"Ni madame Merkel ni moi n'étions en fonction lorsqu'on a décidé de faire entrer la Grèce dans l'euro. Disons les choses comme elles sont : ce fut une erreur. Parce que la Grèce est entrée avec des chiffres qui étaient faux et elle n’était pas prête, son économie n’était pas prête à assumer l’intégration dans la zone Euro. C’est une décision qui a été prise - si mon souvenir est exact - en 2001 et dont nous avons payé les conséquences ces derniers mois."
«Ούτε εγώ ούτε η Κα Μέρκελ είχαμε την εξουσία όταν αποφασίστηκε να εισέλθει η Ελλάδα στην ζώνη του Ευρώ. Aς πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, επρόκειτο για ένα λάθος. Διότι η Ελλάδα εισήλθε με ψεύτικα νούμερα και δεν ήταν έτοιμη, η οικονομία της δεν ήταν έτοιμη να αναλάβει μια διαδικασία ολοκλήρωσης μέσα στην ζώνη του Ευρώ. Πρόκειται για μια απόφαση που πάρθηκε- αν δεν με απατά η μνήμη μου – το 2001 και της οποίας τις συνέπειες πληρώσαμε αυτούς τους τελευταίους μήνες».
Δεν θα αγιοποιήσω εδώ τον Sarkozy, έχει λόγους να λέει όσα λέει, απευθύνεται άλλωστε και στο εσωτερικό του κοινό. Αλλά με άψογα διπλωματικό τρόπο, με μια καλοσιδερωμένη, λιτή και αυστηρή γλώσσα, νίπτων τας χείρας του για τις επιλογές των τότε εν ισχύι πολιτικών προσώπων στην Γαλλία (Jacques Chirac και Lionel Jospin), δηλώνει χωρίς περιστροφές το αυτονόητο: ότι η αφεντομουτσουνάρα μας δεν ήταν για τα δυτικοευρωπαϊκά σαλόνια, ότι τα νούμερα πάνω στα οποία πατήσαμε για να μπούμε (γνωστά έστω, εν μέρει, σε αυτούς που μας δέχθηκαν – γι’ αυτό και ο χαρακτηρισμός της εισόδου μας ως λάθους, προφανέστατα δικού τους) ήταν αγρίως φαλκιδευμένα.
Για όσους γνωρίζουν τα τερτίπια της ευγενούς γλώσσας των Γαλατών, εκ των όσων ειπώθηκαν εκείνα που μας αφορούν (και όσα εννοήθηκαν) δεν ταιριάζουν πλέον σε κυρίαρχη χώρα – μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, αλλά σε χώρα υπό κατοχή και κηδεμονία, το νόθο παιδί της Ευρώπης, μια χώρα – βαρίδι, της οποίας η πολιτική εξουσία έχει αμετάκλητα αποδειχθεί ανήμπορη να την σώσει. Και αυτό ακριβώς το πνεύμα, αυτή η διαπίστωση, δεν γίνεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να αποκρυβεί.
Τα προηγούμενα καθιστούν αυτονόητα καταγέλαστη κάθε θριαμβολογία του κυβερνώντος κόμματος (που θα πανηγύριζε έτσι κι αλλιώς για μια ακόμη «σωτηρία», όποια και αν ήταν η ερήμην τους ληφθείσα απόφαση). Μια σοβαρότερη πολιτική ηγεσία μιας σοβαρότερης χώρας θα είχε αυτόματα οδηγηθεί σε παραίτηση και μόνον λόγω της εθνικής απαξίωσης που σηματοδοτεί το ύφος και το περιεχόμενο αυτών των δηλώσεων. Και ο μεν Γιώργος μπορεί να πάρει ύφος Sarkozy και να πει και αυτός "Je n’étais pas en function en ce moment là" – «Δεν κυβερνούσα εγώ τότε», ώστε να του καταλογιστεί… απλά και μόνον η κατρακύλα από το προεκλογικό «λεφτά υπάρχουν» στον μετεκλογικό «Τιτανικό» και οι ολέθριες αυτής συνέπειες. Αλλά, ο Κύριος «Επί των ημερών μου», ο μέγας Σημίτης, πού είναι; Τα δικά του κατορθώματα αποδομούνται, τα δικά του ιερά και θέσφατα βεβηλώνονται. Ώστε δεν εισήλαμε «με το σπαθί μας» (όπως συνήθιζαν αφιονιστικά να λένε αυτός και ο κύκλος των εκσυγχρονιστών του) στην ΕΕ; Δεν θα παρουσιαστεί για μια φορά ακόμη, να υπερασπιστεί τον Χρυσούν Αιώνα Του, που τον έθιξαν οι αχρείοι;
(Μην νομίζετε, βέβαια, ότι ξεχνάω πως επί Καραμανλή του νεώτερου και των επανιδρυτών του, όταν είχε ξεσπάσει το πρώτο κύμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, εκεί γύρω στο 2008, οι επί της οικονομίας και των οικονομικών κυβερνητικοί του αξιωματούχοι διαβεβαίωναν ότι η Ελλάδα είναι προστατευμένη από την κρίση γιατί η οικονομία της έχει διαφορετικές δομές και χαρακτηριστικά από αυτές των ισχυρών χωρών της Δύσεως… - εδώ κι αν γελάμε!)
«Ούτε εγώ ούτε η Κα Μέρκελ είχαμε την εξουσία όταν αποφασίστηκε να εισέλθει η Ελλάδα στην ζώνη του Ευρώ. Aς πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, επρόκειτο για ένα λάθος. Διότι η Ελλάδα εισήλθε με ψεύτικα νούμερα και δεν ήταν έτοιμη, η οικονομία της δεν ήταν έτοιμη να αναλάβει μια διαδικασία ολοκλήρωσης μέσα στην ζώνη του Ευρώ. Πρόκειται για μια απόφαση που πάρθηκε- αν δεν με απατά η μνήμη μου – το 2001 και της οποίας τις συνέπειες πληρώσαμε αυτούς τους τελευταίους μήνες».
Δεν θα αγιοποιήσω εδώ τον Sarkozy, έχει λόγους να λέει όσα λέει, απευθύνεται άλλωστε και στο εσωτερικό του κοινό. Αλλά με άψογα διπλωματικό τρόπο, με μια καλοσιδερωμένη, λιτή και αυστηρή γλώσσα, νίπτων τας χείρας του για τις επιλογές των τότε εν ισχύι πολιτικών προσώπων στην Γαλλία (Jacques Chirac και Lionel Jospin), δηλώνει χωρίς περιστροφές το αυτονόητο: ότι η αφεντομουτσουνάρα μας δεν ήταν για τα δυτικοευρωπαϊκά σαλόνια, ότι τα νούμερα πάνω στα οποία πατήσαμε για να μπούμε (γνωστά έστω, εν μέρει, σε αυτούς που μας δέχθηκαν – γι’ αυτό και ο χαρακτηρισμός της εισόδου μας ως λάθους, προφανέστατα δικού τους) ήταν αγρίως φαλκιδευμένα.
Για όσους γνωρίζουν τα τερτίπια της ευγενούς γλώσσας των Γαλατών, εκ των όσων ειπώθηκαν εκείνα που μας αφορούν (και όσα εννοήθηκαν) δεν ταιριάζουν πλέον σε κυρίαρχη χώρα – μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, αλλά σε χώρα υπό κατοχή και κηδεμονία, το νόθο παιδί της Ευρώπης, μια χώρα – βαρίδι, της οποίας η πολιτική εξουσία έχει αμετάκλητα αποδειχθεί ανήμπορη να την σώσει. Και αυτό ακριβώς το πνεύμα, αυτή η διαπίστωση, δεν γίνεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να αποκρυβεί.
Τα προηγούμενα καθιστούν αυτονόητα καταγέλαστη κάθε θριαμβολογία του κυβερνώντος κόμματος (που θα πανηγύριζε έτσι κι αλλιώς για μια ακόμη «σωτηρία», όποια και αν ήταν η ερήμην τους ληφθείσα απόφαση). Μια σοβαρότερη πολιτική ηγεσία μιας σοβαρότερης χώρας θα είχε αυτόματα οδηγηθεί σε παραίτηση και μόνον λόγω της εθνικής απαξίωσης που σηματοδοτεί το ύφος και το περιεχόμενο αυτών των δηλώσεων. Και ο μεν Γιώργος μπορεί να πάρει ύφος Sarkozy και να πει και αυτός "Je n’étais pas en function en ce moment là" – «Δεν κυβερνούσα εγώ τότε», ώστε να του καταλογιστεί… απλά και μόνον η κατρακύλα από το προεκλογικό «λεφτά υπάρχουν» στον μετεκλογικό «Τιτανικό» και οι ολέθριες αυτής συνέπειες. Αλλά, ο Κύριος «Επί των ημερών μου», ο μέγας Σημίτης, πού είναι; Τα δικά του κατορθώματα αποδομούνται, τα δικά του ιερά και θέσφατα βεβηλώνονται. Ώστε δεν εισήλαμε «με το σπαθί μας» (όπως συνήθιζαν αφιονιστικά να λένε αυτός και ο κύκλος των εκσυγχρονιστών του) στην ΕΕ; Δεν θα παρουσιαστεί για μια φορά ακόμη, να υπερασπιστεί τον Χρυσούν Αιώνα Του, που τον έθιξαν οι αχρείοι;
(Μην νομίζετε, βέβαια, ότι ξεχνάω πως επί Καραμανλή του νεώτερου και των επανιδρυτών του, όταν είχε ξεσπάσει το πρώτο κύμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, εκεί γύρω στο 2008, οι επί της οικονομίας και των οικονομικών κυβερνητικοί του αξιωματούχοι διαβεβαίωναν ότι η Ελλάδα είναι προστατευμένη από την κρίση γιατί η οικονομία της έχει διαφορετικές δομές και χαρακτηριστικά από αυτές των ισχυρών χωρών της Δύσεως… - εδώ κι αν γελάμε!)
