Με ποια κριτήρια, με ποιες προτεραιότητες αποφασίζεται η στελέχωση του θεσμού της πρόσθετης διδακτικής στήριξης στα γυμνάσια και τα λύκεια;
Το αποκαλύπτει εγκύκλος της Α. Διαμαντοπούλου, στο πνεύμα προφανώς και των όσων μέχρι τώρα ίσχυαν. Οι υποψήφιοι καθηγητές επιλέγονται από την λίστα με βάση την ημερομηνία κτήσεως του πτυχίου τους και, αν υπάρχει ως προς αυτό το κριτήριο ισοψηφία, χρησιμοποείται το (δευτερεύον) κριτήριο του βαθμού του πτυχίου.
Δηλαδή ουδόλως ενδιαφέρει η ποιότητα του υποψηφίου για την στελέχωση του θεσμού, ει μη μόνον ως δευτερεύον κριτήριο επιλογής, όταν το απόλυτο κριτήριο επιλογής απανταχού εν Ελλάδι (της επετηρίδας ή της αρχαιότητας αν θέλετε) δεν δίνει λύση.
Άρα το μόνον που απασχολεί την Ελληνική Πολιτεία σχετικά με τον θεσμό αυτό είναι η καταπολέμηση της ανεργίας των καθηγητών (που κατά μυριάδες ούτως ή άλλως διορίζονται ως μόνιμοι, αναπληρωτές ή ωρομίσθιοι, για να καλύψουν δήθεν "ανάγκες" και "ελλείψεις" και να βρεθούν σύντομα - συχνά, μάλιστα, αποσπασμένοι στις ιδιαίτερες πατρίδες τους - σε θέσεις όπου δεν υπάρχει όχι αντικείμενο διδασκαλίας αλλά ούτε καρέκλα για να καθίσουν) και όχι βέβαια η παιδεία των μαθητών. Για να φθάνουμε στον τραγέλαφο νεοδιοριζόμενος καθηγητής να εργάζεται 15 και 20 ώρες εβδομαδιαίως (ή μήπως λέω πολλές;), ενώ η ΟΛΜΕ ωρύεται απαιτώντας κάλυψη των... συνεχώς αναφυομένων ελλείψεων!
Καημένη Ελλάδα...
Το αποκαλύπτει εγκύκλος της Α. Διαμαντοπούλου, στο πνεύμα προφανώς και των όσων μέχρι τώρα ίσχυαν. Οι υποψήφιοι καθηγητές επιλέγονται από την λίστα με βάση την ημερομηνία κτήσεως του πτυχίου τους και, αν υπάρχει ως προς αυτό το κριτήριο ισοψηφία, χρησιμοποείται το (δευτερεύον) κριτήριο του βαθμού του πτυχίου.
Δηλαδή ουδόλως ενδιαφέρει η ποιότητα του υποψηφίου για την στελέχωση του θεσμού, ει μη μόνον ως δευτερεύον κριτήριο επιλογής, όταν το απόλυτο κριτήριο επιλογής απανταχού εν Ελλάδι (της επετηρίδας ή της αρχαιότητας αν θέλετε) δεν δίνει λύση.
Άρα το μόνον που απασχολεί την Ελληνική Πολιτεία σχετικά με τον θεσμό αυτό είναι η καταπολέμηση της ανεργίας των καθηγητών (που κατά μυριάδες ούτως ή άλλως διορίζονται ως μόνιμοι, αναπληρωτές ή ωρομίσθιοι, για να καλύψουν δήθεν "ανάγκες" και "ελλείψεις" και να βρεθούν σύντομα - συχνά, μάλιστα, αποσπασμένοι στις ιδιαίτερες πατρίδες τους - σε θέσεις όπου δεν υπάρχει όχι αντικείμενο διδασκαλίας αλλά ούτε καρέκλα για να καθίσουν) και όχι βέβαια η παιδεία των μαθητών. Για να φθάνουμε στον τραγέλαφο νεοδιοριζόμενος καθηγητής να εργάζεται 15 και 20 ώρες εβδομαδιαίως (ή μήπως λέω πολλές;), ενώ η ΟΛΜΕ ωρύεται απαιτώντας κάλυψη των... συνεχώς αναφυομένων ελλείψεων!
Καημένη Ελλάδα...
