην βλάφτηκαν και τρομερά με την ΝΔ (άντε να φύγαν και καναδυό δουλειές εκτός του γνωστού και συγκεκριμένου κύκλου) αλλά, διάβολε, το αίμα νερό δεν γίνεται...

.......................................

...και για να μου ανεβαίνει η πίεση

Βάζω και εγώ ο ταλαίπωρος ΝΕΤ να χαλαρώσω. Και πέφτω πάνω σε απευθείας μετάδοση του αγώνα του Ολυμπιακού με την... Γκρότσλιν, στα πλαίσια της προετοιμασίας του για το πρωτάθλημα.

Όπερ σημαίνει ότι επειδή μερικές εκατοντάδες χιλιάδες εξαρτημένοι οπαδοί δεν μπορούν να κάνουν χωρίς την ομάδα τους ούτε το καλοκαίρι (εν αναμονή νέων θριάμβων, με κατάκτηση ίσως και πάλι της δευτερόπρωτης θέσης, η οποία και θα πανηγυριστεί έξαλλα) πρέπει το "υποχρεωτικό συνδρομητικό κανάλι" (Η ΕΡΤ ντε!) να ξοδεύει τα χρήματα των λοιπών ανυπεράσπιστων φορολογουμένων για να εξασφαλίσει την πρέζα των αφιονισμένων.

Άντε να δούμε και τον συναρπαστικό αγώνα "Ολυμπιακός - Παραπράσταινα". Και μετά, τον "Ολυμπιακός - Κωλοπετινίτσα". Ας πάει και το παλιάμπελο! Μην τυχόν μείνουμε δίχως πλήρη ενημέρωση για το πόσο έτοιμος θα είναι φέτος ο "αιώνιος πρωταθλητής"...

Α dog day afternoon

Μέρες καύσωνα...

Διακεκαυμένη ζώνη η Ελλάδα για λίγες μέρες.

Είναι χαριτωμένο να βλέπεις πώς αντιδρούνε τα ζώα στην υπερβολική ζέστη, γιατί βέβαια δεν είναι μόνον ο ανθρωπος που υποφέρει.

Μόνον που τα ταλαίπωρα αυτά δεν έχουν ανεμιστήρες και air conditioners για να αντιμετωπίσουν την πρόκληση, μόνον φυσικά μέσα. Δηλ. ποια; Την σκιά (όπως αυτή των κτιρίων)...



...ή και τη δροσιά εσωτερικών χώρων.



Μάλιστα ο ήρωας της δεύτερης φωτογραφίας περιμένει υπομονετικά να ανοίξει η αυτόματη πόρτα του δημοσίου κτιρίου όπου συχνάζει (μόλις κάποιος πλησιάσει σ' αυτήν) για να τρυπώσει μέσα και να απολαύσει ένα δροσερό απόγευμα απομονωμένος σε μια όχι πολυσύχναστη γωνιά.

Σκυλίσια μέρα!

Σημ.: Ο τίτλος από ταινία του '75, με πρωταγωνιστή τον νεαρό, τότε, Al Pacino.

"Πρόσωπα" και προσωπεία

Πες μου με ποιον βγαίνεις στο γυαλί, να σου πω ποιος είσαι...

Με βαρειά καρδιά (θέλω να πιστεύω) δέχθηκαν τρεις τουλάχιστον υπουργοί (Μπακογιάννη, Σπηλιωτόπουλος, Ρουσόπουλος) και, αν πρόσεξα καλά, ένας εκπρόσωπος κόμματος (Ραγκούσης) να εμφανισθούν και να απονείμουν τηλεοπτικά βραβεία στην εκδήλωση "Πρόσωπα" για την περίοδο 2007-2008. Υποχρεώθηκαν να δεχθούν ως οικοδέσποινα την αναμφισβήτητη βασίλισσα του κουτσομπολιού και πριγκίπισσα του επουσιώδους Χριστίνα Λαμπίρη. Η οποία δεν άλλαξε τις συνήθειές της και φρόντισε να "στολίσει" την βραδυά με τις γνωστές της "κορδέλλες", τα τσαλίμια, τους χαριεντισμούς, τους μορφασμούς και εν πάσει περιπτώσει τους ακκισμούς εκείνους που διατυμπανίζουν την απύθμενη φιλαρέσκεια την οποία η συγκεκριμένη τηλεπαρουσιάστρια επιδεικνύει και τον έκδηλο μεγαλοϊδεατισμό τον οποίο τρέφει περί την εμφάνιση, την συνόλη παρουσία και την προσωπική της ακτινοβολία.

Εγώ, ως απλός πολίτης, δεν θα δεχόμουνα να προσδεθώ στο "άρμα Λαμπίρη" ούτε δευτερόλεπτο. Πολιτικοί με μόρφωση και υπεύθυνες θέσεις πώς ανέχονται μία τέτοια ατμόσφαιρα; Ένα μποϋκοτάζ (τουλάχιστον από τους σοβαρότερους ανάμεσα σε αυτούς) στις δημόσιες εμφανίσεις τους δεν θα απέδιδε, σε επίπεδο στελέχωσης, από μέρους των φιλοξενούντων (καναλιών, διοργνανωτών κτλ.); Δεν μπορούν οι πολιτικοί που ασκούν βέτο σε πολιτικές αποφάσεις στη διεθνή σκηνή να κάνουν και εδώ χρήση ενός άτυπου βέτο, να αξιώσουν ποιοτικότερη σύνθεση ανθρώπινου δυναμικού εκεί όπου οι ίδιοι εκτίθενται δημόσια;

Σημ.: Η ερώτηση είναι ρητορική. Άλλωστε έχουμε δει πολύ χειρότερα. Πόσες φορές παρακολουθήσαμε υπουργούς να αποδέχονται συμμετοχή σε συζήτηση, με συνομιλητές (δημοσιογράφους ή άλλους πολιτικούς) τραμπούκους του λόγου, εντυπωσιοθήρες και αγενείς; Όλα για την αναγνωρισιμότητα και την ψήφο!

Και για όσους επιθυμούν διεστραμμένα να απολαύσουν το "φαινόμενο Λαμπίρη" εν δράσει, ιδού δείγμα γραφής (για να μαθαίνουν και όσοι εργάζονται τα μεσημέρια):

Η θεσπέσια κεφαλή γέρνει με νάζι προς τα δω και προς τα κει, τα φρύδια ανασπώνται με νόημα, τα μάτια αστραποβολούν, τα χείλη μορφάζουν πλήρη υποσχέσεων... Αχ βαχ...

Συλλαλητήριο κατά της ακρίβειας

...γιατί όχι και λιτανεία;

Βεβαίως δεν πρωτοτυπήσαμε, τουλάχιστον όχι εδώ. Τέτοιου είδους εκδηλώσεις έγιναν παντού στην Γηραιά Ήπειρο. Και δεν εξεπλάγην από την (κατά μαρτυρίες) ισχνή συμμετοχή. Το καπέλωμα τέτοιων κινήσεων είναι άλλωστε δεδομένο. Θες - δε θες, θα προσμετρηθείς στις "προοδευτικές δυνάμεις που σηκώνουν τη γροθιά τους στο κεφάλαιο", θα μπεις και εσύ "στο δρόμο που χάραξε η Ιρλανδία" κτλ. κτλ.

Αλλά και αν δεν φοβάσαι (ή δεν σε ενδιαφέρει, ή το τραβάει ο οργανισμός σου) το καπέλωμα, σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις ενυπάρχει ένας απωθητικός παραλογισμός. Ένα άτοπο, παρόμοιο με αυτό του χωρικού που αγανακτισμένος κάποτε με τη χιονοθύελλα που έπληττε επί ώρες το χωριό του, σήκωσε την καραμπίνα του και πυροβολούσε βρίζοντας τον ουρανό.

Υπάρχει πάρτυ επιχειρηματικών συμφερόντων που προκαλεί και εκμεταλλεύεται το κύμα ανατιμήσεων ώστε να αποκομίσει υπερκέρδη; Πιθανότατα ναι. Σκανδαλίζει άλλωστε το γεγονός ότι το ίδιο ακριβώς προϊόν, της ίδιας ετικέττας, στην Ελλάδα μπορεί να πωλείται πολύ ακριβότερα απ' ότι σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Είναι όμως αυτό η κύρια πηγή του κακού; Εδώ στην Ελλάδα έχουμε την τάση να ερμηνεύουμε τις δυσάρεστες οικονομικές εξελίξεις με τρόπο που να εμπλέκει παραίτητα τα υπερκέρδη κάποιων "ολίγων" σε βάρος των υπολοίπων πολλών, του "λαού" που καταληστεύεται. Ερμηνεία που θα έκανε νύξη και για κέρδη ευρύτερων στρωμάτων του πληθυσμού σε βάρος των υπολοίπων είναι απαγορευμένη από την κυρίαρχη αριστερίζουσα ιδεολογία, η οποία θέλει απαραίτητα τα οικονομικά φαινόμενα να υπακούουν στα διαμορφωμένα της πρότυπα. Εν προκειμένω, αυτό των ελαχίστων ("κεφάλαιο") που απομυζούν τους πολλούς ("λαός").

Μία τέτοια ερμηνεία είναι λοιπόν απαγορευμένο να περιλάβει την ύπαρξη προστατευμένων επαγγελμάτων, η πελατεία και τα κέρδη των οποίων ορίζονται διά νόμων και οι ασκούντες τα οποία μπορούν να παραλύουν την Ελλάδα οψέποτε το επιθυμούν. Αλλά και για χάρη των οποίων η χώρα μας πληρώνει και θα εξακολουθεί να πληρώνει πρόστιμα.

Ούτε είναι βεβαίως δυνατόν σε μία τέτοια ερμηνεία να γίνεται αναφορά σε συνενοχή των πολιτών ως καταναλωτών στους ανατιμητικούς σπασμούς: οι καταναλωτές είναι εν δυνάμει ψηφοφόροι, και είναι "οι πολλοί", άρα "θύματα", ποτέ συνένοχοι.

Όλοι μιλούν για την "πληγή των μεσαζόντων", για τους οποίους προωτο-ακούσαμε πριν 26 χρόνια περίπου, την αλησμόνητη εποχή δόξης του Ανδρέα. Τότε είχαν οι παραγωγοί την ευκαιρία με τους συνεταιρισμούς να διαθέσουν το προϊόν τους στους καταναλωτές πιο άμεσα, με λιγότερες διαμεσολαβήσεις. Θα ήταν αυτό πνοή ζωής για τον παραγωγό και ίσως πιο συμφέρον και για τον καταναλωτή. Οι συνεταιρισμοί όμως έγιναν κέντρα απίστευτης ρεμούλας, οργιώδους κατασπατάλησης χρήματος, ασύλληπτης καταλήστευσης πλούτου. Χιλιάδες υπάλληλοι πλούτισαν, πήραν παχυλούς μισθούς, κάποιοι άνοιξαν παντοπωλεία τα ράφια των οποίων τροφοδοτούνταν δωρεάν και απ' ευθείας από τους γεωργικούς συνεταιρισμούς και μάλιστα με τη χρεωκοπία των τελευταίων συνταξιοδοτήθηκαν κιόλας, πήραν γενναίες αποζημιώσεις ή μετατέθηκαν για αργομισθία (κοινώς λούφα) σε άλλους τομείς της κρατικοποιημένης ελληνικής οικονομίας. Τώρα οι μεσάζοντες (όχι ένας, δύο ή τρεις αλλά εκατοντάδες ή χιλιάδες) αλωνίζουν. Ποιος μας φταίει;

Και μήπως ο πολίτης - "θύμα" δεν είναι αυτός που με την αγοραστική του δύναμη στηρίζει την κυκλοφορία προϊόντων που είναι 30 ή 40 ή 50% ακριβότερα από πρακτικώς ισοδύναμά τους; Ποιος αγοράζει μαργαρίνες με ειδικές ουσίες... προστατευτικές για την καρδιά; Ποιος πληρώνει ειδικούς τύπους γάλακτος, με πρόσθετα, σε τιμές πολύ πάνω από τα άλλα φρέσκα γάλατα (οι τιμές των οποίων είναι ήδη παραφουσκωμένες σε σχέση με άλλα ιδιωτικής ετικέττας); Ποιος αγοράζει τυριά με χαμηλότερα λιπαρά και υψηλότερες τιμές, αντί να φροντίζει να τρώει λιγότερο από το τυρί της σειράς; Ποιος αναζητεί με μανία στα ράφια των supermarkets παριζάκια με αγνό λάδι ελιάς; Ασφαλώς όχι λίγοι, και ασφαλέστατα (θα έχω δίκαιο να υποθέσω) οι περισσότεροι όχι πενόμενοι.

Υπάρχει αναμφισβήτητα μία ιδιομορφία της ελληνικής αγοράς (μικρή αγορά, λίγοι προμηθευτές κλτ.). Υπάρχει, πιστεύω, και ένα πρόβλημα "καταναλωτικής συνείδησης", με καταναλωτές που ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης είναι διατεθειμένοι να αγοράσουν "το καλύτερο", δηλ. το ακριβότερο και είναι ή δηλώνουν "υπεράνω τιμής". Είμαι διατεθειμένος να δεχθώ και άλλες ερμηνείες και νομίζω ότι το λεγόμενο "πρόβλημα της ακρίβειας" είναι πολυπαραγοντικό. Αλλά μέρος της παθογένειας είναι αναμφίβολα το πολύ μαύρο χρήμα που κυκλοφορεί στην Ελλάδα, χρήμα όχι συγκεντρωμένο στα χέρια των ολίγων αλλά διαχεόμενο σε ευρέα πληθυσμιακά στρώματα. Χρήμα που βρίσκεται (μεταξύ άλλων) και σε χέρια δημοσίων υπαλλήλων, υπαγομένων ασφαλώς και αυτών στην κατηγορία των δήθεν "ταλαίπωρων χαμηλόμισθων" για τους οποίους αγωνίζεται η ΑΔΕΔΥ, και οι οποίοι χάρις στην παράνομη συναλλαγή κάνουν κάθε μεσημέρι ταμείο από το (κατά τα άλλα δημόσιο) πόστο τους. Ειδάλλως, με την θεωρία του "εξαθλιωμένου από την ακρίβεια λαού του οποίου η αγοραστική δύναμη εξασθενεί μέρα με τη μέρα", πώς δικαιολογούνται οι (πολλές) αυτοκινητάρες που κυκλοφορούν σε Αθήνα και επαρχία, πώς χτίζονται τα (πολλά) εξοχικά, πώς δημιουργούνται οι προσωπικές περιουσίες με κάμποσα ακίνητα, πώς χρηματοδοτούνται οι διακοπές και οι αποδράσεις (σπάζοντας νέα ρεκόρ κάθε χρόνο, σε πείσμα της θρυλούμενης εξαθλίωσης); Και ποιοι συνεχίζουν να πληρώνουν την πανάκριβη διασκέδαση, οι ολίγοι προνομιούχοι του μεγάλου κεφαλαίου;

Θέλουμε - δεν θέλουμε, πρέπει να παραδεχθούμε ότι στην Ελλάδα έχουμε κάνει την επιλογή μας. Μεταξύ ενός φορολογικού συστήματος που θα συλλέγει πόρους και θα τους μετατρέπει σε παιδεία, υγεία, ουσιώδεις υπηρεσίες και έργα υποδομής και από την άλλη μεριά της ασυδοσίας, η οποία επιτρέπει την διασπάθιση πόρων, την απόκρυψη εισοδημάτων και την ανάλωση των κοινοτικών ενισχύσεων σε ανούσια έργα με σκοπό τον πλουτισμό ημετέρων και λοιπών επιτηδείων, έχουμε επιλέξει το δεύτερο. Χρήμα λοιπόν κυκλοφορεί πολύ, στα χέρια αν όχι των πολλών, τουλάχιστον όχι των ολίγων και είναι χρώματος μαύρου. Είναι χρήμα που τις περισσότερες φορές δεν έχει δουλευτεί και δεν έχει φορολογηθεί, και δοθέντος και του οίστρου ευδαιμονισμού που έχει κατακυριεύσει την ελληνική κοινωνία, ρίχνεται με ευκολία στην κατανάλωση (κατανάλωση ως επί το πλείστον είτε εισαγομένων προϊόντων είτε υπηρεσιών διασκέδασης) και συμμετέχει αποφασιστικά στο κύμα των ανατιμήσεων.

Σεισμός - σωσμός;

Το φαινόμενο επαναλήφθηκε για πολλοστή φορά, με εκνευριστική ομοιότητα και ασφαλή προβλεψιμότητα. Δεν αναφέρομαι βέβαια στους σεισμούς αλλά στις σφοδρές... μετασεισμικές δονήσεις που προκαλούνται από τις κοκορομαχίες των σεισμολόγων και άλλων επιστημόνων με σχετικό αντικείμενο, κάθε φορά που ο εγκέλαδος μάς θυμάται εδώ στην Ελλάδα.

Βεβαίως μπορούμε να χρεώσουμε μέρος της κακοφωνίας στα ΜΜΕ και ιδιαίτερα στα τηλεοπτικά δίκτυα, δουλειά των οποίων είναι να ανακαλύπτουν, να αναδεικνύουν και να μεγεθύνουν έριδες ικανές να προκαλέσουν το ενδιαφέρον του κοινού.

Δεν παύει όμως να είναι κυρίως οι ίδιοι οι σεισμολόγοι υπεύθυνοι γι' αυτό το ανεκδιήγητο αλαλούμ, αφού με το ήθος και το ύφος των διενέξεών τους και κυρίως με την μεταφορά αυτών των διενέξεων από τις αίθουσες των συνεδρίων και τα επιστημονικά περιοδικά στα ΜΜΕ εκθέτουν εαυτούς και την επιστήμη τους στον παραμορφωτικό φακό της οθόνης, για να καταλήξουν να μοιάζουν όχι με επιστήμονες αλλά μάλλον με φωνασκούντες μικροπωλητές πίσω από πάγκους λαϊκής.

Άλλη μία δυσεξήγητη ιδιαιτερότητα της ελληνικής πραγματικότητας; Όχι ακριβώς. Εδώ όλα είναι μάλλον σαφή. Σε ένα στενό επιστημονικό κύκλο μίας χώρας οι διοικητικές θέσεις, οι πανεπιστημιακές βαθμίδες και τα κονδύλια της οποίας μοιράζονται συχνά με βάση γνωριμίες και πολιτικές διασυνδέσεις - και εσχάτως και με βάση την τηλεοπτική προβολή - είναι αναμενόμενο να γίνονται όσα γίνονται. Τα πραγματικά αίτια αυτού του καραγκιοζ-μπερντέ που στήνεται την επαύριο κάθε σημαντικού σεισμού είναι ακριβώς αυτά: διοικητικές θέσεις σε Οργανισμούς με σχετικό με την σεισμολογία αντικείμενο, καθηγεσίες και - βέβαια - το χρήμα. Κάποιοι μάλλον ευελπιστούν ο σεισμός να γίνει γι' αυτούς... σωσμός.

Έτσι λοιπόν ο ένας τρέχει να εμφανιστεί στα κανάλια λίγα λεπτά μετά τον σεισμό (και ενώ μάλλον έχει κρυφοκοιτάξει την πρώτη μέτρηση διεθνών κέντρων στο internet) για να κάνει εκτίμηση μεγέθους με βάση την... την διαίσθησή του. Άλλος αναπτύσσει τις προβλέψεις του (που είχαν γίνει σε ανύποπτο χρόνο και είχαν κοινοποιηθεί στους Χ, Ψ, Ζ, όλους στενούς του φίλους) όπως το παγώνι ξεδιπλώνει την ουρά του. Ένας τρίτος διατυμπανίζει τις δημοσιεύσεις του, όπου αναφερόταν με βεβαιότητα ότι σε 3 τέρμινα θα χτυπήσει κάποιος σεισμός κάπου στην Δυτική Ελλάδα, και πανηγυρίζει κορυβαντιών για την αναμφισβήτητη επιτυχία του. Ένας τέταρτος διαφωνεί μέ ένα πέμπτο για το αν έγινε ήδη ή αναμένεται ο κύριος μετασεισμός. Και κάποιος έκτος μέμφεται την μωρία των εκπροσώπων και την ανικανότητα των συντεταγμένων οργάνων της Πολιτείας, η οποία δεν κατόρθωσε για μία ακόμη φορά να αξιοποιήσει το επιστημονικό κεφάλαιο που ο ίδιος κομίζει. Για να μην λείψουν και αυτοί που δηλώνουν παραγκωνισμένοι του Συστήματος, με διεθνείς αναγνωρίσεις αλλά με λησμονημένη παρακαταθήκη εντός των ελληνικών συνόρων.

Υπάρχει αλήθεια σε όλα αυτά; Κάποια ίσως. Η Ελλάδα δεν είναι πλούσια χώρα (για την ακρίβεια χρωστάει της μιχαλούς) και τους περιορισμένους πόρους της τους κατατρώγουν εκπαιδευμένα τρωκτικά. Δεν φημίζεται επίσης για την αξιοκρατία της: επιλογή προσώπων για δημόσιες θέσεις και ροή πόρων περνούν από τα μονοπάτια των γνωριμιών και των κομματικών διασυνδέσεων. Όταν αυτές οι διαπιστώσεις είναι κτήμα και του τελευταίου έλληνα πολίτη, δεν μπορεί να έχουν διαλάθει της προσοχής ανθρώπων σπουδαγμένων, με πτυχία και μόρφωση και δοκτορά. Γι' αυτό ασφαλώς και συνωστίζονται τά πρωινά στους προθαλάμους των κομματικών γραφείων και τα βράδυα στα τηλεοπτικά παράθυρα.

Μέσα στην σπουδή και τον ζήλο τους,όμως (αν όχι όλοι τους, κάποιοι τουλάχιστον) έχουν φαίνεται λησμονήσει ότι ορισμένοι πολίτες διασώζουν μέσα στην νεοελληνική παράνοια μία στοιχειώδη ευθυκρισία. Ένα κριτήριο λογικής που τους επιτρέπει να αντιλαμβάνονται ότι χρήσιμη πρόγνωση σεισμών σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα ΔΕΝ μπορεί να γίνει επί του παρόντος. Ότι πχ. η πληροφορία (έστω και πλήρως επαληθεύσιμη) πως επίκειται σεισμός 6-6.5 R στους επόμενους δύο μήνες σε μία περιοχή εκτάσεως ισοδύναμης με αυτή δύο ή τριών νομών μπορεί να είναι κατόρθωμα για την ερευνητική σεισμολογία αλλά ΔΕΝ είναι αξιοποιήσιμη πρακτικά. Δεν είναι δυνατόν - το λέει η στοιχειώδης λογική - να ζουν εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι των επίμαχων περιοχών σε σκηνές για μέρες ή να κρατάμε τα κτήρια με την... πλάτη για να μην πέσουν. Και τουλάχιστον απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με θετική κατεύθυνση (ή έστω κάποιοι από αυτούς) αντιλαμβάνονται ότι η επιστήμη της σεισμολογίας, όπως και τόσες άλλες που ασχολούνται με το να κατανοήσουν αλληλεπιδράσεις μυριάδων χαοτικών συνιστωσών, έχει στοχαστικό, πιθανολογικό χαρακτήρα.

Ας επιστρέψουν λοιπόν στις μελέτες τους οι συμπαθείς σεισμολόγοι και ας αφήσουν τις θέσεις τους στα τηλεοπτικά παράθυρα για τους καθιερωμένους τηλεοπτικούς μαϊδανούς. Και ας περιορίσουν λίγο τις πολιτικές εξαρτήσεις, τους συναγελασμούς στις κομματικές αυλές, γιατί άρχισαν να μοιάζουν επικίνδυνα με τον Καβαφικό αντιήρωα του "Ας φρόντιζαν":
......
Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,
κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει,
θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.
Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,
πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.

Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.

Κ’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη
για το αψήφιστο της εκλογής.
Βλάπτουν κ’ οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.

Aλλά, κατεστραμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ.
Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.
Aς φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί
να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.
Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν.

Μόνον που ο Μέγας Αλεξανδρινός έχει γράψει γι' αυτούς, στο "Όσο μπορείς", και την αντίστιξή του:

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Περισσότερο ακόμη και από το φάσμα του επιστημονικού παραγκωνισμού, της μη καταξίωσης, δεν θα 'πρεπε να τους στοιχειώνει ο εφιάλτης του αυτοεξευτελισμού;

Η ρημάδα η ακρίβεια

Κατά τα φαινόμενα, το ύψος της "προμήθειας" που έδινε η Siemens για να προωθήσει τα προϊόντα της σχετιζόταν με τον βαθμό και την έκταση της διαφθοράς της κάθε χώρας. Εδώ, καθώς τα στόματα που έπρεπε να ταϊστούν ήταν πολλά και οι απαιτήσεις που εγείροντο σημαντικές, τα ύψη των προμηθειών ήταν ανάλογα.

Λιανεμπόριο και αναθέσεις κρατικών έργων: Διαφορετικοί τομείς της οικο-(και παραοικο-)νομίας, κοινά στοιχεία στην παθογένεια. Μικρή η αγορά, δυσανάλογα πολλοί οι παρασιτούντες μεσάζοντες, ελεγκτικοί μηχανισμοί που χωλαίνουν, καταναλωτές-πολίτες διατεθειμένοι να πληρώσουν αγόγγυστα την διαφορά (θυμίζω το τι περίπου έλεγε ο μέσος Έλληνας για το φαγοπότι των Ολυμπιακών: - Ας έφαγαν, τουλάχιστον φτιάχτηκε και κάτι!).

Τελικά εδώ στην Ελλάδα δεν είμαστε ακριβοί μόνον στο γάλα και τα μακαρόνια, αλλά και στις μίζες...

Όχι πάλι Θεέ μου

Περισσότερο και από το αν η Εθνική Ελλάδος θα μπορέσει στοιχειωδώς να υπερασπιστεί το προ 4 ετών κατόρθωμά της...

Πιο πολύ και από το αν οι Ευρωπαίοι ποδοσφαιρόφιλοι θα ξαναμιλήσουν για μας...

Περισσότερο ακόμα και από το εάν θα ξαναζήσουμε βραδυές ποδοσφαιρικού και εθνικού ενθουσιασμού σαν αυτές του 2004...

Πάνω απ' όλα αυτά, το φετινό καλοκαίρι μού το σκιάζει μια αγωνία που 'γινε εφιάλτης: Μην υποστώ και πάλι τον από μικροφώνου λεκτικό χουλιγκανισμό των Χελάκη - Βερνίκου ή επίδοξων μιμητών τους, μην λουστώ ξανά την φθηνή φιλολογία περί "πειρατών", μην ξανακούσω εκφωνητές ωρυόμενους σε έξαλλη κατάσταση να μας αποκαλούν "αδέρφια" τους, μην υποχρεωθώ να ανεχθώ να επαναλαμβάνεται ανερυθρίαστα η κοινότοπη και κακόγουστη χυδαιότητα "σήκωσέ το το τιμημένο".

Δεν θέλω να ξαναδώ τη χώρα μου να βγάζει τα συλλογικά της απωθημένα στο γήπεδο, να μετατρέπεται σε Λατινική Αμερική. Ζητάω πολλά;

Σημ.: Ήδη οι σχετικές ανασκοπήσεις της ΝΕΤ αναβιώνουν τον εφιάλτη...

Σας παρακαλούμε, ελάτε να συζητήσουμε

Πρώτη είδηση σε όλα τα δελτία, καυτές ανταποκρίσεις από τα Σκόπια, αναλυτική κάλυψη των γεγονότων, σχόλια, εμβριθείς αναλύσεις και έκφραση ελπίδων η κάλπη να βγάλει σώφρον κυβερνητικό σχήμα που θα υποστείλει την σημαία του αλυτρωτισμού και θα δεχθεί να συνδιαλαγεί με την χώρα μας για το θέμα του ονόματος.

Και δος του και ξαναδός του ο Γκρουέφσκι να κορδώνεται και να το παίζει άκαμπτος και πατριώτης.

Ο ελληνικός πολιτικός κόσμος, σχεδόν σύμπας, διαγωνίζεται στην έκφραση ανησυχίας για τις εξελίξεις στην FYROM και τα επεισόδια που έλαβαν χώρα εκεί κατά την διάρκεια των εκλογών. Μερικοί φθάνουν να δηλώνουν και εγγυητές (!) της εδαφικής ακεραιότητας της γείτονος, κι ας είναι η γείτων που με συστηματική προπαγάνδα αλλά και δηλώσεις επισήμων της αμφισβητεί έμπρακτα τη δική μας, βαφτίζοντας αλύτρωτη πρωτεύουσά της την Θεσσαλονίκη.

Αυτό είναι το σκηνικό που κυριαρχεί τις τελευταίες μέρες στην ειδησεογραφία της Ελλάδας και μόνον ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος θα άλλαζε την σειρά ιεράρχησης των γεγονότων στα δελτία.

Αλήθεια, με τίποτε άλλο σημαντικότερο δεν έχουμε να ασχοληθούμε; Εμείς θα παρακαλάμε για συνεννόηση;

Σύλλογος περιβάλλοντος και ανέργων

Υπό το κράτος νέας απειλής για κατάρρευση του συστήματος παραγωγής και διανομής ρεύματος βρίσκεται η Ελλάδα. Ο λόγος είναι η από 20ημέρου διακοπή μεταφοράς λιγνίτη στον ατμοηλεκτρικό σταθμό Αγ. Δημητρίου Κοζάνης, λόγω καταλήψεως των ταινιοδρόμων από κατοίκους παρακειμένων κοινοτήτων. Οι διαμαρτυρόμενοι φέρονται οργανωμένοι σε συλλόγους υπό διάφορους τίτλους, μεταξύ των οποίων "σύλλογος περιβάλλοντος και ανέργων", ή "σύλλογος για την καταπολέμηση της ανεργίας και ανάπτυξη της περιοχής".

Στα αιτήματα των κατοίκων περιλαμβάνεται αφ' ενός η προστασία του περιβάλλοντος (με λήψη μέτρων από μέρους της ΔΕΗ για ελάττωση της παραγόμενης από τα εργοστάσιά της τέφρας, αλλά και της σκόνης που παράγεται κατά την διαδικασία μεταφοράς του λιγνίτη προς αυτά, από τα σημεία εξόρυξης) και αφ' ετέρου - ως είδος αντισταθμιστικού οφέλους για την υποβάθμιση του περιβάλλοντος - ο διορισμός κατοίκων της περιοχής στην ΔΕΗ.

Μοιάζουν μήπως συγκρουόμενες μεταξύ τους οι ιδρυτικές προθέσεις συλλόγων; Πώς είναι δυνατόν να αντιστρατεύονται την ανεργία και παράλληλα την εταιρεία που τους δίνει (και αξιώνουν να τους δίνει περισσότερη στο μέλλον) δουλειά; Ίσως η επιφανειακή αντίφαση να αίρεται αν θεωρήσει κανείς ότι οι κάτοικοι της περιοχής (και κάθε περιοχής) έχουν δικαίωμα σε μία ανάπτυξη που σέβεται και διασώζει το περιβάλλον.

Η ΔΕΗ φαίνεται εν μέρει να έχει αναποκριθεί στα αιτήματα των κατοίκων: μέρος των προγραμματιζόμενων προσλήψεων θα γίνει κατά προτεραιότητα από κατοίκους της περιοχής, ενώ διάφορες μέθοδοι αναστροφής των μηχανισμών μολύνσεως που περιγράφηκαν προηγουμένως εφαρμόζονται ή δοκιμάζονται. Νέες σύγχρονες μονάδες σχεδιάζονται που θα αντικαταστήσουν παλαιές και ρυπογόνες. Εν τέλει, όμως, όλα (δυστυχώς) είναι και ζήτημα χρημάτων, επενδύσεων, οικονομικής ευρωστίας.

Κατανοώ τους κατοίκους (αν και δεν είμαι σε θέση να αντιληφθώ το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος, δηλ. ποιο μέρος αυτού είναι τεκμηριωμένο επιστημονικά και ποιο δημιουργείται σε ψυχολογικό επίπεδο από την διαρκή αίσθηση απειλής της υγείας, που αναπαράγουν οι πάσης φύσεως σύγχρονοι οικολογίζοντες). Αλλά μπορεί ο καθένας από εμάς - βασιζόμενος σε λιγότερο ή περισσότερο τεκμηριωμένες αιτιάσεις - να εκβιάζει το κοινωνικό σύνολο παρεμποδίζοντας την λειτουργία του κράτους σε διάφορες πτυχές της; Νομιμοποιούνται οι κάτοικοι της περί τα ατμοηλεκτρικά εργοστάσια περιοχής, με καταλήψεις ταινιοδρόμων (και όχι οι εργαζόμενοι με αποχή από την εργασία τους, πράγμα καθ' όλα νομότυπο) να σταματούν την λειτουργία τους; Είναι λογικό οι αγρότες ή οι οδηγοί φορτηγών να καταλαμβάνουν τις εθνικές οδούς όποτε νομίζουν ότι θίγονται τα συμφέροντά τους; Μπορούν οι κάτοικοι μιας περιοχής να αρνούνται το δικαίωμα στην κρατική διοίκηση να διοικήσει, εμποδίζοντας την δημιουργία ΧΥΤΑ εκεί όπου έχει αποφασιστεί (όπως πρόσφατα στην Λευκίμη της Κέρκυρας, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα), την χάραξη δρόμων ή την κατασκευή εργοστασίων;

Πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν μας και το γεγονός ότι η οικολογία είναι ακριβό "σπορ": εν τέλει η μείωση (ή έστω η συγκράτηση) εκπομπής ρύπων και CO2 είναι και θέμα κόστους. Και παρά τις κατανοητές περί του αντιθέτου επιθυμίες μας, δεν μπορούμε να εγείρουμε έναντι της καταχρεωμένης Ελλαδίτσας τις ίδιες απαιτήσεις με αυτές κατοίκων εύρωστων οικονομικά κρατών. Πώς και από πού θα καταβληθεί το επιπλέον κόστος (νέες μονάδες, επενδύσεις σε νέες τεχνολογίες για την βελτίωση των υπαρχόντων κοκ.);

Όταν κοιμάσαι άλλος γράφει ιστορία

Κατά τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας 26 Μαΐου 2008 (ελληνική ώρα) το ρομποτικό σκάφος της NASA Phoenix Mars Lander ακούμπησε το έδαφος του αρκτικού κύκλου του κόκκινου γείτονά μας. Προηγήθηκε μια αλληλουχία επιτυχημένων χειρισμών, τους οποίους το σκάφος εξετέλεσε - αυτοδιαχειριζόμενο την μοίρα του! - χωρίς καθοδήγηση από το Κέντρο Ελέγχου. Είσοδος στην ατμόσφαιρα του Άρη με ταχύτητα περίπου 17,000 mil/hour, επιβράδυνση από την ατμόσφαιρα και σταδιακή αποβολή τμημάτων του περιβλήματος (για να μην μεταφερθεί το τερατώδες θερμικό φορτίο στο εσωτερικό του σκάφους), αποβολή της θερμικής ασπίδας, επιπλέον επιβράδυνση με αλεξίπτωτο, αποχωρισμός από το αλεξίπτωτο και ενεργοποίηση των κινητήρων jet ανάσχεσης (οι οποίοι αξιολογούν πληροφορίες του radar και μετρήσεις της κατεύθυνσης και έντασης του ανέμου για να απομακρύνουν το σκάφος από το αποβληθέν αλεξίπτωτο, ώστε να αποφευχθεί το "κουκούλωμα" του σκάφους από το αλεξίπτωτο επί εδάφους, πράγμα που θα ήταν μία πολύ δυσάρεστη έκπληξη!) προσγείωση, ανάπτυξη των ηλιακών συλλεκτών αφού κατακαθίσει η σκόνη, μετάπτωση σε χειμερία νάρκη μισής ώρας για να επιτευχθεί η φόρτιση, έναρξη λειτουργίας της κάμερας και λήψη των πρώτων εικόνων. Όλα αυτά με μία ατμόσφαιρα ιδιαίτερα αραιή και άρα πολύ λιγότερο ικανή για αεροπέδηση απ' ότι η γήινη.

Καθ' όλη τη διάρκεια του εγχειρήματος, διαδοχικές ηλεκτρονικές καταγραφές που επιβεβαιώνουν την επιτυχία του κάθε επιμέρους βήματος πραγματοποιούνται από τον υπολογιστή του σκάφους και εκπέμπονται με μεσολάβηση των τεχνητών δορυφόρων του Άρη (Αμερικανικής και Ευρωπαϊκής προελεύσεως) πίσω στο Deep Space Network και το αντίστοιχης λειτουργικότητας Ευρωπαϊκό δίκτυο, για να διοχετευθούν τελικά στο Κέντρο Ελέγχου της αποστολής. Εδώ η αλληλουχία των επιβεβαιώσεων έρχεται με καθυστέρηση 15 λεπτών περίπου, όσο χρειάζονται τα ραδιοκύματα να ταξιδέψουν από τον Άρη στη Γη. Εξαίρεση η πληροφόρηση κατά την φάση σιγής, όταν το σκάφος διανύει με μεγάλη ταχύτητα τα πρώτα στρώματα της ατμόσφαιρας του Άρη και δημιουργεί νέφος ιονισμένων σωματιδίων γύρω του: εδώ, ο,τιδήποτε καταγράφεται, αποθηκεύεται στο σκάφος και εκπέμπεται λίγο αργότερα. Στην λήψη της κάθε επιβεβαίωσης ένα ξέσπασμα ενθουσιασμού, ακολουθούμενο από δευτερόλεπτα ελπίδας και αγωνίας μέχρι την επόμενη επιβεβαίωση. Θα πάνε άραγε όλα καλά; Ή, πιο σωστά, πήγαν όλα καλά; (αφού η αλληλουχία των επιβεβαιώσεων έρχεται σε playback, με την επιβαλλόμενη από την ταχύτητα του φωτός καθυστέρηση - άτιμε Einstein...):

Τελικά όλα πήγαν καλά. Οι πρώτες φωτογραφίες cartes-postales από την παγωμένη αρκτική τούντρα του Άρη, χαραγμένη σε πολύγωνα από τις ακραίες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας, κάνουν ήδη τον γύρο της Γης, χάρις στο internet:

Πάνω στην ράχη του σκάφους, η Αμερικανική σημαία και ένα DVD προωρισμένο για τους μελλοντικούς εξερευνητές του Άρη, με ένα μήνυμα, μερικές ιστορίες επιστημονικής φαντασίας εμπνευσμένες από τον Κόκκινο Πλανήτη και τα ονόματα 250,000 κατοίκων της Γης:

Και το επιστέγασμα: ο Αμερικανικός δορυφόρος Mars Reconnaissance Orbiter που (μετά από λεπτούς χειρισμούς στην τροχιά του) υπερίπταται του σημείου εισόδου του σκάφους Phoenix στην ατμόσφαιρα, εντοπίζει και αποτυπώνει το σκάφος στην φάση αεροπέδησης με το αλεξίπτωτο:

..............................................................................

Την ίδια ώρα, εδώ, ξημερώματα Δευτέρας, η Ελλάδα κοιμάται βαθειά. Ονειρεύεται και ελπίζει και αυτή. Σε τι; Σε μία νέα διάκριση, ίσως, στην επόμενη Eurovision. Και σε ένα καλό πλασάρισμα στο Euro, σε μια καλή επίδοση σε γήπεδα, στοίβους ή πισίνες έστω και με την βοήθεια του εισαγωγέος από την Λάρισα. Αν και, έτσι που μας έχουνε βάλει οι Φράγκοι στο μάτι με τα αναβολικά, θα μας μείνουν οι Καλομοίρες μόνον για να πανηγυρίζουμε...

Σημ.: Οι φωτογραφίες (πλην της τελευταίας, βεβαίως...) από την ιστοσελίδα της NASA.

Ad calendas graecas?

Ετοιμάζεται, λέει, νομοσχέδιο για την απαγόρευση του καπνίσματος σε όλους τους δημόσιους χώρους που είναι κλειστοί ή στεγασμένοι. Αλλά (οποία έκπληξις!), θα ισχύσει από την 1η Ιανουαρίου του 2010!

Πόσοι αναρωτιούνται αν τα μέχρι σήμερα ισχύοντα ίσχυσαν ποτέ; Αν εφαρμόσθηκαν στην πράξη ή αν οι υποχρεωμένοι στην εφαρμογή τους στρεψοδίκησαν; Αν πχ. οι ιδιοκτήτες εστιατορίων άλλαξαν ουσιωδώς την διαμόρφωση των χώρων τους ή απλώς "δημιούργησαν" θέσεις για μη καπνιστές δίπλα σε τουαλέττες; Αν έγιναν έλεγχοι σε νοσοκομεία για την εφαρμογή της αυτονόητης απαγόρευσης καπνίσματος και αν επιβλήθηκαν τα προβλεπόμενα πρόστιμα στους παραβάτες; Αν στα γραφεία εταιρειών του δημοσίου ή ιδιωτικού τομέα απολαμβάνουν οι μη καπνιστές το στοιχειώδες δικαίωμα να αναπνέουν καθαρό αέρα την ώρα της εργασίας;

Η δυσπροσαρμοστική Ελλάδα διεκδικεί, ασφαλώς, παράταση στην μη εφαρμογή του αυτονόητου. Το είπε με τελείως φυσικό τρόπο και ιδιοκτήτης περιπτέρου, όταν τον πληροφόρησαν ότι πιθανώς να χρειαστεί στο μέλλον να ζητά ταυτότητα από τους υποψήφιους αγοραστές προϊόντων καπνού, για να διασφαλίζεται ότι αυτά δεν διατίθενται σε ανηλίκους: "- Στην Ελλάδα; Πολύ δύσκολο να γίνει αυτό!" Δύσκολο, πολύ δύσκολο. Διεκδικούμε και εμείς, ως φαίνεται, το δικαίωμα στην μοναξιά της εξαίρεσης, στην "exception hellénique", κατά την λογική του γαλλικού "exeption française", αν όχι του ελληνικότατου "πλην Λακαιδεμονίων".

Βέβαια, πρέπει να βλέπει κανείς και την αισιόδοξη πλευρά: Αν ήθελαν να ενταφιάσουν παντελώς το θέμα, θα το παρέπεμπαν σε "επιτροπή μελέτης". Αφ' ης στιγμής περνάμε σε νομοπαρασκευή, θαρσείν χρη: Υπάρχει ελπίς (για μας τους μη καπνιστές). Τι σου κάνει Ευρωπαϊκή Ένωση...

Σημ.: Οι εικόνες είναι από διαφημιστική εκστρατεία της Cancer Patients Aid Association.

Ιδέα και υλοποίηση

Το υπέροχο...


...το ωραίο...


...το αποδεκτό...


το δύσμορφο!

Η ίδια σχεδιαστική ιδέα (μάσκα με μεγάλη, "μυώδη" εισαγωγή αέρος, που κατεβαίνει σχεδόν μέχρι την άσφαλτο, ένδειξη αναπνέοντος "θηρίου" κάτω από το καπό), πολλαπλές υλοποιήσεις, τελείως διαφορετικό αισθητικό αποτέλεσμα.

Βέβαια, περί ορέξεως ουδείς λόγος, όπως συνηθίζεται να λέγεται. Οπότε αναδιατάξτε εικόνες και χαρακτηρισμούς κατά βούλησιν!

Από πού έρχονται

Παρ' ότι δεν είμαι μανιακός με την μουσική (εννοώ δεν είμαι τόσο εξαρτημένος ώστε να μην περνάει μέρα χωρίς μουσική ακρόαση), εντυπωσιάζομαι από το ταλέντο που αποκαλύπτουν ορισμένες μουσικές συνθέσεις (ή να τις πω συλλήψεις;). Στο άκουσμα μερικών μελωδιών σαν αυτές που περιέλαβα στην ηχητική σύνθεση αυτού του post (ετερόκλητων, είναι η αλήθεια) μένω πάντα να αναρωτιέμαι...

...αν βρίσκομαι μπροστά σε σε ένα κατασκεύασμα που γεννήθηκε στον εγκέφαλο ενός ανθρώπου με μουσικό ταλέντο και αποτυπώθηκε πάνω σε μία κόλλα χαρτί...

...ή αν κατά κάποιο τρόπο η όλη σύνθεση δεν δημιουργήθηκε, απλά προϋπήρχε κάπου στο ρευστό του σύμπαντος και δωρίστηκε σε μας με αγωγό τον συνθέτη.

Ακόμη και αν η μουσική έχει εξελικτική προέλευση (υπάρχουν επιχειρήματα γι' αυτό, όπως και ανάλογα για την τέχνη γενικότερα), η άφατη απόλαυση που γεννά η ακρόαση της Jazz Suite Waltz No2 του Dmitri Shostakovich αμφιβάλλω αν μπορεί με οποιοδήποτε λογικό τρόπο να θεωρηθεί ότι συνδέεται με εξελικτικό πλεονέκτημα: μοιάζει σαν η μουσική να επαναπροσδιορίζει τα όρια της ύλης, να υπερβαίνει την αιτιοκρατία, να καταλύει την φθορά.

Ίσως πάλι και τα δύο είναι κατά κάποιο τρόπο αλήθεια, ίσως να μην είναι μια φθηνή σοφιστεία το απόφθεγμα του Albert Eintstein: "There are two ways to live your life. One is as though nothing is a miracle. The other is as though everything is a miracle".

Παρ' ότι είμαι βέβαιος ότι θα έχετε τις δικές σας εξαιρετικές προτιμήσεις, τα δικά σας σκαλοπάτια προς τον ουρανό, αυτές είναι μερικές από τις δικές μου. Καλή ακρόαση!