Στο χρονοντούλαπο

Η προσπάθεια των ηγεσιών ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να αναβαπτίσουν τα κόμματά τους στην καλυμβήθρα της "κάθαρσης" με ένα ελάχιστο (δυσάρεστο πλην απαραίτητο) αριθμό ανθρωποθυσιών είναι ουσιαστικά η υστάτη προσπάθεια των δημιουργών ή/και διαχειριστών της κρίσης να παραμείνουν στον δημόσιο βίο και να αναδυθούν εξαγνισμένοι ως οι μόνοι δυνατοί Σωτήρες. Πίσω τους και τα μικρότερα κόμματα που συνδαύλισαν τόσες δεκαετίες την ελληνική ραθυμία και πρωτοστάτησαν στο ευγενές νεοελληνικό σπορ των εξωφρενικών ατομικών αξιώσεων χωρίς προσφορά. Αυτά ελπίζουν ότι η (εξ ανάγκης) μη συμμετοχή τους στην εκτελεστική εξουσία (άρα η αναγκαστική απόσταση από τους μηχανισμούς νομής του χρήματος και άσκησης εφαρμοσμένου λαϊκισμού) τους δίνει αριστείο ήθους. Δεν πρέπει να περάσει!

Όλο το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα προσδοκά ότι μετά από μια περίοδο δύσκολη για το ίδιο και τους Έλληνες το δανεικό χρήμα θα ρεύσει και πάλι ώστε να ξαναγυρίσουν άπαντες στον γνωστό τρόπο του ζειν (οι πολίτες) και του πολιτεύεσθαι (οι πολιτικοί). Έτσι το καθεστώς πολιτικό σύστημα θα διατηρήσει (έστω με λίγες απώλειες) τον έλεγχο του κράτους. Η διεθνής όμως εμπειρία λέει ότι, εκεί που το πολιτικό σύστημα - δημιουργός της κρίσης δεν αποκαθηλώθηκε ουσιαστικά στο σύνολό του, η παρέμβαση του ΔΝΤ δεν απέφερε τίποτε το θετικό. Αντίθετα χώρες ανέκαμψαν και οικονομίες αναδιαρθώρθηκαν εκεί όπου το πολιτικό κατεστημένο εξαφανίσθηκε από τη δημόσια ζωή.

ΑΝ υπάρχει μια ελπίδα για την Ελλάδα (αν...), είναι αυτή: άμεση αποκαθήλωση του φθαρμένου πολιτικού συστήματος. Ανοικοδόμηση με τα ίδια προβληματικά υλικά με τα οποία χτίστηκαν τα ελληνικά παλάτια στην άμμο απλά ΔΕΝ γίνεται! Στο περιθώριο της ιστορίας αυτοί που έφτασαν την Ελλάδα εδώ που είναι σήμερα! Καμιά άλλη μοίρα δεν τους πρέπει...


Σημ.: Ο τίτλος, από την περίφημη φράση του... Αειμνήστου. Αυτός, πρώτος με διαφορά, πρέπει να πιάσει θέση στο νεκροταφείο της Ιστορίας που ο ίδιος προώριζε για άλλους...

Ως πότε παλικάρια...

Πότε ο Παπανδρέου θα κόψει τις χοντρομαλακίες περί πράσινης ανάπτυξης σε μια χώρα που βυθίζεται διαρκώς και περισσότερο στην υπανάπτυξη και την επενδυτική απραξία; Τόσο ασπόνδυλοι γίναν πια οι ψηφοφόροι, ώστε να χαύουν τα προπαγανδιστικά οικολογικά πυροτεχνήματα αμάσητα;

Σημ.: Συνήθως δεν βρίζω γραπτώς, αλλά η ελευθεριότητα λόγου είναι, εδώ, επιβεβλημένη...

Πλήρωνε και μη μιλάς

Λοιδωρούν τα ΜΜΕ (στον αντίλαλο των διαρροών από κρατικά όργανα ελέγχου τιμών) μεγάλες αλυσίδες εμπορίου οι οποίες κάποια προϊόντα τους τα υπερτιμολογούν επί ελληνικού εδάφους εν σχέσει με την τιμολόγησή τους από τις ίδιες στην υπόλοιπη ΕΕ. Καταλήστευση λοιπόν του καταναλωτή. Μάλιστα. Να συμφωνήσω πρώτος εγώ.

Δεν μας λένε όμως γιατί δεν είναι ληστεία, στυγνή και απάνθρωπη, η υπερτιμολόγηση από το ελληνικό κράτος των αυτοκινήτων, μέσω των εξωφρενικών τελών "πολυτελείας" (διάβαζε "υποτελείας") που επιβλήθηκαν πρόσφατα! Και τι να πει κανείς για την κρατική ληστεία στα πρατήρια βενζίνης, όπου το 50% περίπου της τιμής του καυσίμου είναι κρατικός φόρος; Με αμοιβές σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα να παίρνουν την κατιούσα και πρακτικά χωρίς δίκτυα μαζικής μεταφοράς επιβατών (ο σιδηρόδρομος είναι χρεωκοπημένος, έχει ισχνό δίκτυο και τα δρομολόγιά του είναι αδύνατον να εξυπηρετήσουν καθημερινές ανάγκες) έχουμε την ακριβότερη βενζίνη της Ευρώπης...

Δεν είναι εξοργιστικό να ξαναχρηματοδοτείς με το κεφάλαιό σου (το οποίο μπορεί - λέω "μπορεί" - να έχει ήδη δηλωθεί και φορολογηθεί) το απύθμενο πηγάδι των χρεών του σπάταλου, πελατειακού, διεφθαρμένου ελλαδιστάν; Και πού είναι οι πράσινοι σοσιαλιστές που επί ΝΔ ωρυόντουσαν "όχι σε τιμές Βρυξελλών και μισθούς Αθηνών";

"Απελευθέρωσης" συνέχεια

Και για όσους αμφιβάλλουν, ιδού και η επιβεβαίωση!

Ο σκοπός της ελληνικής διοίκησης ήταν, είναι και θα είναι να συντηρείται μια απατηλή βιτρίνα που να ξεγελάει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Διοίκηση, ώστε να 'ρχεται το "μαρούλι" εκ Βρυξελλών, ενώ μέσα στο μαγαζί να συνεχίζεται το γνωστό τριτοκοσμικό πάρτυ. Απλώς τώρα που το ξεφάντωμα προσέλκυσε την προσοχή των χορηγών και θέτουν όρους, θα προσπαθήσουμε να συνεχίσουμε το όργιο στο βάθος του μαγαζιού αλλά λίγο πιο πνιχτά, χωρίς ουρλιαχτά, να μην προκαλούμε κιόλας.

Το σύνθημα "αλλάζουμε ή βουλιάζουμε" του Γιώργαρου μετασχηματίζεται λοιπόν επί το ειλικρινέστερον "αλλάζουμε ίσα-ίσα όσο χρειάζεται για να μην βουλιάξουμε". Μόνο που στο τέλος της τριετίας θα τρέξουμε πάλι στους... κερδοσκόπους δανειστές και επί τυχόν αδυναμίας εξυπηρέτησης του χρέους (αν αυτοί οι άτιμοι δεν μας δανείσουν με το επιτόκιο που επιθυμούμε εμείς) η ευσπλαχνία των Ευρωπαίων θα έχει πλέον εξαντληθεί. Θα μας εκπαραθυρώσουν δόξη και τιμή και τότε αλλίμονον σε όσους θα διατηρούν ακόμη τις καταθέσεις τους στην ημεδαπή... Αλλά βέβαια, οι ευμπνευστές τέτοιων "απελευθερώσεων" όπως η παραπάνω θα τις έχουν προ πολλού φυγαδεύσει ένθα απέδρα πάσα οδύνη και στεναγμός... Το σενάριο ξαναπαίχθηκε στην Αργεντινή!

...ελληνικής ραφής

Απ' ό,τι ακούγεται στα Μέσα και χωρίς να έχω παρακολουθήσει το θέμα, μαγείρεμα ετοιμάζεται στο θέμα της απελευθέρωσης των μεταφορών, ώστε η συντεχνία με υψηλά μεταφορικά κόστη και τις πανάκριβα πληρωμένες άδειες να μείνει ικανοποιημένη. Κάτι ανάλογο φαίνεται ότι ετοιμάζεται και για τους φαρμακοποιούς, καθ' ότι ανέστειλαν την απεργία τους και πρόκειται να αρχίσουν "διαπραγματεύσεις" με την Λούκα (τη σοσιαλίστρια).

Μου μυρίζει λοιπόν απελευθέρωση αλά ελληνικά, όπου θα γίνεται σεβαστή η... ελληνική ιδιατερότης και άρα απελευθέρωση χωρίς απελεθέρωση, ένα φτιασίδωμα προς τα έξω για να ησυχάσουν οι Φράγκοι και να στείλουν το παραδάκι. Τέτοια τρίπλα είχε κάνει και ο Σιούφας παλιότερα, ο οποίος για να ικανοποιήσει την συντεχνία των αρτοποιών έναντι πιθανής εισόδου των supermarkets στο ψήσιμο του ψωμιού, έκανε - πιεζόμενος από την Ευρωπαϊκή νομοθεσία - μια κατά συνθήκην απελευθέρωση, ορίζοντας τέτοιες απαιτήσεις για το ψήσιμο του ψωμιού που αυτό έμεινε τελικά πάλι στους φούρνους.

Και αυτό που με φοβίζει είναι ότι οι Φράγκοι (τουλάχιστον οι του ΔΝΤ) δεν θα στενοχωρηθούν και πολύ. Αυτοί είπαν και ελάλησαν για το τι θα πρέπει να κάνουμε για να έχουμε ανάπτυξη. Καθώς θα φροντίσουν να εξασφαλισθούν και έναντι πιθανής χρεωκοπίας, ώστε να δεσμεύσουν αξίες της χώρας σε περίπτωση δανεικών και αγύριστων, το αν θα έχουμε εμείς ανάπτυξη ή θα φροντίσουμε πρωτίστως τα συμφέροντα των συντεχνιών που ληστεύουν τόσα χρόνια τη χώρα είναι δικό μας θέμα.

Διότι υποψιάζομαι ότι τα μεν οικονομικά πλαίσια των μέτρων για την δανειοδότηση της Ελλάδας θα είναι ιδιαίτερα αυστηρά και βεβαίως εκτός ουσιαστικής διαπραγμάτευσης. Η υλοποίηση, όμως, των οικονομικών στόχων θα είναι έργο της εθνικής κυβέρνησης, σ' αντίθεση με όσα λέγονται περί εκχώρησης εξουσιών σε εξωχώρια κέντρα. Δυστυχώς! Στα πιο σημαντικά τον τελικό λόγο θα έχουν οι ακατάλληλοι δυσπροσαρμοστικοί και δέσμιοι του πολιτικού κόστους μπαλκονάτοι τενεκέδες του ελληνικού πολιτικού στερεώματος. Δυστυχώς...