Sunday, November 07, 2010

Ρε, πλάκα ήταν! Δεν το καταλάβατε;

Ακούω τον Παπανδρέου και δεν πιστεύω στα αυτιά μου! Η δήλωσή του (διανθισμένη με παραληρήματα και ονειρώξεις περί μιας άλλης Ελλάδας που αυτός και το ΠΑΣΟΚ θα χτίσει - με την βοήθεια του λαού βεβαίως-βεβαίως...) ήταν προφανώς έτοιμη, ανεξαρτήτως του εκλογικού αποτελέσματος, που όπως φαίνεται δείχνει μια σημαντική καθίζηση του κόμματός του.

Αν αυτά τα αποτελέσματα δεν είναι λόγος για να πραγματοποιήσει την απειλή του για πρόωρη καταφυγή στις κάλπες, ποια είναι τότε; Αυτή είναι η "πατριωτική ψήφος" που ζήτησε, ώστε να "συνεχίσει το έργο του"; Το μόλις 1/3 από το σύνολο των ψηφοφόρων που προσήλθαν και έδωσαν έγκυρη ψήφο; Με τα υπολογίσιμα λευκά/άκυρα και την σημαντικότατη αποχή να συμποσούται στο 45% ή 50% και να δείχνει δυσαρέσκεια, αηδία, δυσθυμία και ό,τι άλλο θέλετε, πάντως όχι αποδοχή των κυβερνητικών πεπραγμένων, όχι ψήφο εμπιστοσύνης;

Αν δεν είχε (κατ' εντολήν) φορτίσει τις αυτοδιοικητικές εκλογές με τέτοιο τρόπο, η ετυμηγορία της κάλπης θα μπορούσε να ερμηνευθεί απλώς και μόνον ως δυσπιστία ή απογοήτευση από όλο το πολιτικό φάσμα. Αλλά όταν ζητάς "πατριωτική ψήφο", όταν κατ' ουσίαν λες "ή εγώ ή το χάος", ουσιαστικά λες το "ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς". Και κάθε απόρριψη του κόμματός σου, έστω και ως αποχή, σου χρεώνεται προσωπικά. Είναι απόρριψη του διλήμματος που έθεσες, απόρριψη της προβληματικής σου.

Περί της ανάγκης, λοιπόν, "να μιλήσει ο λαός", μόνος του είπε και μόνος του ξείπε. Άλλη μια μπλόφα, ασφαλώς, μετά το "λεφτά υπάρχουν". Κι έχει ο Θεός ακόμα. Πρωθυπουργός καθ' υποτροπήν μπλοφατζής! Μόνο που, προφανώς, πίσω από τις μπλόφες βρίσκονται άλλοι...